1 2 3 4
5 6 7 8 9 10 11
12 13 14 15 16 17 18
19 20 21 22 23 24 25
26 27 28 29 30 31
จันทกินรี (ผู้ไม่มีใจออกห่าง)
นางแก้วคู่บารมี เรียบเรียง โดย อังคาร
ตอนที่ 15 ผู้ไม่มีใจออกห่าง ในอดีตกาล พระโพธิสัตว์เกิดเป็นกินนรในป่าหิมพานต์ ส่วนพระนางพิมพามาเกิดเป็นภริยา นามว่า จันทา ทั้งสองอาศัยอยู่ที่ จันทบรรพต ครั้งนั้น พระเจ้ากรุงพาราณสีเสด็จสู่ป่าหิมพานต์มาล่าสัตว์ลำพังพระองค์เดียว พระองค์ทรงเสด็จตามลำน้ำน้อยๆ สายหนึ่งขึ้นไปโดยลำดับ จนกระทั่งไปถึงต้นน้ำซึ่งเป็นที่อยู่ของเหล่ากินนรและกินนรี ณ จันทบรรพต ครั้งนั้น จันทกินนรและจันทกินนรีผู้ภริยาลงมาเที่ยวเก็บเล็มของหอมและกินเกษรดอกไม้ นุ่งห่มสาหร่ายดอกไม้ เหนี่ยวเถาชิงช้าเล่นพลางขับร้องไปพลาง ด้วยเสียงจะเจื้อยแจ้ว เมื่อมาถึงลำน้ำสายน้อย ทั้งสองก็หยุดตรงคุ้งน้ำ โปรยปรายดอกไม้ลงไป และลงเล่นน้ำอย่างสำราญ เมื่อขึ้นจากน้ำแล้วก็เอาดอกไม้มาโปรยปรายเหนือหาดทราย ตกแต่งเป็นที่นอน จันทกินนรเป่าขลุ่ยขับร้องด้วยเสียงหวานฉ่ำ จันทกินนรีก็ฟ้อนรำและร้องเพลงอยู่เคียงใกล้สามี พระเจ้ากรุงพาราณสีทรงสดับเสียงของกินนรกินนรีนั้น ก็ทรงค่อยๆ ย่องเข้าไปยืนแอบในที่กำบัง เมื่อทอดพระเนตรเห็นนางกินนรีก็ทรงมีจิตปฏิพัทธ์ ดำริว่าจะต้องยิงกินนรนั้นเสีย แล้วชิงนางกินนรีนี้มา ดำริแล้วก็ทรงยิงจันทกินนรจนล้มลง นางจันทกินรีเห็นสามีล้มลงคิดว่าเป็นท่วงทีการร่ายรำ ยังไม่รู้ว่าสามีถูกยิง จนเมื่อเห็นเลือดไหลออกมารู้ว่าสามีถูกยิงแล้ว จึงเข้าไปประคองกอดด้วยความตกใจ จันทกินนรอดทนต่อความเจ็บปวด บอกนางจันทกินนรีว่า"ดูก่อนจันทา ชีวิตของพี่ใกล้จะขาดอยู่แล้ว ลมปราณของพี่กำลังจะดับ พี่เห็นจะต้องละชีวิตไปแล้วในวันนี้ ..ดูก่อนจันทา ความทุกข์กำลังเผาผลาญหัวใจพี่ ความโศกของพี่ครั้งนี้เป็นความโศกยิ่งใหญ่กว่าความโศกเหล่าอื่น เพราะพี่ต้องพรัดพรากจากเจ้าไปแล้ว ..ดูก่อนจันทา พี่จะเหี่ยวแห้งเหมือนต้นหญ้าถูกเผาบนแผ่นหินร้อน เหมือนต้นไม้ถูกตัดราก ความโศกของพี่ครั้งนี้ยิ่งใหญ่กว่าความโศกเหล่าอื่น เพราะพี่ต้องพรัดพรากจากเจ้าไปแล้ว ..ดูก่อนจันทา น้ำตาของพี่หลั่งไหลเหมือนฝนที่ตกลงสู่บรรพตแล้วไหลไปไม่ขาดสาย ความโศกของพี่ครั้งนี้เป็นความโศกยิ่งใหญ่กว่าความโศกเหล่าอื่น เพราะพี่ต้องพรัดพรากจากเจ้าไปแล้ว" แล้วจันทกินนรก็แน่นิ่งไป นางจันทกินนรีเข้ามาดูสามีของตน เห็นเลือดหลั่งไหลออกจากกายสามีก็ตกใจ นางไม่อาจสะกดกลั้นความโศกที่มีต่อสามีที่รักไว้ได้ จึงได้ร่ำไห้ด้วยเสียงดัง เมื่อพระเจ้าพาราณสีปรากฏพระองค์ออกมา นางจันทกินนรีก็รู้ว่าโจรผู้นี้เองที่ยิงสามีเรา นางจึงหนีไปอยู่บนยอดเขา กล่าวคำบริภาษพระราชาว่า"พระราชาใด ยิงสามีผู้เป็นที่รักของเรา ทำให้เราเป็นหม้ายที่ชายป่า พระราชานั้นเป็นคนเลวทรามโดยแท้ พระราชาใด ยิงสามีของเรา ทำให้เราต้องเศร้าโศก ขอให้มารดาของพระราชานั้นจงโศกเศร้าเหมือนใจเรานี้ พระราชาใด ยิงสามีของเรา