บทที่ 46 คำตัดสิน

เมื่อทุกอย่างลงตัวเรียบร้อยสำหรับการสอบปากเปล่า กรรมการทั้งสองก็นัดวันสอบมาใ้ห้ ซึ่งถ้าการสอบผ่านไปด้วยดี หลังจากนั้นก็จะเป็นการแก้ไขเล่มปริญญานิพนธ์ตามที่กรรมการเสนอ และส่งรูปเล่มฉบับสมบูรณ์ให้ทางมหา'ลัย ... ซึ่งถ้าทุกอย่างผ่านไปได้อย่างเรียบร้อย วิทก็จะจบทันปีการศึกษานี้พอดี

กรรมการภายนอกที่ ดร.ฮีธ เลือกนั้นคือ ดร.ปีเตอร์ หรือ พีท จากมหา'ลัยแห่งหนึ่งในตอนกลางของประเทศอังกฤษ และจัดว่าเป็นผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งในวงการนี้ ... เมื่อวิทไปถามรายละเอียดจาก ดร.ฮีธ เกี่ยวกับกรรมการท่านนี้ ก็ได้คำตอบไปในทางที่ว่า ...

"เขาเป็นคนที่แฟร์ [ยุติธรรม] ... เวลาเลือกกรรมการภายนอกต้องเลือกคนที่เรารู้ว่าเป็นยังไง ไม่ใช่ใครที่เราไม่รู้จัก ไม่อย่างนั้นคุณอาจจะลำบากได้ตอนสอบ ... แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเลือกคนที่จะมาช่วยให้คุณผ่านหรอกนะ"

ซึ่งเท่าที่ฟัง วิทก็ยังไม่แน่ใจว่าได้คำตอบหรือเปล่า จึงไปถามป้าแครอลอีกคน ซึ่งป้าก็ตอบสั้นๆว่า "คนนี้น่ะคุ้มค่า [value for money] จริงๆ"

"หมายความว่ายังไงฮะไอ้คำว่า 'คุ้มค่า' เนี่ย?" วิทสงสัย

"เอาน่า ... ไว้วันนั้นก็รู้เอง" ป้าตอบแค่นั้น

********************************************************************************

ในที่สุดวันนั้นก็มาถึง ... วิทมานั่งรออยู่ที่โต๊ะทำงานในห้องแล็บตั้งแต่ตอนสาย ทั้งๆที่เวลาที่นัดสอบคือบ่าย 2 โมง เพราะต้องรอ ดร.พีท ที่ออกเดินทางมาในตอนเช้า ... แต่วันนั้นวิทไม่มีกะจิตกะใจจะกินอาหารกลางวัน ก็เลยกินแค่แซนวิชพอรองท้อง แล้วกลับไปนั่งรอต่อที่ห้องพัก ... จนกระทั่งราวๆบ่ายโมง 45 นาที

"วิท พร้อมหรือยัง" ป้าแครอลเดินเข้ามาถาม "หรือจะนั่งทำใจอีก 15 นาทีก็ได้ ... แต่พีทมาถึงแล้ว ตอนนี้กำลังนั่งคุยกับแมท [ดร.แมทธิว] อยู่ ... ถ้าเธอพร้อมแล้วจะสอบเลยก็ได้"

"สอบเลยก็ได้ครับ จะได้เสร็จๆไป" วิทตอบ "แล้วสอบห้องไหนล่ะครับ"

"ห้องประชุม ชั้น 2" ป้าตอบ "เธอลงไปรอได้เลย เดี๋ยวจะไปตามพีทให้"

********************************************************************************

จริงๆแล้วห้องประชุมที่ว่าก็คือห้องที่พวกเราในกลุ่มใช้เป็นที่จัดประชุมกลุ่มหรือสัมมนารายเืดือนอยู่แล้ว เพียงแต่ในวันนี้มีเพียงวิทและกรรมการอีก 2 คนเท่านั้นที่จะใช้ห้องนี้ในการตัดสินอนาคตของเขาเอง ... วิทนั่งรออยู่ไม่ถึง 5 นาที ป้าแครอลก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับชายวัยกลางคนร่างสูงผอมในชุดสูทเรียบร้อย ส่วนป้าแครอลก็แต่งตัวเหมือนที่แต่งเวลามาทำแล็บตามปกติของแก ซึ่งก็คือเสื้อแขนสั้นกับกระโปรงยาว ส่วนวิทใส่เสื้อเชิ้ตกับกางเกงยีนส์ ...

