ล้างศึกสารพัดทิศ เป๊งงงง!!! ยกหนึ่ง!! อังคารนู้น... แม่ของเด็กน้อยผู้มีปัญหาก้อได้มารับเงินค่าแรงแทนตัวลูกสาวแล้วเป็นที่เรียบร้อย ไม่อยากจะเชื่อ ... คือ ต้องมาเห็นเองจึงจะรู้ว่าทำไมเด็กที่รอคอยคิดแบบนั้น ถ้าจำไม่ได้ว่าเค้าพูดกับเด็กที่รอคอยไว้ว่ายังไง ก้อสามารถหาอ่านย้อนหลังได้จากบล๊อคข้างล่างนี้ คือจะบอกว่า แม่เค้ามาด้วยหน้าที่แสนจะระรื่นเลยล่ะ ระรื่นแบบ ... Jennifer : ฮ๊ายยยยย เด็กที่รอคอย เห่าอายุ? แอมฟายยยยยย(ใครถาม ห๊า??? ) แต๊งกิ่วหล๊ายๆค่าสำหรับเงินค่าแรง เนี่ยลูกชั้นก้อยังอ๊าย...อายไม่กล้ามาสู้หน้าชั้นก้อเลยมารับแทน แต่อย่าไปวอรี่เลยนะเคอะเพราะว่า พ่อมัน เอ๊ย! พ่อเค้าน่ะเป็นอาจารย์สอนเล็คเชอร์ภาควิชา hospitality แท้ๆเลยนะเคอะ พ่อมัน เอ๊ย! พ่อเค้ายังบอกเลย ว่า "อย่างมันเนี่ย ทำงานด้านนี้ไมได้หรอกไปไม่รอด" เค๊ออออออออออออออ!!! โฮะๆๆ....(<<< จริงจริ๊ง!) เด็กที่รอคอย : .... ทั้งหมดก้อเป็น $... นะคะ ช่วยเซ็นด้านล่างในใบสัญญานี้ด้วยค่ะ จบสิ้น...ไปหนึ่งศึกหลังจากปวดกบาลมาตลอดสองอาทิตย์ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ เป๊งงงง!!! ยกสอง!! ศึก อดัม และ มีเก้น มีเรื่องให้น่าประหลาดใจว่า มีเก้น ยังคงมาขอทำวันเสาร์ให้จงได้ แม้จะเคยอธิบายจนปากจะฉีกถึงรูหูแล้วว่า มันไม่มีกะให้ลง(โว้ยยยย) ถ้ามีจะเรียก คราวนี้แม่คนนี้เค้าก้อนั่งยันยืนยันว่าจะเอาวันเสาร์ให้ได้เพราะวันศุกร์มีเรียนพิเศษ วันอื่นก้อไม่สะดวก แล้วก้อขอทำได้ทำเสาร์เหอะแม้จะแค่ 2-3ช.ม ก้อเอา ไอ้เหตุผลเรื่องเรียนพิเศษเนี่ยไม่ได้มีปัญหาอะไรกะเราหรอกนะ แต่ไอ้ประเภทมาพูดว่า ทำไมคนนั้นได้กะเท่านี้ วันนี้ ทำไมเค้าไม่ได้เนี่ย บอกตรงๆ... มันกวนต่อมประสาทอย่างแรง ... คุณคะ คุณไม่ได้แหกลูกตาดูเลยเรอะคะว่า เค้าทำแค่หนึ่งวันต่ออาทิตย์ แถมบางทีเท่านั้นเองที่ชั้นเรียกมาทำวันเสาร์ ใช่ว่าชั้นไม่เคยเรียกหล่อนมาทำเสาร์ ตกลงว่าเข้าใจกับความหมายว่า casual staff มั้ยวะเนี่ย โอ๊ยยย! ปวดกบาล! ไม่ใช่ว่าปิดโอกาสเค้าหมดนะ ไอ้เราน่ะต้องการเค้าทำวันศุกร์เพราะไม่มีคนลง ถ้าอยากได้เพิ่ม จะแถมวันพฤหัสฯให้หน่อยนึงก้อได้ช่วยได้นิดหน่อย แต่ยังไงก้อยังยันว่านะเอาวันเสาร์......... ขออนุญาติค่ะ.... ในระหว่างที่กำลังอยากจะโขกหัวเพื่อลดแคลอรี่ อดัม ผู้ซึ่งเป็นแควนของ มีเก้น และเป็นคนที่เด็กที่รอคอยอยากเขี่ยออกมาเป็นเวลานาน ก้อกลับเป็นคนทำให้ทุกอย่างเริ่มง่ายขึ้นซะนี่ คือเค้าไปได้งาน full time ในช่วงกลางวันแล้วก้อเลยจะมาทำงานวันอังคารกะพุธตอน 5โมงไม่ได้ ต้อง6โมงไปแล้วจึงจะทันกัน ... อันที่จริงแล้วเค้าก้อเรียนพวก mines and surveys อะไรเนี่ยมา ไปได้งานประจำเด็กที่รอคอยก้อยินดีด้วยนะคะเพราะการที่เราได้งานเกี่ยวกะสายที่เราเรียนมานี่ ถือได้ว่าเป็นโชคดีนะ ทีนี้ว่า มันก้อเท่ากะว่าเค้าก้อทำให้เราลำบากขึ้นนั่นแหละ แต่ไม่ยอมรับค่ะ ดันมาอ้างว่าเราก้อเรียกคนอื่นมาช่วยอยู่แล้วในวันอังคารกะพุธสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา ...อ้าว น้องชายไหงพูด ม้าๆ แบบนั้นล่ะ ชั้นจะเรียกใครมันก้อสิทธิ์ของชั้น ไม่ใช่ให้เธอมาชี้แนะว่าควรจะทำยังไง "ให้สะดวก"สำหรับเธอนะ แล้วอีกอย่างตลอดมานี่ไม่ว่าจะบอกให้มาห้าโมงหรือหกโมง เมิงงงง สายตลอด ไม่มีคำขอโทษอีกต่างหาก ถืออภิสิทธิ์อะไรจ๊ะ มติเอกฉันท์จึงออกมาแล้วเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาว่า ยกเลิกการจ้าง และลดตำแหน่งจากพนักงาน permanant สามวัน เป็นพนักงานชั่วคราวที่ "หากขาดคนจะโทรเรียก" (แล้วคิดว่าเด็กที่รอคอยจะเรียกเค้ามั้ย..?) อดัมรับรู้ พร้อมเดินสะบัดตรู๊ด กระแทกประตูก่อนออกจากร้านเมื่อเลิกงานกลับบ้านไป... ส่วน มีเก้น นี่ก้อน่าสนุกแฮะ ถ้าจะเก็บเอาไว้ยั่วประสาทเล่น แต่ป่านนี้เค้าคงรู้แล้วล่ะว่าเกิดอะไรขึ้นกับ อดัม จะยังนอนยันอยากทำวันเสาร์อีก หรือขอลาออก ..โปรด ติดตาม @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ เป๊งงงง!!! ยกสาม!! sms ไปหาหลินฮุ่ยเพื่อสารภาพ(แหล)ถึงเรื่องที่เราต้องสลายตัวจากกันไป 9 หน้าแน่ะ .... เอ๊...ไอ้การอธิบายให้เข้าใจกันเนี่ย มันต้องพูดกันเยอะขนาดนั้นเลยเรอะ เด็กที่รอคอยก้อไม่ค่อยเข้าใจนักหรอกน๊า แต่ก้อทำไปแล้วล่ะ เอาเป็นว่า ... ตอนนี้เค้าก้อพอจะมีใครอยู่เคียงข้างเพื่อเป็นกำลังใจแล้ว ความฝันก้อเป็นจริงแล้ว ในขณะที่เด็กที่รอคอยไม่มีใคร ความฝันก้อยังเลือนลาง จะให้อยู่ให้กำลังใจปลอบใจจากแดนไกล เพื่ออะไร และจะให้ทำไปอีกนานเท่าไหร่กัน ....ส่วนลึกในหัวใจก้อยังอิจฉาที่เขาทำได้ไปได้ แต่เราทำไม่ได้ไปไม่ได้... ฉันก้อเป็นคนเห็นแก่ตัวแบบนี้แหละ ชีวิตทุกวันนี้ก้อเหมือนอยู่ในสนามรบ ไปๆมาๆ เราก้อจะสื่อสารกันไม่เข้าใจกันมากไปกว่านี้แน่ๆ อย่าคิดว่าฉันไม่เจ็บ แม้ฉันจะเป็นคนเลือกเดินจากไปเอง... แล้วสักวันเธอจะเข้าใจ... @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ ยังคงมีอีกหลายศึกตามมา และหวังเป็นอย่างยิ่งว่ามันจะคลี่คลายลงไปได้ทีละศึก... แต่อาจจะเป็นไปได้ว่าศึกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่รู้ดีอยู่แก่ใจว่าคืออะไร อาจไม่คลี่คลาย อาจเป็นการแตกสลายไปกันคนละทางมากกว่า แต่ก้อไม่เป็นไร ยังไงก้อตัวคนเดียวมานานแสนนานแล้ว เด็กที่รอคอย ที่แท้ ก้อแค่นี้เอง คนไม่มีอะไร.......   Create Date : 24 ตุลาคม 2548 21 comments Last Update : 1 พฤศจิกายน 2548 0:04:17 น. Counter : 908 Pageviews. Share Tweet

เฮ้อ แสนเศร้า   โดย: ฉี่เฉี่ยวถัง 24 ตุลาคม 2548 16:47:36 น.

ห๊ะ พ่อเป็นอ.สอน hospitality ด้วยเรอะ อืม พ่อส่วนพ่อ ลูกส่วนลูกจริงๆ   โดย: vee vee' 24 ตุลาคม 2548 17:00:43 น.

แวะมาอ่านค่ะ   โดย: Batgirl 2001 24 ตุลาคม 2548 21:02:06 น.

U have me !! unless you don't like a girl he he I have no one too wa ... still ALIVE !!!   โดย: ไม้ยมก&แหนมมัด 24 ตุลาคม 2548 21:46:53 น.

ยังมีแรงใจ ( คาราบาวแดง ) และยังมีความห่วงใย ( ไทยประกันชีวิต ) และก็ยังมีใครต่อใครและอะไรต่อมิอะไร ค้นหาสิ่งที่ขาดหายจากผู้คนรอบข้างจิ เผื่อจะเจอของมีค่าที่ตกหล่น หุๆ   โดย: เพราะโลกใบนี้หมุนเราจึงมาพบกัน IP: 58.8.183.253 24 ตุลาคม 2548 23:02:27 น.

โอ้ ฟังแล้วช่วงนี้มีแต่คนเจอศึกหนักแฮะ สู้ๆนะพี่อ้อน โบว่าเจอยังงี้ทำให้แข็งแกร่งดี >_<   โดย: bowbow IP: 203.148.162.128 25 ตุลาคม 2548 10:13:07 น.

อ้อน ชีวิตคือการต่อสู้ มาสู้ด้วยกัน โย่ จะถามก็กลัวเชย ไอ้วิชา hospitality เนี่ย มันสอนเกี่ยวกับอะหยังเหรอ   โดย: แว่นน้อย IP: 202.28.66.24 25 ตุลาคม 2548 22:11:30 น.

