March 18, 06

- I found you -

อิวานากะ ...

ฉันเชื่ออยู่เสมอว่า ...

สักวันฉันจะได้เจอคนที่ต่างก็ตกหลุมรักกันและกันอย่างไม่มีเหตุผล

แม้ว่ามันออกจะเหลือเชื่ออยู่สักหน่อย ที่จะได้พบคนที่ใจตรงกัน

แต่บ่ายวันนี้เอง ที่ความเชื่อข้างบนยืนยันความจริงที่ว่า

ใครคนนั้นมีอยู่จริง :)

อิวานากะ ... ขอให้เธอเป็นสิ่งดีๆในชีวิตที่จะไม่จากไปไหนอีกแล้ว


เทราโกะ ( :) )

March 25, 06

- รู้บ้างไหม -

อิวานากะ ...


ในวันที่โลกโหดร้าย

ขอบคุณมากจริงๆที่ยังยืนเคียงข้างฉัน

แม้ว่า... ใครๆจะไม่เข้าใจเลย

หากแต่เธอพร้อมที่จะรับฟังและอยู่ข้างๆ

ฉันก็รู้สึกเข้มแข็งขึ้นมากแล้ว



ขอบคุณนะที่มาหาทั้งที่งานรัดตัวมากขนาดนี้

ขอบคุณมืออุ่นๆที่คอยลูบหัวปลอบฉันอย่างอ่อนโยน


ความรักทำให้เรายิ้มได้อย่างนี้เอง

ความรักทำให้หัวใจอบอุ่นอย่างนี้เอง

ความรักทำให้ฉันอธิบายความรู้สึกไม่เก่งเลย

เพราะอะไรน่ะหรือ


เพราะมันเป็นสิ่งที่ต้องใช้หัวใจอธิบายล่ะมั้ง


อิวานากะ ...
เธอทำให้ฉันอยากฮัมเพลงรักอีกสักครั้ง


เทราโกะ (ฉันหยุดยิ้มไม่ได้เลย)

March 27, 06

- เป็นห่วง -

อิวานากะ ...



หากคุณรู้สึกเหมือนไม่มีใคร

แต่คุณยังมีฉันนะ


ไม่ว่าคุณต้องเจอกับปัญหาหนักหนาเพียงใด

ฉันจะอยู่ข้างๆคุณเสมอ

จำไว้นะคะ ...


ฉันจะอยู่ตรงนี้

ไม่ว่าคุณจะเหนื่อยหรือท้อยังไง


ยิ้มบ่อยๆนะคะ เวลาคุณยิ้มน่ะน่ารักออก


เทราโกะ (เครียดมากๆ หน้าแก่น๊า :b )

March 30, 06

- Finally we met -

อิวานากะ ...


เธอยังจำเพลงนั้นได้ไหม

เพลงที่พูดถึงการได้พบเจอใครอีกคนหนึ่งที่ตามหากันมานาน


เพลงที่เราสองคนพูดพร้อมกันว่า "ชอบ"

หลังจากวันนั้น ฉันยังไม่มีโอกาสได้ถามเธอจริงๆจังๆเลยว่า

เธอว่าเพลงนี้เหมือนเราสองคนไหม?

เราน่าจะเคยเจอกันมาก่อนหน้านี้

ไม่แน่ว่า เราอาจเคยสบตากันด้วยแววตาอันว่างเปล่ามาแล้วก็เป็นได้

เผลอๆ เธออาจเป็นคนที่บีบแตรใส่ฉัน ตอนที่วิ่งข้ามถนนตัดหน้าเธอพอดี

ฉันอาจตายเพราะผีมือเธอมาแล้ว นั่นก็อาจเป็นได้ ใครจะไปรู้


เพียงแต่ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมีเวลาที่เหมาะสมของมัน

เราอาจต้องเป็นคนแปลกหน้าต่อกันหลายร้องพันครั้ง

เพื่อจะได้เป็นคนที่ได้อยู่ใกล้ๆกันในวันหนึ่ง


การได้เจอเธอในวันนี้ มันจึงต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่าง

มากกว่าแค่ หากันจนเจอ



เธอเชื่ออย่างฉันไหม?


เทราโกะ (ฉันเชื่ออะไรมากเกินไปไหมนะ?)

April 20, 06


- เธอพร้อมที่จะมีฉันไหม -

อิวานากะ ...


