อนุโมทนาสาธุครับ

ขอบคุณมากค่ะ ขออนุญาติคัดลอกเพื่อไปแบ่งปันต่อในเฟชบุ๊คนะคะ สาธุค่ะ

แวะเอาลิงค์มาฝากค่ะ อิอิ

//www.facebook.com/photo.php?fbid=132312106845599&set=a.129398587136951.31090.100002004312918&type=1&theater

(ลิงค์ที่น้ำนำบทความของคุณ มนสิการ ไปลงรวบรวมไว้ใน เฟชบุ๊คค่ะ)

ขอบคุณมากนะคะ

ได้ลองทำตามคำแนะนำของอ.ชวยง ผู้ล่วงลับ ท่านให้ถอยออกมาเป็นผู้ดูการเคลื่อนไหวของกาย ปรากฎว่าได้ผลดีค่ะ (มีเผลอมาก) แต่ก็ชัดดี ตามดูว่าจิตเขาสั่งให้กายทำอะไร ๆ แต่ในเวลาเดียวกันก็ยังคิดโน่นนี่อยู่ ไม่เข้าใจว่าจิตที่สั่งกายกับจิตที่คิดคนละอันกันหรือคะ

ผมไม่ขอวิจารณ์สิ่งที่ อ.ชวยง สอนนะครับ เพราะผมก็เคารพท่านเช่นกัน

ที่ถามมาที่ว่า จิตที่สั่งกาย และ จิตที่คิด อันเดียวกันหรือไม่
เรื่องนี้ ผมบอกตรง ๆ ว่า มันเกินปัญญาของผมครับ เพราะ

ผมพบว่า จิตที่คิด มันออกมาจากตัวจิตแน่ ๆ

แต่จิตที่สั่งกายนั้น บางครั้ง ความคิด มันสั่งกายให้กระทำ เช่น ถ้าเราจะทำอะไร จะมีความคิดขึ้นมาก่อน แล้วความคิดนี้แหละ สังกายให้กระทำตามใจเราที่เราต้องการ

แต่ในบางอย่างที่กายทำอะไรอยู่ ผมไม่เห็นจิตที่มันคิดครับ แต่กายก็ทำอะไรได้เช่นกัน

ผมจึงตอบไม่ได้ว่า จิตมันเป็นตัวเดียวกันหรือไม่

ขอบพระคุณมากค่ะ คงต้องปฏิบัติไปเรื่อย ๆ นะคะ

สวัสดีครับคุณนมสิการ รบกวนตรวจสอบการปฏิบัติด้วยครับ
การรู้สึกตัวเบา ๆ ตอนนี้บ่อยครั้งราวกับว่ารู้สึกว่ามันว่าง ๆ วิงค์ ๆ ซาบซ่านแถว ๆ ศรีษะ ลงไปถึงปลายมือปลายเท้า ซึ่งรู้สึกได้เด่นชัดกว่าการรู้สึกถึงอาการทางกายดิน ลม ไฟ มีความคิดมารบกวนบ้าง ซึ่งจะละได้บ้างไม่ได้บ้างทันบ้างเผลอบ้าง ถ้าละไม่ได้ก็ตามดูจนมันหยุดไปเอง
1 ถามว่ายังคงถูกทางไหมครับ
2 จากข้อ 1 อาการทางกายที่ยังจับ(รู้สึก)ไม่ได้ชัดนี้เพราะตัวสติยังไม่มั่งคงหรือเปล่า หรือว่าเป็นผิดปกติอื่น ๆ เพราะัรู้สึกได้แค่ว่าง ๆ เบากายเบาสมองวูบวาบตามหัวตามกายมากกว่ารู้ัสึกดินลมไฟ และใจคิดนึกครับ
3 เจ้าความคิดนี่ถ้าเรารู้สึกตัวได้ว่ามันเกิดมันมีมันดับ(รู้เท่าทันมัน) โดยไม่ต้องคิดไปดับ ใช่ทางเดินที่ถูกไหมครับ
4 การเผลอนี่ยังคงมีตลอดใช่ไหมครับ บางทีรู้สึกว่าง ๆ สักพักถ้าคุมสติไม่ตลอดก็มีอาการเหมือนวูบ ๆ ไม่รู้สึกตัวไป บางทีคล้ายหลับช่วงสั้น ๆ บางทีก็เผลอไปคิดไม่รู้ตัว

ขอบคุณครับ
หนุ่ม

1..
ที่รู้สึกได้อย่างนั้นดีแล้วครับ แต่จุดที่ว่า ความคิดมารบกวนแล้วละไม่ได้นั้น ผมแนะนำว่า .อย่าได้ตามดู.ครับ ขอให้หยุดมันโดยเร็ว ซึ่่งคุณจะใช้อะไรก็ได้ เช่น จะนึกพุทโธ จะไปรู้กาย เช่น การขยับมือแรง ๆ หรือ เอามือไปตีอะไรแรง ๆ ความคิดมันจะหยุดทันที

เรื่องความคิดที่รบกวนนี้ เป็นสิ่งดีนะครับ ถ้าเข้าใจมัน
มันควรจะมาบ่อย ๆ นี่แสดงว่า คุณไม่ได้เกร็ง ไม่ได้เพ่งอะไร ซึ่งดีมาก มันจะมาบ่อย ทีนี้ พอมันมาแล้ว ถ้าคุณละมันได้ คือ มันหยุดทันที อันนี้ดี แต่ถ้ามันไม่หยุด ขอให้หยุดมัน ดังที่ได้อธิบายไว้ข้างบนนี้

นักภาวนาส่วนมากไม่เข้าใจในเรื่องการจัดการกับความคิด ก็เลยไปเพ่ง ไปเกร็งอะไรไว้ เพื่อไม่ให้ความคิดมันเกิด ถ้าทำอย่างนี้ ก็ไม่ก้าวหน้านะครับ

2..ทีเล่ามานั้นถูกแล้วครับ มันจะเบา ๆ อย่างนั้นเอง ถ้าชัดมาก แสดงว่าไปจ้องมันนะครับ

ที่ถูกมันจะเบา ใหม่ ๆ จะจับได้บ้าง ไม่ได้บ้าง เผลอบ้าง ก็ไม่เป็นไร ให้มันเป็นอย่างนี้ สลับไปมา ก็จะพัฒนามากขึ้นเอง

3.. ใช่ครับ

4.. เรื่องเผลอนี้ ขอให้ดูอย่างนี้ครับ
เผลอต้องมีนะครับ ถ้าคุณไม่มีเผลอ แสดงว่า ไปทำอะไรแล้ว เช่นไปเพ่งอะไรเข้าแล้ว ใหม่ ๆ การเผลอจะเผลอยาวนะครับ แต่ถ้าฝึกไปเรื่อย ๆ แล้ว อาการเผลอยังต้องมี แต่เวลาเผลอจะสั้นลงไปเรื่อย เช่น เคยเผลอ 5 นาที แล้วรู้สึกตัว พอฝึกไป ก็ลดลงเป็น 4 นาทีแล้วรู้สึกตัว ฝึกไปอีก ก็ลดลงอีก เป็น 3 นาที ... 2 นาที ... 1 นาที... 30 วินาที.. 5 วินาที..1 วินาที .. สั้นกว่า 1 วินาที
มันจะเป็นอย่างนี้ครับ

***
อย่าลืมกฏ 3 ข้อนะครับ

ขอบคุณคะ

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน