|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
สยิวกิ้วในครัว ตอนตีสาม...
นอนไม่หลับ... ได้แต่หิว หิว แล้วก้อหิว... แต่ว่าจะทำยังไงก้อ....
ไม่ หลับ
ไม่ นอน.......... (เหมือนมาช่า)
ลุกลงไปหาของกินที่ห้องครัวดีกว่า... ไวเท่าความคิด เด็กที่รอคอยตวัดขาลงสู่อีกฟากของเตียงอย่างสวยงามคล้ายจรเข้ฟาดหางเพื่อให้มีมาดหนังจีนกำลังภายใน บวกมวยไทยแบบที่ไม่เคยได้รับการสั่งสอนที่ไหนมาก่อนในชีวิต มุ่งหน้าลงชั้นล่างเพื่อเข้าห้องครัว หมายมั่นปั้นมือเป็นอย่างดีว่า ... เงาะกับมังคุดที่ซื้อมา เห็นคราจะต้องลงท้องเราแล้วในบัดดล
คือ ... ไม่ใช่คนที่กินอะไรเล็กๆน้อยๆน่ะค่ะ ... คนอื่นอาจจะกินกันประมาณ สี่ห้าลูกก้อจุกอก แต่เด็กที่รอคอยกินเป็นอุตสาหกรรม ประมาณว่ากะล่อมันซะครึ่งโล หรือโลครึ่งซะแทบทุกครั้งไป ... เข้าใจเอาเองด้วยว่าเป็นการกินผลไม้ดังนั้นจะไม่อ้วน(เงาะทั้งนั้นน่ะนะ!!) แต่ทำไงได้ ... โยเกิร์ตมันก้อกินไปแล้ว ยาคูลท์ก้อขวดนึงแล้ว(ทำไมเค้าไม่ทำไซส์แบบนมเมจิก้อไม่รู้ ทำมาได้ขวดกระจึ๋งนึง) ฮานามิก้อกินไปแล้วครึ่งห่อ เหลือแค่บัตเตอร์เค้กจาก S&P หรือไม่ก้อไส้กรอกชีสที่ซื้อติดมือมา... เอ หรือว่า จะชิม เลย์รส sour cream& onion ดีนะ
ไม่เอาละ...เด๋วอ้วน ผลไม้ล่ะดีแล้ว (เงาะ นะ เงาะ!! ไม่อ้วน???!!!)
เดินคลำทางฝ่าความมืดมาจากชั้นสองด้วยความอยากโชว์พาวเวอร์ว่า เราก้อหนึ่งในบรรดา Purple eyes เหมือนกัน คุณเคยอ่านการ์ตูนเรื่องนั้นของ ชิโนฮาระ จิเอะ มั้ย? พวกนางเอกเป็นมนุษย์ที่แปลงร่างเป็นเสือได้ และในความมืดดวงตาก้อจะเปลี่ยนสีเป็นสีม่วงซึ่งจะมองเห็นทุกอย่างเหมือนตาแมว ...
แต่เด็กที่รอคอย ไม่ใช่ แมว
เอ๊ย...!
ไม่ใช่มนุษย์ร่างแปลงสายพันธุ์เสือ จึงมะงุมมะงาหราคลำทางอยู่อึดใจนึง เพราะแต่ก่อนเคยพลาดท่าเสียทีกลิ้งลงบันไดมาแล้ว ไม่อยากจะให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอยให้เจ็บช้ำ (หมายเหตุ ไฟฟ้าที่บ้านใช้ได้ทุกดวงจริงๆนะ...)
อย่าเพิ่งทำหน้าเบื่อ ... ใกล้จะถึงห้องครัวแล้ว แหม... คนเรามันก้อต้องใช้เวลาในการเดินทางจากห้องนอนกันบ้าง เป็นเรื่องธรรมดาน่ะ...(ใช่มั้ยฮะ?... ใช่มั้ยฮะ??.... ใช่มั้ยฮะ...???)
ถึงห้องครัวเลยละกัน เด๋วจะยาว.... เมื่อเดินเข้าไปในห้องครัวแล้วเราก้อเปิดประตูตู้เย็นออกแล้วก้อสาละวันเตี้ยลงเพื่อจะหยิบถุงเงาะกะมังคุดออกมา ...พลันหางตาก้อเหลือบไปเห็นอะไรอย่างนึงที่มุมทางด้านขวามือใต้ตู้วางของ... มีเสียง หยึบๆ... คล้ายพยายามขยับตัวเพื่อดิ้นรนต่อสู้ เด็กที่รอคอยจึงค่อยๆเบนสายตาไปทางขวาอย่างช้าๆ... ราวกับว่ากลัวจะทำให้สิ่งนั้นรู้สึกตัว...
และสิ่งที่เห็น ก้อคือ.....
มันมี ขา...
มันมีนิ้ว...
มันมีขน...
มันมีหาง...