รักฉัน เหมือนกับที่ไม่เคยรักใครมาก่อนได้ไหม

ให้ เหมือนกับที่ไม่เคยให้ใครได้หรือเปล่า

ได้โปรดอย่าบอกเลยว่าเธอเจ็บมากมายเพียงใด

เหน็ดเหนื่อยแค่ไหนกับความรักที่ผ่านมา

นั่นเท่ากับว่า ...

ฉัน ... ที่ยืนอยู่ตรงนี้

ไม่ได้มีค่าหรือความหมายใดๆต่อเธอเลย


และเธอ ก็ไม่เคยพร้อมที่จะเริ่มต้นกับใครใหม่ได้อีกครั้ง


และถ้ายังเป็นอย่างนั้น

ฉันเองก็อยากให้เธอลองทบทวนดูอีกทีว่า

เธอพร้อมที่จะมีฉันเดินเคียงข้างเธอไปอย่างนี้ไหม


ถ้ามันเป็นคำถามที่งี่เง่าและเหนื่อยเกินไปที่จะตอบ

ก็ปล่อยมันไว้อย่างนั้นเถอะนะ

ปล่อยมันไป เหมือนกับที่เธอปล่อยให้ฉันไม่เข้าใจอะไรๆในตัวเธออย่างที่มันเป็นอยู่อย่างนี้แหละ


ก็ ... ฉันจะไปทำอะไรได้?



เทราโกะ (แค่หัวใจสลายเท่านั้น)

April 25, 06

- เข้าใจ ... น้อยใจ -

อิวานากะ ...


แม้ว่าอยากจะเข้าใจ

แม้จะพูดออกไปว่า เข้าใจ

แต่บางครั้ง ความเข้าใจ ก็ใช้ไม่ได้เลยกับความรัก


และถึงแม้จะบอกว่า เข้าใจ

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า

ฉันเข้าใจมันจริงๆ


และไม่ได้หมายความว่า ...


ฉันไม่น้อยใจ


เทราโกะ (ในวันที่รู้สึกแย่ๆกับตัวเอง)

May 28, 06

- ท่อนไม้กับกระต่ายน้อยตัวหนึ่ง -

อิวานากะ...


ฉันอาจเป็นกระต่ายน้อยที่เต้นรำอยู่รอบๆท่อนไม้อย่างเธอก็ได้

และฉัน อาจเป็นกระต่ายน้อยที่พยายามมากเกินไป

กับการชวนเธอให้ลุดขึ้นมาเต้นรำ

เธอจึงเบื่อหน่ายที่จะสื่อสารกับฉัน

เราจึงได้แต่อยู่ข้างๆกันในความเงียบ

ฉันหมุนตัวอยู่รอบๆท่อนไม้อย่างเธอ รอบแล้ว รอบเล่า

บางครั้ง ... มึนหัว

บางครั้ง ... ไม่เข้าใจจังหวะการเต้นรำของตัวเอง


พยายามเต้นให้ช้าลง ในจังหวะที่คิดว่าเธอาจจะชอบ

บางครั้งหมุนตัวไวขึ้น

เพราะอาจทำให้เธอนึกสนุก อยากลุกขึ้นมาเต้นรำกับฉันบ้าง

แต่แล้ว ...

ฉันก็ต้องหยุดเพราะความมึนงงกับความพยายามของตัวเอง


ฉันรู้สึกเหนื่อยที่ไม่สามารถทำให้เธอร่าเริงได้


ท่อนไม้จ๋า ...

หากวันนี้กระต่ายน้อยอย่างฉัน ไม่ได้มาหมุนตัวเต้นรำรอบๆเธอแล้ว

เธอจะรู้สึกดีขึ้นบ้างหรือเปล่า

แล้วมันจะทำให้เธอ นึกอยากลุกขึ้นมาเต้นรำกับฉันบ้างไหม

หรือเธอจะปล่อยให้ฉันเดียวดายอยู่ตรงนี้ ...


เทราโกะ (ผู้อยากเห็นท่อนไม้ร่าเริง)

July 10, 06

- เธอรักฉันแบบไหน -

อิวานากะ ...

หลายวันมานี้ ดูเหมือนผู้คนรอบข้างจะจับสังเกตได้ว่า ฉันเปลี่ยนไปมาก

เริ่มตั้งแต่ที่ทำงาน ฉันกลายเป็นคนพูดน้อย ยิ้มยาก

และมักเก็บสิ่งที่คิดไว้อยู่เงียบๆคนเดียว

ที่บ้าน ก็ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น

ฉันเอาแต่อยู่ในห้อง ไม่พูดคุยกับใคร


การได้เหม่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วหลับไปทั้งน้ำตา

กลายเป็นทางออกเดียวที่หลงเหลืออยู่

และพอจะทำให้ฉันรู้สึกได้ว่า

ตอนนี้หัวใจกำลังเต้นในจังหวะแบบไหน

ซึ่งหลายวันมานี้มันเต้นได้แผ่วเบามาก

และบางครั้งฉันเกือบไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย


พอรู้สึกแบบนั้น

ฉันเองก็ปรารถนาที่จะหลับไหลให้พ้นจากความรู้สึก

ที่ถูกสะสมอัดแน่นนอยู่ข้างในจนแทบระเบิด

แต่มีเพียงเสียงของน้ำตาที่หล่นกระทบกับหมอนใบใหญ่เท่านั้น

ที่ปลุกฉันให้ตื่นจากความรู้สึกทั้งหลาย


คงจะจริงอย่างที่ Seth บอกกับ Maggie ว่า

"เมื่อจิตใจของเรารับไม่ไหว ร่างกายของเราจะขับส่วนเกินเหล่านั้นออกมาเป็นน้ำตา"


ซึ่งดูเหมือนว่า

ร่างกายของฉันจะขับส่วนเกินเหล่านั้นออกมาได้ทุกวันเลยล่ะ

ไม่รู้ว่าฉันควรจะดีใจไหม ...


ยังไงก็ตาม ขอบคุณเธอมากสำหรับเมื่อวานนี้

ฉันมีความสุขมากที่ได้อยู่กับเธอ ได้ไปไหนกับเธอ

ฉันรู้สึกได้จริงๆนะ ว่าเธอดูแคร์ฉันมากขึ้น เอาใจใส่ฉันมากขึ้น

แล้วอยู่ๆ อาการปวดหัวของฉันก็หายไปเฉยเลย

ทั้งที่หลายวันมานี้ ฉันปวดหัวมากเสียจนแทบทนไม่ไหว


การได้อยู่ใกล้ๆเธอ ทำให้ฉันเลิกคิดอะไรฟุ้งซ่านมั้งนะ

แต่ถึงแม้มันจะดียังไง สุดท้ายมันก็มักจบแบบเหงาๆเสมอ


อิวานากะ ...

เวลาเธอรักใครสักคน

เธอเคยอยากให้เวลามันหยุดเดินไหม

เท่าที่รู้จักกับเธอมา

ดูเหมือนจะเป็นฉันฝ่ายเดียวที่ปรารถนาให้เวลามันหยุดทำงาน

การได้อยู่กับคนที่เรารักนานๆ เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขมากๆ

แม้ว่าสิ่งรอบข้างมันจะดูน่าเบื่อเต็มที

หลายครั้งเหลือเกิน ที่ฉันอยากถามกับเธอว่า

จริงๆแล้ว เธอน่ะรักฉันแบบไหน


ความรักของเธอเป็นแบบไหนกันเหรอ?


เทราโกะ (ผู้ไม่เก่งเลยกับการอธิบาย)

July 29, 06

- แด่ความสุขแห่งชีวิตในช่วงเวลาสั้นๆ -

อิวานากะ ...

ความรักของเราได้จบลงแล้ว

และเมื่อวานก็เป็นวันที่ฉันร้องไห้ได้อย่างเจ็บปวดที่สุด

ไม่รู้ทำไม ฉันถึงรู้สึกเจ็บมากตอนที่เธอพูดว่า

ดูเหมือนฉันน่ะ จะคิดอะไรไปไกลมากเกินกว่าที่เธอคิดอยู่มากเลยนะ ...

