Bloggang.com : sananda - แด่เธอที่รัก.....

แด่เธอที่รัก.....

พอดีได้ไปอ่านเรื่องราวดีๆเกี่ยวกับเพลงที่แพทนักร้องวงเคลียร์แต่งขึ้นมา
ซึ่งเรื่องราวเหล่านั้น มันทำให้เรามีกำลังใจ
และอยากที่จะใส่ใจกับความรัก ไม่ว่าจะเป็นแฟน เพื่อน
และครอบครัว พ่อ-แม่ ซึ่งตอนนี้เรารู้สึกว่ายังดูแลไม่ดีพอ

อยากให้ทุกคนอ่าน จึงส่งเมลฉบับนี้มาครับ

TRUE STORY เพลงแด่เธอที่รัก ...

บ่อยครั้งการได้รับรู้ เรื่องที่มีความสุข เราก็มีความสุขไปกับเรื่องนั้นด้วย
และการที่ได้รับรู้เรื่องเศร้า ถึงแม้ไม่ใช่เรื่องของเรา บางทีเราก็เศร้าไปกับเรื่องนั้น...

เรื่องที่กำลังจะเล่าต่อไปนี้จะมองว่าเป็น”ความเศร้า”หรือ”ความสุข”ก็ได้ แล้วแต่มุมของใครจะมอง

มันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับน้องสาวของเราคนหนึ่ง... “แพท Klear”

จากการทำงานร่วมกันกับศิลปินในค่าย ทำให้เราต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวและรับรู้เรื่องส่วนตัวของแพทโดยบังเอิญ

มันจะเป็นเรื่องธรรมดามาก ถ้าหากเนื้อหาเพลงใหม่ของแพทเป็นเรื่องราวของความรักระหว่างหนุ่มสาว แต่จริงๆมันไม่ใช่ มันกลับกลายเป็นเรื่องความรักในครอบครัวที่พูดถึงการจากไปของ “พ่อ”ซึ่งเป็นสุดที่รักของทุกคน

และเราก็ได้รู้ว่านิยายที่เขียนโดยพระเจ้าในครั้งนี้มันช่างโหดร้าย และไม่ยุติธรรม

สำหรับครอบครัว”พูนชัย”ของแพท

............................................................................................................................

ราวๆเมษายนปี 2546 พ่อ แม่และแพทกำลังเตรียมตัวด้วยความตื่นเต้น ที่จะได้ไปเที่ยวชมตึกรามบ้านช่องในแถบยุโรป ตามความตั้งใจของพ่อและความใฝ่ฝันของแพท ตั้งแต่วันที่ได้เข้าเรียนปี 1 คณะ‘ถาปัด จุฬาฯ

สถาปนิกพีรศักดิ์ พูนชัย ข้าราชการใหญ่ซี9 ซึ่งถือว่าเป็นทั้งรุ่นพี่คณะและเป็นทั้งคุณพ่อของน้องแพทได้เตรียมแผนการเดินทางนี้มาหลายปี โดยตั้งใจจะเริ่มที่อังกฤษและซื้อทัวร์เที่ยวทั่วยุโรป เปิดมุมมองให้แพทเป็นสถาปนิกรุ่นใหม่ได้เห็นโลกกว้าง

ทุกอย่างถูกเตรียมการอย่างดี ทั้งแผนที่ แผนผังที่ตั้งสถาปัตยกรรมต่างๆ โรงแรมที่พัก กระทั่งตั๋วรถไฟหรือของใช้จำเป็น ไม่ลืมแม้ร้านอาหารอร่อยๆที่คุณพ่อฝอยให้แพทฟังมาเป็นปี

ทุกอย่างดูดีมาก ทุกคนอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ

แต่จู่ๆพ่อก็ยกเลิกตั๋วของตัวเองอย่างกระทันหันก่อนออกเดินทางประมาณ 1 อาทิตย์! พ่อให้เหตุผลว่า...จะไปอยู่วัดอยากไปนั่งสมาธิ!

