Bloggang.com : ClayAnn : ไก่ผัดบร๊อคโคลี่พริกสด

ไก่ผัดบร๊อคโคลี่พริกสด

สีผัก สีพริก สีของคริสมาสต์เลยนะคะเนี่ย

----------------------------------------------------------------------

พักนี้ทำงาน 10 ชม.เกือบทุกวันเลยค่ะ จะว่าไปก็เมื่อยเหมือนกันนะคะ งานช่วงนี้เยอะดีจริงๆ โดยเฉพาะบราวนี่ร้านนี้คงดังมากๆแหละถึงได้ขายดีกันขนาดนี้ เมลออเดอร์เนี่ยทำเฉลี่ยวันละครึ่งร้อยถาด มิกเซอร์ตัวใหญ่ ใหญ่ได้จริงๆ เนยละลายทีละ 16 ปอนด์กว่าๆ ไข่เกือบร้อยลูก คิดดูแล้วกัน ส่วนผสมอื่นอีก โรงงานย่อมๆเลยค่ะเนี่ย แอนน์ยกคนเดียวไม่ได้อ่ะ มันหนักมากเลย อดทนเพื่อเงิน อิๆ ท่องเอาไว้ โอทีๆๆๆๆ

เมื่อเดือนก่อนลืมเล่าเรื่องตื่นเต้นให้อ่าน คือเป็นคนเดียวที่ไปทำงานแต่เช้ามืด ตี 5 ใช่ป่ะ นอกนั้นจะเริ่มมาตอน 6 โมง บางครั้งก็คิดๆนะ 1 ชม.เนี่ยยาวนานเนอะ จริงๆก็ชอบนะเวลาได้ทำงานคนเดียวเช่นนี้ แต่บางทีก็มีเหตุการณ์ตื่นเต้นงัย เช่น

-มีอยู่วันนึง อลาร์มตึกแถวๆนั้น อยู่ดีก็ แว๊ว แว๊ว แว๊ว ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ขึ้นมา ซัก 5 นาทีมันก็ดับลง ก็ไม่กล้าไปแอบดูหรอก ทำงานไป แอบฟังไป เพราะอีกครึ่ง ชม.นายก็มางัย แต่หูเนี่ยตอนนั้นคิดว่าประสาทสัมผัสต้องดีมากๆ ต้องเงี่ยหูตลอด อิๆ ไม่พอนะ ซัก 5 นาทีต่อมา มองไปหน้าร้าน คือเดินผ่านไปมาในหลังร้านทำงานเนี่ย จะมองเห็นกระจกหน้าร้านด้วยงัย เราก็ เอ๊.........อะไรว๊า สงสัยจะเงาๆของตู้ในร้านป่าวนะ มันสะท้อน แปลกๆดี มันเหมือนรถ และมีอะไรอยู่ข้างบนเป็นเหลี่ยมๆ มันมืด มันเห็นไม่ชัด แล้วก็เลิกเดินผ่าน แอบมองๆ ฮ่าๆ เตรียมมีด เตรียมมือถือ โทรคุยกับพี่เคลย์อยู่ เผื่อเกิดอะไรขึ้น ก่อนจะโทรหา 911 และอลาร์มไฟเรามี คิดไว้แล้วว่าเกิดไรขึ้นชั้นจะทุบ มันต้องร้อง อิๆ แต่...อีก 10 นาที เจ้าสิ่งนั้นมันเคลื่อนไหว เพราะแอนน์แอบมองไปหน้าร้านทุก 1 นาทีได้ มันเลี้ยวค่ะ

ตึ่ก ตึ่ก ตึ่ก

หัวใจเต้นไวปานกลองเพลงแด๊นซ์

แป่ววววว ......... รถตำรวจค่ะ

ฮ่าๆๆ ขำตัวเอง จะมาสังเกตุการณ์ก็ม่ายยยบอกกกก ปล่อยให้ประสาทกินอยู่ตั้งหลายนาที ขำมาก(คิดในใจ ถ้าเค้าบอก คงได้ตื่นเต้น หัวใจหล่นตุ๊บไปมากกว่านี้อ่ะ ..คิดอีกที ไม่บอกก็ดีแล้วเนอะ ยังดีที่เป็นตำรวจมาดูแล)

พออีก 5 นาที นายมา เฮ้อ..รอดไปอีกวัน

-อีกสองอาทิตย์ต่อมา ความเก่ายังไม่หายตื่นเต้นเล๊ย ความใหม่มาเริ่มอีกแล้ว เช้าวันนั้น ทำนู่นทำนี่ ยกคิชออกมาเช็คดูว่าอะไรเหลือเท่าไร ทำลิสต์เพื่อจะได้เช็คดูว่าวันนี้ต้องทำคิชอะไร เตรียมผักทำสลัด เดินไปมา แว่บนึง เดินผ่านช่องที่จะเห็นหน้าร้าน

กรี๊ดอีกแล้วคับท่าน!!!!

คราวนี้เป็นชายผอมสูง ผมดูรุงรังเล็กน้อย ใส่หมวกแก๊ป เสื้อเหมือนพนักงานอะไรสักอย่างสีน้ำเงิน กรี๊ดๆๆ หัวใจเต้นแรงกว่าวันนั้นอีก ชายคนนั้น มีไม้กวาด กวาดหน้าร้านอยู่ แต่เดินกลับมาอีกแว่บ หายไปแล้วค่ะ ไม่รู้ล่ะ โทรหาพี่เคลย์(อีกละ..)พี่เคลย์บอกว่า มีไรต้อง 911 ก่อนนะ แหม..มันยังไม่เกิดนี่นา ขอคุยด้วยก่อนไม่ได้เหรอ เผื่อเกิดไร(เอาอีกแล้ว...)

สุดท้ายโชคดีที่เจ้านายมาหลังจากนั้น 5 นาที เลยไม่ต้องตื่นนาน เพราะอะไรมันก็ยังไม่เกิด จะกล้าโทรไปหา 911 ให้อายได้งัย อิๆ ก็ไม่มีใครบอกล่วงหน้านิ ว่าจะมีคนมาทำความสะอาดหน้าร้านแบบนี้นี่นา ตำรวจก็ว่าไปอย่างอ่ะ

สรุป............นี่ทำงานไปเนี่ย ประสาทจะกินไปด้วย แฮ่ะๆ เพื่อนๆใครก็บอกว่ายูอ่ะเก่งสุดแล้วแหละ หาคนมาทำงานกะเช้าเนี่ยยากมาก ไอ้ที่เก่งไม่ใช่ไรหรอก เพื่อนบอกว่า ไม่มีใครอยากจะตื่นเช้าขนาดนี้มาทำงานหรอก ฮ่าๆ เค้าไม่ได้กลัวเลย

ถามว่าแอนน์กลัวไม๊ เกิดเหตุการณ์มันก็มีกลัวบ้าง แต่จริงๆแล้วไม่ได้กลัวจะแย่ เพราะว่าก็คิดไงว่าไม่ถึงเวลาซวยมันก็คงยังไม่ซวย ถึงเวลาซวย อยู่บ้านก็ซวยได้ แต่ใช้ชีวิตให้ระวัง สังเกตุดีที่สุดแล้วก็เป็นหน้าที่ของตัวเองแหละนะ แอนน์ถึงได้ทำงานกะนี้ที่นี่ได้นานเกือบปีขนาดนี้

ปีหน้าจะไปเรียนแล้วก็คงไม่มีเหตุการณ์ตื่นเต้นแบบนี้แล้ว อิๆ

-------------------------------------------------------------------

วันนี้วันหยุด อะไรก็ยังไม่ได้ทำ พี่เคลย์เช่าสนามขี่มอเตอร์ไซค์ อีกแล้วคับ วณิพกพเนจร ไม่เคยอยู่บ้านเลย แล้วเนี่ยจะเขียนการ์ดเสร็จได้งัย ต้นคริสมาสต์ยังไม่ได้ฤกษ์กางเลย มัวใจเย็น ของยังไมได้แพค ช๊อปยังไม่ครบ โอ๊ย..อยากจะเป็นหุ่นยนต์ ตั้งโปรแกรมทำให้เสร็จทุกอย่างเลย!!!!

ว่าแล้วก็ไปแพคของก่อนนะ แล้วจะไปเยี่ยมจ้าเพื่อนๆ อย่าคิดว่าลืมกันนะคะ พอเวลาได้ไปเยี่ยมจะไปเยี่ยมเยอะๆเลยค่ะ