All Blog
|
จากใจผู้เขียน ... เรื่องเล่าจาก (อดีต) นักเรียนนอก หลังจากที่ข้าพเจ้าได้เขียนเรื่องเล่าฯมาได้ 40 กว่าตอนแล้ว และเข้าใจว่ามีผู้ติดตามอ่านอยู่จำนวนหนึ่ง ซึ่งข้าพเจ้าก็ต้องขอขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง เพราะข้าพเจ้าเชื่อว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดของนักเขียนคือเมื่อเขียนหนังสือแล้วมีคนอ่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักเขียนมือสมัครเล่นอย่างตัวข้าพเจ้าเอง สาเหตุหนึ่งที่เป็นแรงบันดาลใจให้เขียนเรื่องนี้ขึ้น ก็เพื่อเป็นการบันทึุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ณ ช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต รวมทั้งเพื่อระลึกถึงมิตรภาพและสิ่งดีๆที่เกิดขึ้น อีกทั้งบางสิ่งที่ทำผิดพลาดไป เพื่อเป็นบทเรียนและอุทาหรณ์ไว้เตือนตัวเอง และอาจจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านด้วย ... สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าเรียนรู้จากเรื่องนี้ก็คือว่า หลายสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีิวิต เมื่อผ่านแล้วก็จะผ่านเลยไป และน้อยครั้งที่เราจะมีโอกาสที่จะกลับไปไขว่คว้าสิ่งนั้นกลับมาได้อีก ... หลายครั้งที่ข้าพเจ้าและเพื่อนต่างชาติล่ำลากันด้วยประโยคที่ว่า "แล้วเราจะพบกันอีก" แต่เมื่อเวลาผ่านไปและมองย้อนกลับไป ข้าพเจ้าพบความจริงที่่ว่านั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้เจอหน้ากัน และคำอำลานั้นเป็นเพียงความหวังปลอมๆเพื่อจะให้ทั้งสองฝ่ายไม่เสียใจจนเกินไป และให้เวลาค่อยๆเยียวยาความรู้สึกปวดร้าว จนในที่สุดก็จะเหลือแต่ความทรงจำที่ดีที่มีีต่อกัน สิ่งที่ข้าพเจ้าเขียนลงไปในเรื่องนี้ มาจากมุมมองของ "วิท" หรือสิ่งที่เขาได้ประสบมา ... ส่วนที่ว่าผู้อื่นที่เกี่ยวข้องจะมีความรู้สึกอย่างไรหรือมีเหตุผลในการกระทำสิ่งใดอย่างไรนั้น คงขึ้นอยู่กับการตีความของผู้อ่าน (และผู้เขียนเอง) จากบทสนทนาหรืออากัปกิริยาที่่แสดงออกไป ... แต่ในส่วนของวิทนั้น ข้าพเจ้าจะพยายามแสดงให้ชัดเจน โดยที่ผู้อ่านไม่ต้องตีความหรือมองหาความหมายที่ซ่อนอยู่ให้มากจนเกินไปนัก สำหรับเรื่องของความรัก ... ข้าพเจ้าสามารถบอกได้เพียงว่า ในยามใดที่ีมีรัก ขอให้มองเห็นคุณค่าของความรักและคนที่เรารัก และใช้เวลาทุกวินาทีให้คุ้มค่าที่สุด ... เพราะในท้ายที่สุด ความรักก็ไม่ต่างอะไรจากสิ่งอื่นในจักรวาลที่จะไม่อยู่ไปจนนิรันดร ... และสิ่งนี้ก็เป็นบทเรียนที่ใหญ่หลวงบทหนึ่งของ "วิท" ที่ข้าพเจ้าได้เรียนรู้ สุดท้ายนี้ข้าพเจ้าขอขอบคุณผู้อ่านที่คอยติดตาม และจะเขียนเรื่องนี้ให้ถึงบทสุดท้าย ... จากใจผู้เขียน สงวนลิขสิทธิ์บทความ ห้ามเผยแพร่ ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร สวัสดียามเช้าๆ คร่า ^^
โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว วันที่: 21 มีนาคม 2553 เวลา:10:37:42 น.
มาเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนค่ะ ติดตามอ่านทุกตอนนะค่ะ
โดย: Pat IP: 183.89.77.46 วันที่: 21 มีนาคม 2553 เวลา:12:59:18 น.
I hope all is well. You're absolutely right. Thanks for sharing your memories with us.
Take care, โดย: K IP: 98.220.80.49 วันที่: 21 มีนาคม 2553 เวลา:20:32:08 น.
คิดว่าจะจบเอาดื้อ ๆ แล้วซะอีก
ยังไงก็ยังติดตามอยู่นะคะ โดย: PrettyNovember IP: 203.144.144.165 วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:10:03:30 น.
ขอบคุณทุก comment นะครับ จะพยายามเขียนให้จบครับ ... แต่ว่าตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงเวลาที่แย่มากๆๆๆๆที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต ก็เลยต้องรวบรวมกำลังใจพอสมควรให้ดำเนินชีวิตไปได้วันหนึ่งๆ ... ยังไงก็ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและ comment ครับ
โดย: Historicus วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:14:17:03 น.
เพื่อนๆทุกคนเป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นช่วงเวลานี้นะค่ะ มาให้กำลังใจอีกรอบค่ะ
โดย: Pat (BeautyAndHandsome ) วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:21:14:19 น.
เป็นกำลังใจให้น้ะคะ... จะติดตามตอนต่อไปเรื่อยๆ^^
Do what you can, with what you havw, where you are. โดย: Tommy IP: 202.129.59.146 วันที่: 1 เมษายน 2553 เวลา:16:31:56 น.
เป็นคนนึงที่ติดตามอ่านอยู่ค่ะ
แม้ว่าจะไม่ได้เป็นงานเขียนที่ดูตื่นเต้นหวีอหวา หรือว่าใช้สำนวนการเขียนที่ดีเลิศ แต่เรารู้สึกว่างานเขียนของจขบ.น่าติดตาม แล้วก็ให้แง่คิดในหลายๆเรื่อง ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ จะเป็นคนนึงที่อ่านจนจบแน่นอน :)) โดย: BeverCat วันที่: 15 เมษายน 2553 เวลา:20:12:31 น.
ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ชีวิตนะคะ เป็นกำลังใจให้กับจขบในคะ ขอให้ผ่านช่วงนี้ได้โดยเร็วค่ะ
โดย: Azur IP: 194.2.44.33 วันที่: 26 เมษายน 2553 เวลา:1:14:09 น.
นั่งอ่านตั้งแต่ตอน 1 จนมาถึงนี่
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านต่อนะคะ สนุกมากๆเลยค่า กำลังจะไปเป็นนักเรียนอังกฤษเหมือนกัน ดีใจที่ได้รู้จักนะคะ โดย: yuki_oh วันที่: 15 พฤษภาคม 2553 เวลา:2:16:57 น.
|
Historicus
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คุณพ่อลูกสอง (ตัว) Waltz in B minor, Op. 69, No. 2 by Frédéric Chopin Friends Blog
Link |