..
อีกไม่กี่นาที แสงที่สาดส่องอยู่ภายนอกหน้าต่างก็จะหมดไป ความมืดมิดของราตรีจะเข้ามาแทนที่ ฉันไม่ชอบเวลาแบบนี้เลย จะว่าไปอาจจะพาลไม่ชอบเวลากลางวันเสียด้วยซํ้า เพราะแสงสว่างทำให้ฉันมองเห็นกรงนี้ชัดเกินไป ต่างจากตอนกลางคืน ที่รอบกายและดวงดาวบนท้องฟ้าดูจะกลืนเป็นผืนเดียวกัน ในบางครั้งฉันก็คิดว่า อาจจะมีตัวฉันอีกคนอยู่ที่ไหนสักแห่งในจักรวาลนี้
และหากมีเรื่องแบบนั้นอยู่จริง ฉันก็จะภาวนาขอให้มีรอยร้าวเกิดขึ้นในมิติห้วงเวลาใดเวลานึง
เพื่อที่ฉันจะได้แอบดูว่าตัวฉันอีกคนนั้นมีความสุขผ่านเข้ามาในชีวิตบ้างไหม...
ความคิดของสองหยุดอยู่เพียงแค่นั้น
ปลุกตัวเองให้ตื่นจากภวังค์ พยายามยิ้มให้กับตัวเอง ทั้งที่ยังนั่งกอดเข่าอยู่
จะมีประโยชน์อะไรหากมัวแต่รำพึงรำพันนั่งทอดอาลัยกับชีวิตอยู่แบบนี้
แต่มันก็อดคิดไม่ได้จริงๆ บ่อยครั้งที่ชอบคิดเพ้อเจ้อถึงชีวิตนอกกรงขังแห่งนี้
อดที่จะคิดไม่ได้ว่าคนปรกติทั่วไปเขาใช้ชีวิตกันยังไง
ความสุขจะหน้าตาเป็นอย่างไร
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
อัพสองเอนทรี่ไล่ต่อกันเลยน้อออ
บางทีฟ้าก็ชอบตอนกลางคืนมากกว่าช่วงกลางวันนะ
รอยร้าวในมิติ...บางทีก็อยากแอบดูโลกคู่ขนานเหมือนกันนะ
ยังมีคนเหมือนเราอีกซีกนึงในอีกดาวหรือปล่าว...
+
ปล.วันนี้มาลงโหวตได้แล้ว อิอิ