เหตุเกิดเพราะสะกดผิด
เหตุเกิดเพราะสะกดผิด
ทหารใหม่นายหนึ่งได้รับคำสั่งด่วนให้เดินทางเข้าสมรภูมิทั้งที่เพิ่งหลับจากฮันนีมูนได้วันเดียว แต่ด้วยความไฮเทค ทหารในสนามรบก็สามารถติดต่อกับทางบ้านด้สยอีเมล์ ทันทีที่มีโอกาสว่างเว้นจากการสู้รบ ทหารใหม่รายนั้นจึงรีบส่งอีเมล์ถึงภรรยาที่บ้านทันที แต่ด้วยความผิดพลาดทางเทคนิคจากการสะกดพยัญชนะของชื่อผู้รับผิดไปหนึ่งตัวอักษร อีเมล์ฉบับนั้นจึงไปโผล่ในตู้ไปรษณีย์ของนักบวชนายหนึ่งที่เพิ่งฝังศพเมียเสร็จวันนั้น
เมื่อนักบวชเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์และเปิดเมล์อ่านก็ถึงกับหน้ามืดเป็นลม เมื่ออ่านเจอข้อความว่า
"ฉันเดินทางมาถึงแล้ว คิดว่าที่นี่ต้องเป็นขุมนรกแน่..."
เกมผู้ใหญ่
เด็กชายปัญญากลับมาจากโรงเรียน ทันทีที่ลงจากรถได้ก็ตรงเข้าบ้านเดินไปเปิดตู้เย็น คว้ากระป๋องใส่ไอศกรีมออกมาเตรียมตักใส่ถ้วย พี่เลี้ยงสาวที่เดินตามมาติดๆ รีบร้องห้าม "คุณแม่สั่งไว้ว่าไม่ให้กินไอติมตอนนี้ มันใกล้เวลาข้าวเย็น หนูออกไปเล่นข้างนอกก่อน"
หนูน้อยออกอาการงอแง "ไม่รู้จาเล่นกะใคร"
พี่เลี้ยงสาวพยายามปลอบใจ "พี่เล่นกับหนูก็ได้ บอกมาว่าอยากเล่นอะไร"
เด็กชายปัญญาเหล่ตาให้ข้างหนึ่งก่อนตอบว่า "ผมอยากเล่นแบบผู้ใหญ่ มาเล่นเป็นพ่อแม่กกันดีกว่า"
พี่เลี้ยงสาวพยายามสะกดควงามแปลกใจไว้ และพยายามเอาใจ "ตกลง จะให้พี่ทำอะไรบ้าง"
"เธอขึ้นไปที่ห้องนอนแล้วทำเป็นว่านอนหลับ"
พี่เลี้ยงสาวคิดว่าสามารถคงบคุมสถานการณ์ได้ จึงเดินขึ้นบันไดไป
หนูน้อยปัญญาทำท่าทางเหมือนผู้ใหญ่ เดินส่ายอาดๆ เข้าไปในห้องเก็บของ หยิบหมวกใส่ตกปลาของพ่อขึ้นมาวางแหมะลงบนหัว หันไปหยิบก้นบุหรี่ในที่เขี่ยบุหรี่ขึ้นมาคาบไว้ตรงมุมปาก แล้วเดินกระแทกส้นเท้าขึ้นบันไดไปถึงหน้าห้องนอน
พี่เลี้ยงสาวผงกหัวจากท่านนอนขึ้นมาถามว่า "ตานี้พี่ต้องทำอะไรต่อ"
หนูน้อยปัญญาพูดเสียงก้นบุหรี่จุกปากเลียนแบบพ่อ "เธอลงไปตักไอติมให้เด้กนั่นซะ มันจะได้ไม่มายุ่งบนนี้"
เลือกเอาอย่างหนึ่ง
ครรชิตเทพเจอภานนท์เพื่อนรักนั่งกรึ๊บเหล้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวที่บาร์ริมชายหาด จึงไถ่ถามว่า "เฮ้ย นี่มีความสุขอะไรกันนักหนา"
