พฤศจิกายน 2553

 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
29
30
 
 
All Blog
บทที่ 76 คืนที่ (ต้อง) จดจำ (i)
หลังจากที่เทเรซาแนะนำให้วิทและเพื่อนๆในกลุ่มรู้จักกับแพรีในตอนกลางวัน ... ในตอนเย็นของวันนั้น เมื่อวิทเดินไปที่ป้ายรถเมล์เพื่อขึ้นรถกลับที่พัก แพรีซึ่งยืนรอรถเมล์อยู่ก่อนแล้วยิ้มให้ตั้งแต่เห็นเขาเิดินพ้นแนวป่ามาสู่ที่โล่งกว้างท้้ายมหา'ลัย และเมื่อวิทเดินมาถึงป้ายแห่งนั้นก็ทักทายเหมือนรู้จักกันมาแรมปี

"สวัสดีวิท"

"สวัสดีแพรี" วิทตอบ

และนี่อาจเป็นลักษณะเฉพาะอย่างหนึ่งของคนอังกฤษ ซึ่งถึงแม้ว่าจะเจอหน้ากันที่ป้ายรถเมล์ทุกวันทั้งตอนเช้าและเย็น แต่ก็จะไม่พูดคุยหรือแม้แต่ทักทายกันเพราะอาจจะถือว่าเป็น "คนแปลกหน้า" ... แต่เมื่อมีคนแนะนำให้รู้จักอย่างเป็นทางการเมื่อไร หลังจากนั้นก็จะพูดคุยกันได้ราวกับว่าสนิทสนมกันมานาน

"นี่นายมารอนานหรือยัง" วิทถาม เหมือนจะชวนคุยมากกว่าอยากรู้จริงๆจังๆ

"เพิ่งมาถึงได้ซัก 5 นาที ... พอเลิกงาน 5 โมงตรงก็ออกมาเลย"

วิทก้มมองนาฬิกาข้อมือ แล้วบอกว่า "เดี๋ยวรถก็คงมาแล้วหละ" ไม่ทันขาดคำก็มองเห็นรถเมล์ที่ค่อยๆแล่นตรงเข้ามาจากทิศทางด้านหน้า เพื่อมากลับรถที่ท้ายมหา'ลัยแล้ววิ่งกลับไปตามเส้นทางเดิม ...

********************************************************************************

และิอีกสิ่งหนึ่งที่อาจเป็นลักษณะเฉพาะของคนอังกฤษก็คือ เมื่อมีการแนะนำให้รู้จักกันแล้ว คราวนี้ก็สามารถนั่งเบาะเดียวกันได้ แทนที่จะไปนั่งคนละที่เหมือนที่ผ่านๆมา ...

แพรีหลีกให้วิทขึ้นไปบนรถก่อน และเมื่อวิทเลือกที่นั่งริมหน้าต่าง แพรีซึ่งเดินตามขึ้นมาจึงมานั่งข้างๆ

"เอ้อ นายควรจะมานั่งข้างในนะ เพราะนายลงทีหลังเราไม่ใช่เหรอ" วิทเพิ่งนึกขึ้นได้

"ไม่เป็นไรหรอก"

"ถามหน่อยสิ ทำไมตอนเช้านายมาขึ้นตรงป้ายที่เราขึ้น แต่ตอนเย็นกลับไปลงอีกป้ายหนึ่ง" วิทได้โอกาสถามในสิ่งที่สงสัยพอดี เพราะป้ายรถเมล์ที่นี่จะอยู่เยื้องๆกันคนละฟากถนน ดังนั้นคนที่ขึ้นที่ป้ายไหนก็มักจะลงที่ป้ายที่ตรงข้ามกัน

"ก็ไม่มีอะไรมาก ... จริงๆแล้วบ้านที่เราพักอยู่ อยู่เลยป้ายโน้นไปนิดหนึ่งด้วยซ้ำ ..."

"อ้าว?"

