หมูส้ม..อาหารยามเปรี้ยวปาก
สูตรจริง ตามลิงค์นี้ไปได้เลยค่ะ ง่ายมาก //www.kruaklaibaan.com/forum/index.php?showtopic=10422 อร่อยค่ะ ง่าย ไม่ต้องสับหมูให้ยาก กินกันเป็นชิ้นๆเลย หายเปรี้ยวปากดีแท้ค่ะ
-----------------------------------------------------------------------------------
สุดสัปดาห์นี้ไม่อยู่บ้านอีกแล้วค่ะ หลังจากสุดสัปดาห์ที่แล้วก็ไม่อยู่เช่นกัน ไปแข่งมอเตอร์ไซค์ คือพี่เคลย์แข่งค่ะ แอนน์เป็นกองเชียร์และฝ่ายจัดสถานที่พักและเสบียง อิๆๆ เลยต้องไปดูแลค่ะ แฮ่กๆน่าดู กลับมาก็ป้ำเป๋อๆ มันหนาวค่ะ เลยคล้ายจะเป็นหวัด(ที่ไม่ใช่มาจากไวรัส..แต่มาจากอาการตัวหนาวนานๆ) หลังจากที่โดนภูมิแพ้จากเกษรดอกไม้เล่นงานอย่างหนัก คนที่อยู่ที่นี่คงรู้ดี ดอกหญ้าเหลืองๆ เกษรเค้าปลิวไปทุกที่ ซะมีของแอนน์เค้าห้ามแอนน์ออกไปทำความสะอาดสนามหญ้าค่ะ เพราะเวลาแอนน์แพ้ บางรอบไข้ขึ้นก็มี เดี๋ยวเสียงานเสียการและเบื่อตัวเองตอนแพ้ค่ะ แต่ก็ไม่วาย กินยาตลอดค่ะช่วงนี้
ต่อด้วยสุดสัปดาห์นี้ เราต้องไปบ้านแม่น้ำ(ของครอบครัว..ไว้รวมตัวกัน)เพราะว่าโรงเก็บของและเก็บรถ โดนต้นไม้ใหญ่ล้มพาดทับกลางหลังเลยค่ะ เพราะว่าลมพัดแรง ประกอบกับ คาดว่าตัวปลวกคงจัดการต้นไม้ หรือไม่ก็ต้นไม้เริ่มแก่มันผุ วันนี้กำลังจะไปจัดการกันที่บ้านแม่น้ำค่ะ ดีที่มีประกันจ่าย จะว่าไปแถวนี้เค้าก็ต้องมีประกันกันทั้งนั้นค่ะ แต่เราก็ต้องไปทำเอง แค่ประกันจ่ายอ่ะค่ะ อันที่จริงเกิดขึ้นตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว แต่ผลัดแด๊ดว่าจะไปสิปดาห์นี้(ใช้คำเพราะเนอะ อิๆ) เพราะว่าติดแข่งมอเตอร์ไซค์ ไม่ไปก็เสียดายค่าลงทะเบียน มันแพง อิๆ
พักนี้แอนน์ก็เลยดูเหมือนคนไม่ค่อยมีเวลาเล่นเนท กลับมาบ้าน เป็นงัยก็ไม่รู้ ทำไมยังทำนุ่นทำนี่ ทำกับข้าวอยู่อีก คือมันเคยแล้วอ่ะค่ะ ต้องทำกินเอง ต้องหาเรื่องทำอะไรสักอย่าง แต่ก็ยังติด ขอให้ได้โพส ก็แว่บเข้ามาโพสเกือบทุกเช้าก่อนไปทำงาน คนเราเนอะ ใจรักจริงๆเลย
การทำงาน เมื่อวานเจ้าของร้านเค้าถามว่า แอนนาโอเคหรือปล่าว เพราะแอนนาเป็นคนเดียวที่เข้าร้านมา ทำงานไม่ได้หยุด เหมือน"หุ่นยนต์" ฮ่าๆๆ ไม่หรอก จริงๆก็ขี้โม้ คุยเยอะอยู่เหมือนกัน แต่ว่าพอได้ทำงานทีไร มันเคยชินน่ะ สมัยอยู่ร้านไทย เค้าไม่ค่อยชอบใครคุยนัก เลยจะเงียบเวลานายอยู่ อัติโนมัติ และเป็นคนชอบเห็นผลงานงัย งานเราต้องเสร็จเรียบร้อย บ้าจี้มาก อย่าชมนะ ทำขาดใจ แต่ก็นะ ทำงานกับฝรั่งเป็นชั่วโมงเนี่ยดีอย่าง ไม่ต้องคิดมาก ถึงเวลาต้องกลับบ้าน ถึงเวลาพัก ต้องพัก เพื่อนกับเจ้าของร้านมักจะมาแว่บๆมามองหาแอนน์ อยู่ส่วนไหนของร้าน จะบอกว่าถึงเวลาพักแล้วนะ ถึงเวลากลับแล้วนะ แฮ่ะๆ เหรอ.. กำลังมันเชียวอ่ะ มีอยู่สัปดาห์หนึ่งนะ แอนน์ทำโอทีด้วยแหละ ฮ่าๆๆ 6 นาทีน่ะ ขำตัวเอง คือว่าฝรั่งเค้าให้ทำงานไม่เกิน 40 ชม.ใน 1 อาทิตย์ใช่ป่ะ แอนน์ทำไงไม่รู้ งานบางทีก็ติดพันอ่ะนะ ทำให้เราทำเลยเวลาไปนิดนึง คราวนี้รวมกันออกมา 40.06 ชม. เจ้า 6 นาทีนั้น ค่าจ้างเท่าครึ่งเลยนะคะ นี่คงเป็นสาเหตุที่เจ้าของร้านมักจะแว่บมาหาแอนน์ประจำ บอก..เฮ้..แอนนา..กลับบ้าน ฮ่าๆๆ คือเค้าเรียกของเค้าเองอ่ะค่ะ แอนน์ไม่ได้บอกให้เค้าเรียกนะคะ ชื่อแอนน์ หลายคนก็เรียกต่างกันไป แอนนี่ แอนนา แอน บางคนก็เรียก ซิริแพท คือชื่อแอนน์-สิริภัทร์ งัย แล้วเค้าออกเสียงไม่ได้กันน่ะ เด็กวัยรุ่นเพื่อนกัน บางคนก็เพี้ยนไปเป็นของเล่นเด้งดึ๋งของเด็กๆ ว่า"ซิลลี่แพทตี้" ซะงั้น แต่ไม่ว่าชื่อไหน แอนน์ก็แฮปปี้หมดแหละค่ะ ใครอยากเรียกยังงัยก็เอา หลายชื่อก็สนุกดี
Create Date : 29 มีนาคม 2551 |
|
21 comments |
Last Update : 29 มีนาคม 2551 17:02:03 น. |
Counter : 1059 Pageviews. |
|
|
|