ณ ลานดาว - รักระหว่างเอาตัวให้รอดทั้งคู่ เรื่อง ณ ลานดาว เขียนโดย ภัสรสา ลองนิยายของนักเขียนใหม่เพื่อเหมันต์ขยันอ่าน ปี 2 อีกแล้วค่ะ คราวนี้ใช้ตอบโจทย์วันเด็ก & วันแห่งความรัก --- SPOILER ALERT --- คีรี กันทรากร หนุ่มลูกครึ่ง นักเขียนนิยายสืบสวนยอดนิยมในอังกฤษใต้นามปากกา K. Benjamin ผู้อาศัยอยู่คนเดียวที่ลานดาว ก็ดูเหมือนกำลังโดนหมายหัวเช่นกัน แล้วเป็นใครกันล่ะ คนใกล้ชิดก็เยอะ อย่างภรรยาที่หย่ากันแล้วหายตัวไปแบบพิณกนก พี่ศิขร ลุงไกรลาส เพื่อนสนิทและเพื่อนบ้านอย่างภูฉายที่ตะวันรอน หรือจะเป็นพี่น้องสองสาวพราวฟ้ากับแพรวรุ้ง ที่พราวจันทร์ แถมยายศิขรินธารกำลังอยากมีเหลนเลยมัดมือชกส่งสาวมาช่วย ปัณฑารีย์ (แป๋ม) ดูเหมือนมีครอบครัวที่รักกันดีถึงจะไม่มีสายเลือดใกล้ชิดกันมาก อย่างแม่เลี้ยงสุมาลีกับมาลินีลูกติด แถมด้วยพี่ลูกลุง ปัณฑ์ธร (ปั้น) แต่ทำไมเธอถึงโดนลักพาตัวเกือบจะถูกฆ่า ถึงหนีได้ก็ไปเจออุบัติเหตุรถยนต์ตกเขาของสาวที่ศิขรินธารส่งมาอีก เลยสวมรอยเพื่อหลบซ่อนเสียเลย แน่นอนว่าคีรีที่โดนยายบังคับก็ไม่พอใจเท่าไหร่ มีอคติกับสาวที่ยอมมาช่วยสร้างลูกด้วย แต่สาวน้อยคนนี้ก็ดูน่ารักและอ่อนโลกเหลือเกิน เลยค่อยๆ รักโดยไม่รู้ตัว ระหว่างที่ต้องรักษาตัวให้รอดด้วยกันทั้งคู่ สรุปพล๊อตเบาสมองและยุงชุมค่ะ ตอนแรกหวังเรื่องการสืบสวนที่เข้าข่ายซับซ้อน เรื่องเกิดจากหลายคนหลายเหตุประกอบกันเข้าไป ทำกันคนละนิดแล้วออกมาได้อย่างที่ไม่มีใครคาด แต่เพียงตั้งต้นก็ดูแปลก อย่างนางเอกที่น่าจะใจดี เห็นคนอยู่ในรถตกเขาจนเป็นลม เมื่อฟื้นมากลับรีบสวมรอยเฉย ไม่ยักจะให้รีบลงไปดู เผื่อจะมีใครรอดบ้าง (และเมื่อพบว่าคนที่เห็นตกเขาไม่อยู่ในรถ ก็น่าจะบอก เผื่อหลงทางโซซัดโซเซในป่า) แถมตอนสุดท้ายที่หาตัวผู้ร้ายออกมาได้ก็คลี่คลายความขัดแย้งที่ดูง่ายเกินไปมาก ให้เรทกัดฟันเล็กน้อยบางครั้งตอนอ่านค่ะ ที่มา [1] ภัสรสา. ณ ลานดาว. สำนักพิมพ์แจ่มใส, พิมพ์ครั้งที่ 1, 2 เล่มจบ, 591 หน้า, 2553.   Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2554 10 comments Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2554 17:36:14 น. Counter : 4306 Pageviews. Share Tweet

เห็นชื่อตัวละครแล้วมึนเลยค่ะ เยอะจัง อิอิ   โดย: ~*Sing Praise*~ 3 กุมภาพันธ์ 2554 10:10:17 น.

หลังจากอ่านเรื่องนี้จบ คิดว่าแค่เล่มเดียวจบก็น่าจะได้ สองเล่มจบยาวมาก   โดย: กล้ายางสีขาว 3 กุมภาพันธ์ 2554 11:46:56 น.

คุณ~*Sing Praise*~ > ไม่ยากค่ะ ฝ่ายพระเอกชื่อแปลคล้ายกัน ส่วนนางเอกเสียงคล้ายกัน เพื่อนบ้านเป็นดาราศาสตร์ คุณกล้ายางสีขาว > นั่นสิคะ ยาวไปมากเลยละ   โดย: jackfruit_k 3 กุมภาพันธ์ 2554 17:29:27 น.

เรื่องนี้ฝนก็ว่ามันน่าจะจบตั้งแต่เล่มแรกแล้ว...นางเอกเค้าแปลกที่ไม่ยอมพูดความจริงตั้งแต่เนิ่นๆ ซึ่งฝนว่าถ้าพูดไปแต่แรกๆตอนที่ออกจากรพ.มาแล้วน่ะค่ะ ก็คงจบไปแล้วมั้ง?   โดย: miracle_rainyteddy 3 กุมภาพันธ์ 2554 21:14:17 น.

สวัสดีค่ะ ^^ ขอบคุณที่เลือกอ่าน ณ ลานดาวนะคะ แล้วก็ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่า ท่าทางจะยังสื่อสารอะไรได้ไม่ดีเท่าที่ควร ขออนุญาตอ้างอิงคำพูดนะคะ ^^ อย่างนางเอกที่น่าจะใจดี เห็นคนอยู่ในรถตกเขาจนเป็นลม - เปล่าค่ะ ที่เป็นลมเพราะหลายๆ เหตุผลประกอบกัน ไ่ม่ใช่เพราะเห็นคนตกเขาอย่างเดียวค่ะ จากในเรื่องจะเห็นได้ว่า นางเอกหนีตายมาในสภาพที่ค่อนข้างหนักหนา แผลที่ถูกซ้อมก็เจ็บ ฝนก็ตก วิ่งลัดเลาะขึ้นเขาลงเขา พอเห็นอุบัติเหตุนั้นอีก ก็เหมือนฟางเส้นสุดท้ายให้ร่างกายไม่ไหวแล้วค่ะ เมื่อฟื้นมากลับรีบสวมรอยเฉย ไม่ยักจะให้รีบลงไปดู เผื่อจะมีใครรอดบ้าง(ในเรื่องคนอื่นนึกว่าไม่มีใครติดอยู่ในรถ เลยไม่รีบกู้ภัย) - เปล่าค่ะ ในเรื่องกู้ภัยก็กู้เลยนะคะ ไม่แน่ใจว่าพอจะจำบทสนทนาตรงนี้ได้ไหม (พอดีเปิดจากไฟล์ต้นฉบับค่ะ หนังสืออยู่ไกลมือ) “แล้วรถกับคนขับล่ะคะ” ปัณฑารีย์ถามกับผู้ชายใกล้ตัว แน่นอนว่าไม่ใช่ผู้ชายคนที่เธอเริ่มไม่ชอบหน้า “กำลังตามอยู่ครับ แต่ตรงแถวๆ ที่รถตกลงไปเป็นป่า คงลำบากนิดหน่อยกว่าจะเจอ... ตกลงเป็นยังไงบ้างครับ ให้ผมตามหมอไหม” เป็นเหตุผลที่ทำให้ปัณฑารีย์ไม่ได้ถามเรื่องอุบัติเหตุต่อด้วยค่ะ แถมตอนสุดท้ายที่หาตัวผู้น้ายออกมาได้ก็คลี่คลายความขัดแย้งด้วยลมปากที่ดูง่ายเกินไปมาก - มีหลักฐานเป็นรูปถ่ายนะคะ ที่คีรีใส่เสื้อนักเรียนที่เลอะรอยปากกาถ่ายคู่กับภูฉาย พราวฟ้าและแพรวรุ่งค่ะ อย่างไรก็ตามต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ดูเหมือน ณ ลานดาวจะทำให้คุณ jackfruit_k ไม่สนุกเท่าที่ควร ขอออกตัวล้อฟรีว่าข้างบนอาจจะดูเหมือนแก้ตัว แต่จริงๆ คือต้องการอธิบายเพราะรู้สึกว่าความเข้าใจของเราไม่ตรงกันเท่าไร ซึ่งตรงนี้ ก็ขอน้อมรับความผิดที่สื่อสารได้ไม่ดีพอไว้ ณ จุดนี้ค่ะ ^^   โดย: ภัสรสา (สายลมโชยเอื่อย ) 6 กุมภาพันธ์ 2554 21:58:09 น.

ขอบคุณผู้แต่งเหมือนกันนะคะที่แวะมา ทางนี้ก็ต้องขอโทษที่เขียนไม่ชัดเหมือนกัน และแล้วก็ไม่ละเอียดเองด้วย . เรื่องตอนตกเขาคือไม่ได้บอกว่ามีคนตกไปหลายคนค่ะ ถ้าคิดว่าเจอรถแล้วมีคนมากกว่าที่ควรจะมีก็แปลกนะคะ โดยเฉพาะตอนที่นางเอกรู้ว่าคนหนึ่งหายไปเฉยๆ ส่วนเรื่องตอนสุดท้ายคือคิดว่าผู้ร้ายแค้นฝังลึกมานานมาก ถ้าคิดว่าคนทั่วไปที่มีอคติแล้วถ้าไม่เป็นหลักฐานชนิดถึงที่สุดแล้วคงไม่เชื่อง่ายๆ หรอกค่ะ (แบบที่ปัจจุบันยังมีที่บอกว่าสร้างหลักฐานอีก เรื่องที่ไม่ถูกใจขนาดพูดยังไม่ค่อยฟังกันเลย) ก็รู้สึกว่าจบง่ายไปหน่อยค่ะ แล้วก็รู้สึกว่าค่อนข้างก้ำกึ่งกับความสามารถของผู้ร้ายที่สามารถเตรียมการเรื่องได้ยาวขนาดนี้น่ะค่ะ แต่เรื่องความซับซ้อนของปัญหาที่เกิดจากหลายๆ คนช่วยกันทำนั่นเป็นข้อชอบมากเลยนะคะ ประมาณว่า No battle plan ever survives contact with the enemy.   โดย: jackfruit_k 7 กุมภาพันธ์ 2554 14:16:21 น.

ขอบคุณสำหรับข้อคิดเห็นนะคะ ต่อไปจะพยายามระวังให้มากขึ้นแล้วก็คิดให้รอบด้านมากขึ้นค่ะ ดีใจที่อย่างน้อยก็ยังมีจุดที่ชอบอยู่ใน ณ ลานดาวนะคะ ^^   โดย: ภัสรสา (สายลมโชยเอื่อย ) 8 กุมภาพันธ์ 2554 23:56:48 น.

ชอบเรื่อง ณ ลานดาวค่ะ ชอบนิสัยพระเอกตรงดี ไม่เก๊ก แล้วก็ไม่เห็นน่าเบื่อตอนอ่านเลยค่ะ เพลินดี อยากทราบว่าจะมีออกมาอีก เป็นตอน ของภูฉาย กับพร้าวฟ้า มั้ยคะ   โดย: chiro_cat IP: 27.55.61.45 28 เมษายน 2554 9:50:41 น.

เล่มนี้ได้อ่านแล้ว ชอบนะค่ะ...ดูช่วยให้ติดตามดีค่ะ...อิอิ   โดย: ปา-ณิ-ธิ 11 มิถุนายน 2554 17:38:14 น.

ได้อ่านเรื่อง ณ ลานดาว แล้วสนุกมากค่ะ อ่านแล้วบางทีก็ร้องไห้เลยค่ะ สงสารคุณคี ค่ะ ตอนที่ต้องห่างจากแป๋ม จะรอติดตาม ภูฉาย และ พราวจันทร์ นะค่ะ อยากให้เขียนออกมาเร็วๆๆจังค่ะ แต่อย่าลืม ให้มีคุณคีกะแป๋มออกมาบ้างนะค่ะ   โดย: นก IP: 203.188.42.3 23 สิงหาคม 2554 14:37:55 น.