ขอขอบพระคุณมากครับ

ขอบคุณที่แนะนำรายการคะ
ดูแล้วเห็นความชัดเจนเรื่องสติ ความรู้สึกตัวผ่อนคลายและสบายๆจริงๆคะ สาธุ

ผมได้ดูตอนหมู่บ้านพลัมแล้ว ตอนนี้ก็ดีมากครับ

เจ๋งจริงๆครับรายการนี้ดูแล้วมีประโยชน์ครับ

ตอนท้ายมีพระเตะบอลด้วยอะ เจ๋งจริงๆครับ

ขอบพระคุณอาจารย์ค่ะ. ที่แนะนำสิ่งดีๆให้

การดำเนินเรื่องของสารคดี เริ่มต้นเกี่ยวกับชีวิต แต่ละตอนๆ จนงวดเข้ามาถึงตอนนึง มีบทเขียนถึง การจะรู้ความคิดต้อง ออกมาดูอยู่ห่างๆ ผมคิดว่าผู้กำกับสารคดีคงรู้อะไรมากๆเลยทีเดียว

ขออนุโมทนากับผู้กำกับสารคดีครับ

อาจารย์นมสิการครับ กิจกรรมครั้งที่ 3 จัดแบบหมู่บ้านพลับ คงจะดีไม่น้อยเลย อันนี้ผมคิดเล่นๆนะครับ -@^_^@

คนที่เขาเขียนบท ผมคิดว่า เขารู้เรื่องภาวนาดีทีเดียวละครับ

ผมเห็นทางหมู่บ้านพลัม เขาจะมาประเทศไทยทุกปี ปีละครั้ง
และจัดกิจกรรมที่จังหวัดนครนายก ที่สวนสีดา 3วัน (ถ้าผมจำผิดไปก็ขออภัยด้วยครับ ) ถ้าปีนี้มีจัดอีก ถ้าผมได้ข่าว ผมจะแจ้งให้ทราบครับ

มีตอนหนึ่งในภายยนต์ ที่ไปกวาดหญ้า คนใหม่คนไทย พอได้รับหน้าที่ก็รีบทำทันที คนเก่า เขาบอกว่า ที่นี้ไม่ต้องรีบ ให้ทำช้า ๆ ถ้ารีบเป็น idiot
นี่แสดงว่า เขาใช้การทำงานเป็นการสร้างสติไปด้วย จึงให้ทำช้า ๆ แบบนี้

อาจารย์การปฏิบัติของเขาให้รู้สึกตัวตลอด แต่สงสัยนิดหนึ่งว่าให้นะลึกถึงลมหายใจตลอด หรือหลงลืมไปเมื่อได้ยินเสียงระฆังก็จะกลับมาอยู่ที่ลมหายใจ สอดคล้องกับแนวปฏิบัติ ของหลวงพ่อเทียนหรือไม่คะ

หลวงพ่อเทียน ท่านสอนให้มีสติ ก็คือ รู้สึกตัวและระลึกรู้ถึงสภาวะธรรม แต่ท่านไม่ได้ระบุว่า สภาวะธรรมที่ระลึกนั้นคืออะไรบ้าง

แต่ในแง่การปฏิบัติจริงนั้น ถ้านักภาวนาเกิดหลงลืมแล้วรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง มันเป็นไปไม่ได้ครับ ถ้าเขาจะระลึกรู้ถึงลมหายใจได้เองทุกครั้งโดยอัตโนมัติหลังจากมีสติกลับคืนมา แต่ถ้าเป็นว่า เมื่อมีสติหลังจากหลงลืมแล้ว แล้วเจตนาจะมารับรู้ลมหายใจ อย่างนี้ก็ได้ครับ แต่ก็เป็นความตั้งใจที่จะรู้ลมหายใจ จะเป็นสมถะภาวนาครับ

สำหรับผู้ที่ภาวนาจนชำนาญมาก ๆในการรู้ลมหายใจ ถ้าเขากลับมามีสติ เขาจะเก่งในการรับรู้ลมหายใจ ดังนั้น คนพวกนี้ก็จะรับรู้ลมหายใจได้เองแบบอัตโนมัติได้ครับ

แต่ในความเป็นจริงของการภาวนา เมื่อมีสติหลังจากหลงลืม นักภาวนาจะรู้สึกตัวแล้วรับรู้สภาวะธรรมอะไรก็ได้ ซึ่งนักภาวนาไม่จำเป็นต้องไปเจาะจงเลือกว่า ต้องรู้อย่างนั้นหรือรู้อย่างนี้