"พีท นี่ วิทยา xxxxx" ป้าแครอลบอกขณะที่ ดร.พีทกำลังจับมือกับวิทอยู่ ... วิททึ่งที่ป้าอ่านนามสกุลของวิท "เกือบ" ถูก หลังจากที่หลายคนในสถาบันนี้ถอดใจไปแล้วกับเรื่องนี้ และทุกครั้งวิทก็จะบอกว่าให้เรียกแค่ "วิท" ก็พอ ...

"ผมก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่านามสกุลคุณอ่านว่ายังไง" ดร.พีทว่า เหมือนจะให้บรรยากาศเป็นกันเอง "แต่พอได้ิยินแล้ว ให้อ่านอีกทีก็คงอ่านไม่ถูกอยู่ดี"

และหลังจากทุกคนนั่งกันเรียบร้อยแล้ว ก็คือวิทนั่งตรงมุม ส่วนกรรมการสองคนนั่งเก้าอี้สองตัวถัดไป จึงนั่งเยื้องๆักันแต่ไม่ได้ประจันหน้ากันเสียทีเดียว ดร.พีท ก็เริ่มพูดขึ้น "วิท คุณช่วยเล่าให้พวกเราฟังคร่าวๆว่าคุณทำอะไรไปบ้างและได้ผลอะไร ... แล้วเดี๋ยวเราค่อยดูในเล่มกัน"

การสอบปากเปล่าที่นี่ไม่มีการนำเสนอในรูปของแผ่นใส หรือสไลด์โชว์ หรืออะไรทั้งนั้น ... รวมทั้งนักศึกษาก็ไม่จำเป็นต้องไปหาซื้อกาแฟเย็น ขนมเค็ก พายสับปะรด คุกกี้ โดนัท หรืออะไรก็ตามมาเสริฟกรรมการด้วย ... แต่ป้าแครอลก็อุตส่าห์ไปสั่งกาแฟมา 3 ชุดสำหรับนั่งดื่มระหว่างสอบ ...

วิทเริ่มต้นเล่าย่อๆถึงความเป็นมา ความสำคัญของงานวิจัย สิ่งที่ทำ และผลที่ได้ ... ซึ่งคงจะย่อเกินไปเพราะใช้เวลาเพียงไม่ถึง 10 นาทีก็เล่าจบ จนทำให้กรรมการ โดยเฉพาะ ดร.พีท อึ้งและคงนึกในใจว่า "อ้าว จบแล้วเหรอ!"

เมื่องการนำเสนอเสร็จสิ้นไปแบบรวบรัด ถัดไปคือการอ่านในเล่มไล่ไปทีละหน้า พร้อมกับกรรมการที่จะเสนอให้แก้ในบางจุด หรือตั้งคำถามเมื่ออ่านไปถึงบางบท ... วิทแอบชำเลืองดูปริญญานิพนธ์ของตัวเองฉบับที่อยู่ตรงหน้า ดร.พีท เห็นมีตัวหนังสือสีแดงเขียนเต็มไปหมด ... ทั้งๆที่ตอนให้อาจารย์ที่ปรึกษา 2 คนแก้เล่ม ยังไม่แดงขนาดนี้ และสองคนนั้นยังบอกคล้ายๆกันว่า "คุณเขียนได้ค่อนข้างดีแล้ว"

ป้าแครอลมองตามสายตาของวิท ก็เลยหันไปถาม "นี่พีท ของคุณมีแก้เยอะขนาดนั้นเลยเหรอ"

"เปล่า ผมเขียนโน้ตของตัวเอง เอาไว้เวลาถามคำถามน่ะ" ดร.พีทตอบ "เอ้า เรามาเริ่มเลยก็แล้วกัน" ว่าแล้วแกก็ร่ายยาว ไล่ไปทีละหน้าอย่างช้าๆ พร้อมกับแนะนำ เสนอแนะต่างๆนาๆ แล้วก็พูดโยงไปถึงเรื่องอื่นจนออกไปนอกเรื่องนอกราว ร่วมกับยกมือไม้และออกท่าทางไปพร้อมๆกัน ... ตลอดเวลาวิทพยายามตั้งใจฟังทุกคำพูด เพราะไ่ม่รู้ว่าแกจะมาไม้ไหน จะมาสอบนักศึกษา หรือจะมาบรรยายวิชาการกันแน่ แต่ระหว่างที่เผลอเคลิ้มไปนั้น ...

