แสนแสบ
อกพี่กลัดหนอง พี่หมองดั่งคลองแสนแสบ
เจ็บจำดั่งหนามยอกแปลบๆ แสบแสนจะทน
โอ้ว่ากังหัน ทุกวันมันพัดสะบัดวน
อยากจะรู้จิตคน จะหมุนกี่หนต่อวัน
ย่างเดือนสิบสอง ฟากคลองเจิ่งนองน้ำหลั่ง
อยู่ไกลกันคนละฝั่งๆ ยังร้องสั่งกัน
สิ้นเดือนสิบสอง น้ำนองแห่งคลองขอดพลัน
สิ้นความรักต่อกัน เหมือนกังหันเปลี่ยนทางลม
แสนแสบ แสบแสนเปรียบแม้นชื่อคลอง
พี่หม่นพี่หมองฤทัยตาม ซ้ำแปลบแสบสันต์
แต่คลองยังช้ำ เหลือไว้เพียงน้ำขุ่นตรม
พี่จึงช้ำจึงช้ำขื่นขมๆ ตรมเสียกว่าคลอง
เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง
เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่งๆ ลืมทั้งทุ่งทอง
จวบจนบัดนี้ มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง
ชื่อว่าแสนแสบคลอง เหมือนคนหมองต้องแสบแสน
วันที่ลางเลือน กับคืนที่เลือนลาง เหม่อลอยคว้างเหมือนคนหมดทางไปต่อ
ใจที่ให้ไป อาจยังไม่เพียงพอ ถ้ามันพอก็คงไม่เป็นอย่างนี้
ใกล้กันเหมือนมันยิ่งไกล ไม่ยอมเผยใจสักที ไม่เคยเห็นใจคนที่มันรักเธอ
ดูเหมือนมีใจ ก็ทำเหมือนมีใจ ไม่ทันไรเดี๋ยวเดียวก็กลายเป็นอื่น
ไม่มีหัวใจอย่าทน ไม่อยากรักกันอย่าฝืน บอกเลยฉันเป็นคนอื่นจะไม่ฝืนหัวใจ
อย่าโลเลอย่างลม อย่าเรรวนร่ำไร ฉันดูไม่ออก ว่าเธอน่ะคิดยังไง
อย่าลังเลอยู่เลย อย่าล่องลอยเรื่อยไป สายลมมันโชยเอื่อย รักเธอจนเหนื่อยหัวใจ
คนไม่มีใจ อย่าทำเหมือนมีใจ เปิดได้ไหมเผยใจให้เห็นกันหน่อย
ถ้ามีหัวใจจะรอ ถ้าอยากรักกันจะคอย บอกเพียงว่ารักสักหน่อยก็จะคอยเรื่อยไป
อย่าโลเลอย่างลม อย่าเรรวนร่ำไร ฉันดูไม่ออก ว่าเธอน่ะคิดยังไง
อย่าลังเลอยู่เลย อย่าล่องลอยเรื่อยไป สายลมมันโชยเอื่อย รักเธอจนเหนื่อยหัวใจ
วอนเธอ
อัลบั้ม: แคลอรี่
ชูวีดูวับ ชูวีดูวับ ฮืออ..
อีกครั้ง.. ใจมันลอยจากชั้นไป
พยายามข่มใจเท่าไหร่ ไม่ไหว
อีกแล้ว.. เหมือนเดิมจากครั้งที่ผ่าน
พยายามหยุดใจเอาไว้ เก็บไว้
รักเธอแต่กลัวช้ำใจ เหมือนที่เคยเจ็บมา
อยากถามเธอ ซักครั้ง ได้มั๊ย
ถ้าจะบอกรักไป ถ้าจะฝากหัวใจ
เธอจะยอมรึเปล่า
วอนให้เธอดูแลหัวใจ และจะไม่ปล่อยชั้นไว้
ให้เหงาเดียวดาย อย่างเคย..
เจ็บช้ำ.. จากรักเดิมที่เคยหายไป
วันและคืนปวดร้าวเท่าไหร่ ไม่ลืม
อยากรู้.. ว่าเธอจริงจังรึเปล่า
รักของเราจะเป็นอย่างไร อยากรู้
รักเธอแต่กลัวช้ำใจ เหมือนที่เคยเจ็บมา
อยากถามเธอ ซักครั้ง ได้มั๊ย
ถ้าจะบอกรักไป ถ้าจะฝากหัวใจ
เธอจะยอมรึเปล่า
วอนให้เธอดูแลหัวใจ และจะไม่ปล่อยชั้นไว้
ให้เหงาเดียวดาย อย่างเคย..
