Bloggang.com : jackfruit_k : จอมใจจอมบงการ

จอมใจจอมบงการ - Godfather Of My Heart

เรื่อง Godfather Of My Heart จอมใจจอมบงการ
เขียนโดย Cara Writewell แปลโดย อักษรสรร

ปกติไม่ค่อยชอบนิยายโรมานส์มาเฟียเท่าไหร่นัก แต่เพราะกระทู้ saga ถึง สนพ พิมพ์คำ ขอคุณภาพมากกว่าปริมาณได้มั้ยคะ ที่ตอนโผล่มาแรกๆ ไม่ได้ตามเพราะเจอช่วงงานท่วมหัวพอดี แต่ จขบ. ก็ยังอุตส่าห์ปักหมุดได้ที่กระทู้ 1122 (ยาวเสียจน iPad ค้าง ขนาด PC ยังเอาไม่อยู่บ่อยๆ) จุดหนึ่งที่ออกมาในกระทู้คือ นักเขียน คาร่า ไรท์เวลล์ และ อักษรสรร(พ์) ที่เป็นนักแปล เป็นคนเดียวกัน และได้เขียนนิยายโรมานส์ที่ถูกนำเสนอในรูปแบบนิยายแปลออกมา 5 เรื่อง

ถึง จขบ. จะไม่เป็นแฟนผลงานของณารา แต่ก็อ่านมาเยอะพอดู ชอบบ้างไม่ชอบบ้าง ทำให้เกิดความสงสัยอย่างยิ่งว่าแล้วเรื่องของ คาร่า ไรท์เวลล์ เป็นอย่างไร สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น เลยวิ่งหาฝุ่นตลบจนยืมมาได้เรื่องหนึ่ง ความจริงอยากได้เรื่องอื่นที่เนื้อหาย้อนยุค เพราะปกติชอบโรมานส์ย้อนยุคมากที่สุดโดยเฉลี่ย (ถนัดอ่านสมัย Regency เป็นพิเศษ) เอาเป็นว่าถ้าฟลุ๊กเจอเรื่องย้อนยุคอาจจะลองอ่านอีกละกัน

อ้อ ไม่ทราบว่าเรื่องนี้ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อไหร่ ในเล่มบอกพิมพ์ครั้งแรก (น่าจะกับสำนักพิมพ์ทอรุ้ง) เมื่อ เมษายน 2553 และคำนำบอกว่าเดิมพิมพ์กับสำนักพิมพ์ฟองน้ำเมื่อ 4-5 ปีก่อน ซึ่งการตีพิมพ์ครั้งนี้หน้าปกไม่ตรงนะคะ ในเรื่องนางเอกผมบลอนด์ พระเอกผมดำและหล่อเข้ม

--- SPOILER ALERT ---
ในปี 1980 มาเฟียในนิวยอร์คแบ่งได้เป็น 5 ตระกูล ที่นำโดย กอลซาเล่ ซาริโน่ (capo di tutti capi อายุ 72 ปี), เอการ์ ลาเซ่ (50+), วีโต้ เดอลาเม่ (ราว 50), เบอร์นาโด มาร์เซโล่ (46) และ อัล ฟาร์โก้ (30) ที่แบ่งได้เป็นสองข้าง คือ ดอนซาริโน่และดอนฟาร์โก้ (ที่สนิทสนมกันมากขนาดดอนดอนซาริโน่อยากจับให้ดอนฟาร์โก้แต่งกับหลานตาที่เหลืออยู่คนเดียว คือ โรซาน่า ซาริโน่ ลี) กับอีกสามคนที่เหลือ ดอนฟาร์โก้ (หล่อแบบกรี๊ดสลบและเก่งสุดขีด) เป็นดาวรุ่งหลังก้าวขึ้นรับตำแหน่งหลังจากจบบริหารการตลาดจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียเมื่อแปดปีก่อนหลังจากที่พ่อและพี่ชายตาย

เรื่องคือเอฟบีไอได้ส่งหน่วยพิเศษที่เป็นเลือดใหม่มาสี่คน คือ อีริค สเติร์น, ไมเคิล เรย์, ทอ เลนนาร์ด และ ริชาร์ด ดีน ซึ่งคนสุดท้ายเกิดและโตในนิวยอร์ค แถมมีความแค้นส่วนตัวเพราะ จ่าแฮรีส พ่อของริชาร์ดถูกยิงเสียชีวิตเพราะพยายามช่วย โรเบิร์ต คลิฟฟอร์ด เพื่อนบ้านที่สนิทสนมกันมากในคดีปล้นธนาคารที่โยงกับห้าตระกูล โรเบิร์ตเสียชีวิตในอีกสองปีต่อมา ทำให้ภรรยา แคลร์ ต้องออกทำงานหนักเพื่อเลี้ยงลูก คือ เดน่า และบ๊อบบี้ (อายุห่างกัน 7 ปี) จนเดน่า (ที่โตแล้วสวยมากๆ และไม่เคยมีแฟน) เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียได้ถึงปีสาม

เมื่อเดน่าได้ข่าวว่าดอนฟาร์โก้จะกำจัดเจ้าหน้าที่เอฟบีไอพร้อมกับอีกกระแสว่าเคยช่วยเหลือคนรู้จัก จึงบากหน้าเข้าพบเพื่อขอให้ไม่ฆ่าริชาร์ด (?) ซึ่งดอนฟาร์โก้ก็เข้าใจว่าเดน่าเป็นแฟนริชาร์ด เลยจะหยามด้วยการรวบหัวรวบหางเสีย ไม่ต้องเดาว่าทำสำเร็จ แถมชอบมากจนริชาร์ด (ที่หลงรักเดน่า) ได้ไอเดียส่งเธอเข้าไปเป็นสายในฐานะสาวของดอนฟาร์โก้ (!?) เพื่อหาเบาะแสการทำงานมาเฟีย ...

ตอนอ่านก็ได้พยายามอ่านในฐานะของคนอ่านนิยายคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้คิดถึงเรื่องที่ดีเบทกันจะเป็นจะตายเอา พูดง่ายๆ คือ รู้สึกว่าสนุกไหม พล็อตเป็นอย่างไร แต่ในฐานะนิยายที่คนไทยแต่งและเสนอรูปแบบว่าเป็นนิยายแปล ก็จะเพิ่มอีก 2 จุด คือ ความสามารถในการสร้างเรื่องที่มีวัฒนธรรมที่เป็นของตะวันตก และเรื่องของการแปลหรือไม่ด้วย

สำหรับการดำเนินเรื่องในลักษณะของนิยายแปลโดยผู้แต่งเป็นชาวตะวันตก คิดว่าโดยทั่วไปก็พอกล้อมแกล้มไปได้ในระดับหนึ่ง อย่างน้อยก็ไม่ออกนอกลู่นอกทางมากนัก (ตัวอย่างที่ไม่ผ่านคือนิยายชี้คที่หลายเรื่องเอามาแต่ภูมิประเทศและความมั่งคั่งทางการเงิน วัฒนธรรมทิ้งหมด) แต่ก็มีจุดที่ทำให้เห็นว่าผู้แต่งไม่ได้ลบพื้นฐานวัฒนธรรมตะวันออก เช่น ในบทแรกที่มีการฉลองวันเกิดของดอนซาริโน่ที่ครบหกรอบก็มีพื้นบนปฏิทินจีน การที่ครอบครัวอเมริกันที่มีปัญหาทางการเงินแล้วบอกให้ลูกที่เป็นนักศึกษาเรียนอย่างเดียวก็ออกจะแปลกเพราะปกติจะทำงานพิเศษตัวเป็นเกลียว หรือรายละเอียดของวัฒนธรรมตะวันตกอย่างการใช้คำนำหน้าดอนที่ตามด้วยนามสกุล แล้วบอกว่ามีพื้นฐานครอบครัวเป็นขุนนางอิตาเลียนก็น่าจะหลุด เพราะปกติ ดอน+นามสกุล จะหมายถึงหัวหน้าองค์กรอาชญากรรม ถ้าเป็นคำนำหน้าชื่อแบบยกย่องจะใช้กับชื่อตัว

ส่วนเรื่องการนำเสนอในรูปแบบนิยายแปล คือถ้ามองว่ามีที่มาตรงตามโฆษณา คือ เขียนเป็นอังกฤษเองแล้วแปลเองนั้น เท่าที่อ่านก็พบบางจุดที่ทำให้เริ่มสงสัย เริ่มต้นที่หน้าแรกที่มีการอ้างถึงนักเขียน Mario Puzo ที่ในเรื่องถอดชื่อเป็น มาริโอ พูร์โซ รวมถึงการใช้หน่วยตารางวา แต่เนื่องจากจุดเหล่านี้มีไม่มาก ทำให้ไม่ชัดเจนจนเป็นจุดสะดุดในการดำเนินเรื่องนัก

สรุปว่าการเซ็ทเรื่องในสังคมตะวันตกก็พอถือว่าผ่านนะคะ คราวนี้พอถึงเรื่องตัวเลขที่เป็นจุดเซนซิทีฟของ จขบ. ก็พบรูโหว่ ตั้งแต่บทแรกเจอพื้นที่คฤหาสน์ของดอนซาริโน่และดอนฟาร์โก้มีบริเวณขนาด 10 เอเคอร์ในแมนฮัตตัน (ของฟาร์โก้บอกว่าอยู่ใน Upper West Side) ทำให้เหวอเพราะแปลงหน่วยออกมาเป็นไทยได้ 25 ไร่! ในแมนฮัตตัน!!! (ทำเอาแทบลมจับ ต้องจ่ายเฉพาะภาษีที่ดินปีละเท่าไหร่เนี่ย *_* ขนาดในเรื่อง The Godfather ที่ช่วงเวลาเก่ากว่าเยอะ Don Corleone ยังย้ายบ้านไป Long Beach เลย)

การใช้ภาษาส่วนใหญ่ก็อธิบายละเอียด ไม่ได้สละสลวยเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่ได้ออกสำนวนวัยรุ่น ถือว่าพอใช้ได้ในระดับหนึ่งล่ะค่ะ (แต่ช่วงบรรยายความกรี๊ดที่ซ้ำเยอะทำเอาแอ๊กไปหน่อยจากความ Mary Sue & Gary Stu) ส่วนโครงเรื่องที่เน้นความรู้สึกผูกพันที่เกิดจากกามารมณ์บวกกับ Stockholm syndrome เป็นส่วนใหญ่ ต้องบอกว่าไม่โดนใจ จขบ. อย่างแรง การที่ริชาร์ดจงใจส่งเดน่าเข้าไปเป็นสปายที่อันตรายมาก ดีไม่ดีจะโดนเก็บ รวมถึงไอเดียเรื่องรับผิดชอบภายหลังก็ออกจะมากไป เนื้อเรื่องส่วนใหญ่ก็เน้นพ่อแง่แม่งอนคือพัฒนาการระหว่างนางเอกกับพระเอก เรื่องอาชญากรรมและการสืบสวนมีน้อยกว่าเยอะ (ประมาณตามจำนวนหน้า)

ฉากตลบกระโปรง (ใช้ศัพท์ตามในเรื่อง) ก็ไม่ค่อยเลือกกาละเทศะ ติดเรทมาก ถามว่าเยอะไหม ก็ใช้หน้ากระดาษยาวอยู่ ส่วนเรื่องฉากแรงไหม ก็คิดว่าละเอียดพอดู ภาษาก็เป็นแบบนิยายโรมานส์แบบติดเรทที่ จขบ. แยกไม่ออกว่าจะสละสวยกว่าคนอื่นมากหรือเปล่า แบบว่าติดเรทก็คือติดเรท มีจุดประสงค์อย่างเดียวกัน ตราบใดที่ไม่ได้ฉีกแนวออกจนเข้าระดับบทอัศจรรย์ เรียบไม่กราฟฟิก หรือเลวร้ายสุดๆ เป็นพิเศษก็รู้สึกว่าก็เหมือนๆ กันนั้นแหละ

ปกติ จขบ. ไม่ค่อยสนใจฉากติดเรทเท่าไหร่นัก มีหรือไม่มีก็อ่านได้ ความจริงอย่างเรื่อง The Godfather (ฉบับนิยาย) ก็ติดเรทแรงกว่าเรื่องนี้เยอะนะคะ แต่อ่านแล้วรู้สึกว่าเน้นให้เห็นถึงความรุนแรงป่าเถื่อน เป็นการเสริมอารมณ์และโทนของเรื่องเข้าไป (จขบ. ว่าทำให้เรื่องยาวและเยิ่นเย้อกว่าที่ควรจะเป็น ไม่มีก็ไม่ได้สำคัญอะไรนัก) สำหรับเรื่องนี้เป็นทางกลับกัน ความรู้สึกส่วนตัวและสัมพันธ์ส่วนบุคคลเป็นจุดดำเนินเรื่อง ทำให้ฉากติดเรทที่มีความรุนแรงมากมายนี้เด่นเหลือเกิน

สำหรับเรื่องอื่น ก็ไม่ได้ลุ้นเท่าไหร่ การติดต่อและหักเหลี่ยมระหว่างดอนทั้งหลายและตำรวจรู้สึกไม่ค่อยมีคมหรือน่าตื่นเต้นระทึกใจ (อย่างเป็นถึงดอนแล้วจัดการเรื่องแค่นี้เองไม่ได้หรือไง ทีมงานแค่นี้เองหรือ ฯลฯ ยอมรับว่าเรื่องมาเฟียในดวงใจคือ The Godfather ทำให้มาตรฐานความชอบโหดหน่อย) ส่วนฉากบู๊ที่อุตส่าห์มีอยู่หนึ่งฉาก ก็เริ่มด้วยฉากตลบกระโปรง การบรรยายก็งั้นๆ ไม่รู้สึกถึง urgency ของความเป็นความตาย

สรุปว่าให้ระดับ ความชอบ/ไม่ชอบ สำหรับเล่มนี้ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของนิยายโรมานส์ประเภทติดเรทเยอะที่ จขบ. เคยอ่านล่ะค่ะ (นิยามว่าเป็นนิยายที่มีฉากติดเรทสม่ำเสมอทั้งเรื่อง เพราะงั้นเรื่องที่มีฉากแรงๆ แต่สองสามฉากจะอยู่ประเภทกลางๆ) ออก fantasy fulfillment โดยเฉพาะในร่างพระเอกและนางเอก (สไตล์นี้ไม่ได้ว่าแย่อะไรนะคะ มีหลายเรื่องที่สนุก ขึ้นอยู่กับฝีมือดึงให้ติดตามมากกว่า) รู้สึกว่าไม่ได้ดีหรือมีอะไรเด่น ถึงต้องกัดฟันอ่าน แต่ก็ไม่ได้แย่จนอยากเขวี้ยงระบายอารมณ์ (สแกนอ่านเอาใจความคร่าวๆ ไปเยอะ โดยเฉพาะฉากติดเรท) การเทียบสองจุดนี้ก็เวอร์ไปหน่อย แต่ จขบ. ชอบใช้เพราะรู้สึกว่าออกแอ๊คชั่นแสดงถึงความรู้สึกได้ใกล้เคียง

ป.ล. ขอออกตัวล่วงหน้าว่าถ้ามีใครจะถามว่าเทียบกับผลงานของณาราแล้วเป็นอย่างไร ถ้าเทียบเล่มนี้กับค่าเฉลี่ยของผลงานณารา (ที่มีตั้งแต่ชอบมากจนถึงอ่านไม่จบเพราะทนไม่ได้) ก็คิดว่าของณาราโดยค่ามัธยฐานมีโครงเรื่องที่น่าสนใจกว่า ติดดินกว่า บทบู๊ดีกว่า และถึงติดเรทหนักก็ไม่ประเจิดประเจ้อขนาดนี้ แน่นอนว่านี่คือความเห็นส่วนตัวของนักอ่านธรรมด๊าธรรดาคนหนึ่งนะคะ ^_^

ที่มา
[1] Cara Writewell (อักษรสรร). Godfather Of My Heart จอมใจจอมบงการ. สำนักพิมพ์ทอรุ้ง, 424 หน้า, 2553.

Create Date : 10 กรกฎาคม 2555

Last Update : 15 พฤศจิกายน 2555 18:05:31 น.

13 comments

Counter : 7172 Pageviews.

กลายเป็นกระทู้ในตำนานแล้ว...55+

ออกตัวเหมือนกัน เคยอ่านนิยายของณารา 2 เรื่องเอง
คือ กลรักลวงใจ และเกมพิฆาตใจ ...ถ้าเทียบกับนักเขียนใหม่ (ณ ตอนนั้น)
เราก็ถือว่านักเขียนทำได้ดีในระดับนึง แต่ส่วนตัว หลังจาก 2 เล่มนี้แล้ว เราก็ไม่ได้ตามต่อ
และไม่คิดจะหาซื้อเล่มอื่นมาอ่านต่อ ไม่ได้คิดว่าแย่นะคะ เพียงแต่ ไม่ถูกจริตกับพล็อตและสำนวนแบบนี้