"มันเป็นอย่างนี้ เพื่อนเอ๋ย" ภานนท์สาธยาย "เมื่อเช้านี้ข้านั่งเล่นอยู่บนเรือ มีแหม่มผมแดงเดินมาคนเดียว ถามว่าช่วยพาออกไปเที่ยวทะเลได้ไหม เพื่อนเชื่อไหมหน้าอกคุณเธอเบ้อเริ่มเท้อแบบนี้.." ภานนท์ทำมือประกอบ "ข้าเลยรีบบอกว่าได้...พอเธอลงเรือ ข้าก็ขับออกไปนอกฝั่งแล้วก็ดับเครื่อง ข้าถามเธอว่าจะว่ายน้ำกลับไปเองหรือจะมีเซ็กส์กับข้า ให้เลือกเอาอย่างหนึ่ง รู้อะไรไหมเพื่อนเอ๋ย ยายแหม่มผมแดงนั่นว่ายน้ำไม่เป็น ว่ายไม่เป็นจริงๆ.." ภานนท์หัวเราะร่าลั่นบาร์ด้วยอารมณ์สนุกสุดๆ
เย็นวันรุ่งขึ้น ครรชิตเทพเดินเข้าบาร์ริมหาดก็เจอภานนท์นั่งกรึ๊บเหล้าอย่างเดิม ด้วยรอยยิ้มที่กว้างขาวงยิ่งกว่าเมื่อวาน จึงถามไถ่อย่างเดิม "เฮ้ย มีความสุขอะไรกันนักหนา"
"มันเป็นอย่างนี้ เพื่อนเอ๋ย" ภานนท์สาธยาย "เมื่อเช้าข้านอนเล่นอยู่บนเรือ มีแหม่มผมทองเดินมาคนเดียว ถามว่าช่วยพาออกไปเที่ยวทะเลได้ไหม หน้าอกคุณเธอเบ้อเริ่มเท้อขนาดนี้.." ภานนท์ทำมือประกอบเป็นวงใหญ่กว่าเมื่อวาน "ข้าเลยรีบบอกว่าได้...พอเธอลงเรือ ข้าก็ขับออกไปไกลกว่าเมื่อวานเท่าตัวแล้วก็ดับเครื่อง ข้าถามเธอว่าจะว่ายน้ำกลับไปเองหรือจะมีเซ็กส์กับข้า ให้เลือกเอาอย่างใดอย่างหนึ่ง รู้อะไรไหมเพื่อนเอ๋ย ยายแหม่มผมทองนั่น ว่ายน้ำไม่เป็น ว่ายไม่เป็นจริงๆ..." ภานนท์หัวเราะลั่นบาร์อย่างสนุกสนาน
สองวันต่อมา ครรชิตเทพเดินเข้ายาร์มา เห็นภานนท์ยืนเกาะเคาน์เตอร์สะอึกสะอื้นอยู่คนเดียว ถึงไถ่ถามด้วยความแปลกใจ "เฮ้ย มีอะไรให้เสียใจนักหนา"
"มันเป็นรอย่างนี้ เพื่อนเอ๋ย" ภานนท์สาธยาย "เมื่อเช้าพอข้าตื่นนอน โผล่ออกมาก็เจอแหม่มผมดำเดินมาคนเดียว ถามว่าช่วยพาออกไปเที่ยวทะเลได้ไหม ...เธอตัวสูกว่าข้าประมาณนี้ แต่หน้าอกคุณเธอ โอ่โฮ...ขนาดนี้" ภานนท์ทำมือประกอบให้เห็นภาพ
"เอวคอดนิดเดียว แขนขาได้สัดส่วนเหมือนนางแบบ แต่มีกล้ามเนื้อนิดๆ แบบนักเพาะกาย เรียกว่าหุ่นเพอร์เฟ็คท์จริงๆ ข้าเลยพาลงเรืออกไปไกล ไกลมากๆ จนไม่เห็นฝั่ง แล้วก็ดับเครื่อง ข้าถามเธอว่าจะว่ายน้ำกลับไปเองหรือจะมีเซ็กส์กับข้า ให้เลือกเอาอย่างกนึ่ง เธอดึงกระโปรงออก ข้าเกือบหงายหลังตกทะเล เธอเป็นผู้ชาย ผู้ชายแท้ๆ ทั้งแท่งที่มีะไรต่อมิอะไรเบ้อเริ่มเทิ่มไปหมดทุกอย่าง แล้วรู้อะไรไหมเพื่อนเอ๋ย....