น้อย <<< อย่ากลัวๆ อาจารย์อ้อนยินดีตอบให้ วิชานี้เค้าก้อจะสอนด้านการจัดการในส่วนต่างๆของระบบโรงแรม ทั้งด้านการเงิน การวางแผน การควบคุม และมีหลายแผนกให้ลงไปคลุกคลีฝึกงานด้วย อย่างเช่นว่า อาทิตย์นี้เค้าอาจจะให้เราเรียนแผนก housekeeping หรือฝ่ายดูแลห้องหับ อีกอาทิตย์อาจจะไปอยู่แผนก concierge อีกอาทิตย์แผนกรีเซ็พชั่น อีกอาทิตย์แผนกรูมเซอร์วิซ หรือถ้าจะเรียนเฉพาะทางในตอนหลัง อย่าง การทำอาหาร ทำเค้ก ก้อจะมุ่งไปทางโภชนาการได้ อะไรประมาณนั้นน่ะจ้ะ มันจะสนุกนะเพราะว่าได้จับต้องและศึกษาหลายๆอย่าง แถมหางานหาเงินได้ง่ายด้วย กำลังเป็นที่นิยมมากเลยล่ะ พอๆกะที่เมื่อก่อน Tourism ดังๆน่ะ แต่อ้อนคงไม่ต้องเรียนแล้วล่ะ ...ไม่ใช่ว่าเก่งมาจากไหนหรอกนะแต่ประสบการณ์จริงจากการทำงานมันก้อพอจะเป็นใบเบิกทางได้ ที่ต้องเรียนเนี่ยคงเป็นด้านการจัดการ การตลาด ซะมากกว่า แต่หัวอ้อนก้อไม่ไปนะน้อย เคยลองแล้ว Introductory to Tourism and management ตกด้วยล่ะ หมิ่นเหม่มาก 48%มั้ง ในขณะที่ ประวัติศาสตร์โรม การเมืองการปกครองในแถบ south east Asia .... คะแนนแบบว่า กระฉูดหลุดลุ่ยไปกว่า 85% จนได้ High Distinction มานอนกอด ... ทุเรศตัวเอง ship หั๋ยเลย โบ่โบ๊ <<< อ้อนว่ามันจะยิ่งหนักไปทางแข็งกร้าวอ่ะจิ อ้อนเข้มแข็งกะใครเค้าที่ไหน๊...ใช่ว่าไม่กลุ้มใจตัวเองนะนี่ อ้อนไม่อยากเป็นพวกแข็งนอกอ่อนในเลยนะจริงๆแล้วน่ะ มันเสียเปรียบคนง่ายไงโบ เพราะโลกใบนี้หมุนเราจึงมาพบกัน<<< เอามาให้หมดเลยก้อได้จ้ะ ทั้งฉลามบุก เอ็มร้อย เอ็มร้อยห้าสิบ มีแฮงค์ ไม่มีแฮงค์... แต่ แต่ ไทยประกันชีวิตคงต้องขอบายเพราะว่า... ประกันที่อื่นไว้แล้ว ลำพังตอนนี้ก้อมีปัญหาครอบครัวอยู่ด้วยน่ะค่ะ ถ้าจะค้นหา คงต้องขนาด "ส่อง" กันเลยล่ะ แหนมน้อยเอ๊ย<<< ชั้นก้อยังรับรู้ชีวิตแกอยู่นะแม้จะไม่เอ่ยปากพูดอะไรก้อตาม เพราะยังไงแกก้อโตแล้ว เชื่อว่าแกจะมุ่งหน้าไปพบความสดใสได้ด้วยตัวแกเอง คุณ Batgirl 2001<<< ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมค่ะ วี่ <<< อือ นั่นสิ พ่อส่วนพ่อลูกส่วนลูกจริงๆ.... เออแต่ แม่ก้อส่วนแม่ด้วยนะ กลุ้มใจบรรลัยเกิดเลยอ่ะ ตอนมายื่น จ.ม. นะ(ไอ้น้อง ก. มันมาบอก) หน้าเครียด ไม่พูดไม่จาเลย แต่พอจะมาเอาเงิน...แหม่ ระรื่นแบบน็อนสต๊อป ตามมารยาทก้อไม่ต้องขนาดนั้นก้อได้.... แค่ยิ้มๆ พูดจาให้สุภาพพองามก้อพอ เจ๊เอ๊ย... คุณ ฉี่เฉี่ยวถัง <<< บางครั้งคนเรา ก้อมีชะตากรรมแบบแปลกๆค่ะ เราก้ออยากหลุดพ้นเหมือนกัน หรืออย่างน้อยก้อแค่ มีความสุขอีกซักนิด.... ว่าแต่ว่า .... เฉี่ยวถังแน่นะคะ เด็กที่รอคอย กลัว เฉี่ยวหัว ... อ๊ะแหม ล้อเล่นนนนน   โดย: เด็กที่รอคอย วันนี้กินแหลก (เด็กที่รอคอย ) 26 ตุลาคม 2548 3:12:27 น.

เอาน่า สู้ๆ ชีวิตนี้ยังมีอะไรอีกตั้งเยอะ อย่างน้อยก็มีเค้กให้กินอาหย่อยๆ นะ แล้วก็มีการ์ตูนให้อ่าน เขาเบื่องานจังช่วงนี้ ทำไงดี อะเหอๆ   โดย: ปป IP: 203.154.148.50 26 ตุลาคม 2548 9:40:30 น.

ใครบอกว่า ชีวิตเด็กที่รอคอย ไม่มีอะไร มีมาเล่าทุกวันเลย ชีวิตอ้อนมีรสชาติดีนะ   โดย: Second impact 27 ตุลาคม 2548 5:09:15 น.

หลายยกจัง ทำใจดีๆเอาไว้คุณอ้อน ยังไงก็ยังมีเพื่อนดีๆอยุ่อ่ะเนาะ สำหรับมุ๋มนะ ครอบครัวดี เพื่อนฝูงดี มีตูนอ่าน ของกินอร่อยอิ่มหมีพีมัน ตังค์มีพอใช้ ชีวิตมีฟามสุกเหลือหลายแล้วอ่ะค่ะ ชีวิตคุณอ้อนมีอะไรหลายอย่างดีออก ของมุ๋มสุดแสนจะเรี๊ยบเรียบ   โดย: Fruit_tea 27 ตุลาคม 2548 14:06:27 น.

ลืมบอกไปค่ะ นางเอกของF4ญี่ปุ่นไม่ใช่คนเล่นคิลบิลนะคะ หน้าคล้ายๆเหมือนกันเนาะ แต่ไม่ใช่อ่ะค่ะ   โดย: Fruit_tea 27 ตุลาคม 2548 14:09:04 น.

โอ้ น้อยได้ความรู้ใหม่ ไอ้วิชา hospitality เนี่ย ฟังอ้อนแล้วมันน่าเรียน น่าสนุกจัง ท่าทางจะมันส์ ที่ไทยเนี่ยมีวิชาประมาณนี้ด้วย น่าจะเรียกว่า การจัดการโรงแรมมั้ง ดูจากชื่อภาษาอังกฤษ น้อยนึกว่า การจัดการโรงพยาบาล ซะอีก ก๊าก จะว่าไปน้อยก็คล้ายอ้อนนะ วิชาที่ได้ A มาเนี่ย Man and Civilization ภูมิใจ๊ ภูมิใจเหมือนกัน แต่ดูเหมือนไม่มีประโยชน์ต่อวิชาชีพตัวเองยังงัยก็ไม่รู้ แต่วิชาที่มีประโยชน์อย่างบัญชีเนี่ย ไม่เคย get อะไรต้องเดบิต เครดิต ปวดหัวง่า   โดย: แว่นน้อย IP: 202.28.66.24 27 ตุลาคม 2548 21:25:05 น.

