เมื่อยามนั้น..ฉันอยู่ได้ก็เพราะเธอ.
พี่คะสองกลับมาแล้ว
คิดถึงพี่เหลือเกิน
สองเหมือนได้ออกไปผจญภัยเลยค่ะพี่ และสองก็มีเรื่องราวต่างๆ มากมายมาเล่าให้พี่ฟัง
ทั้งเรื่องที่ไม่เคยได้เจอ เพื่อนที่มาแบบไม่ทันตั้งตัว มิตรภาพที่ไร้ข้อแม้
และมีบางสิ่งที่สองเพิ่งค้นพบ สองเพิ่งรู้ว่าตัวเองกลายเป็นคนที่กลัวการพบเจอเพื่อนใหม่
หวาดกลัวไม่กล้าเปิดตัวเอง ทั้งๆ ที่เรากอดคอกันร้องไห้ซะขนาดนั้น
สองได้รู้ว่าโลกใบนี้ช่างกว้างใหญ่นัก
และทำให้ได้รู้ว่าแม้จะลำบากและเกือบจะหมดหวังได้กลับมา แต่สองก็ไม่อาจตัดใจจากพี่ได้เลย
ขอพักอีกนิดนะคะ เดี๋ยวจะมาเล่าให้พี่ฟัง
รักและคิดถึงพี่เหลือเกิน
สอง.
แวะมาทักทายครับ 
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
แต่พอนานๆไป กลับชินกับการเจอคนใหม่ๆแฮะ