แม้จะหงุดหงิด และงงๆกับการตัดสินใจของพ่อ แต่ทุกคนก็พยายามเข้าใจ เพราะพ่อเปลี่ยนไปหลายอย่างในระยะหลัง

แพทเล่าว่า “พ่อเลิกเหล้า เลิกบุหรี่ เลิกกินเนื้อสัตว์ใหญ่ ใช้ชีวิตแบบชีวจิตอย่างเคร่งครัด กินเพียงแค่ผักและปลา ต่อมาพ่อก็เริ่มสนใจในเรื่องธรรมะอย่างกับคนละคน...

แต่แปลกใจอยู่เพียงเรื่องเดียว คือพ่อไม่ยอมให้เรายุติแผนการเดินทางพร้อมกับข้ออ้างว่าจะถูกริบเงินถ้ายกเลิกตั๋วทั้งหมด”

ในที่สุดคุณแม่และแพทก็ต้องจำใจเดินทางไปยุโรป เพียงเพื่อไม่ให้คุณพ่อเสียความตั้งใจ ไม่ใช่เพราะว่าเสียดายเงิน...

......................................................................................................................

คุณคงนึกอารมณ์ของทั้งคู่ตอนที่อยู่ยุโรปออก คือนอกจากจะไม่สนุกแล้วยังอยากกลับบ้านเร็วๆ ก็เพราะโดนเจ้าของไอเดียหักหลัง ต้องมาเที่ยวลำพัง2แม่ลูก

ขณะที่อยู่ที่โรม ยังไม่ทันจะทัวร์ให้ครบทริป ทางบ้านก็โทรมาแจ้งข่าวว่าคุณพ่อป่วยและนอนอยู่โรงพยาบาล ฟังแค่นั้นคุณแม่กับแพทก็ตัดสินใจกลับบ้านทันที

แต่ก็ไม่ง่าย เพราะเครื่องบินที่บินตรงถึงกรุงเทพฯ เที่ยวเร็วที่สุดต้องไปTransit ที่ลอนดอน

ระหว่างรอเปลี่ยนเครื่องที่ลอนดอน แพทได้โทรฯคุยกับคุณพ่อ ถามไถ่ถึงอาการด้วยความเป็นห่วง แต่พ่อก็ยังบอกว่า “ไม่เป็นไร” ประโยคสุดท้ายก่อนวางหู พ่อบอกว่า “พรุ่งนี้เจอกัน”

............................................................................................................................

ที่ดอนเมือง คุณป้ามารอรับอยู่ด้วยสีหน้าไม่สบายใจนัก แต่ไม่หนักเท่าคุณแม่กับแพทที่ดูจะร้อนรนกว่า ก่อนลงจากรถ คุณป้าเตือนให้แพทหยิบชุดของคุณพ่อที่ท้ายรถด้วย

พอเปิดท้ายรถ แพทก็หน้าถอดสี รู้ได้ทันทีว่านี่หมายความว่าอะไร ชุดข้าราชการเต็มยศสำหรับพิธีใหญ่ พ่อจะใส่ทำไมก็พ่อป่วยไม่ใช่เหรอ?

..............................................................................................................................

ไม่ทันได้บอกรัก ไม่ทันได้เอ่ยคำร่ำลา “พ่อ จากเราไปแล้ว”

............................................................................................................................

หลังพิธีพระราชเพลิงศพ แพทกับแม่ช่วยกันเก็บข้าวของเครื่องใช้ของคุณพ่อ และได้พบกับไดอารี่เล่มหนึ่งซึ่งคุณพ่อได้บันทึกทุกอย่างไว้ในนั้น พร้อมขวดยาอีกมากมายที่ถูกซ่อนเอาไว้ตามตู้และลิ้นชักโต๊ะทำงาน

ข้อความที่ปรากฏในบันทึก แต่ละบรรทัดแต่ละประโยค เปิดเผยเรื่องราวมากมายที่ทั้งคู่ไม่เคยรู้มาก่อน...

หลายสิ่งหลายอย่างที่พ่ออดทน และเสียสละเพื่อความสุขของครอบครัว

ความทรมานกับโรคร้ายที่คุณพ่อต้องต่อสู้โดยลำพังตลอด5ปี มีเพียงคุณอาที่เป็นหมอเท่านั้นที่รู้ความจริงและอยู่เคียงข้าง

คุณพ่อปิดบังทุกสิ่งเพราะไม่ต้องการให้ทุกคนต้องทุกข์ใจ กับการจะต้องจากไปในครั้งนี้

และสิ่งเดียวที่พ่อทำมาตลอดแม้ช่วงสุดท้ายของชีวิตก็คือ ทำให้ทุกๆวันของแพทและแม่มีความสุข

ทุกวันนี้แพทกับแม่จะใช้ชีวิตเพื่อมีกันและกัน และจะคิดถึงพ่อตลอดไป......

