ขอบคุณมากครับ สำหรับคำขยายความว่าทำไมต้องหยุดเคลื่อนมือ เคยสัมผัสอาการตามข้อ 2.1 และข้อ 2.2 ไม่เข้าใจ เลยคิดแบบไม่รู้จริง ๆ ไปว่าเราทำได้ไม่ดีเลยหยุดสร้างจังหวะไปพักใหญ่ ๆ เลยครับ

ขอบคุณมากๆๆค่ะ อธิบายได้เข้าใจชัดเจนมากค่ะ

อยากจะอ่านที่คุณเขียนแบบเริ่มต้น สำหรับการปฎิบัติ จะเริ่มจากไหนไปไหนคะ

การเริ่มใหม่ ให้อ่านที่นี่ก่อนครับ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=namasikarn&group=7

ขอบคุณสำหรับบทความที่เพิ่มความเข้าใจมากขึ้นค่ะ และมีคำถามรบกวนคุณนมสิการด้วยค่ะ คือตอนนี้รู้สึกได้ถึงการไม่มีความคิด เหมือนเรารู้สึกว่าเราคิดแล้วรู้ตัว แล้วกล้บมาอยู่กับการไม่มีความคิดได้บ่อยขึ้น (ไม่แน่ใจว่าเรียกว่าเรียกว่าอะไรมันชัดอธิบายไม่ถูกค่ะ) แบบนี้มันจะเป็นการเพ่งมองความคิดหรือเปล่าคะ และรู้สึกชัดมากทั้งรู้สึกได้ถึงร่างกายกำลังทำอะไรอยู่ และความคิด ขอคำแนะนำด้วยค่ะว่าอย่างนี้ถูกต้องหรือไม่ และถ้าเรารู้สึกตัวว่าคิดแล้วเราตัดมาอยู่กับการไม่มีความคิดแบบนี้ใช่หรือไม่คะ ถ้าไม่ถูกต้องทำอย่างไรต่อไป ขอบคุณมากค่ะ

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=namasikarn&month=03-07-2011&group=15&gblog=29)

อ.นมสิการครับ ลิงค์ที่ อ.ให้มานี้
เข้าไปแล้ว ไม่มีข้อมูลเลยครับ


ขอบคุณ อ.มากครับที่อุตส่าห์เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา
ชอบหลวงพ่อเทียน พระธรรมดาที่เรียบง่าย
แต่น่านับถือยิ่ง

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=namasikarn&month=03-07-2011&group=15&gblog=29

เรื่อง รู้ที่ลอย ๆ คือ รู้อย่างไร

ลองเข้าไปดูใหม่ครับ ผมก็เข้าได้ครับ อาจเป็นที่เวป pantip ระยะนี้รู้สึกมันจะเอ๋อบ่อย ๆ ครับ

ตอบ คุณสิริพร

ที่ถามมานั้น ยากมากครับ ที่ผมจะตอบได้ว่า นั่นคือการเพ่งความคิดหรือไม่ เพราะสภาวะแห่งการไปรู้ แล้วเพ่งหรือไม่เพ่ง นั้น ผู้อื่นยากที่จะตอบแทนนักภาวนาได้ครับ

ในความเห็นของผมนั้น คำว่า เพ่งนั้น มันมีทั้งถูกและไม่ถูกครับ ขึ้นกับสภาวะของนักภาวนาและสิ่งที่ไปเพ่งด้วย เช่น
การเข้าไปรับรู้ความรู้สึกที่ .มโน. นั้น อย่างนี้ก็เพ่งแต่ไม่ผิดครับ
แต่ถ้าไปรับรู้ทีมือที่กำลังเคลื่อน อย่างนี้ก็เพ่งแต่ผิดครับ