ตลกดีนะ ที่ฉันทำได้ขนาดนั้น ในช่วงเวลาสั้นๆที่เราเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นาน

บอกตามตรงเลย ฉันไม่เคยรักใครเล่นๆ และฉันก็จริงจังมากด้วย

เพราะอย่างนี้สินะฉันถึงได้เจ็บบ่อยๆ แม้ว่าจะเผื่อใจไว้แค่ไหนก็ตาม

ฟังจากที่เธอพูดมาทั้งหมดเมื่อวานนี้ ฉันก็รู้ทันทีเลยว่า

เธอไม่ได้แคร์ฉันเลยสักนิด
เธอไม่เคยคิดถึงฉันเลย


อิวานากะ ...
จริงๆแล้ว เธอไม่ได้เหนื่อยอยู่คนเดียวหรอก

และเธอก็ไม่เคยคิดเลยด้วยว่า อีกคนที่เค้ายืนข้างๆเธอจะรู้สึกยังไง

ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอพูดได้ยังไงว่า

เธออยากได้คนที่มาดูแล อยากได้คนที่รับฟัง

แต่เธอไม่อยากไปดูแลใคร ตามเอาใจใครเหมือนก่อนอีกแล้ว

ฟังแค่นี้ ฉันก็ตอบตัวเองไม่ได้จริงๆว่า ไปรักคนอย่างเธอได้ยังไงกัน


ฉันอยากให้เธอถามตัวเองอีกทีว่า

เธอพร้อมที่จะมีฉันยืนอยู่ข้างๆจริงๆน่ะหรือ?

ฉันร้องไห้อย่างที่ไม่เคยร้องมานานแล้ว


ที่ฉันทนเหงามานาน ก็เพราะอยากเจอคนที่ใช่

ที่ไม่ยอมมีใครมาตลอดก็เพราะอยากเจอคนที่ฉันตามหา



แต่แล้ว ... เวลาก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

แค่ช่วยให้ฉันได้เจอกับคนที่ไม่ใช่เลย

พร้อมกับได้เสียใจมากๆอีกครั้งหนึ่ง


ฉันคงไม่รอใครแล้วล่ะ


ความอดทนของฉันมันอาจจะเลยจุดสิ้นสุดมาไกลเกินไป

และขอบเขตของมันก็กว้างมากซะจน

ฉันไม่รู้เลยว่า จะมีวันไหนที่ฉันทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว


เทราโกะ (แด่เธอ ... ผู้ที่ไม่เคยถนอมความรู้สึกกันเลย)

August 18, 06

- มันเป็นเรื่องยากสำหรับฉัน -

อิวานากะ ...


พยายามเหลือเกินที่จะบอกกับตัวเองว่า

ไม่เป็นไร


แต่ไม่รู้ต้องใช้ความพยายามมากมายเท่าใด
ถึงจะหยุดความรู้สึกน้อยใจกับการไม่มีตัวตนสำหรับใครคนหนึ่งได้


คนเราละเลยกันได้ง่ายดายแบบนี้เอง

และการไม่เจอกัน ก็ทำได้แบบไม่รู้สึกทรมานเลย


จริงๆคงไม่ต้องแปลกใจอะไรอีกแล้ว


มันไม่ใช่เรื่องใหม่ ที่ไม่เคยเจอ ไม่เคยรู้สึก
หรือไม่เคยได้รับจากเธอ

เธอคงจะเหนื่อย
หรือคงติดธุระจริงๆ

ไม่เป็นไร

ไม่เป็นไร


เราเจอกันวันไหนก็ได้นี่นะ


หรือเราจะไม่เจอกันเลยก็ได้


มันเป็นเรื่องที่เธอทำได้ไม่ยากอยู่แล้ว

ฉันต่างหากที่ทำให้มันยากเอง


ขอโทษจริงๆ ...

เทราโกะ :'(

August 26, 06

- เสียใจ เสียใจ เสียใจ -

อิวานากะ ...

กว่าฉันจะหลับตาลงได้ นาฬิกาก็บอกเวลาตี4 กว่าๆแล้ว

ไม่ใช่ว่าฉันไม่ง่วงหรอก

แต่เป็นเพราะฉันไม่อยากหลับไปทั้งน้ำตาอีก


ใจมันบอกว่าช้ำเกินไป


บอกเธอออกไปว่า "เป็นเพื่อนกันเถอะนะ"

แต่คนที่ทำใจไม่ได้เสียเองกลับเป็นฉัน



เหนื่อยเหลือเกินที่ต้องทำอะไรตรงข้ามใจ

เหนื่อยที่ต้องไม่คาดหวังกับคนที่เราไม่สมควรจะหวังอะไร

ฉันควรจะทำอย่างไรดี ในเมื่อสิ่งที่วิ่งหนีกับสิ่งที่ตามหามันเป็นสิ่งเดียวกัน


รักเธอ แต่ก็รักตัวเอง
สับสนเหลือเกิน

ไม่รู้ควรทำยังไง

เพราะถ้าจะรักเธอ ฉันต้องลืมรักตัวเอง

รักแบบไม่กลัวเจ็บ รักโดนปราศจากความคาดหวัง

จะทำได้ไหม?


