ว่าด้วย Tag ที่ได้รับจากคุณแม่น้องแปง แปงมาค่ะ

ได้รับ Tag จากคุณแม่น้องแปงแปง ตั้งแต่วันที่ 29 เมษายน ก็ไม่รู้ว่าเป็น Tag อะไรเพราะไม่มีข้อมูลอะไรทั้งนั้น แต่วันนี้เจอข้อมูลการเขียนแล้ว เหมือนติดค้างกันอยู่ก็เลยต้องลงมือทำ Tag ตามกติกาที่ส่งต่อๆ กันมา ที่มีกติกาว่า • เขียนอะไรก็ได้เกี่ยวกับตัวเอง • เขียนจำนวนกี่ข้อก็ได้ • ส่งต่อให้เพื่อนทำ Tag ต่ออีกกี่คนก็ได้ การเขียน Tag เท่าที่สังเกตดูมีมานานแล้วประมาณเกือบสองปีได้ มี Tag มากมายเกือบทุกด้าน สรุป คือ อยากรู้ความคิดเห็นและประวัติของคนที่เขียน Tag นั่นเอง ...55555...เอาน่าลองดูค่ะ คิดเอาเองว่าคงมีใครสักคนน่าที่อยากรู้ว่าเจ้าของบล๊อกชื่ออะไร... เรียกว่า "ภัทร"...ค่ะ คงมีคนสงสัยอีกว่าแล้วทำไมชื่อบล๊อกว่า "deeplove" ก็มาจากเป็นคนที่รักใครแล้วรักเลย รักจริง รักนาน รักแล้วไม่เคยลืม ไม่ว่ากาลเวลาจะเปลี่ยนไปยังไง และเป็นคนที่มั่นคงในความรัก แต่รักยาก..5555...แบบรักลึกๆ อะไรแบบนี้ค่ะ เป็นคน กทม. โดยกำเนิดแต่ไปโตที่ภาคใต้หลายจังหวัด เนื่องจากตามคุณพ่อไปรับราชการที่โน่น แล้วกลับมาเรียนต่อจนจบมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ในกทม. เนื่องจากต่อต้านระบบเอนทรานส์...5555...(จุดเริ่มการเป็นนักต่อต้าน) ไม่ไปสอบเพราะไม่เห็นด้วยที่คนเก่งต้องจบมหาลัยรัฐ แต่ก็ไม่ใช่คนเก่งค่ะเรียนได้แค่สามกว่าต้นๆ จบมาก็สอบรับราชการได้ที่ ก.พ และกรมฯ แห่งหนึ่งในกทม. และแล้วที่นี่ทำให้พบความจริงอย่างที่ตัวเองต่อต้านไว้ว่า...จบที่ไหนก็เหมือนกันในที่สุดก็มาทำงานในหน่วยงานเดียวกัน เงินเดือน ตำแหน่งเท่ากัน ..แล้วจะไปสอบให้ยุ่งยากทำไมเนอะค่ะ...(ห้ามเอาอย่างค่ะ) ตอนเรียนเป็นเด็กกิจกรรม เวลามีกิจกรรมที่ไหนไม่ว่าในโรงเรียน นอกโรงเรียน จะมีคนตาม(เชิญ..อิอิ)ไปร่วมด้วยช่วยทำเสมอ ไม่ว่ากิจกรรม การร้อง รำ เต้น หรือแม้แต่เป็นดรัมเมเยอร์ไม้หนึ่งและสองก็เคยเป็นมาแล้ว ไม่ได้เป็นคนสวย แต่มีคนบอกว่าเป็นคนมีเสน่ห์น่ามอง (น่าจะโกหก) เป็นคนชอบขีดเขียนเรื่องราวต่างๆ ชอบบันทึกความทรงจำทุกเรื่องราว ขอให้มีกระดาษเหอะ ชอบแต่งโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน เคยได้รับรางวัล 200 บาท ภูมิใจมากที่ได้เงินเอาเงินให้พ่อแม่ แต่ท่านก็คืนมาให้ค่ะ...5555...และได้รับคำชมว่ามั่วได้เก่งอะไรแบบนี้ค่ะ... ครอบครัวอบอุ่นจนร้อน...