ภาพจากเวบ tupian.hudong.com




//www.56.com/u41/v_MjA1OTEzMjY.html





















ภาพจากเวบ meishujia.net







อวี่หลินหลิง
หลิวหย่ง


จักจั่นส่งเสียงเศร้า ณ ศาลาริมทาง ตอนค่ำ
ฝนหนักเพิ่งหยุด
กระโจมที่ประตูเมือง ดื่มอย่างไร้อาวรณ์
ยังอาลัย เรือหลานโจวเร่งให้ออกเดินทาง
กุมมือกัน สบตา น้ำตานอง ไร้วาจา จุกที่คอ
ยามเย็น หมอกทึบ ท้องฟ้าฉู่ไพศาล

แต่โบราณ มากไมตรี โศกศัลย์เมื่อจากกัน
ยิ่งกว่านั้น มิอาจทานชิวเทียนเงียบเหงาอันแจ่มใส
คืนนี้ สร่างเมา อยู่ที่ไหน
ต้นหยังหลิวที่ฝั่งน้ำ ลมเช้า จันทร์เสี้ยว
ไปครั้งนี้เป็นปี ๆ
ถึงวันจะดี ทิวทัศน์งาม ไร้ความหมาย
แม้มีอารมณ์หลายหลากมากเป็นพัน
จะไปพูดกับใครเล่า





หมายเหตุ



ภาพจากเวบ laomu.cn

ฉือ "อวี่หลินหลิง" แปลตามศัพท์ว่า "ฝนรินต้องกระดิ่ง" (อวี่ = ฝน หลิน = สาด,ราด หลิง = กระดิ่ง) เป็นฉือที่แต่งในราชวงศ์ซ่ง ฉือทำนองนี้มาจากทำนองเพลงในราชสำนักราชวงศ์ถัง มีประวัติความเป็นมาของทำนองเพลงว่า หลังสำเร็จโทษพระสนมหยังกุ้ยเฟยแล้ว ในท่ามกลางความวุ่นวายของกบฏอานลู่ซานซึ่งยึดเมืองฉังอาน (ซีอาน) เอาไว้ได้




ภาพจากเวบ tupian.hudong.com

จักรพรรดิถังเสวียนจงหรือหมิงหวงได้เสด็จไปอยู่เมืองเฉิงตู มณฑลเสฉวน ระหว่างเดินทาง มีช่วงหนึ่งอยู่ในหุบเขา ฝนตก เปียกอยู่หลายวัน ในท่ามกลางหุบเขากลางสายฝนนั้น มีอยู่ช่วงหนึ่งหมิงหวงได้ยินเสียงกระดิ่ง เลยหวนนึกถึงพระสนมคนโปรดหยังกุ้ยเฟย ผู้มีความสามารถในการรำฟ้อน เสียงกระดิ่งดังกริ๊งกริ๊งขณะฟ้อน จึงประพันธ์เพลง "อวี่หลินหลิง" แต่งเสร็จ นักดนตรีที่ตามเสด็จมาด้วยได้นำมาเป่า ทำนองเพลง "อวี่หลินหลิง" เป็นเพลงเศร้าและเป็นที่นิยมจนรู้จักกันทั่วไป




ภาพจากเวบ dfwvip.net

ฉือ "อวี่หลินหลิง" มีฉันทลักษณ์การแต่งแบ่งเป็น ๒ ท่อน ใช้อักษรรวม ๑o๒ ตัว สัมผัสนอกด้วยวรรณยุกต์เสียงที่ ๓ เสียงที่ ๔ และเสียงที่ ๕ หลิวหย่ง กวีในสมัยราชวงศ์ซซ่งเหนือได้นำฉือทำนองนี้มาประพันธ์บทกวีที่ไพเราะ มีแก่นเรื่องอยู่ที่การจากกัน แต่ไม่ได้บอกว่าใครจากใคร นักวรรณคดีบางคนเห็นว่าสื่อถึงคนรักจะจากกัน ขณะที่บางคนเห็นว่า เพื่อนรักมาก ๆ จะจากกัน




