ภาพจากเวบ
//www.orientgallery.org/chinesepaintings/



















ดื่มเหล้า
บท ๘
เถาหยวนหมิง

ต้นสนสีเขียวในสวนตะวันออก
พงหญ้าบดบังไม่เห็นรูปร่าง
เมื่อน้ำค้างแข็งขจัดพืชอื่น ๆ
เห็นแต่สนสูงตรงยืนตระหง่าน
เมื่ออยู่เป็นดงคงไม่สังเกต
ยืนต้นเดียวโดดเด่นคนอัศจรรย์
ยกกาเหล้าแขวนไว้กิ่งไม้หนาว
มองไปไกลครั้งแล้วครั้งเล่า
ชีวิตข้าเหมือนอยู่ในความฝัน
แล้วใยต้องผูกตนอยู่กับกิเลสธุลี







หมายเหตุ

บทกวีนี้เปรียบตนเองเหมือนต้นสนที่โดดเดี่ยว แสดงถึงจิตใจที่เข้มแข็ง แน่วแน่ สูงส่ง บริสุทธิ์ และยังสื่อถึงสังคมสมัยนั้นที่คนดี คนไม่ดีปนกันไปหมด มองไม่เห็นแยกไม่ออก และชีวิตมีความไม่เหมือนความฝัน

บาทที่ ๒ สื่อความว่า ต้นไม่อื่น ๆ และพวกวัชพืชมาปกคลุมบดบังจนไม่เห็นความแตกต่างของต้นสน

บาทที่ ๓ และ ๔ ถึงหน้าหนาว น้ำค้างแข็งทำลายต้นไม้อื่น ๆ จึงเห็นสนสูงตรงยืนตระหง่าน สน ไผ่ และเหมย เป็นต้นไม้ที่ยังอยู่และงามในหน้าหนาว ถือว่าเป็นไม้ไตรมิตรในยามหนาว (ซุงจู๋เหมยซุ่ยหานซานโหย่ว)

บาทที่ ๕ และ ๖ เวลาอยู่เป็นหมู่กับไม้อื่นในป่าทึบ คนไม่สนใจ ไม่ใส่ใจแต่เมื่ออยู่เดี่ยว ๆ หลังต้นไม้อื่นเฉาตายไปแล้วเพราะความหนาว คนจึงรู้สึกมหัศจรรย์ถึงความเข้มแข็งแน่วแน่ของต้นสน

บาท ๘ มองไปไกล ๆ ด้วยตาที่เมาฉ่ำ จึงมองไม่ค่อยชัด ต้องมองแล้วมองอีก


ข้อความในบล๊อคนี้นำมาจากหนังสือ​ "หยกใสร่ายคำ"
บทพระราชนิพนธ์แปลในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี


บีจีจากคุณญามี่ ไลน์จากคุณเนยสีฟ้า

Free TextEditor