และแล้ว กุ้ง กระเทียม และพริกไทย ก้อได้อยู่ด้วยกันสมดังใจ ...ไม่พรากจากกันอีกแล้ว ....

ดูซิ ส่วนผสมข้าวเกรียบกุ้งยังมีความรักซึ่งกันและกันรุนแรงปานฉะนี้ แล้วเด็กที่รอคอยเล่า?! ซื้อฮานามิมาก้อหลายซองแล้ว ยังไม่รวยเพื่อนซักที โอเค ... เราโกหก เพื่อนน่ะไม่เอาหรอก เอาผู้ชายมาดีกว่า)

เศร้าว๊อยยยยย~~~~!!!

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

อดไปยืดผมอีก.... พอดีเม็ดขึ้นตัว ตอนนี้สภาพเหมือนตุ๊กแกเลย คาดว่าจะเป็นสิว เฮ้อ...เสียโฉมอีกแล้วตู เมืองไทยมันกำลังจะทำให้เราอยู่ไม่ได้เสียแล้ว ...วันจันทร์ค่อยไปก้อแล้วกันเพราะยืดแล้ว ห้ามสระ ห้ามไดร์ ห้ามเหน็บหู ห้ามติดกิ๊บ ห้ามคาดผม ในช่วงสามวันแรก เด็กที่รอคอยจำต้องหาเวลากบดานอยู่ในบ้านเป็นเวลาสามวัน หาไม่ จะมีคนตกใจจนช๊อคตายที่เห็นซาดาโกะเดินไปเดินมา...

ซาดาโกะไม่พอ ตัวก้อเป็นเม็ดยังกะตุ๊กแก... เฮ้ย ไม่เอานะ เราไม่ได้ตั้งใจฆ่าตุ๊กแกนะ

เรื่องของเรื่องก้อคือว่า วันนั้นที่หนูมันมาตายอยู่ในที่ดักหนูตราอัศวินน่ะ ... สุดท้าย ตุ๊กแกผู้โชคร้ายก้อแอบลงมาแปะอยู่ในจานดักหนูด้วย ป้าของเด็กที่รอคอยก้อวี๊ดว๊ายอย่างเสียอกเสียใจเพราะเขาตั้งใจดักแค่หนู

แต่ตุ๊กแกแอบลงมาด้วยทำไมก้อไม่รู้ สงสัยจะลงมางาบหนู แต่ผิดพลาดทางเทคนิค เลยติดกาวไปกับเขาด้วย สรุปว่า กลายเป็นสองศพไปโดยปริยาย...

พอวันนั้นแล้ว เด็กที่รอคอยกับป้า ก้อไปทำบุญแผ่ส่วนกุศลให้เขา... ก้อไม่รู้ว่าจะทำยังไงได้นี่นา... สงสารเหมือนกัน ขอให้ชาติหน้าไปเกิดใหม่ในชาติภพดีๆนะ....



ป.ล. เด็กที่รอคอย เม็ดขึ้นตัวเป็นปกติอยู่แล้น แพ้ฝุ่น ฮอร์โมนไม่ดี
เมื่อไหร่จะเกิดมาสวยพร้อมฟะ ชาติหน้าจะเกินกำลังมากไปมั้ยเนี่ย??

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

วันก่อนไปเดินห้างโรบินสัน แวะชั้นสี่เข้าห้องน้ำแล้ว ก้อเดินผ่านแผนกเครื่องนอน เลยลองเข้าไปเดินดูซะหน่อย เพราะตอนนี้หมอนที่หนุนอยู่ก้อค่อนข้างจะฟีบแล้ว หนุนแล้วรู้สึกปวดเมื่อยคออยู่เหมือนกัน(หลังๆก้อเริ่มคิดมากเหมือนกันหลังจากดู ชัตเตอร์กดติดวิญญาณ ไปแล้ว...) หรือวันนี้จะถอยหมอนดี?

(แน่ะ... คิดอะไรอยู่...??)

ระหว่างที่กำลังตัดสินใจว่าจะซื้อดีหรือไม่ซื้อดี เพราะมันไม่มีราคาติดเอาไว้ ก้อได้ยินเสียงฝีเท้าใครคนนึงกำลังวิ่งแต่กๆๆๆ ...เข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เด็กที่รอคอยจึงหันกลับไปดูแล้วพบว่า เจ้าของเสียงฝีเท้านั้นคือ

พนักงานขายที่กำลังพุ่งเข้ามาอย่างแรงด้วยฝีเท้าวิ่งกรีฑา สี่คูณร้อย!! เด็กที่รอคอยยืนนิ่งด้วยอาการที่ไม่แน่ใจว่า ควรจะอยู่รอเค้า หรือว่าควรจะวิ่งหนีเค้าดี ...

ถ้าวิ่งหนี คงจะมีฮาพร้อมหน้า แต่ก้อกลัวว่าหล่อนจะเสียน้ำใจเพราะอุตส่าห์วิ่งมาจากอีกฟากของห้าง (เพราะมัวหลบไปเม๊าท์แตกอยู่ล่ะสิหล่อน อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะ....)

พนักงาน : (หอบแฮ่ก) เชิญค่ะ...เลือก(แฮ่ก) เลือกดูได้ค่ะพี่...(แฮ่ก) สอบถามได้(แฮ่กๆๆ)นะคะ(แฮ่กกกกกกกกกกก)

เด็กที่รอคอย : (ไม่ได้สนใจพนักงานผู้ยังแฮ่กอยู่) หมอนเพื่อสุขภาพใบนี้เท่าไหร่คะ ...

(ในใจคิดว่าซักสามสี่ร้อย)


พนักงาน : สองพันเก้าร้อยเก้าสิบเก้า ค่ะ




โห...หมอนอะไรวะ ใบละเกือบสามพัน .... มันทำมาจากปีกนกเป็ดน้ำเร๊อะ??!! แพงเกินฮ่ะ โครงการถอยหมอนเลยต้องมีอันล้มเลิกด้วยประการฉะนี้


วิ่งเหนื่อยฟรี โทษทีนะน้อง .... เคี๊ยก เคี๊ยก!!

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


คืนวานฝันถึงอดีตอีกแล้ว ไม่รู้จะฝันทำไม เลิกแล้วต่อกันเสียทีเถิดไม่อยากนึกถึงแล้ว(โว้ยยย)... แต่รู้สึกว่าตอนที่กำลังกดดันสุดๆ จะมีคนโผล่มาช่วย

คนที่ชื่อเหมือนหมี....

โบราณว่า หนีเสือปะจระเข้ฉันใด ก้อเปรียบเสมือนเด็กที่รอคอยหนีแมวปะหมีแพนด้าฉันนั้น



ถึงแม้จะข่มใจตัวเองไม่ให้คิดถึงได้
แต่จิตใต้สำนึกนี่มันสั่งยากเหมือนกันนะ ....

Create Date : 27 พฤษภาคม 2548
Last Update : 22 มิถุนายน 2548 2:28:39 น.		8 comments
Counter : 955 Pageviews.
Share Tweet