|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
ไม่ได้มาอัพนาน จะบ่นอะไรดีหว่า ... ._.''
กลับมาแล้วจ้ะ กลับมา(อีก)แล้ว 
กลับมางวดนี้ทันคุณปู่ดอนเมืองหนีไปนอนหลับพักผ่อนพอดิบพอดี ทีแรกก้อกะว่าจะลองเสี่ยงไปซบอกสุวรรณภูมิเหมือนกัน แต่... เมื่อคิดดูให้ดีอีก 10 ครั้ง ก้อได้คำตอบให้กับตัวเองว่า "อย่าเสี่ยงเลยจะดีกว่า...."  ซึ่งก้อ ไม่ผิดหวังจริงๆ ... ดีใจชะมัดที่ได้ไปลงที่ดอนเมืองเป็นครั้งสุดท้ายในวันเกือบสุดท้ายก่อนย้ายไปสุวรรณภูมิ
ไฟล์ทโอเคไม่เต็มปลิ้น เลยได้นอนราบลงไปเพราะครองสี่ที่นั่ง(จีบพนักงานกราวด์เอาไว้ว่า นู๋ยังไม่ได้นอนเลยเฮียขอที่ว่างๆหน่อยเต๊อะ)
แอร์ก้อพอจะโอเค โดยมากไม่ค่อยยิ้มกันเลยสงสัยกินเกาเหลากันหลายคู่ แต่เห็นมีมนุษยสัมพันธ์ดีอยู่คนนึงทำ aisle ยิ้มแย้มและสู้งานดีเลยคุยด้วยนิดหน่อย อะไรๆก้อดูจะไม่เลว
ยกเว้นอาหาร ...  ไม่ปลื้มเลยง่ะงวดนี้ นึกว่าจะได้กินฉู่ฉี่แซลม่อนหรือพะแนงหมูหรือแกงเขียวไก่ ไหนได้ โผล่มาเป็นปลานึ่งซอสไรไม่รู้มันๆ ไม่เห็นหย่อยเยย ไม่รู้มัสมั่นแกะอร่อยรึเปล่า เปลี่ยนไม่ทัน  ก่อนจะลง มีเสิร์ฟไอติมรส strawberry ยี่ห้อที่ออสฯขาย ... อร่อยพอควร แต่อยากได้รสช๊อคโกแลตมากกว่า แถม... อากาศมันหนาวนะเพ่วันนั้นน่ะไม่ว่าจะที่ออส หรือที่เมืองไทย เสิร์ฟทำไมฟะไอติม  ใคร๊... เป็นคนทำเมนูงวดนี้ อยากรู้นักเชียว
ขอเป็นแซนด์วิชซักสองสามคำจะงามกว่าจ้ะ จะได้ไม่เปลืองเงินค่าข้าวต้มกุ๊ยตอนเครื่องลงแล้ว  แหม ... งกไปได้ คนหิวนะยะ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ระหว่างที่ไปวุ่นวายกับชีวิตมาพักใหญ่ สวนลุมเค้าก้อมี แอร์กี่ มาปรากฏตัวกับกระทู้ชีวิตรันทดผ่านจอ โห พระเจ้าจอร์จ ...ซาร่าขอบอกตรงๆ
ตั้งกะเค้าเริ่มโพสมาเนี่ย ชีวิตเด็กที่รอคอยก้อโดนกระทบเหมือนกัน ชาวบ้านอ่านแล้วก้ออินจัดจนแทบจะไปตบนางร้ายให้นางเอกกระทู้ นั่งเฝ้ารอกันใจจดใจจ่อว่าเมื่อไหร่เจ้าของกระทู้จะมาอัพ แถมมาถามเด็กที่รอคอยกันให้ขวั่ก "ชีวิตแอร์มันเป็นอย่างนี้ อย่างนู้น อย่างนั้น ... จริงเรอะเปล่าง่ะ แอร์กี่เค้าเขียนไว้อย่างนั้นน่ะ"
เอ๋า... แล้ว มาเกี่ยวไรกะตรู? ชีวิตใครชีวิตมันสิวะ คนเขียนเค้าก้อจั่วไว้ตอนตั้งกระทู้แล้วไม่ใช่เรอะว่าชีวิตคนอื่นในวงการไม่จำเป็นต้องเป็นแบบเค้า
ยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่าไม่ได้เป็นแฟนคลับคุณแอร์กี่ อ่านผ่านๆเหมือนกันเพราะคนอื่นส่ง link มาให้ เด็กที่รอคอยก้ออ่านเหมือนกระทู้ธรรมดาทั่วไป แต่อ่านแล้วก้อแล้วกัน ไม่ได้ปลื้มมาก แต่ก้อไม่ได้มีความรู้สึกอะไรที่ไม่ดีมากๆ ... ค่อนข้างจะรู้สึกเฉยๆ อยู่บนทางสายกลาง
แต่ถ้าตอบแบบนี้ในกระทู้นั้น อาจโดนกระหน่ำจากสารพัดทิศเอาได้ ก้อรู้สึกขำดี  ทำให้นึกถึงกระทู้ของคุณป้า wiwanda กับ คุณน้ำอบ เมื่อสมัยก่อนเลย ตอนนี้กระแสยังแรงก้อต้องมองอยู่ไกลๆเช่นนี้แล ... ถามว่าทำไมคนชื่นชอบ
ก้อเพราะว่ามันเหมือนละครไทยหลังข่าว โดยเฉพาะ ละครช่องเจ็ด แถมเป็นเรื่องคนในวงการการบิน ใครๆก้ออยากรู้อยากเห็น เพราะมีข่าวลือไม่ค่อยดีเกี่ยวกับวงการนี้มาช้านานแล้ว โดยมากก้อจากประโยค "เขาว่า...เขาว่า" แทบทั้งนั้น แล้วเมื่ออยู่ดีๆของจริงก้อโผล่มาเล่าเรื่องตัวเองอย่างถึงพริกถึงขิงซะขนาดนี้
ใคร๊ ... จะพลาด
ในฐานะผู้หญิงคนนึง เด็กที่รอคอยก้อรู้ว่าเค้ารู้สึกยังไงกับสภาพที่เจอ เพราะรู้และโดนมากับตัวเองบ้างแล้วเหมือนกัน .... จึงไม่มีอะไรจะพูด ไม่ใช่แค่แสดงความเห็นใจเพราะอึ้งหรือสงสารตามประสาคนนอก พูดเสร็จก้อดำเนินชีวิตตัวเองต่อแล้วเฝ้ารอตอนต่อไปที่เจ้าของกระทู้จะมาโพส เหมือนอ่านนิยายติดพันอยู่
ไอ้ที่มันส์ กว่าของคุณแอร์กี่น่ะ มีอีกเยอะ ... ชีวิตบัดซบไม่ได้มีแค่นี้หรอก แรงกว่านี้ ร้ายกว่านี้ เลวกว่านี้ เด็กที่รอคอยเองก้อพบมาแล้วเหมือนกัน
ว่าแต่ ถ้าเกิดว่าเคสนี้จะกลายเป็นเหมือน คุณน้ำอบ ขึ้นมา จะเอาไงกันดีล่ะพี่น้อง
@@@@@@@@@@@@@@@@@@
บ่นเยอะจัง เด็กที่รอคอยจะแก่ซะแล้วเรอะนี่ ไม่นะไม่ยอม ไม่ย๊อมมมมม 
ใครคิดถึง น้อง ก. มั่ง ยกมือขึ้น (เออ...เรื่องตัวเองไม่มีอะไรดี ก้อเอาเรื่องน้องมาเผา เจริญจริงตรู!  )
น้อง ก. น่ะดีใจมากที่เด็กที่รอคอยกลับบ้านไปหนนี้ แถมอยู่นานกว่าหนที่แล้วอีก งวดก่อนไปรู้สึกจะอยู่ได้ประมาณ ...  ไม่เกิน 5 วัน ตดยังไม่ทันหายเหม็นเลยกลับมาเมืองไทยอีกแล้ว ช่วงนั้นชีวิตมีแต่ความเร่งรีบซะจนอยากจะเป็นลม แต่ไม่ผอมลงเลยง่ะ มีแต่เพิ่มความเปล่งปลั่ง ...
