บทที่ 48 เสนอผลงาน

หลังจากเริ่มปีการศึกษาใหม่ได้ไม่นาน ป้าแครอลก็เอาโปรแกรมการนำเสนอผลงานวิจัยในการประชุมกลุ่มสำหรับปีถัดไปมาแจกสมาชิกในกลุ่ม ... เมื่อวิทเห็นรายการก็ต้องตกใจเพราะชื่อของตัวเองอยู่ในคิวนำเสนอเป็นคนแรก คู่กับป้าอีกคนหนึ่งที่เป็นสมาชิกเก่าแก่ของกลุ่มนี้ในวันเดียวกัน ... วิทรีบเดินหาป้าแครอลทันที ...

"เอ่อ แครอล คุณทำโปรแกรมผิดหรือเปล่า ทำไมใส่ชื่อผมเป็นคนแรกเลย?" วิทประท้วง

"อ้าวก็เธอทำงานมาครบปีแล้วนี่ และมีงานพอที่จะนำเสนอแล้วด้วย ... ก็ฉันเป็นกรรมการสอบเธอเอง"

"แ่ต่ว่าตอนนี้ผมเป็นนักศึกษาป.เอก ซึ่งก็คือเริ่มต้นใหม่ จะไปนับของเก่าตอนป.โทได้ยังไง"

"ปกตินักวิจัยที่นี่ ถ้าอยู่แค่ปีเดียวก็จะจัดคิวให้นำเสนอตอนปลายปีก่อนหมดสัญญา ... แต่ตอนนั้นฉันเห็นเธอยุ่งกับการเขียนปริญญานิพนธ์ให้เสร็จ ก็เลยยกไว้ก่อน และให้มาพูดตอนนี้ไงล่ะ" ป้าแครอลตอบหน้าตาเฉย แถมกลายเป็นว่ามีบุญคุณกับเขาอีกต่างหาก

"แต่ ..." วิทนึกไม่ออกว่าจะเอาเหตุผลอะไรมาค้าน

"ไม่รู้หละ ถ้าเธอไม่อยากพูดคนแรก ก็ต้องไปขอแลกกับคนอื่นในลิสต์เอาเอง ... แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็ต้องพูดในปีนี้อยู่ดี" ป้าสรุปโดยไม่สนใจคำอุทธรณ์อะไรทั้งนั้น "ฉันว่าเธอพูดให้มันจบๆไปดีกว่า ยังมีเวลาเตรียมตัวอีกตั้งเดือน"

********************************************************************************

ดังนั้นวิทจึงใช้เวลาที่เหลือไปกับการเตรียมตัวนำเสนอไปตามคิวเดิม เพราะอย่างไรเสีย ผลงานก็มีอยู่แล้ว เหลือแค่เพียงเอามาปรับและเรียบเรียงใ้หม่ให้เหมาะสมเท่านั้น ...

เนื่องจากครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่วิทต้องออกไปพูดต่อหน้าธารกำนัลเป็นภาษาอังกฤษ และถึงแม้จะเป็นแ่ค่การสัมมนาเล็กๆภายในกลุ่มวิจัย ซึ่งทุกคนก็รู้จักกันดีอยู่แล้ว แต่เขาก็อดประหม่าและตื่นเต้นไม่ได้ ... วิทตัดสินใจเขียนสิ่งที่จะพูดทั้งหมดใส่กระดาษแผ่นเล็ก เอาไว้เผื่อดูเวลาพูดไปแล้วนึกบทไม่ออก ... แต่กระนั้น ในคืนก่อนวันที่จะุึุถึง เขาก็ยังอุตส่าห์นั่งท่องสคริปต์นั้นไป 2 รอบ

********************************************************************************

การประชุมกลุ่มหรือสัมมนา ปกติจะจัดหลังจากการพักดื่มกาแฟในตอนสาย ก็คือเมื่อขึ้นจากเบรคมาก็เข้าห้องประุชุมกันเลย และเมื่อมีคนนำเสนอครั้งละ 2 คน พร้อมกับการซักถาม และวิจารณ์ต่างๆ ก็จะเสร็จใกล้ๆเวลาพักกลางวันพอดี ...

วิทเข้าไปในห้องประชุมก่อนหมดเวลาพักนิดหน่อย เพื่อไปเตรียมตัวและทำใจ ระหว่างนั้นผู้ฟังก็ทยอยกันเดินเข้ามาที่ละคนสองคน ... และเนื่องจากในปีนี้มีนักศึกษาป.เอกเข้ามาเพิ่มในกลุ่มนี้อีก 4 คน และยังมีนักวิจัยหลังป.เอกมาใหม่อีก 2-3 คน สรุปแล้วทำใ้ห้มีผู้ฟังทั้งหมดเกือบ 25 คน

วิทอดสงสัยไม่ได้ว่าจะเป็นเพราะครั้งนี้เป็นการประชุมครั้งแรกของปีนี้ หรือเพราะป้าแครอลพิมพ์ชื่อ-นามสกุลวิทเข้าไปเต็มยศในโปรแกรม ทำให้คนอื่นที่รู้จักเขาแค่ "วิท" อาจจะคิดว่า "วิทยา xxxxx" เป็นใครก็ไ่ม่รู้ที่เพิ่งมาใหม่ ดังนั้นสมาชิกทุกคนในกลุ่มจึงเข้ามาฟังกันพร้อมพรั่ง ไม่มีใครขาดไปแ้ม้แต่คนเดียว

และเมื่อทุกคนพร้อม ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ เหลือแต่วิทเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่หน้าจอ ท่ามกลางสายตาอีก 20 กว่าคู่มองมาที่เขาเป็นจุดเดียวกัน ... ในนาทีนั้น วิทจำเป็นต้องเริ่มการนำเสนอ เพราะอย่างน้อยที่สุดสายตาทั้งหมดจะได้เบนไปที่จอแทนที่จะจับอยู่บนใบหน้าของเขา และในนาทีนั้นอีกเช่นกันที่วิทตัดสินใจเอาโพยที่เตรียมมาซุกไว้ทางหนึ่ง แล้วพูดจากที่ซ้อมมาเมื่อคืนนี้แทน แบบที่พยายามให้เป็นธรรมชาติให้มากที่สุด ...

********************************************************************************

การนำเสนอผ่านไปด้วยดี และจบลงด้วยเสียงปรบมือของสมาชิก พร้อมกับการถอนหายใจของวิทอย่างโล่งอก ... และเมื่อผ่านไปแล้ว วิทก็สบายใจพอที่จะนั่งฟังป้าคนถัดไปมาเล่าเรื่องงานที่ตัวเองทำอย่างตั้งอกตั้งใจ

และเมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลง ระหว่างเดินออกมาจากห้องเพื่อไปกินอาหารกลางวัน ยังมีสมาชิกบางคนในกลุ่มแวะมาชมว่าเขานำเสนอได้ดี ... วิทเพิ่งเข้าใจว่าที่แท้ทุกคนก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าเจ้า "วิทยา xxxxx" กับ "วิท" นั้นคือคนๆเดียวกัน และอยากจะเข้ามาฟังว่าในปีที่ผ่านมานั้น วิทได้ทำงานอะไรไปบ้างแล้วจริงๆ

สงวนลิขสิทธิ์บทความ ห้ามเผยแพร่ ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร

Create Date : 30 มีนาคม 2553 Last Update : 30 มีนาคม 2553 19:49:18 น. Counter : 471 Pageviews.		2 comments
Share Tweet