แด่...ผู้หญิงของผม

เดือนมีนาคมเป็นเดือนของสตรี วันนี้จึงจะเขียนบทความบูชามารดา ภรรยา และบุตรีสักครั้ง
สามคนนี้ไม่เพียงมีพระคุณที่ชุบเลี้ยงผมมา…(เขียนไม่ผิด ลูกสาวก็ด้วย) แต่ยังให้บทเรียนแก่ผมมากมายหลายข้อ

ความประทับใจที่มีต่อคนทั้งสามมีเยอะ แต่จะเขียนสรรเสริญคนละข้อเดียวก็พอครับ
เลือกข้อที่พอมีประโยชน์ต่อนักอ่านที่เป็นผู้ชายอยู่บ้าง
มิเช่นนั้นมันจะยาว แล้วบรรณาธิการจะค้อนเอาว่าเอาไดอารี่มาส่งแทนต้นฉบับ

คุณแม่ก่อน…สิ่งที่ผมทึ่งคุณแม่มากก็คืออะไรต่ออะไรที่ท่านเคยสอนถูกหมดทุกข้อ (จนได้)
ที่วงเล็บ "จนได้" เพราะ ณ วันเวลาที่ท่านสั่งท่านสอนนั้น ผมทั้งไม่ฟังและไม่เชื่อ
ออกจะติดไปทางน่าเบื่อและรำคาญเสียด้วยซ้ำ

จำได้ว่าผมเป็นเด็กดีอยู่ก็แค่ช่วงวัยทวีนส์
(แบบว่าอยากบอกตนเองเคยเป็นพวกทวีนส์ ไม่แน่ใจว่าได้ตั้งค์วันละ 5 บาทเป็นวัยทวีนส์ได้มั้ย)
ส่วยวัยทีนไม่เคยเป็นเพราะคำนี้น่ารักเกินไปสำหรับผม
พอเป็นวัยรุ่นจึงหลบออกจากบ้านทุกวันไม่เว้นเสาร์-อาทิตย์
เหตุผลหนึ่งที่ไปไกลๆ จากบ้านก็คือ เบื่อแม่บ่นนี่แหละครับ

แม่พร่ำบ่น…เอ๊ย พร่ำสอนหลายเรื่อง หนึ่งในคำสอนเหล่านั้นคือ " อย่าพึ่งใครและอย่าติดหนี้บุญคุณใคร"
ถึงจะดื้อกับแม่มากมาย แต่เฉพาะเรื่องนี้ผมยอมเชื่อสักครั้งและดำรงชีวิตเช่นนี้มาตลอด
อย่างไรก็ตาม ชีวิตมนุษย์ย่อมต้องอาศัยพึ่งพากันและกันอยู่บ้าง
ดังนั้นจึงมีหนึ่งหรือสองครั้งที่เราจำเป็นต้องออกปาก ร้องขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น
ครั้งสองครั้งที่ว่านี่แหละครับที่ให้บทเรียนหนักๆ แก่ชีวิต และทำให้ต้องยอมรับว่าคุณแม่พูดถูกทุกทีสิน่ะ

แม่พูดเสมอว่าอย่าขอใคร อย่ารับอะไรจากใคร
การไม่ขอความช่วยเหลือจากใครเลย ทำให้เราต้องทำงานหนักเป็นพิเศษ แต่ผลลัพธ์ที่ได้มาก็ถือว่าคุ้มค่า
ที่สำคัญที่สุดคือทำให้เราเป็นอิสระ สามารถคิด พูด และทำอะไรหลายอย่างได้อย่างใจ
เป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องเกรงใจใครเพราะเราไม่ได้ติดหนี้ใคร
…อย่างที่พูดกันว่า ไม่ได้ขอข้าวใครกินนี่นา นั่นแหละครับ

แม่สอนเยอะแยะ ถูกเกลี้ยงทุกข้อเลย ชีวิตยิ่งยืนยาวก็ยิ่งพบว่าแม่ถูกมากขึ้นเรื่อยๆ
ยิ่งเห็นลูกชายลูกสาวเติบใหญ่ในยุคสมัยนี้ ก็ยิ่งพบว่าคำสอนของแม่นั้นถูกแล้วถูกอีกเหนือกาลเวลาจริงๆ

…พอนะ…ต่อไปก็ภรรยา…หากไม่มีภรรยาผมคงตายไปหลายรอบแล้ว
ไม่ขับรถเร็วจนตายก็ป่วยตาย หรือไม่ก็ถูกเขาฆ่าตาย

ภรรยาเป็นผู้มีพระคุณ เพราะเธอทำหน้าที่เป็นเบรกให้แก่เราในยามที่เราหุนหันพลันแล่น
กระทำการอะไรด้วยความรวดเร็วเกินควร อารมณ์ร้อนเกินควร หรือกร่างเกินควร
หลงผิดนึกว่าตนเองเป็นอินเดียน่า โจนส์