ถ้าจะบอกรักไป ถ้าจะฝากหัวใจ
เธอจะยอมรึเปล่า
วอนให้เธอดูแลหัวใจ และจะไม่ปล่อยชั้นไว้
ให้เหงาเดียวดาย อย่างเคย..
และจะไม่ปล่อยชั้นไว้
ให้เหงาเดียวดาย อย่างเคย
ชูวีดูวับ ชูวีดูวับ
จากวันนี้ที่เราเลิกกัน เหลือทิ้งไว้แค่ความเจ็บในหัวใจ
ต่างก็มีร่องรอยของความเสียใจ ซึ่งควรมีแค่เพียงเราที่ได้รู้
ผ่านวันเวลา เพื่อไปเริ่มต้นใหม่
และอาจไปเจอใคร ซึ่งเป็นคนที่เรารัก
ไม่รู้ว่าเขาจะยอมรับไหม ไม่รู้ว่าเขาจะรับเรื่องราวได้ไหม
กลัวเขาจะรับไม่ไหว กับอดีตที่เคยมี
ไม่รู้ว่าเขาจะยอมรับไหม ก็รู้ไม่ง่ายเลยกับวันพรุ่งนี้
เธอและฉันต่างก็รู้ดี ได้แต่หวังจะเจอใคร ยอมรับคนที่มีอดีต
ไม่มีทางที่จะรู้เลย วันข้างหน้าจะเป็นยังไงกับชีวิต
ผ่านวันเวลา เพื่อไปเริ่มต้นใหม่
และอาจไปเจอใคร ซึ่งเป็นคนที่เรารัก
ไม่รู้ว่าเขาจะยอมรับไหม ไม่รู้ว่าเขาจะรับเรื่องราวได้ไหม
กลัวเขาจะรับไม่ไหว กับอดีตที่เคยมี
ไม่รู้ว่าเขาจะยอมรับไหม ก็รู้ไม่ง่ายเลยกับวันพรุ่งนี้
เธอและฉันต่างก็รู้ดี ได้แต่หวังจะเจอใคร ยอมรับคนที่มีอดีต
ไม่รู้ว่าเขาจะยอมรับไหม ไม่รู้ว่าเขาจะรับเรื่องราวได้ไหม
กลัวเขาจะรับไม่ไหว กับอดีตที่เคยมี
ไม่รู้ว่าเขาจะยอมรับไหม ก็รู้ไม่ง่ายเลยกับวันพรุ่งนี้
เธอและฉันต่างก็รู้ดี ได้แต่หวังจะเจอใคร ยอมรับคนที่มีอดีต..............
วันนี้ความรู้สึกในใจเราที่อึดอัดมานาน คงได้ระบาย ผ่านออกมาทาง bg ของเรา....
ความรักที่ต้องการความเข้าใจในกันและกัน มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้เราผูกพันกันมากขึ้น......
ชีวิตที่เคยขาดหายไปในช่วงเวลาหนึ่ง กำลังกลับมาสดใสอีกครั้ง แต่เวลาไม่นาน...ความสดใสนั้นก็ยืนอยู่บนความไม่แน่นอนของชีวิต.....
จากการที่คน สองคนได้พูดคุย และเรียนรู้กัน...
เวลาที่ต่างน้อยที่จะมีให้กัน ทำให้ความรักนั้น...จืดจางลงทุกที...เราไม่แน่ใจว่าสถานะความรักของเราสองนั้น..ถูกวางอยู่ที่ใด..เพราะยิ่งนานวัน เราดูเหมือนจะผูกพันในความเป็นเพื่อนมากขึ้น....ยังงงตัวเราเองเลย..คงเพราะน้องเค้าห้าวๆตรงๆเหมือนเราอ่ะ..คล้ายๆกัน...ห่างกัน 1 ปี..
ก็เลยไม่รุ้ว่า เราจะรักกันได้ไหม.....เราทำงาน 6 วัน....
น้องเค้าก็ 6 วัน แต่เวลาที่จะเจอกัน มันน้อยเหลือเกิน เพราะ 6 วันของเค้า บางทีก็พ่วงวันหยุดที่เหลือเข้าไปด้วย
หรือเพราะเราไม่ค่อยโทรหาน้อ?....เราก็เป็นของเราอย่างนี้หล่ะ..เฮ้อ!...ทุกวันนี้ ยังไม่รู้เลยว่า..ระหว่างเราจะเป็นอย่างไรกันต่อไป....