น้อย<<< ก๊ากกกก เออเนอะมันก้อน่าจะเป็นอย่างที่น้อยว่าแหละ ก้อมันมีคำว่า hospital นี่นะ อ้อนจะลองเอาไปพูดกะคนรู้จักมั่งเผื่อมันจะมีที่มาที่ไป ว่าทำไมมันมิใช่ hotelity ดันกลายมาเป็น hospitality ไอ้วิชาที่น้อยว่ามาก้อคล้ายๆกะวิชานึงที่อ้อนเคยเรียนมามั้ง... อะไรหว่า Gender and sexuality ... เจือกได้ HD ซะด้วยนะ .... แต่ไม่เค๊ยคุยให้ใครฟังเลยอ่ะ คุณมุ๋ม <<< พูดเหมือนรุ่นพี่ที่เคยเป็นรูมเมทสมัยอยู่เมลเบิร์นเปี๊ยบเลย อ้อนก้ออยากได้ชีวิตเรียบๆเหมือนกันนี่คะ ถ้ามันมีสีสันก้อดีหรอกแต่มันหนักไปทางความยุ่งยากและความผิดหวังมากกว่า อ้อนก้อไม่รู้ว่าบ้านอื่นเค้าเป็นไง แต่อ้อนน่ะ มีแค่ภาพลวงตาเท่านั้นเองที่อยู่คู่กันมา มีเหมือนไม่มี ไม่มีก้อเหมือนมี ... แค่เริ่มต้นจากครอบครัวก้อเป็นแบบนั้นแล้วล่ะค่ะ ถึงได้เป็นคนไม่มีศรัทธากับคำว่าชีวิตคู่รึเปล่าก้อไม่รู้นะ... ถ้าพ่อแม่เลิกรากันไปแต่แรกก้อจะเป็นอีกแบบเลยล่ะมั้ง ไม่เหมือนทุกวันนี้ ถึงอยากคายก้อต้องอมไว้ กลืนก้อกลืนไม่ได้ ....ในเมื่อยังไม่ตายจากกันก้อคงต้องอยู่ในสภาพนี้กันไปล่ะมั้ง ก้อควรจะชินได้แล้วล่ะเนอะ ...ป่านนี้แล้วนี่นา แต่นอกนั้นก้อพอจะมีนะ เพื่อนดี ตูนอ่าน เงินพอใช้ มีข้าวกิน ก้อโอเคยังลำบากน้อยกว่าสมัยก่อนที่เกือบเอาชีวิตไม่รอด (ก้อทำตัวเองนี่หว่า บ่นไรเนี่ย ) พี่แอน <<< เล่าแบบตัวคนเดียวน่ะจ้ะปกติไม่มีคนพูดด้วย ฮ่าๆๆ ปัญหามันเยอะแยะจัง พี่ปุ๋ย <<< เบื่อจากการเป็นฝ่ายถูกรุกรึเปล่า เปลี่ยนฝ่ายเป็นผู้รุกดีมะ หรือว่าจะเป็นผู้ตัดสินเลยดี? นู๋ก้ออยากมีพี่สาวเท่ห์ๆมั่งนะคะ   โดย: เด็กที่รอคอยรอเค้กที่อบให้เย็นลงซักหน่อย (เด็กที่รอคอย ) 28 ตุลาคม 2548 1:13:46 น.

งั้นเอาตู่เป็นไอ้ "อะไร" ก็ได้ค่ะ ยอมเปลี่ยนชื่อชั่วคราว คราวนี้ก็มี "อะไร" แล้วนะ?? โอ๋โอ๋ ชีวิตมันไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นกันต่อไป ฟังอาจารย์เล็คเชอร์ไม่รู้เรื่อง มันก็ต้องแถกันต่อไป ชีวิตหนอชีวิต ตอนนี้เค้าก็เซ็งชีวิตเหมือนกันอ้ะ   โดย: =too= 28 ตุลาคม 2548 9:29:41 น.

