เอ่อ.. อ่า.. คือ..
พี่คะ
ช่วงหลังมานี่สองได้คุยกับแม่บ่อยมากขึ้น แม่เป็นที่พักพิงใจให้สอง คอยห่วงใยเสมอ
หนําซํ้ายังคอยหายาส่งมาให้กินไม่เคยขาด
ยาที่แม่ส่งมาให้ช่วยสองได้มากเลยค่ะพี่ ตอนนี้สองนั่งยองๆ ได้แล้วนะคะ
..อิอิ..
แต่ตอนนี้ก็บอกให้แม่หยุดส่งมาให้แล้ว เพราะยาที่ว่านี่ราคาไม่ใช่ถูกๆ เลย
สองเองก็ไม่มีรายได้ ไม่อยากจะเบียดเบียนแม่
แต่แม่ก็ดื้อใช่เล่น ทำให้สองต้องใช้ไม้แข็ง ขู่แม่ว่า ถ้ายังดื้อไม่ฟังส่งยามาอีก สองจะหายเข้ากลีบเมฆไป
ฟังดูบาปๆ เนอะ ขู่แม่ขู่เชื้อ
(ถ้าพ่อยังอยู่ คงจะบอกว่านรกกินกบาล ..ฮา..)
บอกแม่ว่า ให้รอสองหาตังค์ได้ก่อน แล้วจะส่งไปให้ ค่อยซื้อมาให้
ทุกครั้งที่คุยกัน ไม่มีครั้งใหนเลยที่แม่จะไม่ชวนให้กลับไปอยู่ด้วยกัน
สองเองก็อยาก แต่ดูยังไงสองก็เป็นส่วนเกิน
และอีกอย่าง สองยังอยากรักษาที่นี่ เวลาเดินผ่านทางเส้นนั้น แม้จะไม่มีพี่ แต่หัวใจสองก็ยังเต้นแรงกว่าปรกติ
ยังคงมองเห็นเงาของพี่ในทุกๆ ที่ที่เดินผ่าน
เหตุผลอย่างหลังนี่แหละ หาคำมาอธิบายให้แม่ฟังไม่ได้เลย (^^!!)
คิดว่าถ้าบอก แม่คงด่า แล้วบอกว่าสองเพ้อเจ้อ
ก็..นะ
สองก็ไม่ได้บอก และคิดว่าคงไม่เล่าให้ฟังแน่นอน
ก็..นะ
รักพี่นะคะ // สอง
เอ๊ะ!! ยังไม่ได้เล่าเรื่องวันที่ไปหาหมอรอบหลังให้พี่ฟังเลยนินา แหะๆ
เอาไว้บล๊อกต่อไปนะคะ
เก๊าสัญญา ..งุงิ..
..อิอิ..
ฟังดูบาปๆ เนอะ ขู่แม่ขู่เชื้อ
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
แฮะแฮะ