ฉันว่า มันคงยากยิ่งกว่าการเดินจากเธอไปเสียอีก

แค่อยากรอเห็นความรักของเราดีขึ้น

อยากอยู่รอวันที่เธอจะรัก

แต่เธอได้ทำให้ความอดทนที่จะรออยู่ถึงวันนั้น มันลดน้อยลงไปทุกที


ฉันทำร้ายตัวเองไปอย่างมากมายด้วยการถามเธอว่า

"จริงแล้วเธอรู้สึกยังไงกับฉันเหรอ?"


แล้วเธอก็ได้ทำร้ายความรู้สึกกันด้วยการตอบอย่างเฉยชา


"ก็รู้สึกดี ก็ชอบ แต่ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมากมาย เพราะเราไม่ค่อยได้ไปไหนด้วยกัน ไม่ค่อยได้เจอกัน และบ่อยครั้งที่เราคุยกันไม่รู้เรื่อง ผมเลยไม่ได้รู้สึกลึกซึ้งอะไรมากมาย คุณเข้าใจใช่ไหมครับ?"


อิวานากะ ...

ฉันมีสิทธิ์จะตอบว่า ไม่เข้าใจ ทั้งที่ฉันเข้าใจและไม่อยากจะเข้าใจด้วยเหรอ


เข้าใจว่าเราไม่มีวันเวลาดีๆร่วมกันมากมาย


แต่ไม่เข้าใจว่า

ทำไมคนเราถึงได้ทำร้ายกันถึงเพียงนี้หนอ


แม้ฉันจะผ่านเรื่องราวเลวร้าย ร้องไห้เสียใจ
เจ็บแทบเจียนตายมามากมายเท่าไหร่

แต่คำพูดที่ตรงไปตรงมาอย่างที่สุดของเธอที่กินเวลาไม่ถึง 2 นาที

ทำให้หัวใจหยุดเต้นไปชั่วขณะยังไงยังงั้น

และฉันรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าว

ทว่า ... เวลานี้
ดวงตาของฉันไม่สามารถผลิตน้ำตาได้อีกต่อไปแล้ว


เหลือเพียงความเสียใจที่ยังรู้สึกเจ็บแปลกอยู่ลึกๆข้างใน
อย่างที่ไม่สามารถจะบอกใครได้ว่าแค่ไหน เท่าไหร่


สิ่งที่อยากทำให้ได้มากที่สุดในตอนนี้ ก็คือหายไปจากชีวิตเธออย่างเงียบๆ


เพราะไม่ว่าฉันจะอยู่ตรงนี้หรือเดินจากไป

เธอก็คงไม่ได้รู้สึกว่าใครหายไปจากชีวิต



ความจริงฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับเธอเลย


เทราโกะ (ฉันไม่ได้เข้มแข็งหรอก จริงๆแล้ว ฉันไม่...เลย)

September 18, 06

- 7 -

อิวานากะ ...

เจ็ดเดือนแล้ว ที่เรารู้จักกัน

ทำไมฉันถึงรู้สึกว่า เราคบกันมานานจังเลยนะ

และช่วงเวลาดีๆของเราสองคน มันก็สั้นกุดจังเลย

แต่ช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวด
กลับยาวนานเหมือนเจ็ดปี บางครั้งก็เหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด


หนึ่งอาทิตย์แรกที่เรารู้จักกัน ฉันก็แอบฝันไปไกลแล้วว่า
เราอาจมีช่วงเวลาดีๆร่วมกัน มีเวลาไปไหนมาไหนด้วยกัน


เราคงมีความสุข


แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ความฝันของฉันค่อยๆสลายไปพร้อมกับคำว่า


"ไม่ว่าง ไม่มีเวลา และเหนื่อย"


ความเย็นชา น้ำตา และการรอคอยวันที่เราจะได้เจอกันนั้น

มันทำให้ความสัมพันธ์ของเราเป็นไปแบบโหวงๆ เหมือนจะดีที่เราต่างก็มีที่ว่างให้แก่กัน

แต่นานวัน ที่ว่างนั้นกลับขยายกว้างจนเป็นช่องว่าง

และความต้องการก็ถูกเปลี่ยนให้เป็นความเข้าใจ และพยายามยอมรับให้ได้กับเวลาที่เธอพอจะมีให้

