ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดไช้ ค่า....ห่างหายกันไปนาน กลับมาประเดิมบล็อกของปีนี้กันที่วันตรุษจีนเลยทีเดียว เสียดายที่ปีนี้ยุ่งมากไม่มีเวลาทำขนมไหว้มารีวิว แต่ก็ยังอยากจะเขียนบล็อก เลยเอาขนมที่ทำเมื่อตอนไปปาร์ตี้ปีใหม่ที่บ้านเพื่อนมาเป็น topic ในวันนี้ และในเมื่อมันเป็นขนมที่กินกันในช่วงปีใหม่ แน่นอน มันจะต้องเป็น

โจทย์ก็มีอยู่ว่าจะต้องใช้วิปปิ้งครีมที่มีเหลืออยู่ กับ เกาลัดที่ซื้อเก็บไว้หลายเดือนแล้วให้หมด แน่นอนอยู่แล้วว่ามันจะต้องเป็น Mont Blanc ตอนแรกคิดว่ามันแค่ขั้นตอนเยอะ ปรากฎว่าผิดพลาดไปหน่อยเลยทำให้ยุ่งยากและเลอะเทอะไปอีกมากมาย แต่สุดท้ายมันก็ออกมาสวยงาม (พอเหลือบตาดูได้) และอร่อยจี๊ดเลยทีเดียว ตามมาดูกันดีกว่าค่ะว่าพลาดตรงไหน และยุ่งยากยังไง 

ขอโชว์รูปที่มีอยู่แค่รูปเดียวก่อนนะ  (อย่างที่บอกว่ามันยุ่งยากและเละเทะ เลยไม่ได้ถ่ายรูปขั้นตอนไว้ค่ะ)

Mont Blanc มีส่วนประกอบ 3 ส่วน คือ ตัวเค้ก วิปครีม และ ครีมเกาลัด 

ส่วนที่ 1 : ตัวเค้ก  เป็นสปันจ์ค่ะ ซึ่งเราจะไม่เขียนวิธีทำอีก สามารถดูสูตรได้ที่นี่นะคะ //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=cakelove&month=03-2009&date=09&group=1&gblog=12

ส่วนที่ 2 : วิปครีม

ส่วนผสม - วิปปิ้งครีม 200 กรัม

น้ำตาลป่น 1 ช้อนชา

เหล้ารัม 1 ช้อนชา

ตีวิปปิ้งครีมที่เย็นจัดกับน้ำตาลป่นให้ขึ้นฟูแล้วใส่เหล้ารัมลงไป ตีต่อจนฟูมากขึ้นเหมือนครีมโกนหนวด วิปครีมที่ได้จะมีกลิ่นเหล้ารัม หอมอ่อน ๆ ค่ะ

ส่วนที่ 3 : ครีมเกาลัด - เป็นส่วนที่ยุ่งยากที่สุด และเป็นที่มาของความลำบากและเลอะเทอะ

ส่วนผสม - เกาลัดถุงแบบแกะเปลือก 3 ถ้วยตวง

นมจืด 2 ถ้วยตวง

น้ำตาลทราย 4 ช้อนโต๊ะ

กลิ่นวานิลา 1 ช้อนชา

เหล้ารัม 2 ช้อนโต๊ะ

อย่างที่บอกว่ามีความผิดพลาดเกิดขึ้น ซึ่งเกิดจากความขี้เกียจของเราเอง ตามสูตรเค้าให้ใช้เกาลัด 3 ถ้วยตวง คราวนี้เรามีเกาลัดขนาด 150 กรัม อยู่ 3 ถุง แกะถุงแรกออกมาเทใส่ถ้วยตวง อ้าว!! เลยมานิดเดียวเอง งั้นชั้นจัดเต็ม ใส่หมดถุงมัน 3 ถุงเลย เหลือไม่กี่ลูกเอาไว้ตกแต่ง ไม่ตวงมันแล้ว ขี้เกียจ... เริ่มทำเลย 

เอาเกาลัด เทลงในหม้อให้หมด เติมนมลงไป แล้วเอาไปตั้งไฟอ่อน รอจนนมเดือด หรี่ไฟลง เพื่อเคี่ยวต่อให้นุ่ม 

 พอเกาลัดนุ่มแล้ว น้ำนมจะงวดลง เอาเกาลัดไปปั่นให้ละเอียดด้วยเครื่องปั่นน้ำผลไม้ แต่ตอนทำตอนระวังหน่อยนะคะ เพราะว่าเกาลัดมันยังร้อนอยู่ จะปิดฝาโถปั่นไม่ได้ เพราะจะมีแรงไอน้ำดันฝาระเบิดออกมาได้ เวลาปั่นให้เปิดฝาโถปั่น แง้ม ๆ เอาไว้ ให้ไอน้ำออกมา

 เอาเกาลัดบดใส่กระทะเทฟล่อน ตั้งไฟอ่อน ๆ กวนไปเรื่อย ๆ สลับกับเติมน้ำตาลลงไปทีละช้อน กวนจนส่วนผสมหนืด  ขั้นตอนนี้แหละที่ความขี้เกียจของเราเริ่มสำแดงเดช เพราะว่าเราไม่ตวงเกาลัด ใส่มันไปทั้งหมด เลยทำให้เนื้อเกาลัดเยอะเกิน ส่วนผสมข้นและหนืดเกินไป เมื่อกวนเสร้จ 