มัน
คือ
หนู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(อ๊าห์!!!!!!!!!!!!!!!!!! ม๊ายยยยยยยยยยยยย!!!!)
เด็กที่รอคอยถือหาง เอ๊ย! ถือถุงผลไม้ค้างอยู่ในมือด้วยความตะลึง พยายามเบิกตาให้กว้างเพื่อมองดู(ในระยะไกลห่าง) ว่า ... นั่นมัน อะไรกันวะ ... และได้พบกับคำตอบแล้วว่า มันเป็นหนูที่เคราะห์ร้ายพลาดพลั้งเดินเข้ามาติดกับดักหนูชนิดกาวยี่ห้ออัศวิน(มีกล่องวางยี่ห้อไว้ไม่ไกลกันนั้นเอง)คาดว่าเป็นฝีมือของป้าเด็กที่รอคอย
ไม่รู้เค้าจะวางกล่องเปล่าไว้ข้างๆทำไมเหมือนกัน สงสัยเอาไว้โฆษณา...
หนูยังไม่ตาย... แต่มันไม่ใช่ตัวใหญ่นะ มันยังเป็นตัวเล็ก(ซึ่งอนาคตมันก้อต้องแปรรูปไปเป็นหนูยุคกลางที่แมวเห็นแมวก้อต้องวิ่งหนีเป็นแน่) มันดิ้นแบบอ่อนแรงอยู่บนแผ่นกาว... เด็กที่รอคอยเห็นแล้วก้ออนาถใจ ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร จึงหยิบมีดขึ้นมา
ปอกเงาะกะมังคุดลงใส่จาน (เอ๊ะเค้าเรียกปอกรึเปล่า มันไม่เหมือนมะม่วงนี่นา) แล้วถือจานออกมาก่อนจะปิดไฟในครัว เดินขึ้นห้องนอนที่ยังเย็นฉ่ำด้วยเครื่องปรับอากาศ...แต่ไม่ใช่เบอร์ห้าประหยัดไฟ เพราะแอร์นี้อยู่คู่บ้านคู่เมืองมาเป็นสิบเจ็ดปีแล้ว
...ทิ้งหนูไว้อย่างนั้นแหละ จะให้ไปทำอะไรล่ะ - -'
แค่นี้ก้อสยิวกิ้วแทบแย่แล้ว ... แต่ก้อนึกสงสัยอยู่เหมือนกัน สมมติว่า เด็กที่รอคอย เป็นยามาดะ ทาโร่ จากเรื่องเทพบุตรถังแตก
เด็กที่รอคอยจะทำยังไงกับหนูตัวนั้นน๊า.....?
| Create Date : 21 พฤษภาคม 2548 |
| Last Update : 21 พฤษภาคม 2548 4:13:03 น. |
|
10 comments
|
| Counter : 1466 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: yadegari  วันที่: 21 พฤษภาคม 2548 เวลา:4:30:06 น. |
|
|
|
| โดย: Bluejade วันที่: 21 พฤษภาคม 2548 เวลา:4:56:01 น. |
|
|
|
| โดย: srisawat วันที่: 21 พฤษภาคม 2548 เวลา:5:09:00 น. |
|
|
|
| โดย: รักดี วันที่: 21 พฤษภาคม 2548 เวลา:7:16:24 น. |
|
|
|
| โดย: แว่นน้อย IP: 203.151.140.119 วันที่: 21 พฤษภาคม 2548 เวลา:11:54:27 น. |
|
|
|
| โดย: เด็กที่รอคอย ถ้าเป็นยามาดะ ทาโร่ คงมีวิธีเอาหนูนั่นไปทำกินได้แน่ๆ... IP: 203.145.27.222 วันที่: 21 พฤษภาคม 2548 เวลา:12:06:30 น. |
|
|
|
| โดย: espoir วันที่: 21 พฤษภาคม 2548 เวลา:13:59:05 น. |
|
|
|
| โดย: เด็ดที่รอคอย IP: 61.7.189.197 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:32:11 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Australia
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]
|
จะเป็นกรวดหรือเพชร ถ้าไปนึกรักมันเข้าแล้วหายไปเมื่อไรก็เสียดาย ยิ่งรักมากก็ยิ่งเสียดายมาก บางคนถึงกับเสียคนไปก็มี
"ถ้าเราไม่อยากทุกข์มากไม่อยากเสียคน ก็อย่าไปรักอะไรให้มากนัก ถึงจะรักก็ต้องรู้กำพืดว่ามันเป็นเพชร หรือเป็นกรวด"
ถ้ารู้ราคาจริงๆของมันเสียแล้วถึงมันจะหายไป เราก็จะไม่เสียดายมากนัก
(จาก "สี่แผ่นดิน" โดย ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช)
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง
ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ
ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้เพื่อการค้า
โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร
ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี
ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
จะขอบใจหลินฮุ่ยดีมั้ยเนี่ย