ผมแนะนำอย่างนี้ครับ

เมื่อคุณเข้าใจสภาวะแห่งการไม่มีความคิด และ มีความคิดได้แล้ว ก็ขอให้มีเพียงความรู้สึกตัวที่ผ่อนคลาย สบาย ๆ ไป ถ้ามีความคิดเกิดแล้วไปเห็นมันแล้วความคิดมันหยุดลงไป อย่างนี้ก็ดีแล้ว ก็เพียงมีความรู้สึกตัวที่ผ่อนคลายตามเดิมอีก อย่าได้กังวลใจว่า เป็นการเพ่งความคิดหรือไม่ หรือ ถ้าต้องการจะดูว่าตอนนี้มีความคิดเกิดหรือไม่ ก็อาจเพ่งเข้าไปมองก็ได้ครับ แต่ขอให้มองเพียงแว๊บเดียวสัก 1 วินาทีก็พอ พอรู้แล้วก็หยุดมอง แต่ถ้านักภาวนามีกำลังจิตพอสมควรแล้ว อาจจะรู้สึกว่า ทำไมเหมือนมองตลอดเวลาคล้ายๆ กับกำลังเพ่งอยู่ ซึ่งอย่างนี้ก็ไม่ใช่เพ่งครับ แต่เป็นเพราะกำลังของจิตที่มันแผ่กว้างออก ก็ดูเหมือนเพ่งไป

***ทำใจให้สบายครับ ถ้าไม่มีทุกข์เกิดขึ้น รู้สึกสบาย ๆ ผ่อนคลาย เสมอ ๆ *****

ตอบคุณหมีติดปีก

ผมรู้แล้วครับว่า ทำไมคุณเข้าไม่ได้ เพราะท้าย Link มีเครื่องหมายวงเล็บปิดอยู่ นั้นเองครับ

ขอบคุณคุณนมสิการมากๆ ค่ะ สำหรับคำแนะนำที่เป็นแนวทางในการปฏิบัติ

ใช่ครับ อ.ได้มาดูอีกครั้งเป็นเช่้นนั้นจริง
ขอบคุณครับ : )

บทความเยี่ยมมากครับ อธิบายได้ละเอียดลึกซึ้ง

ขออนุญาติในความเห็นของผมอาจจะไม่ใช่ก็ได้

อย่างคุณสิริพร ทำไปเรื่อยๆ
ก็จะ clear ข้อสงสัยต่างๆ ไปหมดได้เองแล้วครับ

ไม้ได้ถูกปักแน่นลงในเลนได้บ้างแล้ว ในกระแสของความคิด
ที่ไหลเชี่ยวกราก พอปักได้บ่อย จะสามารถสืบสาวต้นกระแส
ความคิดได้

ขอเพียงทำต่อไป ต่อไป ตามสบายตามสบาย อย่างบทความ
มันง่ายจริงๆ และก็ยากจริงๆ

อนุโมทนาในความกรุณา และความมุ่งมั่นในการถ่ายทอด
ของเจ้าของ blog จริงๆ

อนุโมทนา ครับ

" การที่สติไปจับความคิดที่โผล่มาได้แบบไม่ต้้งใจ จะส่งผลให้เกิดแสงแห่งจิตไปทำลายชั้นของกิเลสลงไปทีละนิด เมื่อชั้นของกิเลสถูกทำลายเบาบางลง แสงแห่งจิตยิ่งเปล่งประกาย เมื่อชั้นของอนุสัยถูกทำลาย แสงแห่งจิตยิ่งเจิดจ้า แล้วจิตก็เป็นอิสระจากสิ่งทั้งปวง "

อนุโมทนาสาธุคะ

" การที่สติไปจับความคิดที่โผล่มาได้แบบไม่ต้้งใจ จะส่งผลให้เกิดแสงแห่งจิตไปทำลายชั้นของกิเลสลงไปทีละนิด เมื่อชั้นของกิเลสถูกทำลายเบาบางลง แสงแห่งจิตยิ่งเปล่งประกาย เมื่อชั้นของอนุสัยถูกทำลาย แสงแห่งจิตยิ่งเจิดจ้า แล้วจิตก็เป็นอิสระจากสิ่งทั้งปวง "