“เพราะพ่อคงเฝ้ามองเราและอยากเห็นเรามีความสุขทุกๆวัน...

........

....

เหลือเพียงความรัก ที่ไม่มีเธอแล้ว
คิดถึงเธอ มากมายเท่าไหร่ ก็ไม่มีวันได้พบเจอ
กลับมีเหลือเพียงตัวฉัน กับใจที่มันแทบสลาย

เธอทนทุกข์ใจ ทรมาน และต้องอ้างว้าง
ปวดร้าวมาเท่าไหร่ ฉันไม่เคยรู้เลย
เธอซ่อนน้ำตาไว้ข้างใน ไม่ให้ใครเห็น
เธอเข้มแข็งอย่างนั้น ทั้งหมดเพื่อฉัน
ฉันเพิ่งได้รับรู้ความจริงที่เป็น ที่เธอแอบเก็บไว้
ฉันเพิ่งรู้เมื่อวันที่เธอจากไป มันสายไป

เหลือเพียงความรัก ที่ไม่มีเธอแล้ว
คิดถึงเธอ มากมายเท่าไหร่ ก็ไม่มีวันได้พบเจอ
กลับมีเหลือเพียงตัวฉัน กับใจที่มันแทบสลาย
ใช้ชีวิตทุกวันที่มี เพื่อคิดถึงเธอตลอดไป

ฉันไม่เคยลืม สัมผัสนั้น ที่เธอกอดฉัน
และ พูดว่ารักกัน ทั้งชีวิตของเธอ
ฉันจำได้ดี คำสุดท้าย ที่ฉันได้ยิน
คือพรุ่งนี้ เจอกัน เราจะเจอกัน
ฉันเพิ่งรู้ว่ามันคือคำร่ำลา ที่เธอให้กับฉัน
และพรุ่งนี้ที่เธอสัญญาต่อกัน มันไม่มี

เหลือเพียงความรัก ที่ไม่มีเธอแล้ว
คิดถึงเธอ มากมายเท่าไหร่ ก็ไม่มีวันได้พบเจอ
กลับมีเหลือเพียงตัวฉัน กับใจที่มันแทบสลาย
ใช้ชีวิตทุกวันที่มี เพื่อคิดถึงเธอตลอดไป…

เพียงต้องการอยากเอ่ยคำลา กับเธอสักวินาที
ขอให้ฉันได้มองแววตา สุดท้ายของเธอคนดี
ยอมทั้งนั้น แค่เพียงให้ฉันได้กอดเธอเอาไว้ตรงนี้
จะย้ำเตือนกับเธอ ว่ารักเธอจน นาทีสุดท้าย

เสียงหัวใจ ร่ำร้องเท่าไหร่ เธอก็ไม่มีวันหวนคืน
มีเพียงฉันที่บอบช้ำกับใจที่มันแทบสลาย
ใช้ชีวิตทุกวันที่มีเพื่อรักแค่เธอตลอดไป

Create Date : 23 ธันวาคม 2552
Last Update : 23 ธันวาคม 2552 7:06:34 น.
Counter : 1272 Pageviews.

3 comments

...
.....เศร้าแต่เช้าเลย....
...
.....ชอบท่อนนี้จังเลยค่ะ.....

......เหลือเพียงความรัก ที่ไม่มีเธอแล้ว
......คิดถึงเธอ มากมายเท่าไหร่ ก็ไม่มีวันได้พบเจอ
......กลับมีเหลือเพียงตัวฉัน กับใจที่มันแทบสลาย
......ใช้ชีวิตทุกวันที่มี เพื่อคิดถึงเธอตลอดไป
......
........
..............อย่างน้อยๆก็ยังได้คิดถึง....ดีกว่าว่างเปล่า.....
....
..........

โดย: ลมลวง

วันที่: 23 ธันวาคม 2552 เวลา:8:19:04 น.