 เอาส่วนผสมที่กวนเสร็จมายีผ่านตะแกรง ... นรกมากกกก ขั้นตอนนี้ ... เพราะส่วนผสมของเรามันข้นและหนืดเกิน เลยยีธรรมดาไม่ได้ ติดตะแกรงหมด เราต้องเอาทัพพีมากดและขยี้ให้มันหลุดผ่านตะแกรงออกมาให้ได้ เหนื่อยเลย ปวดแขนไปหมด ทั้งเลอะเทอะ และเสียดายของ เพราะมีเกาลัดบดติดอยู่เต็มตะแกรง เอาออกไม่ได้ เลยต้องเอาไปแช่น้ำซะ

 เอาส่วนผสมที่รอดผ่านตะแกรงแล้ว มาใส่กลิ่นวานิลาและเหล้ารัม ผสมให้เข้ากัน (แอบหยิบมากินคำนึง อร่อยอ่ะ  ชิมเสร็จ เกือบหายเหนื่อย...แต่แขนมันประท้วง ปวดและล้ามาก -_-"")

ณ จุดนี้ เราได้ส่วนประกอบทั้ง 3 อย่างครบแล้ว เราก็เอามาประกอบกัน โดย บีบวิปครีมบนเค้ก แล้วบีบครีมเกาลัดทับลงไปอีกชั้น เป็นอันเสร็จ แต่งอีกนิดด้วยลูกเกาลัด และไอซิ่งร่อน

 กรรมเวรจากความขี้เกียจยังไม่สิ้นสุดค่ะ ด้วยความที่เราอยากบีบครีมเกาลัดเป็นเส้น ๆ เหมือนอย่างที่เค้าทำขายกัน เราก็ใส่หัวบีบที่มันเป็นรู ๆ ในถุงพลาสติก แล้วใส่ครีมเกาลัดลงไป เริ่มบีบ..และบีบ..ฮึบ... มันไม่ออกค่ะ ครีมมันแห้งและหนืดเกิน ออกแรงเพิ่มอีก .. อ๊ะ! ออกแล้ว  บีบวนไปได้ครึ่งนึง โพล๊ะ... ถุงแตก...  บีบไปได้ครึ่งชิ้นเองอ่ะ  เป็นอันว่าบีบเป็นเส้น ๆ ไม่ได้แล้ว หัวมันรูเล็กเกิน งั้นเปลี่ยนหัวบีบใหม่ คราวนี้เอาอันที่มันรูใหญ่ ๆ ไม่ต้องเป็นเส้นแล้ว ต้องบีบง่ายขึ้นแน่ ๆ เอ้าบีบ  ง่ายขึ้นค่ะ แต่ไม่หมู เพราะบีบไปได้ 2 ถ้วย ถุงแตกอีก ต้องออกแรงบีบเยอะ สรุปกว่าจะทำเสร็จ 16 ถ้วย ใช้ถุงบีบไป 5 ถุง แถมเจ็บข้อมือเพิ่มอีก... เหนื่อยก็เหนื่อย เอามากินดูซิ ไม่อร่อยนะ น่าดู ชั้นอุตส่าห์ทุ่มแรงทั้งกายใจ กว่าจะทำเสร็จ... กัดเข้าไปคำแรก...แทบกรี๊ดส์...เฮ้ย!!! ชั้นทำได้ อร่อย เหมือนกันนะนี่ (ไม่ค่อยอวยตัวเองเท่าไหร่  ) ที่เหลือเก็บใส่กล่องเข้าตู้เย็น เดี๋ยวเอาไปปาร์ตี้

... ผ่านไป 2 ชั่วโมง ... เปิดกล่องมาดู ...  ครีมที่วนไว้อย่างสวยงามเหมือนอย่างในรูปที่ถ่ายไว้ตอนเสร็จใหม่ ๆ (ก็ไอ้รูปข้างบนนั่นแหละค่ะ) กลายเป็นเส้นแตก ๆ หัก ๆ วนอยู่รอบวิปครีม เพราะครีมเกาลัดมันเนื้อแห้งและหนักเกิน...หมดกัน... น่าตาแบบนี้ แต่ช้าก่อน...อย่านึกนะว่าไม่กล้าเอาไปปาร์ตี้ด้วย อุตส่าห์ทำตั้งนาน เวลานี้เราไม่คุยกันที่หน้าตาแล้วค่ะ เพราะมันยับเยิน เราจะอวดตัวของเราด้วยรสชาติ .....หิ้วไปปาร์ตี้... เปิดกล่องมา เพื่อนหน้าเหวอ  กันเชียว "นี่อะไรฟระ???" เราอ้อมแอ้มตอบ "มองบลังค์ (ว่ะ)  เราจะไม่คุยกันที่หน้าตา แต่เราจะคุยกันที่รสชาติ..โอเคป่ะ!!!"