ผมคิดว่าผู้ชายที่โชคดีคือ ผู้ชายที่มีภรรยาคอยเตือนสติอยู่ข้างๆ
แน่นอนว่าในวินาทีที่เราถูกภรรยาขัดแข้งขัดขา ห้ามปรามมิให้เรากระทำอะไรบางอย่างนั้น
แว็บแรกคือ รู้สึกขัดใจ… เธอไม่เข้าใจ เรื่องแบบนี้ปล่อยไว้ได้อย่างไร มันต้องลุย
ตรงนี้หมายถึงลุยเข้าไป ทั้งความเร็วรถ หรือการทำงานตามหน้าที่

แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักระยะ ร้อยทั้งร้อยเลยครับที่ผมต้องก้มหน้ายอมรับว่า
หากตอนนั้นไม่เชื่อเธอ ตอนนี้คงจะเละไปแล้ว
หมายถึงเละทั้งรถ ทั้งร่าง รวมทั้งหน้าที่การงานเป็นได้พินาศกันหมด

นอกจากนี้แล้วยังมีเรื่องอาหารการกิน พูดตรงๆ ว่าหากภรรยาไม่ควบคุมผมเอาไว้ล่ะก็
ผมจะกินเฉพาะข้าวไข่เจียวหมูสับ ข้าวมันไก่ ข้าวขาหมู พิซซ่า ไอติม โค้ก และของมึนเมา
รวมทั้งไม่ยอมออกกำลังกายเลย
แต่พฤติกรรมเหล่านี้ได้ถูกภรรยาอบรมสั่งสอน กล่อมเกลาให้เป็นคนดีของเธอไปเสียแล้วทั้งสิ้น

…พอนะ…ต่อไปก็ลูกสาว
ลูกสาวเป็นผู้มีพระคุณเพราะเธอทำให้เรารู้สึกตัวเสียทีว่า ชีวิตที่เรามีนั้นมิใช่เพื่อตัวเราแต่เป็นเพื่อคนอื่น
คนอื่นคือลูกสาวของเรา รวมทั้งลูกชายของเรา รวมทั้งลูกสาวและลูกชายของทุกคนในสังคม

เพราะคนรุ่นใหม่เหล่านี้ล้วนต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนาน
จึงไม่สมควรที่ลูกสาวของเราจะอะโนเนะ เป็นวัยทวีนส์นักบริโภคอยู่คนเดียว
จำที่เราจะต้องทำให้เด็กๆ ทุกคนในสังคมมีหลักประกันบริโภคถ้วนหน้า หมายถึงว่าลูกเรามีกิน
ลูกคนอื่นก็ควรมีกินด้วย ลูกของเราเจ็บป่วยมีสวัสดิการรักษาพยาบาลดีเลิศ ลูกคนอื่นก็ต้องมีด้วย

ที่สำคัญมากกว่าเรื่องนี้ คือ ลูกสาวแสนสวยของเราทำให้เรารับรู้ว่า พ่อคนอื่นเป็นห่วงลูกสาวมากเพียงใด
ถึงแม้ลูกสาวของพวกเขาจะไม่สวยเท่าลูกสาวของเราก็ตาม

เวลาขับรถไปทำงานทุกเช้า ผ่านนิสัตนักศึกษาสาวๆ ที่เดินกันเต็มฟุตบาทในชุดรัดรูปฟิตเปี๊ยะ
แขนเสื้อสั้นเห็นเรียวแขนกระดุมเสื้อช่วงอกปริ กระโปรงแนบเนื้อทั้งผ่าทั้งสั้นเห็นผิวขาวและเรียวขา
แถมด้วยรองเท้าส้นสูงเดินคุยมือถืออย่างสมาร์ต
…บางคนยืนแต่งหน้าทาปากก่อนข้ามทางม้าลายอีกต่างหาก

เห็นทั้งหมดนี้แล้วก็ให้รู้สึกตัวว่าคุณพ่อทุกคนมีลูกสาว ลูกสาวทุกคนล้วนสวยสดงดงามทั้งสิ้น
คุณพ่อทุกคนเป็นผู้ชาย รู้นะครับว่าผู้ชายชอบคิดอะไรกัน
มีสติระลึกได้เช่นนี้ก็ดีใจว่าเพราะเรามีลูกสาวแท้ๆ เราจึงต้องมีความรับผิดชอบ
เราไม่ทำให้ลูกสาวของคนอื่นเสียใจ คนอื่นก็ไม่ควรทำลูกสาวของเราเสียใจเช่นกัน

…เพราะมีอีกเรื่องหนึ่งที่เป็นคุณแม่และภรรยาของผมพูดเหมือนกัน นั่นคือ บาปกรรมมีจริง


ข้อมูลจาก life & family
ที่มา : //www.elib-online.com/doctors47/family_lady001.html

ภาพจาก :
//www.shutterstock.com
//nourishingobscurity.blogspot.com
//www.dailymail.co.uk
//www.parenthood.com

Create Date : 30 ธันวาคม 2552		3 comments
Last Update : 30 ธันวาคม 2552 15:43:25 น.
Counter : 658 Pageviews.
Share Tweet