ช่วงนี้จิตตื่นไม่หลับอีกแล้วค่ะ. แต่ก็ไม่กังวล. เพียงเกิดคำถามขึ้นมาค่ะว่าจิต
ทิตื่นตัวในภาวะปกติจะเหมือนจิตที่ตื่นตัวในเวลาทีเรานอนหลับมั้ยคะ
อาจารย์ช่วยให้ความกระจ่างด้วยค่ะ. ขอบคุณค่ะ

ผมก็เป็นผู้หนึ่งที่ติดตามการอธิบายของคุณนมสิการ
ซึ่งผมเห็นว่าเป็นการอธิบายจากประสบการณ์ของตนเอง
จึงไม่มีศัพท์บาลีมากนัก เพราะถ้าอธิบายจากประสบการณ์มันก็สามารถอธิบายด้วยภาษาที่เราเข้าใจ
กันได้ โดยไม่ต้องใช้ศัพท์แสงที่จะต้องมาตีความกันอีก

.....ผมเองก็พอมีประสบการณ์จากการปฏิบัติเหมือน
กันเลยอยากนำมาเสนอเป็นการแลกเปลี่ยน
ว่าการปฏิบัตินั้นถ้าเรามองจากผลที่เกิดขึ้นมันจะ
เป็นอาการของกายกับจิต ที่หยุดการทำงานร่วมกัน
ถ้าจิตหยุดการปรุงแต่งกับกาย มันคือการปล่อยวาง
ที่คุณนมสิการใช้คำว่าจิตแยกตัวออกมา การหยุดไม่ให้จิตทำงานร่วมกับกาย คือจิตไม่แปรปรวนแต่คงที่อยู่
ซึ่งอาจจะตรงกับคำว่าตั้งมั่น ดังนั้นถ้าให้เข้าใจง่ายขึ้น
คือการทำความรู้สึกให้คงที่อยู่เสมอนั่นเอง ไม่ให้มัน
ส่ายไปมา แต่ก็ไม่ถึงกับไปบังคับมัน แต่ใช้ความพยายามไม่ให้มันส่ายหรือแปรปรวนเท่านั้นเมื่อมันนิ่ง
คือตั้งมั่น มันจะเกิดอากการว่างเบา เราก็รักษามันไว้

แต่ก็ต้องฝึกนะครับ คงทำไม่ได้ในทันทีเพราะเราคิดว่า
เรามีเรื่องที่ต้องคิดนั่นเอง มันจึงไม่หยุดแต่ถ้ารักษามัน
ไว้ไม่ให้ส่ายมันจะเริ่มนิ่งและหยุดแปรปรวน
...................................................................
คือประสบการณ์ของผมนะครับ อาจจะไม่ถูกตามความหมายของคุณนมสิการก็ได้ ก็เพียงเสนอตามความเห็นของผมเท่านั้น

จิตตื่นตัวนั้น ถ้ามากเกินไปจะนอนไม่หลับครับ เพราะเกิดพลังงานค้างขึ้นมาแล้ว การปรับปรุงตัว ก็คงฝึกด้วยความรู้สึกตัวที่ผ่อนคลายให้มาก ๆ ครับ เพียงรู้สึกตัวอย่างธรรมดานี่เอง อย่าได้อยากรู้อะไร ฝึกสบาย ๆ แบบผ่อนคลาย ก็จะดีขึ้น

แต่ถ้าเป็นหนัก คือค้างหนัก อาจรู้สึกได้ถึงอาการผิดปรกติทางร่างกายด้วย เช่นรูุ้สึกถ่วง ๆ แถวหน้าผาก ถ้าอย่างนั้น ผมแนะนำให้หยุดฝึกสัก 2 - 3 วัน อาการนี้ก็จะหายไปครับ แล้วเมื่อมาฝึกใหม่ ก็ฝึกสบายๆ เหมือนฝึกเล่น ๆ รู้สึกตัวธรรมดาๆ นี่เอง

เรื่องการใช้ภาษา เป็นสิ่งหนี่งที่ลำบากเหมือนกันในการสื่อสาร
ขอบคุณที่เล่าให้ฟังครับ ก็เป็นอย่างที่เขียนไว้ ซึงก็คือถึงแม้ใช้คำไม่เหมือนกัน แต่การลงมือฝึก มันก็อย่างเดียวกันนั่นเองครับ

//www.thaipbs.or.th/clip/index.asp?content_id=307478&content_category_id=1076

21 June 2011

ผมจำเป็นต้องปิดการเขียนของท่านผู้อ่าน เนื่องจากกฏหมายอินเตอร์เนท
ที่อาจมีสิ่งผิดกฏหมายใส่เข้ามาใน blog

ท่านที่จะสนทนา หรือ ถามคำถาม ขอให้ส่ง email ถึงผมได้ที่
asknamasikarn@gmail.com

หรือสำหรับสมาชิก pantip จะส่งมาทางหลังไมค์ก็ได้เช่นกัน