ส่วน จอมใจจอมบงการ ...เคยได้ยินชื่อมานานมากแล้ว...เห็นคนเชียร์เยอะ
แต่ระยะหลังๆ หลายคน (ที่รู้จัก) ที่เคยได้อ่าน กลับบอกว่า มันน่าผิดหวังกว่าที่คิดไว้

ส่วนตัว เรายังไม่เคยอ่านเล่มนี้...และขอบคุณรวิวของคุณค่ะ อ่านไว้เป็นแนวทาง
อ่านรีวิวแล้ว รู้สึกว่า พล็อตมันใหญ่มากเลยนะคะ ยิ่งพล็อตมันใหญ่ เราก็ยิ่งคาดหวังสูง

โดย: nikanda

วันที่: 10 กรกฎาคม 2555 เวลา:7:47:44 น.

ปล. ปกใหม่ที่ประกอบด้านบน..ดูแล้วน่าผิดหวังนิดๆ นะคะ
คือชื่อเสียงนิยาย (ตามที่เคยได้ยินมา) ปกน่าจะดูอลังการกว่านี้
แต่ปกนี้ ทำไมเหมือนปกหนังสือนิยายลูกกวาดที่เห็นเกลื่อนตลาดเลย

ไม่ได้ติเพราะอคติใดๆ นะคะ แต่เห็นปกแล้วรู้สึกแบบนั้น ...คือปกไม่ดึงดูดใจเสียเลย...

โดย: nikanda

วันที่: 10 กรกฎาคม 2555 เวลา:7:54:44 น.

คุณ nikanda >
ไม่ชอบเรื่องกลรักลวงใจและเกมพิฆาตใจค่ะ โดยเฉพาะเล่มแรก ไม่แน่ใจว่าโชคดีหรือร้าย เล่มแรกที่อ่านคือ มาซีดอน 1 ที่ชอบที่สุดน่ะค่ะ เรื่องหลังๆ นี่ไม่ค่อยโดนเอาเลย พล็อตซ้ำๆ อยากให้ออกน้อยๆ หน่อยแต่ประณีตขึ้นมากกว่า แต่เมื่อเทียบกับกระทู้ที่้เป็น living legend ก็ ...

โดย: jackfruit_k

วันที่: 10 กรกฎาคม 2555 เวลา:9:54:27 น.

รีวิวได้เวลาเหมาะเจาะโดนใจขามุงกระทู้มากค่า อิอิ
แบบไม่อยากอ่านอะ แต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้เรื่องที่(เค้าว่า)แฟนคลับมากมายเหลือล้นเนี่ย มันสนุกขนาดไหน

สำหรับณารา เคยอ่านครบทุกเล่มถึงเมื่อซักปีสองปีก่อนค่ะ แล้วก็หยุดไป เพราะเริ่มอิ่มตัวกับแนวนี้มั้ง ก็มีทั้งที่ชอบและไม่ชอบเหมือนกันค่ะ แต่ส่วนใหญ่ก็สูงกว่ามาตรฐาน(สำหรับเรา)นะคะ พล็อตเธอน่าสนใจดีและดูทำการบ้านมาดีใช้ได้

โดย: Emotion-P

วันที่: 10 กรกฎาคม 2555 เวลา:9:56:40 น.

เข้ามาอ่านอย่างเดียว ไม่กล้าเมนต์ เพราะว่าเราเลือกข้างไปแร้ววว..... ^__^

โดย: โอ-พิน IP: 61.90.124.122 วันที่: 10 กรกฎาคม 2555 เวลา:10:35:40 น.

ไปมุงกับเขาบ้างตอนที่ยังเป็นหลักร้อย พอเรื่องโอละพ่อก็เลิกตาม

ไม่ใช่แฟนหนังสือของทั้งสองฝ่าย

เห็นด้วยกับคุณ nikanda ว่า ปกใหม่ ลูกกวาด

โดย: พุดน้ำบุศย์ IP: 202.80.245.75 วันที่: 10 กรกฎาคม 2555 เวลา:11:08:06 น.

เรื่องนี้เองที่มีกระแส

เคยเห็นเรื่องนี้ขายมานานมาแล้วค่ะ...แต่ไม่ได้สนใจเลย....เป็นเรื่องแปลด้วยมั่งคะเลยไม่ได้อ่าน

ช่วงแรกๆ ก็อ่านกระทู้นะคะ แต่ตอนนี้ไม่ได้ตามแล้ว...ขี้เกียจอ่านอะไรแรงๆ

โดย: สารพัดช่าง

วันที่: 10 กรกฎาคม 2555 เวลา:13:08:12 น.

เพิ่งรู้ว่ามีพิมพ์ใหม่ด้วยค่ะ
เรื่องนี้เคยตามหาตั้งแต่สมัยเขาคุยกันในบอร์ดกิ่งฉัตร
น่าจะเกือบๆ สิบปีได้แล้วมั้งคะ
อ่านแล้วเราว่าก็เหมือนนิยายโรมานซ์ทั่วๆ ไป หนุกใช้ได้ค่ะ

ส่วนนิยายของคุณณารา ตอนที่ออกมาแรกๆ ชอบนะคะ แหวกแนวดี
หลังๆ รู้สึกว่าความน่าสนใจลดลงเยอะ
แต่เราเองก็เริ่มเบื่อๆ นิยายแนวนี้ด้วยแหละค่ะ ไปอ่านพารานอร์มอลซะมากกว่า

กระทู้นั้นก็ยังตามอยู่ค่ะ หนุกดี
แอบสงสัยว่ามาภาคสอง ทำไมถึงเปลี่ยนชื่อคนเขียนจาก "อักษรสรร" เป็น "อักษรสรรพ์"

โดย: lalabel

วันที่: 10 กรกฎาคม 2555 เวลา:13:14:56 น.

หน้าปกนี้พิมพ์ใหม่ เห่ยมากๆหน้าปกเก่าแบบนิยายโรมานซ์ที่เคยมี(ไม่มีแล้วเพราะทิ้ง โดนหลอกมาเป้นสิปปี)แปลยังดูดีกว่าอีก 555

โดย: t.kamon35 IP: 101.109.228.2 วันที่: 10 กรกฎาคม 2555 เวลา:14:12:38 น.

ยังไม่เคยอ่านเล่มนี้

เคยอ่านแต่ ภาคสองที่ลงในเนต พยายามอ่านอยู่หลายตอน เพราะกระแสเล่าลือจากในเนตว่าสนุกมาก (ไม่รู้ว่าเป็นร่างจริง หรือ ร่างแปลง) แต่เลิกอ่านไปได้สักพักใหญ่ๆ ก่อนเกิดกรณีมหากาพย์กระทู้ยาวเหยียด

อ่านภาคสอง รับไม่ได้กับสำนวนการบรรยาย เขียนไม่รู้เรื่อง ห้วนๆ วกวน เหมือนที่เค้าเขียนกระทู้ตั้ง-ตอบคำถาม เหตุการณ์ การบรรยายวัฒนธรรมอเมริกันยิ่งแล้วใหญ่ เหมือนไม่ใช่อเมริกา ยิ่งบรรยายคาสิโนยิ่งไปกันใหญ่ อ่านแล้วรู้เลยว่า คนเขียนไม่มีประสบการณ์จริง ไม่เคยสัมผัส อาจจะไม่เคยศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับอเมริกาก่อนเขียนเลยด้วยมั้ง เลยรับไม่ได้ รู้สึกว่าคนเขียนดูถูกคนอ่านนะคะ

เคยอ่านของคุณณารา แค่เล่มเดียว ไม่ได้ชอบ แต่ไม่ได้คิดว่าเลวร้าย ถึงกับต้องถูกวิพากษ์วิจารณ์เสียๆ หายๆ

โดย: MidNite IP: 24.156.39.74 วันที่: 11 กรกฎาคม 2555 เวลา:12:07:27 น.

กำลังตามหานิยายในอวตาร เอ้ย นิยายในตำนานเล่มนี้มาอ่านพอดีเลยค่ะ อุอิ ~

โดย: AnMai

วันที่: 14 กรกฎาคม 2555 เวลา:1:40:59 น.

อยากซื่อจอมใจจอมบงการภาค2 หาซื้อได้ที่ไหนค่ะ

โดย: ปัท IP: 124.120.94.253 วันที่: 20 สิงหาคม 2555 เวลา:16:08:35 น.

^ ไม่ทราบค่ะ ลองไปถามในเว็บสำนักพิมพ์หรือ fb ของผู้แต่งน่าจะได้นะคะ ค้นตามชื่อเลย

โดย: jackfruit_k

วันที่: 28 สิงหาคม 2555 เวลา:19:46:05 น.