ทำให้เราต้องเศร้าโศก ขอให้ชายาของพระราชานั้นจงโศกเศร้าเหมือนใจเรานี้ พระราชาใด ยิงสามีของเราเพราะรักใคร่ในตัวเรา เป็นเหตุให้เราต้องพรากจากสามีสุดที่รัก ขอให้มารดาของพระราชานั้นอย่าได้พบหน้าบุตรและสามีผู้เป็นที่รักอีกเลย พระราชาใด ยิงสามีของเราเพราะรักใคร่ในตัวเรา เป็นเหตุให้เราต้องพรากจากสามีสุดที่รัก ขอชายาของพระราชานั้นจงอย่าได้พบหน้าบุตรและสามีผู้เป็นที่รักอีกเลย" พระเจ้าพาราณสีจึงตรัสปลอบนางกินนรีว่า"ดูก่อนกินนรีผู้มีนัยน์ตาเบิกบานดังดอกไม้ เธออย่าร้องไห้ไปเลย เราจะให้เธอเป็นอัครมเหสีของเรา เธอจะได้รับการยกย่องบูชา ได้เป็นใหญ่เหนือหญิง ๑๖,๐๐๐ นาง" นางจันทกินนรีฟังคำพระเจ้าพาราณสีแล้ว นางจึงบริภาษว่า"ดูก่อนพระราชา ท่านกล่าววาจาอะไร แม้ว่าเราจะต้องตาย เราก็ไม่ยอมสมัครสมานกับคนพาลชั่วช้าฆ่าสามีที่รักของเราดังเช่นตัวท่าน" พระเจ้าพาราณสีได้ฟังคำด่าว่าของนางกินนรีหนักเข้าก็พิโรธ หมดความหลงที่มีในตัวนาง ตรัสตอบว่า"นี่แน่ะนางกินนรีผู้ขี้ขลาด เจ้าจงไปอยู่ในป่า แวดล้อมด้วยมฤคา และเก็บกินใบไม้ตามทางของเจ้าต่อไปเถิด" ครั้นตรัสอย่างนี้แล้ว พระเจ้าพาราณสีก็เสด็จจากไปอย่างหมดเยื่อใย เมื่อแน่ใจว่าพระเจ้าพาราณสีไม่กลับมาแล้ว นางจันทกินนรีก็ลงมากอดสามี แล้วอุ้มขึ้นสู่ยอดเขา ยกศีรษะวางไว้บนตัก พลางร่ำไห้ว่า" ข้าแต่สามีที่รักของข้า ต่อไปนี้ซอกเขาและเถื่อนถ้ำที่เราสองเคยร่วมอภิรมย์ คงจะอ้างว้างว่างเปล่าจากเงาของท่าน ข้าจะอยู่อย่างเงียบเหงาและอ้างว้างได้อย่างไร ..ข้าแต่สามีที่รักของข้า ต่อไปนี้แผ่นผาไม้เขียวน่ารื่นรมย์ และผาไม้ดอกที่สวยงาม จะว่างเปล่าปราศจากเงาของท่าน แล้วข้าจะอยู่รื่นรมย์กับความสวยงามนี้ตามลำพังได้อย่างไร ..ข้าแต่สามีที่รักของข้า ต่อไปนี้ลำธารที่เต็มไปด้วยดอกโกสุม ยอดเขาที่เขียวขจี และเขาคันทมาศที่เต็มไปด้วยสรรพยา จะว่างเปล่าปราศจากเงาของท่าน ข้าจะไม่ได้เห็นท่านอีก ข้าจะอดกลั้นความคิดถึงท่านได้อย่างไร" นางร่ำไห้แล้วก็ลูบคลำจันทกินนรด้วยความอาลัยรัก เมื่อนางวางมือลงตรงอกรู้สึกว่ายังมีไออุ่นอยู่ จึงคิดว่าสามีของนางนั้นยังไม่ตาย นางจึงกล่าวอ้อนวอนเทพยดาจนทำให้พิภพของท้าวสักกเทวราชเกิดอาการร้อน ท้าวสักกเทวราชรู้เหตุจึงแปลงเป็นพราหมณ์ถือกุณฑีน้ำมาหลั่งรดร่างจันทกินนร ทันใดนั้นเอง บาดแผลและพิษก็หายสิ้น จันทกินนรก็ลุกขึ้นได้ ท้าวสักกเทวราชได้ประทานโอกาสแก่ทั้งสองให้อยู่บนยอดเขา อย่าลงมาเที่ยวเล่นใกล้ถิ่นมนุษย์อีก เสร็จแล้วพระองค์ก็เสด็จกลับคืนเทวโลก พระเจ้าพาราณสี มาเกิดเป็น พระเทวทัต ท้าวสักกเทวราช มาเกิดเป็น พระอนุรุทธ จันทากินนรี มาเกิดเป็น พระนางพิมพา จันทกินนร มาเกิดเป็น พระพุทธเจ้า โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ ... ที่มา : //bannpeeploy.exteen.com/20080130/entry เพลง ลาวม่านแก้ว
Create Date : 17 กรกฎาคม 2552
57 comments
Last Update : 17 กรกฎาคม 2552 22:01:41 น.
Counter : 1834 Pageviews.
โดย: หมึกสีดำ 17 กรกฎาคม 2552 22:04:00 น.
โดย: พ่อระนาด 17 กรกฎาคม 2552 22:15:38 น.
โดย: หมึกสีดำ 18 กรกฎาคม 2552 7:10:56 น.
โดย: กะว่าก๋า 18 กรกฎาคม 2552 7:55:58 น.
โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 18 กรกฎาคม 2552 10:31:17 น.
โดย: อิ่ม_Aim 18 กรกฎาคม 2552 10:32:31 น.
โดย: ลุงแอ๊ด 18 กรกฎาคม 2552 10:34:01 น.
โดย: mastana 18 กรกฎาคม 2552 10:51:58 น.
โดย: mastana 18 กรกฎาคม 2552 10:59:25 น.
โดย: ตัวp_box 18 กรกฎาคม 2552 11:37:00 น.
โดย: นุ๋ดีค่ะ (kun_isara ) 18 กรกฎาคม 2552 12:33:42 น.
โดย: ญามี่ 18 กรกฎาคม 2552 13:25:34 น.
โดย: busabap 18 กรกฎาคม 2552 13:52:54 น.
โดย: busabap 18 กรกฎาคม 2552 13:55:06 น.
โดย: deeplove 18 กรกฎาคม 2552 16:16:00 น.
โดย: พธู 18 กรกฎาคม 2552 16:30:57 น.
โดย: Budratsa 18 กรกฎาคม 2552 16:42:48 น.
โดย: JohnV 18 กรกฎาคม 2552 16:54:58 น.
โดย: deawdai 18 กรกฎาคม 2552 19:44:39 น.
โดย: maistyle 18 กรกฎาคม 2552 21:43:01 น.
โดย: wingang 19 กรกฎาคม 2552 0:29:48 น.
โดย: doraliebe (doralie6e ) 19 กรกฎาคม 2552 4:13:59 น.
โดย: อิ่ม_Aim 19 กรกฎาคม 2552 6:40:27 น.
โดย: Opey 19 กรกฎาคม 2552 7:24:40 น.
โดย: กะว่าก๋า 19 กรกฎาคม 2552 7:44:08 น.
โดย: redclick 19 กรกฎาคม 2552 8:48:21 น.
โดย: tanjira 19 กรกฎาคม 2552 8:51:39 น.
โดย: มินทิวา 19 กรกฎาคม 2552 10:15:04 น.
โดย: กัดหมอน 19 กรกฎาคม 2552 10:24:11 น.
โดย: tukta (tukta510 ) 19 กรกฎาคม 2552 10:27:52 น.
โดย: tukta (tukta510 ) 19 กรกฎาคม 2552 11:51:03 น.
โดย: be-oct4 19 กรกฎาคม 2552 17:21:20 น.
โดย: raya-a 19 กรกฎาคม 2552 18:52:46 น.
โดย: ลุงแว่น 19 กรกฎาคม 2552 20:21:47 น.
โดย: golo_me 19 กรกฎาคม 2552 21:56:51 น.
โดย: นู๋ Beee เองค่ะ (Beee_bu ) 10 กันยายน 2552 5:00:54 น.
เพียรฝึกตนใฝ่รู้ หลักธรรม
จิตเพ่งคิดจดจำ บ่มไว้
หมายเพียรมุ่งตัดกรรม วัฏฏะ
หวังสละจิตสุดท้าย ดิ่งเข้านิพพาน..
ขอโมทนาด้วยนะครับ
ตอนนี้ยาวนิดหน่อยนะครับ
อ่านแล้ว แรกๆ ก็เศร้าดีครับ
ได้เห็นถึงพรัดพราก จากของรักของชอบใจ ที่เรียกกันว่า "ทุกข์"
ได้เห็นถึงความจริงใจ ของกินนร และกินนรี
ที่เป็นสัตว์กึ่งเทพ อยู่ในป่าหิมพานต์
เห็นถึง คนดี ทำดี ย่อมได้ดี
พรุ่งนี้ วันหยุด ขอให้ พ่อระนาดแววไว พักผ่อนเยอะๆ นะครับ
มีความสุขมากๆ นะครับ
ขอส่งเข้านอนด้วยครับ
หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ครับ
ปล. กุณฑีน้ำ เป็นยังงัย น๊า