การรอคอยเกิดขึ้นบ่อยครั้งที่หัวใจคาดหวัง
และความเงียบ ก็กลายมาเป็นเพื่อนสนิท


ความรักตลอดเวลาเจ็ดเดือนที่ผ่านมา จึงมีแต่การยอมรับความต้องการของอีกฝ่ายให้ได้อยู่เสมอ


ยอมรับที่จะต้องรอคอยและทำใจให้ได้ หากอีกฝ่ายไม่สามารถมาตามสัญญา

ยอมรับที่จะพูดได้แค่คำว่า "ราตรีสวัสดิ์" แล้วต่างก็แยกย้ายกันเข้านอน

ยอมรับความเหงาที่นับวันมักจะทวีมากขึ้นอย่างน่าใจหาย



ฉันเหงายิ่งกว่าตอนที่ไม่มีใครเสียอีก



รวมทั้งยอมรับที่จะเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง
ทั้งที่ไม่อยากเข้าใจเลย


แต่ฉันก็ได้ทำทุกอย่างสุดความพยายามแล้วนะ


จากนี้ไป ฉันเองก็ยังไม่แน่ใจเลยว่า

ฉันจะพยายามไปได้สักแค่ไหน



เทราโกะ (ภาวนาให้มันมากพอ)

October 19, 06

- ก้อนน้ำแข็ง -

อิวานากะ ...

ฉันเชื่อเสมอว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมีเวลาอันเหมาะสมของมัน

อย่างเช่นคำว่า "รัก"

เธอจะไม่สามารถพูดว่า "รัก" ได้ในขณะที่เธอเกลียด


หรือหากเธออยากจะบอกใครสักคนว่า "คิดถึง"

แต่เค้าไม่สามารถรับฟังได้ในเวลานั้น

บอกอีกครั้ง มันก็ไม่ได้คิดถึงเหมือนเดิมแล้ว

มันกลายเป็น คิดถึงไป น้อยใจไป



ฉันได้รับความอบอุ่นอันน้อยนิดจากเธอ
ในเวลาที่ฉันจุดไฟในใจด้วยตัวเองเรียบร้อยแล้ว

และเธอมักจะยื่นน้ำแข็งก้อนใหญ่ให้ฉันถือ โดยไม่คิดว่า ...

มันจะหนักเกินไปไหม

ฉันจะถือไหวหรือเปล่า

ฉันจะหนาวมือมากไหม


เพราะเธอมั่นใจว่า ฉันไม่มีทางโยนก้อนน้ำแข็งนี้ลงกับพื้นแน่ๆ

และเธอมักจะยื่นถุงมือให้ฉัน ก็ต่อเมื่อก้อนน้ำแข็งละลายไปจนหมดแล้ว

และเหลือเพียงความหนาวเหน็บที่สะสมกันจนกลายเป็นความชาเฉย


เหมือนใจฉันตอนนี้ ไม่ว่าเธอจะหายไป หรือจะติดต่อมา

ฉันก็คงไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไปแล้ว



ตอนนี้สายฝนนอกหน้าต่าง หยุดเต้นระบำแล้ว

ทว่า ...


เทราโกะ (ก้อนน้ำแข็งในใจฉันกำลัง...)

November 10, 06

- บันทึกหน้าสุดท้าย -

อิวานากะ ...


ฉันขอจบบันทึกเรื่องราวทั้งหมดแต่เพียงเท่านี้

หากบังเอิญว่าเธอจะได้อ่านความรู้สึกทั้งหมดนี้ในวันหนึ่ง

ฉันหวังว่า เธอจะไม่โกรธฉัน ที่ไม่เคยบอกถึงความรู้สึกทั้งหมดนี้ด้วยตัวฉันเองเลย

ตอนนี้ เวลานี้ ฉันได้แต่บอกกับตัวเองว่า ...

หากวันนึงข้างหน้าเราจะเป็นได้แค่เพื่อน หรือคนรู้จัก

และไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไป

ฉันไม่เคยเสียใจที่ครั้งหนึ่งเคยเกือบจะได้ใช้หัวใจดวงเดียวกับเธอ


แค่เกือบไง ... อิวานากะ

โชคดีจ้ะ

เทราโกะ

Create Date : 07 ธันวาคม 2549
Last Update : 14 ธันวาคม 2549 3:03:52 น.		9 comments
Counter : 1092 Pageviews.
Share Tweet