//fm.jorjae.com/song.php?song_id=2632# เอาไปฟังเล่นๆแก้เซ็ง   โดย: เพื่อนคนหนึ่งของแก IP: 61.91.142.223 28 ตุลาคม 2548 19:18:32 น.

โอ้โห อ้อน เวอร์ชั่นจริงยาวแฮะ มิน่า วันก่อนเห็นบล็อกอ้อน ยังคิดว่าทำไมเที่ยวนี้เรื่องมันสั้นจัง 555 จริงสิ บล็อกอ้อนต้องมีเรื่องหวานขมครบรสแบบยาวๆ ชอบที่คุณมุ๋มบอกจัง แต่บางทีก็ไม่พอกิน 555 *หัวเราะทั้งน้ำตา* นี่ก็เพิ่งไปจ่ายค่าเทอมมา กรอบไปอีกจม รวมๆ แล้วชีวิตเราก็ราบเรียบสนิทเหมือนกัน เทียบไม่ได้เลยกับชีวิตดุเด็ดเผ็ดมันของอ้อน พูดถึงวิชาที่ได้ A มาสำหรับตัวเองก็เป็นวิชาที่เรียนเอาสนุกเหมือนกัน ยำตก ยำออก อะไรเทือกเนี้ย (ชื่อไม่เป็นมงคลเลยนิ ทั้งตกทั้งออก มันเป็นชื่อเล่นย่อมาจาก อารยธรรมตะวันตก กับอารยธรรมตะวันออกจ้า ยังมียำไทร์-อารยธรรมไทยด้วยนะ )   โดย: วีวี่ IP: 203.151.140.120 29 ตุลาคม 2548 23:53:30 น.

วี่ <<< เอ๊า!! วี่ก้ออีกคนเรอะนี่ที่เลือกทางเดินสาย ยำๆ โอย...ให้ตายเหอะ ไม่นึกไม่ฝันเลย แต่โดยมากคนที่อ่านคำสาปฟาโรห์มักจะต้องตกบ่วงแบบนี้นะ ชีวิตอ้อนเรอะ...อืมม... อ้อนเป็นคนมีเจ้ากรรมนายเวรน่ะ ค่อนข้างจะแรงด้วย คงจะพูดได้แค่นี้แหละ แต่ก้อขอบใจตู่มากนะคะ อุตส่าห์ยอมลงทุนเปลี่ยนชื่อตัวเองเลย มีตู่ก่อด๊ายยยยยยยยยย แต่อย่าแถมากนะตู่ เด๋วถลอกปอกเปิกหมด จะเสียนวลเปล่าๆ อะฮิ อะฮิ อะฮิ เพื่อคนหนึ่งที่ฝากเพลงมาให้ <<< ไม่รู้ว่าใคร ขอบใจที่หวังดี แต่ เมิงงงช่วยเอาไอ้เพลงนั้นออกไปไกลๆชีวิตตรูซะ อะไรที่เกี่ยวกะอินโดจีน จงสาปสูญบรรลัยไปให้พ้นชั่วกัลปวสาน!   โดย: เด็กที่รอคอย 30 ตุลาคม 2548 2:13:45 น.

โดย: โสมรัศมี 30 ตุลาคม 2548 18:09:57 น.

ฮ่วย เออๆๆๆๆ โทดที ชั้นลืมไปซะสนิทเลย ใช่สิ! ใครจะไปแค้นฝังหุ่นแบบแกล่ะ แค่คนๆเดียวดันเหมาทั้งประเทศ   โดย: เพื่อนคนนั้นนั่นแหละ IP: 61.91.143.198 30 ตุลาคม 2548 20:43:46 น.

แค้นฝังหุ่น ha' ไรล่ะ แค้นเขวี้ยงระเบิดปรมาณูทั้งประเทศโว้ย!   โดย: เด็กที่รอคอย 1 พฤศจิกายน 2548 0:13:53 น.