ประโยคนี้เป็น ไฮไลท์ จริงๆ แต่ไม่ได้อธิบายถึงว่า มันทำลายชั้นของกิเลสได้อย่างไร

ในความคิดเห็นของผม

ทำลายได้โดยปัญญา (หลังจาก เหตุการณ์ ==การที่สติไปจับความคิดที่โผล่มาได้แบบไม่ต้้งใจ==
โดย หวน วิเคราะห์ ว่า ความคิดมันมาจากไหน
ก็ต้องใช้ความคิดวิเคราะห์ แต่ไม่ใช่ขณะเกิดเหตุการณ์

เนื่องจาก ความคิด มีมาเป็น 5 ประเภท และมากมาย
ก็คือ มาค่อยๆ รู้ที่ละนิดทีละนิด จนเมื่อ ครบหมด
เ้ข้าใจ คลุมทุกประเภท ก็จะ เ้ข้าใจแจ่มแจ้งว่า
ล้วนเป็น เพราะเรา หลงคิด แล้ว เผลอคิดนั่นเอง

หยุดคิดได้หรือไม่ (ไม่ได้เพราะ มนุษย์คิดตลอดเวลา)
สรุปแล้ว จะสามารถหยุดทุกข์ โดย

ฝึกไม่เผลอให้ ไปยึดติดกับความคิด ต้องฝึก ตลอด
ชั่วชีวิต (แนวความคิดผม อาจจะไปทำความผิดหวัง
ให้แนวความคิดเดิมต้องขอโทษครับ จิตมันไม่ได้ เจิดจ้า มีแสง
อะไรหรอก ไม่ได้สว่างอะไร ไม่วิเศษอะไร แค่เพียง ได้
เข้าใจ ได้รู้ ++ตรงข้ามกับความไม่รู้ หรือ อวิชชา+++
ธรรมดาๆ เท่านั้นครับ)

แสงแห่งจิต = ความเข้าใจ = ปัญญา

ขอโทษในความคิดเห็นที่อาจจะใช่หรือไม่ใช่
ทุกอย่าง ต้องใช้ กาลามะสูตร 10 คืิอ
ไม่เชื่ออะไรเลย ทั้งหมด ปฏิบัติเองอย่างเดียว
เพราะมันต้องเข้าใจด้วยตัวเองจริงๆ

ผมอาจจะอธิิบายง่ายเกินไป ยุคปัจจุบันเกินไป
ไม่ใช้ศัพท์แสงเลย ต้องขอโทษ
ขอบคุณ ท่านเจ้าของ blog ในความเอื้อเฟื้อ
เก็บองค์ความรู้สำหรับมนุษยชาติ เปิดโอกาส
ให้แสดงความคิดเห็น

1..แสงแห่งจิตมีครับ ผมไม่ได้ยกเป็นอุปมา เมื่อภาวนาไป แสงนี้จะยิ่งเปล่งกล้า จนนักภาวนาจะเห็นได้เอง ในศาสนาคริสต์เขาพูดถึงพระเจ้า และ มีภาพของแสงจากท้องฟ้า เมื่อผมพบแสงแห่งจิต ผมก็เข้าใจครับว่า พระเจ้าของศาสนาคริสต์ก็คือตัวจิตที่เปล่งประกายนี้เอง และผมก็เข้าใจคำสอนของคริสต์ที่ว่า ขอให้พระเจ้าอยู่กับท่าน เป็นอย่างนี้เอง