นี่ก้อเปล่ง (เป่ง) ขึ้นมาตั้ง 10 โลแน่ะ 
ด้วยเหตุฉะนี้เองจึงทำให้เด็กที่รอคอยและน้อง ก. วางแผนกันเป็นการยกใหญ่ว่า เราควรจะทำอะไรให้ชีวิตนี้เปี๊ยนไป๋โดยด่วน หาไม่เราจะต้องอ้วนกลมอยู่กับบ้าน อดไปเดินเฉิดฉายที่ไหนเพื่อล่อเสือล่อตะเข้เป็นแน่ ซึ่งก้อเหมือนจะได้ผลดี เพราะเด็กที่รอคอยไปสมัครฟิตเนสไว้ใกล้ๆบ้านทันทีที่คิดได้ น้อง ก. ก้อไปเป็นเพื่อน โดยตกลงกันไว้ว่าเด็กที่รอคอยจะเล่น 1เดือนที่กลับมาอยู่บ้าน หลังจากนั้นอีก2เดือน ที่กำหนดสัญญายังมีอยู่ ก้อจะโอนให้น้อง ก. เป็นคนไปเล่นแทน
แล้วก้อวางแผนลดน้ำหนักโดยการคุมอาหารกันอีกยกใหญ่ จากเดิมที่น้อง ก. ตั้งใจไว้ว่าจะให้เด็กที่รอคอยกลับมาทำเค้กให้กิน ก้อเป็นอันต้องล้มเลิกไปเพราะน้อง ก. เองก้อแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อเห็นเด็กที่รอคอยในแรกพบ ปกติไปไหนมาไหนเด็กที่รอคอยมักจะผอมกลับมาบ้าน งวดนี้ก้อเหมือนเดิม เข้าบ้านปุ๊บน้อง ก. ก้อโผล่หน้ามาหา ปกติเจอปุ๊บจะทักทันที "โห...พี่ผอมลงนะ"
งวดนี้ น้อง ก. ลดคำสั้นลง เหลือเพียงแค่ "โห...พี่..."  จบสิ้นชีวิตทันที เด็กที่รอคอย ...
การลดน้ำหนักครั้งนี้น้อง ก. เลยขอโดดลงเวทีด้วย เผื่อว่าพี่ผอม น้องจะได้ผอมตาม เราก้อเริ่มด้วยการงดและลดอาหารลง เพิ่มน้ำผักผลไม้เข้าไป เน้นผักสดผักนึ่ง ขนมปังให้กลายเป็นโฮลมีลเท่านั้น เค้กห้าม! ไอติมห้าม! หนังปีกไก่ทอดห้าม! มันฝรั่งทอดห้าม! ช๊อคโกแลตห้าม! อะไรอร่อยๆแต่อ้วนห้าม! ผู้ชาย....
ไม่...ห้าม
แต่หาไม่ได้จ้ะ ไม่ตกถึงท้องมานานแล้วเหมือนกัน 
ผลจากการลดอาหารลงก้อถือว่าทำได้ดีพอสมควร ...
น้อง ก. นะ ... ไม่ใช่เด็กที่รอคอยหรอก  เผลอไม่ได้ เผลอเป็นแอบกินหนม มันอดไม่ได้จริงๆง่ะ สงสัยจะไม่ผอมแล้วล่ะ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ก่อนกลับมาเมืองไทย แว่บไปตีสควอชกะน้อง ก. มา เห็นเค้าเล่นกันถมถืดในหนังในละคร แต่ละคนที่เล่นดูเท๊ห์เท่ห์ ... ก้อเลยบอกน้อง ก. ...ไหนมาลองเล่นดูหน่อยซิ
น้อง ก. ก้อสนองตัณหาทันที ไปจองคอร์ทไว้ที่มหาลัยแล้วเราสองคนก้อไปเล่นกันในบ่ายวันนึง ต่างฝ่ายต่างแต่งกายกันเต็มยศเลยทีเดียว ทั้งเสื้อผ้าชุดกีฬา รองเท้า สายรัดข้อมือ ผ้าขนหนูเช็ดหน้า น้ำขวด พร้อม ... กะจะเป็นแชมเปี้ยนชิพสควอชภายใน 1 ช.ม ที่เช่าคอร์ทไว้ว่างั้นเหอะ ...
แต่ก่อนจะไปลงคอร์ทนี่เด็กที่รอคอยก้อเอะใจอยู่เหมือนกันตอนที่ลองเด้งบอลเล่นระหว่างรอน้อง ก. เปลี่ยนเสื้อผ้า... มันมีความรู้สึกว่าลูกมันหนืดนะ มันไม่ค่อยเด้งเลยแฮะ ... แต่ก้อไม่ได้ใส่ใจเพราะคิดว่า เมื่อไปตีเด้งเข้ากะกำแพง เดี๋ยวมันก้อจะเด้งกลับมาชนิดต้องหลบกันให้ฉวัดเฉวียน เหมือนในหนังนั่นแหละ!
มาเฉลยก้ออีตอนเล่นแล้วเนี่ยแหละว่า ที่มีลางสังหรณ์แปลกๆตั้งแต่ตอนนั้น มันเป็นจริงแฮะ
คือลูกมันไม่เด้ง!! มันไม่เหมือนตีเทนนิสหรือปิงปอง มันไปแล้วมันไปลับ มันไม่เด้งเฟี๊ยววววว...กลับมาเหมือนที่เคยเห็นในหนังเลย อะไรกันวะเนี่ย??!! 
