ที่บ้านชอบไปให้อาหารปลาที่พุทธมณฑล ซึ่งตั้งอยู่ที่ ถ. พุทธมณฑลสาย 4...."พุทธมณฑล" อยู่บนพื้นที่ 2,500 ไร่ มีคูน้ำขนาดใหญ่ขุดไว้โดยรอบเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ที่นี่เป็นศูนย์กลางการศึกษาอบรมพระพุทธศาสนา และเป็นสวนเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจของคนทั่วๆ ไปถือเป็นปอดของกรุงเทพแห่งหนึ่งที่ทำให้คนที่ไปมีสุขภาพที่ดี...เดี๋ยวคนโน้นชวน คนนี้ชวนคนละวันคนละที ก็ต้องมีตัวเองกะเจ้าตัวน้อยไปด้วยทุกครั้ง...เจ้าตัวน้อยชอบไปให้อาหารปลาที่นี่มากๆ ไปทีไรก็เริงร่า วิ่งเล่นสนุกสนานอยู่คนเดียว

เวลาที่ไปให้อาหารปลาจะไปให้ที่สระหน้าองค์พระ "พระศรีศากยทศพลญาณ" ซึ่งเป็นพระยืนเด่นเป็นสง่าประจำพุทธมณฑลจะมีคนไปกราบไหว้เสมอๆ

รูปถ่ายจะไม่ค่อยชัดเท่าไร ตรงนี้จะมีฝูงปลามากมายแหวกว่ายอยู่ในสระเพื่อรอคนมาให้อาหาร แปลกใจกะปลาพวกนี้มากที่กินได้ทุกรอบที่มีคนโยนอาหารให้กิน ห่วงปลาจุกตายอ่ะค่ะ...555555...

เด็กขายอาหารปลา แต่งหล่อไปนิด ขายอาหารปลาถุงละ 5 บาท ตะโกนขายแทบแย่ ในที่สุดขายได้ 1 ถุงต้องแบกไปส่งถึงสระอีกต่างหาก.....555555....

ขายอาหารปลาเสร็จ..ยังช่วยให้อาหารด้วย ผ่อนแรงคนซื้อ ยังไม่พอ หิวขึ้นมาคว้าอาหารปลานั่นล่ะกินกันหิว...(แล้วปลาจะอิ่มมั๊ยเอ่ย)

อิจฉาความร่าเริงของเด็กน้อยจริงๆ สนุกได้ทุกสถานการณ์ ไม่มีการเมือง เศรษฐกิจ รักชอบเกลียดชังในหัว มีอะไรก็สามารถหยิบมาเล่นได้หมด แม้แต่ถุงพลาสติกที่ให้อาหารปลาหมดแล้ว ก่อนไปทิ้งถังขยะก็ขอเล่นซะหน่อยล่ะ

บรรยากาศพุทธมณฑลอีกวันหนึ่ง..เป็นบรรยากาศที่แตกต่างจากวันก่อนโดยสิ้นเชิง เพราะวันนี้ไปตอนเย็นมากโขใกล้ค่ำแล้ว ฟ้าก็เลยมืดๆ แบบนี้ล่ะค่ะ...แต่วันนี้เจ้าตัวน้อยก็ยังร่าเริงเหมือนเดิมเพราะมีตุ๊กตาตัวน้อยๆ เพิ่มมาอีกคน เป็นสีสรรทำให้พวกเรายิ้มได้กะอารมณ์ของเด็กๆ 2 คน...

ท้องฟ้าอีกแบบหนึ่งที่ดูสวยงามขนาดตุ๊กตาตัวน้อยๆ ออกปากชมว่า "ดูท้องฟ้าสิคะ สวยๆๆ" โรมานติกจังเลยตุ๊กตาตัวน้อย...

เจ้าตัวน้อยกับเจ้าตุ๊กตาตัวน้อย ที่น่าเอ็นดูทั้งคู่ เหมือนรู้จักกันมานาน เหมือนเป็นพี่เป็นน้องกัน ทั้งๆที่ไม่ใช่ ทั้งๆ ที่เพิ่งรู้จัก...นี่ล่ะที่เค้าบอกว่าโลกของเด็กมักใสบริสุทธิ์เสมอๆ...ล่ะ

ความร่าเริงของ 2 เด็กน้อยที่ดูเข้าขากันดีไม่ว่าที่ไหนๆ อาจมีขัดแข้งขัดขาตุ๊บตั๊บกันในรถบ้าง แต่ในที่สุดก็มีการแบ่งปัน มีการห่วงหากัน อยากมีโลกแบบเด็กๆ แบบนี้บ้างจังไม่ต้องคิดอะไรมากมาย...

ภาพสองตัวน้อยแบบชัดๆ ค่ะ...ดูทีไรน่ารักทุกทีไม่รู้ทำไมสิน่า..

ภาพองค์พระอีกวันหนึ่งที่อยากนำเสนอในอีกรูปแบบหนึ่งค่ะ...เผื่อใครไม่เคยไป หรืออยากไปจะได้รู้จักค่ะ

ส่วนต่อที่อยู่ใกล้พุทธมณฑลที่ไปทุกครั้งจะต้องแวะร้านอาหารแถวนี้เสมอ เรียกถนนนี้ว่า "ถ. อุทยาน หรือ ถ. อักษะ" เป็นถนนที่ประดับหงส์ตามเสาไฟมีคนนับได้ว่ามีจำนวน 979 ต้น แต่ตัวเองไปทีไรไม่เคยได้นับสักครั้ง...ลืมค่ะ...และตลอดสองฟากที่ถูกใจที่สุดคือ ร้านอาหารเพียบ...ชอบมาก...วันนี้โอกาสพิเศษวันเกิดใครบางคน พากันไปเลี้ยงที่บ้านเคียงดิน (ถ้าจำไม่ผิดนะ)...555555...ไม่เคยจำอะไรได้สักที...เป็นสวนอาหารที่มีเนื้อที่กว้างขวางใหญ่โตมาก ตอนที่ไปก็บ่ายแก่ๆ แล้วด้วยความหิวสั่งอาหารมาทานแบบลืมถ่ายรูปมาให้คนมาอ่านบล๊อกหิวบ้าง...55555...วันนี้สั่งซึ่โครงหมูอบ ข้าวผัดสัปปะรด ปลากระพงราดน้ำปลา ผัดบล๊อกเคอรี่ผักรวมกะกุ้ง แค่นี้พุงกางแล้วค่ะ เจ้าตัวเล็ก 2 คนกระดี๊กระด๊าเริงร่ากันใหญ่เพราะที่นี่มีหงส์ดำ ห่าน กระต่าย เป็ดแมนดาริน เป็ดทุ่งและฝูงปลามากมาย

พรุ่งนี้เป็นวันแม่ ซึ่งตรงกับวันเฉลิมพระชนม์พรรษา แม่อยู่ต่างจังหวัดก็เลยโทร.ไปหาแม่ บอกแม่ว่าคิดถึงเหลือเกินเมื่อไรแม่จะมา แม่ต้องรอรักษาตัวเองก่อน ก็เลยบอกแม่ว่า งั้นขอไหว้แม่ทางโทร. และกัน...555555...ขออโหสิกรรมแม่ถ้าหากเคยล่วงเกินแม่ด้วย กายกรรม มโนกรรม และวจีกรรม ขอให้แม่ยกโทษและอโหสิกรรมให้...แม่บอกเป็นอะไรมากหรือเปล่าพูดแปลกๆ...ก็บอกแม่ว่าไม่มีอะไรแค่อยากขออโหสิกรรม เพราะไปอ่านเจอว่าควรจะขออโหสิกรรมพ่อแม่ เพราะเราไม่รู้ว่าเราไปล่วงเกินท่านเมื่อไร และอาจทำให้ชีวิตติดๆ ขัดๆ มีแต่ปัญหาตลอด แม่ก็เลยเข้าใจและบอกว่าแม่ไม่เคยคิดอะไรในสิ่งที่ลูกทำแม่ไม่เคยเจ็บใจเสียใจหรือรู้สึกไม่ดีกะลูกๆ ทุกคน แต่แม่ก็อโหสิกรรมให้...แค่นี้สบายใจแล้ว

เพลงนี้ก็เลยขอฝากให้สำหรับคนเป็นลูกทุกคน อย่าลืมคิดถึงแม่ในทุกๆ วันนะคะ ถ้ามีคุณแม่อยู่ก็ไปกราบขอพรจากท่านให้ท่านให้ศิลให้พรเรานะคะ...