ภานนท์ร้องไห้โฮ "ข้าว่ายน้ำไม่เป็น ว่ายน้ำไม่เป็นจริงๆ"
ช่างมันเถอะ
สุภาพสตรีมีอายุนางหนึ่งยืนพิงราวระเบียงเรือโดยสารเพื่อชมทิวทัศน์ยามเย็น แต่เนื่องจากลมพัดแรง คุณยายจึงต้องใช้มือกดหมวกที่สวมอยู่บนศีรษะไว้แน่น เพื่อไม่ให้ปลิวลอยไปตามลม บริกรประจำดาดฟ้าเรือนายหนึ่งเดินเข้าไปใกล้
"ขอประทานโทษครับ คุณผู้หญิง ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดหยาบคายนะครับ คือว่าชายกระโปรงของคุณผู้หญิงมันปลิวตลบขึ้นมามากเลยนะครับ"
"ฉันรู้จ๊ะ" คุณยายตอบ "แต่ฉันต้องใช้มือสองข้างกดไว้ไม่ให้หมวกปลิว"
"แต่คุณผู้หญิงรู้ไหมครับว่า ชายกระโปรงมันตลบขึ้นมาจนเห็นอะไรต่อมิอะไรหมดแล้วนะครับ"
สุภาพสตรีมีอายุจึงก้มลงไปมอง "นี่แน่ะพ่อหนุ่ม ไอ้อะไรก็ตามที่พ่อหนุ่มเห็นหน่ะ มันของเก่าแก่อายุปาเข้าไปร่วม 80 ปีแล้ว แต่หมวกใบที่ใส่อยู่เป็นของใหม่ ฉันเพิ่งซื้อเมื่อวานนี้เอง"
อย่าวางใจคน
ขณะที่หนุ่มใหญ่นายหนึ่งยืนทำธุระปล่อยทุกข์เบาอยู่ตรงโถปัสสาวะในห้องน้ำสาธารณะ เขาสังเกตเห็นว่ามีคนแคระนายหนึ่งกำลังจ้องมองดูอย่างสนอกสนใจ ในตอนแรกก็ไม่รู้สึกเดือดร้อนอะไร จนกระทั่งคนแคระนายนั้นเอาบันไดมาวางพาดข้างๆ แล้วปีนขึ้นมาชื่นชมอวัยวะพิเศษนั้นอย่างใกล้ชิด
"ว้าว" คนแคระแสดงความชื่นชม "สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา"
ถึงจะแปลกใจ แต่ก็รู้สึกภูมิใจ หนุ่มใหญ่บอกขอบใจที่ชมและทำท่าจะรูดเก็บเข้าในกางเกง "เดี๋ยวก่อนครับ" คนตัวเล็กพูด "ผมขอจับดูสักนิดได้ไหมครับฎ
หนุ่มใหญ่แปลกใจเป็นครั้งที่สอง แต่เห็นว่าไม่น่ามีอะไรเสียหาย จึงยินยอม ชายร่างแคระเอื้อมไปคว้าอวัยวะชุดนั้นของชายหนุ่มไว้เต็มมือ แล้วส่งเสียงนุ่มๆ ว่า
"ขอบคุณ ช่วยส่งกระเป๋าเงินให้ผมด้วย ไม่งั้นผมกระโดด"
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