คุณพ่อทำงาน คุณแม่เป็นแม่บ้านคอยดูแลลูกอย่างเดียว อยู่ ตจว.มีมอเตอร์ไซด์ประจำตัวไว้ซิ่งไปหาเพื่อน รับใช้คุณครูและเพื่อนที่ต้องการให้บริการ..ง่ายๆ..เป็นคนใจดี เพื่อนว่าไงว่าตามกัน จึงมีเพื่อนมากมายไม่ว่ารุ่นน้องรุ่นพี่ คุณครูรักหรือเปล่าไม่รู้แต่ชอบใช้ให้ไปโน่นไปนี่จัง...สมัยเรียนคุณครูไม่กล้าดุ เพราะครั้งหนึ่งไม่ยอมทำการบ้าน คุณครูถามว่าใครไม่ทำการบ้านมาบ้างให้ยืนขึ้น หนึ่งในนั้นมีตัวเองด้วย...คุณครูกำลังถามรายตัว กำลังใกล้มาถึงตัวเองก็ล้มตึง เป็นลมไปเลย...55555...ตั้งแต่นั้นมาคุณครูไม่กล้าให้ยืน หรือทำโทษอีกเลยถ้ามีเรารวมอยู่ในนั้นด้วย...เสร็จเรา....ไม่ใช่เป็นคนสุขภาพไม่ดี แต่เป็นเพราะตอนเช้าคุณครูยืนอบรมนักเรียนหน้าเสาธงนานไปนิด เข้ามา ช.ม แรกยังถูกทำโทษให้ยืนอีกก็เลยเป็นลมประท้วงซะเลย (สังเกตนะคะ ประท้วงเก่งมาก) เป็นคนสุขภาพดีเพราะเคยเป็นนักกีฬาโรงเรียน ไม่ว่าวิ่งแข่ง บาสเกตบอล และนักกีฬาแบดมินตัน (อิอิ...เล่นได้ไม่เก่งสักอย่าง คิดว่าคงไม่มีใครดีกว่าเราแล้วค่ะ) อาศัยเป็นคนหุ่นผอมเพรียวลม คุณครูเลยคาดว่าคนหุ่นแบบนี้ต้องเก่งกีฬาค่ะ...(สมน้ำหน้าคุณครูคิดผิดแท้ๆ...) ชนะบ้างแพ้บ้าง...ได้ถ้วยกีฬาแบดมินตันมาครอง แต่ไม่ได้ลงแข่งวิ่ง เพราะโดนคุณครูฉุดมาควงไม้นำขบวนวงค่ะ..แต่แบด กะบาส ได้เล่นเพราะเป็นกีฬาในร่มไม่ทำลายผิวขาวเหลือง (มีกระดำกระด่างนิดหน่อยเพราะซนมากมายตอนเรียน) พอโต..ชอบเรียนรู้สิ่งต่างๆ แบบอยากรู้อยากเห็นไปหมด เป็นคนช่างคิดและเรียนรู้สิ่งต่างๆ ด้วยตัวเองเป็นซะส่วนมาก...อีกอย่างสมัยเรียนว่างงาน..เพราะต้องอยู่กับพี่น้อง คุณพ่อไปเดินสายกับคุณแม่ กลัวความเหงาก็เลยหาอะไรทำแก้เซ็งก็เลยหาที่เรียนๆ ด้านศิลปะงานฝีมือต่างๆ ไม่ว่าทำดอกไม้ ตัดเย็บเสื้อผ้า ทำอาหาร ทำขนมไม่ว่าขนมไทยหรือเบเกอรี่ เรียนหมด มีคนบอกว่าเป็นคนอยู่ไม่สุขทำอะไรแล้วต้องทำให้ได้ดี ถ้าไม่ดีจะไม่ทำเด็ดขาด แต่เรียนมาแล้วไม่ได้เรื่องสักอย่างๆ แค่พอเอาตัวเองรอดเท่านั้น ตั้งแต่เล็กจนโตเปลี่ยนโรงเรียนบ่อยเหมือนคุณแม่น้องแปงๆ (คุณพ่อรับราชการ ตจว. ก็อย่างนี้ล่ะค่ะ) สิ่งที่ได้คือ ได้ประสบการณ์เรียนรู้ท้องถิ่น ผู้คน ภาษา อุปนิสัย ที่สำคัญได้เพื่อนเยอะแยะจริงใจบ้างไม่จริงใจบ้างทำให้เรามีความสามารถปรับตัวเองได้ในทุกสถานการณ์ที่เกิด เป็นคนชอบท่องเที่ยวไปโน่นไปนี่ ตั้งแต่เล็กจนโต