2..การทำลายกิเลสและอนุสัยด้วยแสงแห่งจิตนั้น จะเปรียบได้กับความืดคือกิเลสและความสว่างคือไม่มีกิเลส สภาวะแห่งโมหะน้้น จิตถูกปกคลุมมืดมิดดังกลางคืน ทำให้กิเลสนั้นโผล่ออกมาเพราะการปรุงแต่งที่รับจากการสัมผัส แต่เมื่อแสงแห่งจิตเปล่งประกาย จิตจะสว่าง ความมืดแห่งโมหะก็หายไป เมื่อแสงแห่งจิตเปล่งอยู่ตลอดเวลา ความมืดก็หมดสิ้นลง นี่คือสภาวะแห่งการสิ้นไปของกิเลส เพราะความสว่างของจิตจะเข้ามาแทนทีความมืด

3..เรื่องของปัญญานั้น ไม่มีการคิด ไม่มีการพิจารณาสิ่งใด ปัญญาคือการที่นักภาวนาได้เป็นอยู่ในสภาวะที่แสงแห่งจิตเปล่งประกายอยู่ เมื่อแสงแห่งจิตเปล่งประกายอยู่ตลอดนั้น นักภาวนาจะพบกับสภาวะแห่งสุญญตา การไม่ใช่ตัวตนของอนัตตา และ การสิ้นไปแห่งกิเลส ซึงสภาวะนี้จะไม่มีการดับลงอีกเพราะแสงแห่งจิตไม่ดับลงนั้นเอง

4. ผมเคยกล่าวถึงสภาพของจิตที่เป็นดวง นั้นคือสภาพทีจิตยังมีอนุสัยปกคลุม แต่เมื่อแสงแห่งจิตทำลายอนุสัยลง จิตจะไม่เป็นดวง นักภาวนาจะได้พบกับความว่าง + แสงแห่งจิตที่เปล่งประกายออกมาแทนการเป็นดวงนั้น

5. เรื่องความคิด ถ้าจิตยังมีอนุสัยปกคลุม ความคิดจะเป็นกลุ่มก้อนพลังงานที่เด่นขึ้นมาแทนที่ตัวจิตที่เป็นดวง นักภาวนาจะสับสนมากว่า นี่เป็นจิตที่เป็นดวงแต่เห็นชัดขึ้นหรือเป็นความคิดกันแน่ ดังนั้น การไม่คิดนั้น พลังงานกุ้อนนี้จากความคิดจะหายไป เหลือแต่จิตที่เป็นดวงอยู่ แต่เมื่อไรที่อนุสัยถูกทำลายสิ้นลง จิตแตกตัวเป็นความว่าง + แสงแห่งจิตที่เปล่งประกาย ทีนี้พอความคิดมันเกิดขึ้น นักภาวนาจะเห็นความคิด แต่ตอนนี้ นักภาวนาจะเห็นความไม่มีตัวตนที่ไปจะไปยึดความคิดได้อีก จะกล่าวว่า ความคิดมันเกิดลอย ๆ ก็ได้เช่นกัน แต่ไม่มีจิตไปยึดมันไว้ นักภาวนาจะควบคุมมันได้ว่า จะคิดก็ได้ ไม่คิดก็ได้ และความเข้าใจเรื่อง จิตและความคิดว่าเป็นคนละส่วนกันจะเข้าใจอย่างชัดแจ้งในตอนนี้เอง

คิดได้ แต่ไม่มีผู้รับทุกข์จากความคิดเลย มันจะเป็นอย่างนี้เอง

โชคดีจังที่เข้ามาเจอบลอคนี้ค่ะ ฝึกปฏิบัติสายหลวงพ่อเทียนเหมือนกันค่ะ ขอขอบคุณกัลยาณมิตรนะคะ

ขออนุญาตเจ้าของบลอคนะคะ มีหนังสือคู่มือการทำความรู้สึกตัวของหลวงพ่อเทียน อยุ่ประมาณ15เล่มค่ะ เป็นเล่มเล็ก จะขออนุญาตแจกได้ไหมคะ
...ท่านใดสนใจลงชื่อที่อยู่นะคะจะจัดส่งไปให้ฟรีค่ะ

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน