BlogGang.com : : เด็กที่รอคอย : นิราศบางกอก(...ซะที -___

นิราศบางกอก(...ซะที -____-'' )

กว่าจะได้ฤกษ์เผ่นออกจากเมืองไทย ก้อปาเข้าไปจะสิ้นเดือน 6 อยู่แล้ว ... นี่ถ้ารู้ว่าที่บริษัทจะทำให้เรื่องยืดเยื้อขนาดนี้ เด็กที่รอคอยจะไม่รีรอที่จะจรลีเลยทีเดียวเชียวล่ะ!

ยังไม่รู้เลยว่าจะออกหัวออกก้อยกันวันไหน รู้แต่ว่า ตอนนี้จังหวะชีวิต มีแต่ รีบ รีบ... แล้วก้อ โคตรรีบ ข้าวของก้อต้องซื้อ ต้องเตรียม มีแต่เรื่องเสียเงิน

ช่วงนี้ เด็กที่รอคอย เลยวูบบ่อยค่ะ ... สาเหตุมาจาก ขาด วิตามิน M

@@@@@@@@@@@@@@@@@@

กลับมาบ้านตั้งแต่ดึกของวันอังคารที่ผ่านมา สายลมแห่งฤดูใบไม้ร่วงใกล้ฤดูหนาวก้อกรูกันเข้ามากะหน่ำโจมตีอย่างไม่มีความเมตตา ... อนิจจา เด็กที่รอคอยผู้ไม่มีแจ๊คเก็ตติดไป อีกทั้งยังไม่มีหนุ่มล่ำกล้ามบึ้กอยู่เคียงข้างให้กอดเอาอุ่น ได้แต่เดินหนาวสั่นงั่กๆ ภาวนาให้ได้รีบๆออกจากสนามบินเสียที เพราะพ่อกับแม่รออยู่ด้านนอกพร้อมเสื้อโค๊ทที่เตรียมมาให้

แต่พระเจ้าเหมือนจะทดสอบยังไง๊ก้อไม่รู้... ยิ่งอยากออก ยิ่งไม่ได้ออก เพราะ โหลดมันเต็ม

ถึงไม่เต็มปลิ้น แต่ก้อเต็มอ่ะ แล้วเข้าประเทศนี้พักหลังยิ่งยุ่งยากขึ้นทุกขณะจิต

มาม่าซองเดียว ยังต้อง declare (ธ่อ...ไอ้เห็ดสด!!!

) ไอ้จะไม่สำแดง มันก้อทำได้อยู่ล่ะค่ะ แต่พอเข้าเครื่องเอ๊กซ์เรย์ มันก้อหารอดไม่อยู่ดี ... จะซวยหนักกว่าเดิมอีก เป็นอันว่า ผู้โดยสารร่วมสองร้อยชีวิตก้อต้องมาอออยู่ในด่านสำแดงของนั่นแหละ อย่าไปคิดเลยว่าสนามบินเล็กๆแค่นี้แผล่บเดียวก้อได้แล่นออกไป

นั่นมันอดีตแล้วโยม ... มันเป็นอดีตไปแล้ว ...

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

กลับมาบ้านงวดนี้ เด็กที่รอคอยสงบนิ่งไปเยอะ ไม่พูดไม่จาจนแม่สงสัย ... แต่สุดท้ายแม่ก้อหายสงสัย ไม่ใช่อะไรหรอก

มันหลับคารถน่ะ เพราะคืนวันจันทร์ไม่ได้นอน มัวแต่ฟุ้งอยู่ทางมือถือ ...

เงียบสนิท ไม่มีชวนแม่คุยซักแอะ

แต่พอกลับมาถึงบ้าน พวกก้อทั้งคุย ทั้งโซ้ยข้าวมื้อดึกที่แม่เตรียมมาให้ซะอีก(กรี๊ดดดดดดดด!!! แล้วชั้นจะเลิกอ้วนได้มั้ยล่ะเนี๊ยยยยย!!!)

เช้าวันใหม่ที่ได้ลืมตาตื่นขึ้นมาดู ก้อปาเข้าไปร่วมเที่ยงกว่าๆแล้ว อากาศแม้จะหนาวจนสั่นๆ แต่ก้อบริสุทธิ์จนอดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอดด้วยความคิดถึง ... แม้มันจะอยู่ในป่าในเขา มีแต่ฟาร์มม้า ไร่ผลไม้ ไร่องุ่น อยู่ห่างไกลความวุ่นวาย แต่ก้อทำให้สบายใจ สงบ และเป็นตัวของตัวเองที่สุดแล้ว

เหมือนได้พลังชีวิตของตัวเองกลับมา หลังจากที่โดนอะไรๆที่เมืองไทยดูดกลืนหายไประยะนึง

@@@@@@@@@@@@@@@@@@

วันนี้เมื่อตื่นมาแล้วก้อแวะเข้าไปในเมืองเพื่อซื้อตั๋วเครื่องบินกลับเมืองไทย(อีกรอบ...

) คนขายคนเดิมยังอุตส่าห์จำกันได้ และที่สำคัญ คนเนี้ย ไม่หล่อมากมายแต่น่ารักทีเดียวล่ะนะหุ่นก้อล่ำ...

เฮ้ยไม่ใช่!! นิสัยก้อดี ใจเย็นดี

เค้าก้อถามเหมือนกันว่า ... เอ่อ ... จะไปอีกแล้วเรอะครับ? ก้อมันจำเป็นน่ะพ่อหนุ่มเอ๊ย

เด็กที่รอคอยมักจะมีสภาพแบบนี้อยู่เรื่อยเหมือนกันนะ บทจะได้ไปไหนก้อจะถี่ๆแบบนี้ แต่ถ้าไม่ไปไหน ก้ออยู่จำศีลข้ามเดือนข้ามปีกันไปเลย

ทำเรื่องตั๋วเรียบร้อยหนุ่มน่ารักก้อบอกว่า ขอเวลาหนึ่งช.ม เด๋วจะออกตั๋วให้เลย ได้ยินอย่างนั้นก้อดีใจหาย เพราะเราจะได้เสร็จธุระในวันนี้ไม่ต้องย้อนมาอีก เด็กที่รอคอยก้อเลยแน่บไปซื้อเสื้อที่เพื่อนฝากซื้อ พวก RIP CURL, BILLABONG, QUIKSILVER อะไรพวกนี้น่ะ

(แอบลวนลามพนักงานชายไปอยู่หลายที เพราะเอาเสื้อไปลองแนบอกเค้า

หมอนั่นก้อดีใจหาย แอ่นให้ไม่พอยังจะบอกให้เราลองโอบดูเผื่อจะได้รู้ว่าไซส์เดียวกันกับคนที่จะซื้อให้หรือเปล่า ใจดีจริงพ่อคุณ... แต่ พอดีวันนี้ยังไม่หิวจ้ะ!

)

กะว่าจะกลับมาให้ทันเอาตั๋วก่อนห้าโมงเย็น ที่ไหนได้ ปาเข้าไปห้าโมงกว่าแล้วยังซื้อเสื้อไม่เสร็จ แล้วซื้อที ห้าตัว พนักงานยิ้มกันแก้วปริถ้วนหน้า เด็กที่รอคอยจะรื้อจะหาอะไรกระจุยแค่ไหนไม่มีใครว่าอะไรซักคำ

แต่พอรู้ว่าเกินเวลาแล้ว ก้อต้องรีบโทรเข้าไปที่บริษัทเอเยนต์ ปรากฏว่า ... เค้าปิดไปแล้วง่ะ

แต่ด้วยความที่ดื้อด้านเป็นการส่วนตัว เด็กที่รอคอยตัดสินใจวิ่งกลับไปที่จุดเกิดเหตุอีกครั้งก่อนจะยื่นหน้ายื่นตาเข้าไปส่องดู แล้วก้อพบว่า ...

... มัน ปิด จริงๆ ด้วย ...

แต่ เด๊วก่อน ....

นั่นมัน หนุ่มฝรั่งน่ารักล่ำบึ้กที่เราชอบนี่นา! นั่งทำอะไรก่อกแก่กอยู่ เด็กที่รอคอยเลยเคาะกระจกประตูเบาๆ แล้วเค้าก้อยิ้ม กวักมือเรียกให้เปิดประตูเข้าไป โหยยยย....

พระเจ้ามีจริง! นู๋ซาบซึ้งใจเหลือเกินค่ะ

โชคดีจริงๆเลย เค้านั่งทำงานอยู่รอเรากลับมาเอาตั๋ว คนอื่นไปกันหมดเกลี้ยงแล้ว เลยอยู่คุยกันอีกสองสามนาทีเรื่องงานใหม่ แล้ว he ก้ออวยพรให้เด็กที่รอคอยโชคดี เพราะต่อไปคงไม่ได้มาใช้บริการของเค้าแล้วเนื่องจากเราได้ตั๋วถูก

น่ารักจริงๆพ่อคุณเอ๊ย...ถ้ายังไม่มีแฟน ก้อขอให้ได้แฟนน่ารักๆ ถ้ามีแฟนแล้วก้อขอให้รักยั่งยืนนะจ๊ะ ขออวยพรให้ได้แต่สิ่งดีๆจ้ะ

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

พรุ่งนี้ยังเป็นอีกวันที่จะต้องลุกขึ้นมาทำธุระอีกหลายอย่าง และต้องทำงานตอนกลางคืนด้วย เด็กๆมันคงได้กิ๊วก๊าวกันสนุกเพราะไม่ได้เจอกันนาน