คุณพ่อคุณแม่ชอบพาไปหลายที่หลายแห่งแบบเหมารถพาลูกน้องไปเที่ยวทุกปีแล้วก็เลยถือโอกาสพาครอบครัวไปด้วย พอมาทำงานก็ได้ทำงานที่ต้องออกท้องที่ตลอด สรุปตอนนี้เดินทางไปทั่วไทยแล้วหลายจังหวัด เว้นไม่กี่จังหวัดที่ไม่เคยไปถ้าเป็นภาคเหนือ ก็มี เชียงราย ลำพูน แม่ฮ่องสอน กำแพงเพชร น่าน ไม่เคยไป นอกนั้นไปบ่อยและบางจังหวัดก็เป็นทางผ่านที่แวะไปทานข้าว ซื้อของอะไรแบบนี้ค่ะ เช่น แพร่ อุตรดิตถุ์ ภาคใต้ที่ไม่เคยไปก็สุราษฏร์ ส่วนจังหวัดที่ผ่านก็ ระนอง ชุมพร นอกนั้นไปมาหมดแล้วค่ะ ส่วนอีสานที่ไม่เคยไปก็อำนาจเจริญ มุกดาหาร สระแก้ว ที่ผ่านก็ศรีษะเกษ ชัยภูมิ บุรีรัมย์ ภาคตะวันออกไปหมดแล้วค่ะ ตะวันตกก็ไปหมดแล้วเช่นกัน ภาคที่ติดใจชอบไปก็เหนือ กับอีสาน อาหารอร่อยค่ะ เห็นผอมแบบนี้ทานเก่งนะคะนั่น...555555..... อุปนิสัย เป็นคนอ่อนโยน ชอบช่วยเหลือผู้อื่น พูดคุยเก่ง (คุณครูมักลงในสมุดพกแบบนี้ตลอด) เป็นคนไม่ยอมใครถ้าตัวเองไม่ผิด แต่ถ้าผิดก็ยอมขอโทษ และแสดงความเสียใจง่ายๆ เช่นกัน จำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยโดนคุณแม่ทำโทษโดยการตี เพราะเผลอไปเถียงในสิ่งที่ตัวเองไม่ผิด แต่คุณแม่ตีเพราะบอกว่าชอบเถียง ร้องไห้เสียใจแต่ก็ยืนกอดอกให้คุณแม่ตีตามสบาย ให้คุณแม่ตีจนเหนื่อย พอเค้าหยุดก็ยุให้เค้าตีต่อ ตีให้ตายกันไปข้างไปเลย จนคุณแม่ยอมแพ้ ไม่ตีอีกต่อไป ในที่สุดชนะไม่ถูกทำโทษอีกต่อไปแล้ว...5555... ครั้งนั้นด้วยความเป็นเด็ก เสียใจที่คุณแม่ไม่มีเหตุผล เพราะตัวเองเป็นคนมีเหตุและผล ไม่เคยเชื่อในสิ่งที่ใครบอกใครพูด จนกว่าจะหาเหตุผลด้วยตัวเองได้แล้วจึงเชื่อ เคยคิดจะหนีออกจากบ้านไปอาศัยอยู่กับอาจารย์ หรือ เพื่อนๆที่สนิทเพื่อประชดแม่ ที่คิดว่าเค้าไม่รักไม่มีเหตุผลเอาซะเลย พอคุณพ่อรู้เข้า..ต้องมาอธิบายและไปต่อว่าคุณแม่ที่ทำเกินเหตุและมาพูดคุย แอบให้ตังค์ปลอบขวัญ แต่ก็งอนคุณแม่เป็นเดือนไม่คุยด้วย จนคุณแม่ยอมแพ้ล่ะ...(แย่เนอะนิสัยแบบนี้) ชีวิตการทำงาน เจอะเจอผู้คนหลายชนชั้น ก็เข้าได้หมดอาจเป็นเพราะเป็นคนมีบุคลิกเข้าคนง่าย มนุษย์สัมพันธ์ดีเด่นอะไรแบบนี้ บางครั้งก็เป็นคนเงียบๆ ไม่พูดคุยแต่ก็ทำให้เพื่อนสงสัยเพราะเป็นคนที่ชอบจ้อ ช่างเล่าเรื่องราวที่ทำให้คนรอบข้างยิ้มและหัวเราะได้ถ้าวันไหนเงียบเพื่อนจะรู้ว่าต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างที่ทำให้ไม่สบายใจ...