นู๋ก็รักจ้ะ. (≧◇≦)/
ช่วงนี้มีแต่เรื่องแย่ๆ(╯_╰)
วันนี้ก็ต้องเก็บของหนีนํ้า ใช้เวลาตั้งแต่เช้ากว่าครึ่งค่อนวันถึงจะเสร็จ
สมนํ้าหน้า ขาบวมซะ (╥﹏╥) ..
สักบ่ายสาม อาบนํ้าเตรียมตัวไปซื้อของมาทำงาน
ยายศูนย์โทรมา (¯▽¯) ดีใจได้อีก
แม่ดูข่าวแล้วเป็นห่วง กลัวลูกพิการจะโดนนํ้าพัดไป ..ฮา..
แม่บอกมัวแต่ยุ่งๆ นึกขึ้นได้ก็รีบโทรมา
สองถาม..แม่อยู่ใหน แม่ตอบว่า อ๋อ..อยู่ในดง (ภาษาบ้านเฮาเด้อ
)
กำลังเก็บเห็ดอยู่ นึกขึ้นได้ก็เลยรีบโทรหาลูก
สองบอกแม่ว่าไม่เป็นไรหรอก ถ้าท่วมเขาก็คงมีที่ให้อพยพไป ถ้าต้องไปจริงเดี๋ยวจะโทรบอกนะจ๊ะ
แม่ถามอาการป่วยเป็นไงบ้าง
บอกแม่ว่า ก็ทรงๆ ตอนนี้เปลื่ยนขนาดยา ร่างกายก็ไม่ไหวเป็นธรรมดา
แม่บอกว่างั้นก็บอกหมอสิว่าเราไม่ไหว
ฮ่าๆ ไม่ได้หรอกแม่ แพ้ยายังไงก็ต้องทน เพราะเราไม่มีวิธีอื่น
นี่เป็นทางรักษาเดียว?
จ้ะ..
หนูอดทนนะลูก
เริ่มนํ้าตาซึมละ ถามแม่ว่าแม่ปวดหลังมากมั๊ย
แม่บอกก็ปวดอยู่เหมือนเดิมแหละ ก็ทำได้แค่ทนเหมือนกัน
ว่าแล้วแม่ลูกก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน
ได้คุยกับแม่แค่นั้น เพราะต้องรีบออกไปซื้อของ
ก่อนวางสายแม่บอก ..หนูหายไวๆ นะลูก..
ลืมบอกแม่ว่าอย่าโทรมาบ่อย มันเปลืองตังแม่
ปรกติก็จะกดทิ้งแล้วโทรกลับ แต่วันนี้ตังโทรศัพท์หมด
ไอ้ครั้นจะไม่รับ เดี๋ยวแม่ก็จะเป็นห่วง ก่อนหน้านี้สัก 10 วัน ตอนนั้นลุกไม่ขึ้นแพ้ยามาก
แม่โทรหาเป็น 10 สาย พอลุกไหวต้วมเตี้ยมคลานไปหยิบโทรศัพท์โทรกลับหาแม่
แม่บอกเป็นห่วงแทบแย่ ใจคอไม่ดีเลย นึกว่าลูกไม่ไหวตายไปแล้ว ..ฮา..(^^!!)
แม่จ๋า..หนูขอโทษนะ
หนูจะพยายามให้มาก แม่อดทนรอหนูหน่อยนะจ๊ะ
รักยายศูนย์มากมาย. .¸¸.´´¯`._.ஐ
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