"แต่ตอนเช้าเราเิดินมาขึ้นที่ป้ายตรงแฟลตนายก็จะได้ออกกำลังกาย แล้วก็ประหยัดเงินไป 5 p ..." นั่นเป็นคำตอบของแพรี "ส่วนขากลับ ก็เหนื่อยพอแล้วจากที่ทำงาน ก็เลยลงป้ายถัดไปไงล่ะจะได้ไม่ต้องเดินไกล"

ในที่สุดสิ่งที่วิทสงสัยมานานก็กระจ่างชัดด้วยเหตุผลง่ายๆแบบนี้เอง โดยไม่ต้องอาศัยความรู้ระดับป.เอกมาอธิบายแต่อย่างใด

********************************************************************************

อีกไม่กี่วันถัดมา วิทเจอกับแพรีที่ป้ายรถเมล์อีกครั้งในตอนเย็นของวันศุกร์ ... และหลังจากที่ขึ้ันไปนั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว แพรีก็ถามขึ้นว่า

"คืนนี้นายมีโปรแกรมทำอะไรหรือเปล่า?"

"ก็ไม่มีนะ ทำไมเหรอ?"

"จะชวนไปกินเบียร์กัน"

"เอาสิ ที่ไหนล่ะ"

"ก็ผับแถวนั้นแหละ ... ระหว่างบ้านเรากับแฟลตนายมีผับเล็กๆอยู่แห่งนึง จะไปที่นั่นก็ได้ หรือว่าถ้านายอยากไปที่ผับอื่นก็แล้วแต่"

"ยังไงก็ได้ ... ว่าแต่จะนัดกันยังไงล่ะ?" ตอนนั้นเพิ่งจะเป็นเวลาราวๆ 5 โมงครึ่ง ยังคงหัวค่ำเกินกว่าที่จะไปนั่งดื่มเบียร์ในผับ "เอ แต่เราไม่เคยเห็นผับที่ว่านี่เลยนะ อยู่บนถนนสายนี้แน่เหรอ?"

"เปล่าหรอก อยู่ในซอยน่ะ ... แต่เดี๋ยวเราเดินมารับที่แฟลตนายก็ได้ ซัก 2 ทุ่มครึ่งเป็นไง"

"แล้วระหว่างนี้นายจะทำอะไร"

"ก็ว่าจะกลับไปหาอะไรกินก่อน"

"เอางี้มั้ย นายแวะมากินมื้อเย็นกับเราก่อนก็ได้ จะทำอาหารไทยให้กิน" วิทเสนอ "เสร็จแล้วค่อยเดินไปผับกัน นายจะได้ไม่ต้องกลับไปกลับมา"

"ก็ดีนะ ถ้าไม่รบกวนมากเกินไป ..."

"ไม่รบกวนหรอก ยังไงเราก็ต้องทำอาหารกินมื้อเย็นอยู่แล้ว"

"งั้นก็ตกลง" แพรีตอบ "จะได้ลองกินอาหารไทยด้วย"

"เอ เมื่อกี้ตอนจ่ายค่ารถ นายบอกคนขับว่าลงป้ายไหน?" วิทเพิ่งนึกขึ้นได้

"ก็ป้ายใกล้บ้านเราน่ะสิ"

"ว้า อย่างนี้นายก็เสียเงินเกินล่ะสิ ... ถ้าอย่างนั้นเราลงที่แฟลตก่อน ส่วนนายไปลงป้ายโน้น แล้วค่อยเดินย้อนกลับมา"

"ไม่เอาหละ ยอมเสียเงินดีกว่า"

ในที่สุดแพรีและวิทก็ลงรถเมล์ที่ป้ายเดียวกัน และข้ามถนนมายังแฟลตของวิท ในขณะที่รถเมล์คันนั้นก็ค่อยๆแล่นห่างออกไปจนลับสายตา ...

สงวนลิขสิทธิ์บทความ ห้ามเผยแพร่ ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร



Create Date : 13 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 13 พฤศจิกายน 2553 17:57:55 น.
Counter : 458 Pageviews.

1 comments
  
ถ้าแพรี่ยอมทำตามคำแนะนำวิทเรื่องลงรถละก็จะเผี๊ยะให้เชียว -*-
โดย: harry IP: 180.180.170.201 วันที่: 23 มกราคม 2554 เวลา:15:13:57 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Historicus
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



คุณพ่อลูกสอง (ตัว)
"Have mercy, O Lord, and strengthen all broken wings." Kahlil Gibran

free counters



Waltz in B minor, Op. 69, No. 2 by Frédéric Chopin