ภาพจากเวบ chinatownconnection.com











บทกวีเมืองเหลียงโจว
หวังจือฮ่วน

หวงเหอไหลไกลจรดเมฆขาว
เมืองโดดเดี่ยว ภูเขาสูงย่ิง
ขลุ่ยพวกเชียงควรหรือครวญเพลงหยังหลิว
ลมชุนเทียนไม่พัดผ่านด่านอวี้เหมิน




หมายเหตุ

เหลียงโจวฉือ แปลตามศัพท์ว่า บทกวีเมืองเหลียงโจว (ฉือ = บทกวี) เป็นซือในสมัยราชวงศ์ถัง ซือบทนี้มีอีกชื่อหนึ่งว่า ชูไช่ หมายถึง ออกไปนอกกำแพงเมือง (จีน) หรือออกไปนอกด่าน สื่อความถึงการเป็นพวกนอกด่าน เมืองเหลียงโจว ปัจจุบันคือ เมืองอู่เว่ย มณฑลกานซู มณฑลนี้อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของจีน มีความสำคัญต่อจีีนในแง่ยุทธศาสตร์ หากจีนมีอำนาจมั่นคงในมณฑลกานซู ก็จะใช้เป็นฐานที่มั่นในการควบคุมดินแดนตะวันตกเฉียงใต้ ในทางกลับกันหากพวกชนกุล่มน้อยเตอร์กและมองโกลเผ่าต่าง ๆ สามารถยึกกานซูได้ ก็จะรุกคืบเข้ามาถึงเมืองสำคัญต่าง ๆ ทางภาคเหนือได้ (เช่น ซีอาน ปักกิ่ง ไคฟง ลั่วหยัง)

หวังจือฮ่วน (ค.ศ. ๖๘๘-๗๔๒) เป็นผู้ประพันธ์ซือ เหลียงโจวฉือ มีภูมิลำเนาเดิมอยู่ที่จิ้นหยัง ปัจจุบันคือเมืองไท่หยวน มณฑลซานซี สมัยหนุ่มชอบรำดาบ คบกับพวกหมัด ๆ มวย ๆ ต่อมาเปลี่ยนใจมาร่ำเรียนจนได้รับราชการเป็นขุนนาง ภายหลังถูกกลั่นแกล้งใส่ร้าย ถูกปลดจากราชการ จึงท่องเที่ยวไปตามที่ต่าง ๆ กว่าสิบปี ต่อมาได้กลับเข้ารับราชการอีก เป็นนายอำเภอเหวินอาน ปัจจุบันอำเภอนี้อยู่ในมณฑลเหอเป่ย ได้รับราชการอยู่ที่อำเภอเหวินอานจนถึงแก่กรรมที่นั่น

บทกวีของหวังจือฮ่วนส่วนใหญ่เกี่ยวกับทิวทัศน์เมืองชายแดน มีจีนตนาการกว้าง พรรณนาเปรียบเทียบดี ผู้คนชอบ ท่องจำกันติดปาก บทกวีเหลียงโจวฉือนั้นร้องกันเป็นเพลงด้วย และเป็นที่นิยมกันมาก แต่งานของหวังจือฮ่วนก็เหลือตกทอดถึงปัจจุบันไม่มาก หายไปเกือบหมด รวมงานกวีนิพนธ์ราชวงศ์ถังมีบทกวีของหวังจือฮ่วนเหลืออยู่เพียง ๖ บทเท่านั้น

ในด้านบทกวี บาทที่ ๒ วั่นเริ่นซาน หรือภูเขาหมิ่นเริ่น สือความว่าภูเขาสูงยิ่ง เริ่น เป็นมาตราวัดความยาวในสมัยโบราณ ประมาณ ๗-๘ เชียะ เท่ากับ ๑ เริ่น สมัยราชวงศ์ถัง ๑ เชียะยากราว ๆ ครึ่่งเมตร ๑ เร่ิน ก็จะประมาณ ๓ เมตรกว่าถึง ๔ เมตร

บาทที่ ๓ หยังหลิว เป็นชื่อทำนองเพลงในแนวเพลงเศร้า บางทีเรียกกันว่า เจ๋อหยังหลิว ส่วนพวกเชียงเป็นชนกลุ่มน้อยเผ่าหนึ่งทางตะวันตกเฉียงเหนือของจีน

บาทที่ ๔ ลมชุนเทียน สือความถึงความเจริญ ด่านอวี้เหมินเป็นด่านสุดท้ายไกลสุดในแถบเมืองตุนหวง บนเส้นทางแพรไหมสายคุนหลุนเป่ยลู่


ข้อความในบล๊อคนี้นำมาจากหนังสือ​ "หยกใสร่ายคำ"
บทพระราชนิพนธ์แปลในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี


บีจีและไลน์จากคุณญามี่

Free TextEditor