|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
พ่อใช้เหงื่อแทนน้ำรดลงไปเพื่อให้ผลิดอกใบออกผล ให้เราทุกๆคนเติบโตอย่างร่มเย็นในบ้านเรา
เคยเล่าให้ฟังในบล๊อคนี้ ว่าเด็กที่รอคอยฝันเห็นพ่อหลวงมายืนประทับอยู่ตรงหน้า เหมือนอย่างกับว่าไปรับเสด็จท่านในขบวนเสด็จและทรงฉลองพระองค์แบบทรงงานที่ต่างจังหวัด พร้อมกับพระราชินีทรงประทับอยู่ทางเบื้องหลัง
แล้วท่านก้อเคยได้ลูบหัวพร้อมสอนเตือนว่า ให้กิริยาเหมือนเรียบร้อยสักหน่อยเถิด เกิดเป็นเด็กผู้หญิงนะลูก.... ทรงแย้มสรวลให้จนแม้ตื่นขึ้นมาก้อยังซาบซึ้งจนน้ำตาซึม
ฝันดีนะ ... ฝันดีมากๆ ยังจำได้ ไม่รู้ไปฝันได้ยังไง ในชีวิตจริงยังไม่เคยจะได้เห็นท่านแม้แค่เงา
เข้าปีที่2 แล้วที่ได้กลับมาอยู่บ้านเกิด หลังจากที่อาศัยอยู่ที่เมืองนอนมาตลอดเกือบทั้งชีวิต การกลับมาขออาศัยแผ่นดินท่านอยู่ครั้งนี้ ก้อมีทั้งความสุขและอุปสรรคในหลายๆอย่าง ได้ทั้งเพื่อนฝูงเก่ากลับคืนมาและเพื่อนใหม่ที่ทั้งหวังดีและให้บทเรียนชีวิต มีทั้งสมหวังในหน้าที่การงานและผิดหวังจากสิ่งเดียวกันเมื่อมันหลุดลอยไปโดยที่ไม่ใช่ความผิดของเรา แต่ทีละเล็กทีละน้อย ...เด็กที่รอคอยหวังว่าจะได้ช่วยเหลือท่านอยู่ห่างๆในฐานะราษฎรตัวเล็กๆคนนึง
ที่เคยได้รู้สึกว่าช่วยเหลือแผ่นดินบ้าง ก้อคงเป็นตอนที่ลงใต้ไปช่วยเค้าที่สึนามิ ผลพลอยได้คือได้เจอคุณหญิงหมอพรทิพย์ผู้ซึ่งเป็นคนริเริ่มการช่วยเหลือและต้องผจญกับความทุลักทุเลในหลายๆทาง ... ขนศพ ล้างเครื่องมือหมอฟัน ถ่ายรูปชันสูตร แพ๊คของให้ผู้ประสบภัย บริจาคเงินไปเท่าที่จะเจียดได้... นอกนั้นก้อไม่ค่อยได้ทำอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราวเท่าไหร่ล่ะมั้ง เพราะไม่รู้จะทำยังไง เราตัวเล็กในประเทศที่ยิ่งใหญ่
แต่ฟันเฟืองตัวเล็กๆนี้ก้อไม่เคยจะสามารถลืมท่านได้ แม้จะจากไปอยู่ไกลแค่ไหน ยังจะต้องแวะกลับมาแผ่นดินนี้เสมอ
หวั่นไหวเมื่อได้ยินว่าพ่อเจ็บป่วย เพราะถึงอย่างไรท่านก้อพระชนม์มายุเพิ่มขึ้นทุกปีที่เราอวยพรให้ทรงพระเจริญ ... ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองพระองค์ให้มีพลานามัยแข็งแรง มีความสบายใจและกำลังใจที่จะอยู่กับพวกเราไปนานๆด้วยเถอะ ถ้าท่านพระชนม์มายุได้ 100ปี พระราชินีอลิซาเบธที่2 ต้องส่งของขวัญสำหรับผู้มีอายุยืนมาให้ท่านแน่ๆ
แต่เราอยากให้อยู่กับเรานานๆไปกว่านั้นอีก ..จะโลภไปมั้ยเนี่ย
ขอจงทรงพระเจริญ พระพุทธเจ้าข้า .... ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะข้าพระพุทธเจ้า ... เด็กที่รอคอย
(จะพยายามเรียบร้อยเป็นผู้หญิงขึ้นให้ได้ พระพุทธเจ้าข้า .... -_-' )
Create Date : 05 ธันวาคม 2551 |
Last Update : 5 ธันวาคม 2551 18:15:51 น. |
|
1 comments
|
Counter : 990 Pageviews. |
|
|
|
โดย: thingummy วันที่: 8 ธันวาคม 2551 เวลา:21:21:49 น. |
|
|
|
| |
|
|
Location :
กรุงเทพ Australia
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]
|
จะเป็นกรวดหรือเพชร ถ้าไปนึกรักมันเข้าแล้วหายไปเมื่อไรก็เสียดาย ยิ่งรักมากก็ยิ่งเสียดายมาก บางคนถึงกับเสียคนไปก็มี
"ถ้าเราไม่อยากทุกข์มากไม่อยากเสียคน ก็อย่าไปรักอะไรให้มากนัก ถึงจะรักก็ต้องรู้กำพืดว่ามันเป็นเพชร หรือเป็นกรวด"
ถ้ารู้ราคาจริงๆของมันเสียแล้วถึงมันจะหายไป เราก็จะไม่เสียดายมากนัก
(จาก "สี่แผ่นดิน" โดย ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช)
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539 ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้เพื่อการค้า โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
|
|
|
|
|
|
|
|
พี่อ้อนไม่ได้บินแล้วเหรอ ตกข่าว >.<
แล้วสนใจจะเรียนต่อด้านไหนจ๊ะ จริงๆกลับมาเรียนก็ดีนะ ถือว่าพักผ่อน (ใช้สมอง แต่มันไม่เครียดนะ ทำงานมันมีเรื่องหนักใจว่าเรียนอ่ะ)