กว่าเด็กที่รอคอยและน้อง ก. จะรู้วิธีเล่น ก้อคลำทางกันอยู่ร่วม 20นาทีได้ ไอ้วิธีที่เราตีกันน่ะมันเอามาใช้กะสควอชหาได้ไม่ อยากให้มันเด้งกรุณาวิ่งเข้าไปใกล้ลูกแล้วฟาดมันเข้าไปจ้ะ จะใกล้จะไกลก้อแล้วแต่ แต่ไม่ใช่รอให้ลูกเด้งจากกำแพงลงมาที่พื้นแล้วเราจะตั้งท่าตีเหมือนเทนนิส เพราะลูกมันหนืดมากกกกกกกก ถ้าตีแบบนั้น โดยมากมันไม่เด้งกระดอนกลับมาในแนวตั้ง แต่มันจะไหลมาในแนวนอน
ซึ่งกว่าจะรู้ เราทั้งสองก้อหมดแรงแฮ่กไปหลาย ... สาเหตุเรอะคะ? ก้อ ...เอ่อ ด้วยความที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เราก้อปลืองพลังงานกับมันไปเยอะ จนสุดท้ายเหนื่อยจัดๆเข้าให้ก้อไม่มีใครสามารถวิ่งตามเก็บลูกที่ไหลเอื่อยๆมาในแนวนอนได้แล้ว มีเพียงใครคนใดคนนึงที่ร่วงลงสู่พื้นแล้วคลานโดยมีไม้ตีสควอชอยู่ในมือ และในท่าคลานนั้นเอง
เราก้อจะยื่นไม้สควอชออกไปเพื่อเขี่ยเอาลูกกลับมาหาเรา หมดสภาพจริงๆ ไม่อยากจะคุย แต่ต้องคุยเพราะมันขำตัวเอง! วิ่งไม่ออกหอบแฮ่กสถานเดียว แล้วไอ้ท่าที่คลานเพื่อยื่นไม้ออกไปเขี่ยลูกให้เข้ามาหาตัวน่ะ ทุเร๊ศศศศ ทุเรศ แต่ก้อทำกันนะ เพราะเดินไปตามเก็บไม่ไหวแล้ว
สรุปว่า วันนั้นเราสองคนก้อได้ค้นพบวิธีเล่นสควอชแล้วอย่างเป็นทางการ ซึ่งก้อไม่เลวทีเดียว กลับมาเมืองไทยงวดนี้เด็กที่รอคอยก้อคงจะไปหาคอร์ทเล่นต่อเพราะรู้สึกมันส์ดีเหมือนกัน แต่หนนี้คงไม่ลืมที่จะวอร์มอัพก่อน
เพราะหนที่ไปเล่นกะน้อง ก. น่ะ ฟิตจัด ลงสนามปุ๊บตรูเล่นเลย ...
กลับมาถึงบ้านปุ๊บ สองชีวิตก้อเดี้ยงเป็นศพ แขนขาขยับไม่ได้ไปสองวันเต็มๆ!
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เห็นทีจะต้องจรลีก่อน เพราะหางของช้างสารพาดมาถึงบริเวณบ้านแล้วสิ เด็กที่รอคอยนอนฟังเสียงฟ้าร้อง ครืน ...ครืนนนน มาพักนึงแล้ว เสียงมันดังขึ้นทุกทีๆ เกรงว่าอยู่ต่อไปอาจจะไม่งามต้องขอตัวก่อน
พรุ่งนี้คงเป็นวันดีๆซักทีนะ กะจะไปช๊อปปิ้งเสียด้วยสิ
| Create Date : 02 ตุลาคม 2549 |
| Last Update : 2 ตุลาคม 2549 5:27:38 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 1186 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: froggie IP: 125.24.172.123 วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:8:48:23 น. |
|
|
|
| โดย: bowbow IP: 203.148.162.128 วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:17:07:06 น. |
|
|
|
| โดย: เจ๊ก้อย IP: 203.154.246.99 วันที่: 2 ตุลาคม 2549 เวลา:17:20:07 น. |
|
|
|
| โดย: runechan IP: 58.136.95.216 วันที่: 3 ตุลาคม 2549 เวลา:0:33:12 น. |
|
|
|
| โดย: runechan IP: 58.136.74.66 วันที่: 5 ตุลาคม 2549 เวลา:0:54:56 น. |
|
|
|
โดย: vee vee'  วันที่: 7 ตุลาคม 2549 เวลา:21:01:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพ Australia
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]
|
จะเป็นกรวดหรือเพชร ถ้าไปนึกรักมันเข้าแล้วหายไปเมื่อไรก็เสียดาย ยิ่งรักมากก็ยิ่งเสียดายมาก บางคนถึงกับเสียคนไปก็มี
"ถ้าเราไม่อยากทุกข์มากไม่อยากเสียคน ก็อย่าไปรักอะไรให้มากนัก ถึงจะรักก็ต้องรู้กำพืดว่ามันเป็นเพชร หรือเป็นกรวด"
ถ้ารู้ราคาจริงๆของมันเสียแล้วถึงมันจะหายไป เราก็จะไม่เสียดายมากนัก
(จาก "สี่แผ่นดิน" โดย ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช)
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2539
ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง
ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ
ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้เพื่อการค้า
โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร
ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี
ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ซึ่งก้อ ไม่ผิดหวังจริงๆ ... ดีใจชะมัดที่ได้ไปลงที่ดอนเมืองเป็นครั้งสุดท้ายในวันเกือบสุดท้ายก่อนย้ายไปสุวรรณภูมิ
ไม่ปลื้มเลยง่ะงวดนี้ นึกว่าจะได้กินฉู่ฉี่แซลม่อนหรือพะแนงหมูหรือแกงเขียวไก่ ไหนได้ โผล่มาเป็นปลานึ่งซอสไรไม่รู้มันๆ ไม่เห็นหย่อยเยย ไม่รู้มัสมั่นแกะอร่อยรึเปล่า เปลี่ยนไม่ทัน 
ก่อนจะลง มีเสิร์ฟไอติมรส strawberry ยี่ห้อที่ออสฯขาย ... อร่อยพอควร แต่อยากได้รสช๊อคโกแลตมากกว่า แถม... อากาศมันหนาวนะเพ่วันนั้นน่ะไม่ว่าจะที่ออส หรือที่เมืองไทย เสิร์ฟทำไมฟะไอติม 
ใคร๊... เป็นคนทำเมนูงวดนี้ อยากรู้นักเชียว 
แหม ... งกไปได้ คนหิวนะยะ
ทำให้นึกถึงกระทู้ของคุณป้า wiwanda กับ คุณน้ำอบ เมื่อสมัยก่อนเลย ตอนนี้กระแสยังแรงก้อต้องมองอยู่ไกลๆเช่นนี้แล ... ถามว่าทำไมคนชื่นชอบ 
) 
ไม่เกิน 5 วัน ตดยังไม่ทันหายเหม็นเลยกลับมาเมืองไทยอีกแล้ว ช่วงนั้นชีวิตมีแต่ความเร่งรีบซะจนอยากจะเป็นลม แต่ไม่ผอมลงเลยง่ะ มีแต่เพิ่มความเปล่งปลั่ง ... 
จบสิ้นชีวิตทันที เด็กที่รอคอย ... 
เผลอไม่ได้ เผลอเป็นแอบกินหนม มันอดไม่ได้จริงๆง่ะ สงสัยจะไม่ผอมแล้วล่ะ 
ยินดีต้อนรับกลับ
บางช็อตตีลูกข้ามไปคอร์ทชาวบ้านอีกตะหาก ได้ยินเสียงฝรั่งร้องอย่างต๊กกะใจ "โอ๊ว์!!! ชิ๊ทททท!!" ... แต่ไม่โดนหัวฝรั่งนะคะ เค้าแค่ตกใจว่าอยู่ดีๆลูกสควอชโผล่ข้ามคอร์ทมาได้ไงฟระ?? (สุดท้ายพวกเลยอพยพคอร์ทไปเลย ปล่อยสองสาวหวดลูกกันโดยไม่มีใคร occupy อยู่ในคอร์ทข้างๆทั้งซ้ายและขวา 
)
เราก้อจะยื่นไม้สควอชออกไปเพื่อเขี่ยเอาลูกกลับมาหาเรา
ฮาจังเลยอ้อน (เอ๊ะ ทำไมหัวเราะบนความทุกข์ของชาวบ้าน) อ้อนเล่าซะนึกภาพออกเลย
กลับมาเมืองไทยแล้วจะลดได้เหรออ้อน ตู่เค้าเตรียมโปรแกรมเพิ่มแคลอรี่ด้วยเค้กแล้วนะ