(แต่บางทีก็ฟอร์มเพือเรียกร้องความสนใจจากเพื่อนๆ และพี่ๆ ที่ร่วมงานค่ะ... อิอิ...ดูเจ้าเล่ห์นิดๆเนอะค่ะ) ชีวิตคนเรามีทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดีเกิดขึ้นได้เสมอ เรื่องดีๆ ก็มีหลายเรื่องนับกันไม่หวาดไม่ไหวล่ะ...เช่น..ได้รางวัล ถูกล๊อตเตอรี่ (ไม่ชอบเล่นหวยล๊อกเตอรี่ แต่ที่ถูกเพราะไปยืนรอเพื่อนแล้วไม่รู้จะทำอะไร ไปยืนใกล้กองสลากกินแบ่ง...หันไปหันมาเห็นคนเดินกันพลุกพล่านก็เลยสนใจว่าเค้าทำอะไรกันเดินไปดูบ้าง ก็มีคนส่งล๊อตเตอรี่มาให้สองใบ บอกเลขนี้ถูกรางวัลนะ (อ่ะนะ...ถูกแล้วเอามาขายให้ทำไมคะ) เค้าบอกว่าเค้าอยากกลับบ้านแล้วเหลือสองใบที่เลขเหมือนกัน ให้ช่วยซื้อหน่อย ความเป็นคนใจดีไม่คิดมากก็เลยซื้อไว้ ผลงวดนั้นถูกสองตัวสองใบค่ะ...5555...คิดสินะว่าจะติดใจไปซื้ออีก ไม่ซื้อค่ะ...แต่วันหลังต้องไปทำธุระแถวนั้นอีก เดินผ่านแผงเค้าเหลือใบเดียว และวอนอีกแล้วให้ช่วยซื้อ ก็ซื้อไว้อีก ก็ถูกอีกเป็นเลขท้ายสามตัว มีอยู่วันคนตาบอดเดินผ่านจนเกือบชนเรา ในมือเค้าถือล๊อตเตอรี่หลายใบเลยล่ะ ก็จับมือเค้ากลัวเค้าล้ม ก็เลยเห็นล๊อตเตอรี่ก็เลยช่วยซื้อ 1 ใบผลเลขที่ออกเฉียดรางวัลที่ 1พลาดไป ตัวเดียวเองแต่เป็นเลขตรงกลางแล้วก็ไม่ได้ซื้ออีก เรื่องที่ไม่ดีที่ทำให้เสียความรู้สึกมากๆ ก็หลายเรื่อง ไม่ว่าเรื่องครอบครัวบางเรื่อง เรื่องเพื่อนที่เคยคาดหวังกับเพื่อนไว้เยอะแล้วไม่ได้เป็นอย่างที่คาดหวังไว้ก็เสียใจ แต่ก็ได้เรียนรู้เกี่ยวกับการคาดหวัง ทำให้ไม่คาดหวังกับอะไรในชีวิต และเรียนรู้ว่าความพยายามของคนเราเท่านั้นที่จะทำให้คนเราประสบความสำเร็จได้...เรื่องงาน ที่ผู้ใหญ่บางท่านไม่ยุติธรรมเล่นพรรคเล่นพวก (คุ้นๆ เหมือนรัฐบาลสักรัฐบาลหนึ่งเนอะค่ะ) เสียความรู้สึกกะเรื่องแบบนี้มากค่ะ ปัจจุบันเรื่องที่ไม่ดีที่ทำให้ตัวเองหงุดหงิดและไม่ชอบมากๆ ก็เรื่องความไม่ยุติธรรมในสังคมที่เลือกปฏิบัติของรัฐบาลปัจจุบันนี้ ตัวเองเป็นคนไม่ชอบความเหลื่อมล้ำ ไม่ชอบการเล่นเส้น ไม่ชอบการโกงกิน ไม่ชอบการโกหก หลอกลวง ไม่ชอบคนหาประโยชน์ให้ตัวเองและพรรคพวก ไม่ชอบๆๆๆๆ เยอะแยะค่ะที่ทำให้สังคมพิกลพิการอะไรแบบนี้ Tag นี้ก็คงพอมองออกซึ่งนิสัยและประวัติบางช่วงของเจ้าของบล๊อกดีพอสมควรนะคะ ถึงไม่รู้จักหมด แต่ก็ดีกว่าไม่รู้จักเลยใช่ป่ะคะ...ไว้จะมาเล่าให้ลึกกว่านี้ค่ะ วันนี้แค่นี้ก่อนแล้วกันค่ะ คิดไม่ออกแล้ว..55555..

Title / เพลง : Lemon Tree
ศิลปิน / Artist : Fools Garden

I'm sitting here in the boring room
It's just another rainy Sunday afternoon
I'm wasting my time
I got nothing to do
I'm hanging around
I'm waiting for you
But nothing ever happens and I wonder

I'm driving around in my car
I'm driving too fast
I'm driving too far
I'd like to change my point of view
I feel so lonely
I'm waiting for you
But nothing ever happens and I wonder

I wonder how
I wonder why
Yesterday you told me 'bout the blue blue sky
And all that I can see is just a yellow lemon-tree
I'm turning my head up and down
I'm turning turning turning turning turning around
And all that I can see is just another lemon-tree

I'm sitting here
I miss the power
I'd like to go out taking a shower
But there's a heavy cloud inside my head
I feel so tired
Put myself into bed
Well, nothing ever happens and I wonder

Isolation is not good for me
Isolation I don't want to sit on the lemon-tree

I'm steppin' around in the desert of joy
Baby anyhow I'll get another toy
And everything will happen and you wonder

I wonder how
I wonder why
Yesterday you told me 'bout the blue blue sky
And all that I can see is just another lemon-tree
I'm turning my head up and down
I'm turning turning turning turning turning around
And all that I can see is just a yellow lemon-tree
And I wonder, wonder

I wonder how
I wonder why
Yesterday you told me 'bout the blue blue sky
And all that I can see, and all that I can see, and all that I can see
Is just a yellow lemon-tree

Create Date : 04 พฤษภาคม 2552		5 comments
Last Update : 4 พฤษภาคม 2552 18:50:21 น.
Counter : 647 Pageviews.
Share Tweet