ภาพจากเวบ jxwei.com

หลิวหย่ง (ค.ศ.๙๘๗? -๑o๕๓?) เป็นชาวฉงอาน ปัจจุบันคือ อำเภอฉงอาน มณฑลฮกเกี้ยน ในค.ศ.​๑o๓๔ สอบได้จิ้นซื่อ ได้เข้ารับราชการเป็นขุนนางท้องถิ่นหลายเมือง ชีวิตราชการไม่ราบรื่น ประสบอุปสรรคนานา จึงมีชีวิตที่ลำบาก ในด้านวรรณศิลป์ หลิวหย่งเป็นกวีคนแรกของราชวงศ์ซ่งเหนือที่ทุ่มเทความคิด ความสามารถ และเวลาในการเขียนฉืออย่างเต็มที่ มีผลต่อการพัฒนาการเขียนฉือในสมัยนี้




ภาพจากเวบ blog.sina.com

ฉือของหลิวหย่งมักพรรณนาทิวทัศน์ การเดินทาง การจากกัน และหญิงคณิกา การเขียนถึงหญิงเหล่านี้เพราะหลิงหย่งเป็นหนุ่มชอบเที่ยวเหมือนกัน ความสามารถและความเด่นของการประพันธ์อยู่ที่การมีแก่นเรื่องหลากหลาย การพรรณนาแบบภาพเขียน (drawing) ที่เห็นภาพแล้วเขียนทันทีสด ๆ ชัด ๆ ทำให้อารมณ์และสิ่งที่พรรณนากลมกลืนกันดี




ภาพจากเวบ blog.sina.com

นอกจากนั้นยังมีความเด่นในการเล่าเรื่องเป็นลำดับ ภาษาเรียบ ง่าย จังหวะคำ และเสียงไพเราะ ฉือของหลิวหย่งแพร่หลายเป็นที่รู้จัก จนเล่ากันว่า ที่ไหนมีน้ำบ่อให้ดื่ม ที่นั่นคนก็ขับฉือของหลิวหย่งได้ มีฉือที่เขาประพันธ์เหลือตกทอดถึงปัจจุบัน ๒oo กว่าบท ใช้ทำนอง ๑๕o กว่าทำนอง บางทำนองนั้นกวีคนอื่นไม่เคยใช้มาก่อนเลย




ภาพจากเวบ yule.xooob.com

ในด้านบทกลอน บาทที่ ๑ ฉังถิง (chang ting) หมายถึง ศาลาที่พักริมทางหลวง จะมีทุก ๆ ๑o ลี้ ถ้า ๕ ลี้ มีต่วนถิง ฉังถิงใหญ่กว่าต่วนถิง ศาลาพักเหล่านี้เป็นของทางราชการ เป็นที่หยุดแวะพักชั่วคราวระหว่างวัน (ตอนกลางวัน) ในการเดินทางไปเมืองต่าง ๆ




ภาพจากเวบ tianhan.com

บาทที่ ๓ ตูเหมิน (Du men) แปลว่า ประตูเมือง ในที่นี้น่าจะหมายถึงเมืองหลวง

บาทที่ ๔ เรือหลานโจว (Lan zhou) เป็นเรือชนิดหนึ่ง จัดอยู่ในเรือชั้นดี ทำด้วยไม้มู่หลาน ซึ่งเป็นไม้เนื้อดี มีบันทึกระบุว่า ในสมัยชุนชิว จั้นกั๋ว (ก่อนค.ศ. ๗๗o - ค.ศ.๒๒๑) หลู่ปานเป็นคนเอาไม้มู่หลานมาต่อเป็นเรือ




ภาพจากเวบ dfwvip.net


ข้อมูลจากหนังสือ​ "หยกใสร่ายคำ"
บทพระราชนิพนธ์แปลในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี






บทกวีเขียนด้วยพู่กันจีน อยากเห็นชัด ๆ ก็กดที่ภาพได้จ๊ะ




ภาพจากเวบ tieba.baidu.com




ภาพจากเวบ chushan.com




ภาพจากเวบ cdyhz.com




ภาพจากเวบ 9000xp.com




ภาพจากเวบ www.nipic.com




ภาพจากเวบ readnovel.com




ภาพจากเวบ home.jy391.com


บีจีและไลน์จากคุณญามี่

Free TextEditor