"ที่คุณเขียนตรงนี้หมายความว่ายังไง?" คำถามของ ดร.พีท จู่ๆก็งอกออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้

เมื่อวิทตอบไป ... แกก็ร่ายยาวต่อไปอีก ซึ่งต่อจากนี้วิทต้องตั้งสติให้ดีกว่าเดิม เพราะไม่รู้คำถามถัดไปจะโผล่มาตอนไหนอีกรอบ

ส่วนป้าแครอลก็พยายามแทรกคำถามและบอกให้แก้ไขบ้าง เมื่อ ดร.พีท ร่ายไปถึงตำแหน่งที่แกมาร์คไว้ในเล่ม ...

จนกระทั่ง ... "ผมขอพักก่อน ขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย" ดร.พีทบอก หลังจากที่หยุดหายใจได้พักหนึ่ง

"ห้องน้ำชายอยู่ข้างลิฟท์ด้านซ้าย" ป้าแครอลบอกไล่หลังก่อนเขาเดินออกประตูไป ... เมื่อประตูปิดลง ป้าหันมาทางวิทแล้วบอกว่า "ทีนี้เข้าใจรึยังว่าที่บอกว่า 'คุ้มค่า' น่ะคืออะไร"

********************************************************************************

เมื่อ ดร.พีท เิดินกลับเข้ามาในอีก 5 นาทีต่อมา เป็นจังหวะที่วิทและป้าแครอลกำลังนั่งคุยกันอยู่พอดี ...

"นี่เรากำลังคุยกันเรื่องอื่นนะ ไม่เกี่ยวอะไรกับการสอบครั้งนี้" ป้ารีบบอก ดร.พีท กลัวว่าจะเข้าใจผิด แต่แกก็ดูไม่ได้ติดใจอะไร

"เรากลับมาต่อกัน" ดร.พีท ว่า พลางก้มดูนาฬิกา "โอ จะ 4 โมงเย็นแล้วเหรอนี่ ... ยังไปไม่ถึงครึ่งเล่มเลย"

ดังนั้นในการสอบช่วงหลังจึงเน้นให้วิทตอบคำถามเป็นหลัก และลดการร่ายยาวของ ดร.พีท ลง ... และสำหรับส่วนที่จะต้องแก้ไขก็ให้วิทไปไล่ดูในเล่มด้วยตัวเองในภายหลัง ...

เป็นเวลาเกือบ 5 โมงเย็นที่กรรมการทั้งสองถามคำถามจนจบ และป้าแครอลบอกให้วิทออกไปรอข้างนอก เพื่อให้กรรมการได้พูดคุยกัน ... วิทไปยืนรออยู่ตรงหน้าลิฟท์ ซึ่งด้านข้างจะเป็นบอร์ดขนาดใหญ่ที่ติดแผนที่โลกไว้ ... เวลาผ่านไปอีกราวๆ 15 นาทีกว่าป้าจะออกมาตามวิทให้เข้าไปข้างใน ... เขาแอบสังเกตจากหน้าป้าก็ไม่มีวี่แววอะไรแสดงออกมาเลย อย่างที่เรียกกันว่า "หน้าของคนเล่นไพ่โปกเกอร์"

********************************************************************************

เมื่อวิทกลับเข้าไปในห้องนั้นอีกครั้ง ดร.พีท ก็ร่ายตามสไตล์ของแกไป แต่คราวนี้สั้นๆ พร้อมจบด้วยประโยคที่ว่า "ยินดีด้วยนะ คุณสอบผ่านแล้ว" พร้อมกับยื่นมือมาให้จับ "คุณไปแก้ตามที่มาร์คไว้ในสองเล่มนี้ พอเสร็จแล้วก็เอามาให้แครอลช่วยตรวจดู"

"เมื่อกี้ตอนออกไปตาม เห็นยืนดูแผนที่โลกอยู่" ป้าพูดกับ ดร.พีท เหมือนจะแซววิทกลายๆ

"อ้าว ก็ถ้าผมสอบตก ก็ต้องกลับบ้านน่ะสิครับ" วิทอธิบาย "กำลังมองหาอยู่ว่าบ้านอยู่ตรงไหน"

"ไม่ตกหรอกน่า ... เธอจะต้องอยู่ที่นี่ไปอีกนาน" ป้าแครอลทิ้งท้าย ก่อนที่ทั้งหมดจะเดินออกจากห้องไป ...

สงวนลิขสิทธิ์บทความ ห้ามเผยแพร่ ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร

Create Date : 26 มีนาคม 2553 Last Update : 26 มีนาคม 2553 20:19:36 น. Counter : 461 Pageviews.		4 comments
Share Tweet