ลูกศิษย์แล้วอย่างไร
ทานกันไปได้สักพักหยกมณีก็มีสายโทรเข้าเมื่อเห็นว่าปลายสายเป็นใครก็ทราบได้ทันทีว่าต้องการอะไรก็ไม่แคล้วเรื่องพากันไปหลับนอนที่หล่อนก็พอใจให้เป็นแบบนั้นหล่อนจึงขอแยกตัวกลับก่อน ไว้ครั้งหน้าพี่จะเลี้ยงคืนนะจ๊ะวันนี้พี่มีธุระด่วนต้องขอตัวก่อน ยินดีค่ะพรพิสุทธิ์ตอบกลับเพื่อให้ผู้ใหญ่กว่าสบายใจ พี่ไปก่อนนะจ๊ะดาว บอย เด็กหนุ่มสาวยิ้มรับก่อนจะยกมือไหว้เพื่อล่ำลาตามมารยาท พรพิสุทธิ์มองตามหยกมณีจนลับตาไปก่อนจะกลับมาสนใจอาหารตรงหน้า หน้าพี่มีอะไรติดอยู่เหรอ ถามคนที่เอาแต่จ้องมองตนก่อนจะหันไปให้น้องชายช่วยดูกวนอารมณ์เด็กเอาแต่ใจไปอย่างนั้นเธอเห็นอาการแปลกๆของดุจดาวตั้งแต่หล่อนเดินเข้ามานั่งแล้ว ก็เด็กสาวเอาแต่นั่งจ้องหน้าเธออาหารตรงหน้าก็เอาแต่นั่งเขี่ยไปมาไม่ยอมทาน ก็ไม่มีนะ บอยตอบประสาซื่อ ไม่ทันอารมณ์สาวๆ ไหนพี่บอกว่าไม่ได้ชอบพี่หยก ดุจดาวโพล่งขึ้นในเรื่องที่พรพิสุทธิ์ไม่เห็นเป็นสาระแต่บอยนี่ซิ งง กับสิ่งที่ดุจดาวพูด แล้วพี่จะชอบหรือไม่ชอบใครมันเกี่ยวอะไรกับเราล่ะจ๊ะ ก็พี่หยกน่ะร้ายจะตาย เชื่อดาวสิพี่แจนจะโดนเขาหลอกปั่นหัวเพื่อยั่วแฟนเขาเล่นๆเท่านั้นหรอก ก็ไม่รู้ว่าห่วงใยหรือPsycho (ทำให้ผู้อื่นเกิดความวิตกจริต) ดูละครมากไปหรือเปล่า เป็นเด็กเป็นเล็กพูดถึงผู้ใหญ่แบบนั้นมันไม่ดีนะผู้ใหญ่ใจเย็นไม่ไหลไปตามอารมณ์เด็ก ตัวเองเถอะหายไปไหนมาตั้งนาน แอบไปเล่นซนสร้างความเสียหายอะไรมารึเปล่าแล้วทำมามากลบเกลื่อนติวเตอร์สาวเปลี่ยนประเด็นให้ไกลตัว ไม่อยากหมุนวนกับเรื่องไม่มีสาระ ใช่ซิ เค้ามันซน ชอบสร้างปัญหาไม่ได้ดีเลิศประเสริฐศรีเหมือนเจ๊อึ๊มเมื่อชักจูงความคิดผู้ใหญ่ให้เป็นดั่งใจไม่ได้ เด็กสาวจึงพาลไปใหญ่โต จะไปไหน พรพิสุทธิ์ตกใจเมื่ออยู่ๆเด็กสาวก็พรวดพราดลุกออกไปคงเพราะน้อยใจและขัดใจตามสไตล์คุณหนูเอาแต่ใจเธอจะทำยังไงได้ก็ต้องตามออกไปดูแลอย่างน้อยก็ได้ชื่อว่าเป็นลูกศิษย์ ฝากจัดการด้วยติวเตอร์สาววางเงินพร้อมสั่งเสียกับน้องชายก่อนจะวิ่งตามเด็กเอาแต่ใจออกไป ดาวหยุดก่อน รอพี่ด้วย ฟังที่ไหน! พี่เท้าเจ็บเพราะดาวอยู่นะ เท่านั้นแหละเด็กสาวถึงยอมหยุดกับความผิดที่ยังติดตัว จะมาตามเค้าทำไม เค้ามันเด็กไม่ดีเด็กมีปัญหา เด็กสาวยิ่งขุ่นใจที่ผู้ใหญ่เอาแต่ยิ้ม ยิ้มอะไรยิ้มทำไม เยาะเย้ยกันหรือไง! เพราะแบบนั้นไง ถึงตามมา เจอผู้ใหญ่มาสนับสนุนความคิดลบๆของตนเองก็ยิ่งปรี๊ด แต่ก็นึกฉงนเพราะตามความคิดผู้ใหญ่ไม่ทัน ก็เพราะห่วงไงถึงตามมาเพราะแคร์ไงพี่ถึงออกไปซื้อของและตื่นแต่เช้ามาทำอาหารให้ทั้งๆที่พี่ขาเจ็บอยู่เพราะห่วงว่าดาวจะปวดท้องทำอะไรให้ไปตั้งเยอะตั้งแยะไม่เห็นความดีของพี่เลยหรือไงเด็กสาวนิ่งไปกับเหตุผลที่ชวนให้หัวใจพองโตโดยไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงตื่นเต้นปลาบปลื้มไปกับสิ่งที่พี่สาวพูดนัก แต่ถ้ายังอยากจะงอนต่อก็งอนไปพี่ไม่ง้อแล้วนะพูดจบหญิงสาวขาเจ็บก็เดินกระเผกไปอีกทางทำเป็นเจ็บแผลอย่างมีชั้นเชิงแนบเนียนจนเด็กสาวเจ้าปัญหาทนไม่ดูไม่ได้ต้องรีบเข้ามาช่วยประคอง หายงอนพี่แล้วเหรอ ใครหาย เค้าแค่มีมนุษยธรรม เด็กสาวไม่ยอมลดราวาศอกทั้งคู่พากันเดินมาในมุมหนึ่งของห้างที่ไกลจากผู้คนที่เดินไปมาพอประมาณพรพิสุทธิ์จึงได้จังหวะเคลียร์บางเรื่องที่ควรมีแค่ 2คนเท่านั้นที่ได้ยิน พี่รู้นะว่าเราแอบไปก่อเรื่องอะไรไว้ เค้าไปก่อเรื่องอะไร ดุจดาวอารมณ์ขึ้นอีกรอบจากการถูกมองในแง่ร้าย ไปขโมยอะไรมา อย่าคิดว่าพ่อแม่รวยแล้วจะเคลียร์ได้ง่ายๆนะที่นี่กล้องวงจรปิดเขาใช้การได้ทุกตัว ความชัดระดับ 4 k ไม่เหมือนตามท้องถนนที่มีแต่กล้องdummy ไม่ก็ใช้การไม่ได้หรอกนะ ขโมย? เจอข้อพิพาทที่รุนแรงยิ่งพางงยิ่งพาให้น้อยเนื้อต่ำใจไปถึงขีดสุดที่อีกฝ่ายที่ตนรู้สึกดีด้วยมากๆมองตนในแง่ร้ายขนาดนี้ เงินเค้าก็มี ทำไมเค้าต้องขโมยอย่ามากล่าวหาเลื่อนลอยนะ พี่รู้ว่าความจริงบางเรื่องมันอาจจะเลวร้ายและน่าอับอายแต่เราก็ต้องพยายามทำความเข้าใจและแก้ไขมัน พรพิสุทธิ์พูดในน้ำเสียงราบเรียบพยายามชี้ให้เด็กสาวเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องน่าอายที่เราจะยอมรับความไม่ปกติของตนเองและหาทางแก้ไขมันเธอเข้าใจดีว่าเรื่องแบบนี้ไม่มีใครอยากยอมรับหรอกว่าตัวเองผิดปกติ แต่เด็กสาวไม่คิดเช่นนั้นแต่ละคำของพี่สาวช่างเชือดเฉือนดั่งคมมีดกรีดหัวใจดุจดาวร่างสั่นเทาในความรู้สึกที่ทั้งโกรธทั้งน้อยใจไหลทะลักจนล้น มือเรียวกำแน่นเกร็งจนจิกเนื้อหมดคำที่จะพูดจากหัวใจที่ผิดหวังรุนแรง ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะมองตนในแง่ร้ายขนาดนี้ ไร้คำพูดใดดุจดาวหันวิ่งออกไปอย่างไร้จุดหมาย ดาว จะไปไหนกลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน พรพิสุทธิ์ตะโกนเรียกและวิ่งตามออกไปลืมเสียสนิทว่าตนเท้าเจ็บอยู่แต่พอมีสตินึกได้มายาจึงเกิดขึ้นอีกครั้ง โอ้ย! พรพิสุทธิ์แสร้งล้มลงไปนั่งจ้ำเบ้าอยู่ที่พื้นเป็นดั่งคาดดุจดาวหันขวับกลับมามองแม้ในใจยังโกรธแต่ความอาทรมีมากกว่าจึงรีบรี่วิ่งกลับมาดู จะวิ่งตามเค้าทำไมตัวเองเท้าเจ็บอยู่นะ ก็แล้วดาววิ่งหนีพี่ทำไมล่ะและที่พี่ต้องเจ็บตัวแบบนี้ก็เพราะดาว พรพิสุทธิ์ต้องการให้เด็กสาวรู้สึกผิดมากๆจะได้ลดความดื้อดึงลงบ้างเพราะเธอชักเหนื่อยจะตามละ ก็แล้วพี่แจนพูดเรื่องบ้าบออะไร ดาวไปขโมยอะไรของใครทำไมพี่ถึงกล่าวหาและดูถูกดาวแบบนั้นล่ะ หือ
ผู้ร้ายปากแข็งซินะ ชุดชั้นในตัวโปรดของพี่หายไปและพี่เห็นว่ามันไปอยู่ในกระเป๋าดาว ดุจดาวมาถึงบางอ้อยิ่งนึกน้อยใจว่าพี่สาวปักใจว่าตนเป็นขโมย เป็นคนไม่ดี ดาวแค่หยิบมาเป็นตัวอย่างเฉยๆหรอก นี่ก็กำลังจะคืนให้อยู่ surprise ที่ตั้งใจทำให้คนที่รู้สึกดีด้วยมากๆกลับทำให้เธอกลายเป็นจำเลยพี่แจนดูแคลนน้ำใจเธอ ถ้าพี่จับไม่ได้คาหนังคาเขาดาวก็จะไม่ยอมรับและเก็บเงียบไปตลอดใช่ไหมและมันก็จะเกิดขึ้นอีกเรื่อยๆ ดุจดาวแทบอยากจะโยนถุงของขวัญทิ้งแต่มันคงจะทำให้ทุกอย่างยิ่งเลวร้ายเด็กสาวบรรจงวางมันไว้ตรงหน้าอีกฝ่าย ดาวซื้อมาใช้คืนให้แล้วนะที่ทำของพี่ขาดไปเมื่อวานและตัวโปรดของพี่ก็อยู่ในนั้นลาก่อนนะคะ พูดจบเด็กสาวก็ลุกเดินออกไป พร้อมตัดใจว่าจากนี้จะไม่ไปยุ่งวุ่นวายกับอีกฝ่ายอีกพอกันทีกับคนที่มองเธอในแง่ร้าย ดาวบอยร้องเรียกดีใจที่ไม่ต้องเดินหาเพื่อนและพี่สาว ดุจดาวหันมองเสียงเรียกเมื่อเห็นว่าเป็นใครจึงหยุดรอจนบอยเดินมาถึงตัว พี่แจนอยู่ตรงนู้น วันนี้ดาวกลับบ้านก่อนนะ บอยพยักหน้ารับทราบมองตามเพื่อนที่กำลังเดินจากไปแบบงงๆจนลับตาก่อนจะรีบไปหาพี่สาว พรพิสุทธิ์หยิบถุงใบเก๋มาเปิดดู พบว่าเป็นอย่างที่ดุจดาวพูดทุกอย่างใจหายเล็กๆที่เข้าใจเด็กสาวผิดกรรมละ! เรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่รู้จะเอาหน้าไปเคลียร์กับเด็กยังไงเลยคิดถึงตรงนี้ก็ทำได้แค่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะยันตัวเองลุกขึ้น เอ่าพี่แจนทำไมลงไปนั่งกับพื้นแบบนี้ล่ะ บอยรีบเข้ามาประคองพี่สาวลุกขึ้นแม้บาดแผลจะไม่ได้ใหญ่โตจนสาหัสแต่การกระทบกระเทือนมากๆก็ทำให้บอบช้ำสะสมจนเป็นความเจ็บปวดได้เหมือนกัน เจอดาวมั้ย พรพิสุทธิ์ไม่ได้ตอบแต่ถามกลับ เจอถึงรู้ว่าพี่อยู่ตรงนี้ อ้าวแล้วดาวไปไหนแล้วหล่ะ เห็นบอกว่าวันนี้จะกลับบ้านก่อน อ่อ พรพิสุทธิ์เพียงพยักหน้า มีปัญหาอะไรกันรึเปล่า ถามออกไปอย่างห่วงใยเพราะหนึ่งคนก็พี่สาวที่รักและเคารพอีกคนก็เพื่อนสาววัยใกล้กันที่คุยกันถูกคอ เปล่าหรอกเรากลับกันเถอะแม้จะรู้ว่าไม่จริงดั่งที่พี่สาวพูดแต่บอยก็ไม่เซ้าซี้ตามใจพากันกลับ ดุจดาวเดินเข้ามาในบ้านสภาพเลื่อนลอยเดินตรงขึ้นห้องไปทันทีที่ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับคนบ้านนี้ นานมาแล้วที่คนในบ้านนี้ไร้สุนทรีมีหัวใจที่เต้นได้แต่ไร้ซึ่งจิตวิญญาณ เมื่ออยู่ในพื้นที่ส่วนตัวเด็กสาววางทุกอย่างในมือก่อนจะทิ้งตัวลงนอนซุกซ่อนหน้าไว้หากจะมีใครมาเห็นก่อนจะให้อิสระกับน้ำในตาให้ได้ไหลทะลักออกมาเหตุจากหัวใจที่ผิดหวังรุนแรงเสียงสะอื้นของเด็กสาวกระตุกหัวใจของอีกหนึ่งจิตวิญญาณจิตวิญญาณที่รอคอยการคลี่คลายและปลดปล่อย จิตวิญญาณที่ไร้ซึ่งความเข้าใจเสียงสะอื้นในห้องนี้เบาบางลงแล้วแต่เสียงคร่ำครวญจากจิตที่ทุกข์ระทมในอีกมิติยังคงจะเลื่อนลอยไปอีกยาวนาน
พรพิสุทธิ์เดินเข้าบ้านและตรงขึ้นห้องไปทันทีบอยแค่มองตามแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เป็นปกติที่ทุกคนจะมีเรื่องส่วนตัวหากพี่แจนอยากจะบอกเล่าหรือขอความช่วยเหลืออะไรพี่แจนก็คงจะบอกเองก็เราโตๆกันแล้ว พรพิสุทธิ์จัดการวางข้าวของก่อนจะไปนั่งลงบนเตียงมือเรียวหยิบมือถือขึ้นมาเปิดเข้าไปในไลน์ ไม่มีสัญญาณใดๆจากเด็กสาวส่งถึงเธอก็ไม่แปลกหรอกหากดาวจะโกรธเธอ โดนเธอต่อว่าซะขนาดนั้นไม่โกรธก็แปลกละ พี่ขอโทษ ดาวยกโทษให้พี่นะ
รออยู่นานสองนานก็ไม่มีการเปิดอ่านพรพิสุทธิ์จึ้งตัดสินใจโทรหา ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก คือเสียงที่ตอบกลับมาได้ยินแบบนั้นติวเตอร์สาวก็โยนโทรศัพท์มือถือลงบนที่นอนและหยิบข้าวของเดินเข้าห้องน้ำไปแม้ในใจยังค้างคาว่าเธอผิดที่เข้าใจดาวผิดและมองดาวในแง่ร้าย แต่ที่เธอไม่รู้คือดาวจะให้อภัยเธอไหมและไม่ว่าดาวจะให้หรือไม่ให้อภัยเธอชีวิตเธอก็ยังต้องเป็นไปสิ่งที่เธอจะทำในวันพรุ่งนี้คือไปขอโทษดาวและเธอคาดหวังการให้อภัยแต่สิ่งที่เธอจะไม่ทำคือการร้องขอการให้อภัย เพราะหากการให้อภัยมันไม่ได้ออกมาจากจิตที่เข้าใจและเมตตามันจะมีค่าเพียงแค่ลมที่เป่าออกมาจากปากจนเกิดเสียง
เท่านั้น
รุ่งเช้าพรพิสุทธิ์กระตือรือร้นที่จะไปสถาบันติวร์แต่เช้าเพื่อไปปรับความเข้าใจกับเด็กสาวแต่
ดุจดาวไม่มาเมื่อสอบถามกับก๊วนเด็กแสบก็ได้คำตอบว่าอาจจะไม่มาติวอีกพอถามเหตุผลว่าเพราะอะไรก็ไม่มีใครตอบได้ หมดชั่วโมงติวเตอร์สาวจึงรีบไปหามุมส่วนตัวต่อสายถึงดุจดาวและก็เป็นดังเดิมกับการไม่มีสัญญาณตอบรับเดาได้ว่าหล่อนคงบล็อกเบอร์ของเธอแล้วเมื่อเปิดเข้าไปดูไลน์ก็ไม่ต่างกัน จนตอนนี้ยังไม่มีการเปิดอ่านข้อความที่เธอส่งไป ให้ตายเถอะติวเตอร์สาวสบถกับตัวเองว้าวุ่นจนไม่เป็นอันทำอะไรทำไมยัยคุณหนูเอาแต่ใจถึงมีผลกับจิตใจเธอนักนะ แจนกลับก่อนนะคะพี่หยก พรพิสุทธิ์ออกมาจากมุมส่วนตัวเดินเข้าไปล่ำลาประชาสัมพันธ์สาวอึ๊ม มีปัญหาอะไรรึเปล่ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะ หยกมณีแสดงความอาทรที่คงไม่ดีแน่หากแม่ติวเตอร์หน้าสวยจะมีปัญหาและชิ่งจากไปเก่งกล้าทำเงินได้แล้วแบบนี้ใครจะอยากไปเหนื่อยหาคนใหม่ ไม่มีอะไรหรอกค่ะวันนี้แจนแค่มีธุระสำคัญ อ๋อ จ๊ะ งั้นก็เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะพรุ่งนี้เจอกันสองสาวยิ้มสวยส่งให้กันก่อนที่พรพิสุทธิ์จะแยกออกไป ก็อก ก็อก ก็อก เข้ามาได้เลยค่ะ ประตูไม่ได้ล็อค ดุจดาวพูดออกไปทั้งที่ดวงตายังจดจ่ออยู่กับตำราตรงหน้าพยายามเอาวิชาการมาลดความสำคัญของใจที่กำลังว้าวุ่น ทำไมวันนี้ถึงไม่ไปติวจ๊ะสาวน้อย หือ
หลอกหลอนเกินไปแล้วนะพี่แจน เด็กสาวงึมงำรำพันกับตัวเองเข้าใจว่ามันเป็นเสียงในหัว ตุ๊บ! ดุจดาวสะดุ้งตกใจเมื่อมีหนังสือกองโตวางลงตรงหน้าอย่างแรงเมื่อเงยหน้าขึ้นมองก็ได้เห็น
?! พี่แจน!เด็กสาวนัยน์ตาตื่น ไม่คิดว่าคนที่อยู่ในความคิดมาตลอดจะมาปรากฏตัวตรงหน้า อื่อ พี่แจน แปลกใจอะไร เด็กสาวไม่เข้าใจกับท่าทางมึนซึนของอีกฝ่าย พี่แจนต้องการอะไรทำเขาเสียใจแล้วยังจะมาทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฝันไปเถอะนะว่าเขาจะยอมดีด้วยง่ายๆ กรุณาออกไปจากห้องส่วนตัวของดาวค่ะ ดุจดาวเย็นชาเมินใส่ก่อนจะก้มลงสนใจตำราตรงหน้า ลืมไปหรือไงว่าพี่เป็นติวเตอร์ส่วนตัวของดาวและตอนนี้ก็ได้เวลาติวแล้วไม่พูดเปล่าติวเตอร์สาวจอมมึนเดินไปลากเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมานั่งหน้าตาเฉย หยิบตำราขึ้นมาเปิดเริ่มถ่ายทอดวิชาความรู้แต่เด็กสาวยังดื้อแพ่งไม่โอนอ่อนง่ายๆลุกขึ้นทำท่าจะเดินออกไป จะไปไหน พรพิสุทธิ์คว้าแขนไว้ได้ทัน ปล่อยเลยเค้าจะไปหาแม่ จะไปหาท่านทำไม เจอท่านเมื่อกี้ท่านว่าจะขึ้นไปเอนหลัง เค้าจะไปกินข้าว ดุจดาวไม่ยอมจน ป่านนี้เนี่ยนะ มันใช่เวลาไหมไม่ต้องทำเป็นลีลานั่งลงแล้วก็ตั้งใจเรียน เค้าไม่นั่งจะทำไมและเค้าก็ไม่ต้องการติวกับคนที่ไม่ ศรัทธาในตัวเค้าพูดถึงตรงนี้เด็กสาวก็ของขึ้นเรื่องราวเมื่อวานย้อนกลับมาเป็นฉากเจ็บหัวใจสุดๆ พี่ขอโทษ พรพิสุทธิ์ยอมลดราวาศอกยอมรับว่าตนเป็นฝ่ายผิด เค้าไม่ยกโทษให้กลับไปบ้านตัวเองได้แล้ว นี่ แม่คุณหนูปลาทองลืมไปหรือไงจ๊ะว่าตัวเองอ้อนวอนขอร้องให้พี่มาติวส่วนตัวให้ และพอมีเรื่องไม่พอใจก็จะมาผลักไสเฉดหัวกันง่ายๆมันไม่แฟร์กับพี่นะ พรพิสุทธิ์เบื่อจะใช้ไม้อ่อนกับคุณหนูเอาแต่ใจแล้วเธอก็ไม่มีอะไรจะเสียละ ก็เค้ามันเด็กไม่ดีเด็กขี้ขโมยพี่แจนจะมาสนใจทำไม ไม่กลัวเค้าจะไปยกเค้าบ้านตัวเองเหรอ ไม่กลัว เพราะไม่มีอะไรให้ยกและเมื่อวานมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดและพี่ก็ดีใจมากที่มันไม่ได้เป็นอย่างที่พี่เข้าใจแต่ตอนที่พี่เข้าใจผิดดาวพี่ก็เป็นห่วงดาวมากรู้ตัวไหม คิดหาทางช่วยจนปวดหัว ไม่ได้คิดอยากจะหนีห่างอย่างที่หนูน้อยเข้าใจนะจ๊ะ เด็กสาวคิดตามที่พี่สาวพูด แม้จิตใจจะโอนอ่อนแล้วแต่ก็ยังรักษาฟอร์ม ถ้าดาวโกรธพี่มากจนถึงขนาดให้อภัยกันไม่ได้พี่ก็ตามใจนะเพราะพี่ไม่อยากเป็นต้นเหตุให้ดาวไม่สบายใจพรพิสุทธิ์ยอมปล่อยแขนหันไปหยิบตำราที่กระจายอยู่บนโต๊ะทีละเล่มมาวางซ้อนกันอย่างเชื่องช้าเพื่อประวิงเวลาให้เด็กสาวได้ถามใจตัวเองเกินจะคาดคิดอยู่ๆคุณหนูหน้าสวยก็โผเข้ากอดคนที่เป็นคู่กรณีก่อนหน้านี้สองแขนโอบกระชับแนบแน่นที่เจ้าของแผ่นหลังรู้สึกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังร้องไห้จากแรงสะอื้นพรพิสุทธิ์หมุนตัวหาเด็กสาว ภาพตอนนี้คือเหมือนทั้งคู่ยืนกอดกันอยู่ เด็กน้อยของพี่แจนร้องไห้ทำไมคะ ยิ่งเจอคำหวานแรงสะอื้นก็ยิ่งหนักขึ้น พาให้ผู้ใหญ่ยิ่งงง ดาวเสียใจที่ทำให้พี่แจนเข้าใจผิดจนรู้สึกผิดหวังในตัวดาว ไม่ใช่ความผิดดาวสักหน่อยพี่ต่างหากที่ไม่รอบคอบสรุปเรื่องโดยไม่ทบทวนให้ดีเสียก่อน ตอนนี้แรงสะอื้นเบาลงแล้ว ร่างที่บางกว่าจึงค่อยๆถูกดันออกตาหวานแหงนมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลายอิ่มเอม เติมเต็มหรืออะไรอีกมากมาย พรพิสุทธิ์ใจยิ้มอ่อนๆให้เด็กน้อยขี้แยก้มหน้าลงไปใช้ริมฝีปากซับน้ำตาให้เพื่อปลอบขวัญ
แต่
ทำไปแล้วถึงรู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไปส่วนเด็กน้อยยังหลับตาพริ้มจากการถูกสัมผัสกับใจที่ยังอ่อนแอเมื่อเด็กน้อยลืมตาทั้งคู่จึงผละออกจากันเป็นอัตโนมัติ เอ่อ
พี่ขอโทษ ไม่เป็นไร เค้าไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ พูดจบเด็กสาวก็หมุนตัวเดินออกไปทิ้งให้ผู้ใหญ่ว้าวุ่นอยู่กับการกระทำอันไร้สติของตัวเอง ก็เธอควรจะไปจูบยัยคุณหนูนั่นที่ไหนเล่า! เมื่อปิดห้องน้ำ ดุจดาวกรี๊ดแบบไร้เสียงเหตุจากสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นก็เมื่อกี้พี่แจนจูบเธอ!! ก็นอกจากแม่แล้วมีใครเคยมาทำแบบนี้กับเธอที่ไหนเล่า
ติวเตอร์สาวเงยหน้ามองเมื่อเด็กสาวเดินกลับมายืนตรงหน้า เมื่อกี้พี่แจนจูบดาว แม้จะเหวอไปแต่ผู้ใหญ่ประสบการณ์มากกว่าเก็บอาการได้แนบเนียน ก็ทีดาวยังเคยหอมพี่เลยบนรถไฟฟ้าจำไม่ได้รึไง จำได้ซิคะ เด็กทำน่ะมันน่ารักป่ะแต่ถ้าผู้ใหญ่ทำน่ะเขาเรียกว่าหื่น เจอยอกย้อนในความแรงระดับ6 ริกเตอร์แม้จะไม่รุนแรงขนาดทำลายล้างแต่ก็สร้างความเสียหายได้ไม่น้อย แก่แดดจริงนะเรา วันนี้นอกเรื่องมาเยอะแล้วเริ่มติวกันได้แล้ว ไม่ติวที่นี่ค่ะ ไปติวบ้านพี่ หือ
ผู้ใหญ่ชักปวดหัวกับเด็กเจ้าปัญหา ทำไมต้องไปติวบ้านพี่? ก็เวลาเค้าอยู่บ้านพี่แล้วเหมือนเจ้าหญิงเหมือนนางฟ้าและเวลาติวก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเวลาและเค้าก็จะมีพี่คอยตอบทุกคำถามอยู่ตลอดด้วยคุณหนูให้เหตุผลที่พอจะรับฟังได้แต่พรพิสุทธิ์กลับไม่ค่อยยินดีด้วยนัก เพราะหากน้องน้อยเป็นเจ้าหญิงเป็นนางฟ้าแล้วข้าทาสจะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่เธอ คือจะไปให้พี่คอยปรนนิบัติว่างั้น พี่แจนลืมไปหรือไงว่าพี่แจนเข้าใจผิดเค้าทำให้เค้าเสียใจพี่ก็ต้องดีกับเค้าให้มากๆเพื่อเป็นการไถ่โทษไง แต่แหมทำให้น้องให้นุ่งแค่นี้จะเป็นอะไรไปอีกอย่างดาวจ่ายไม่อั้นนะขอบอก แล้วเกิดพี่ไม่ต้องการเงินขึ้นมาล่ะ ติวเตอร์สาวยืดตัวลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้เอาคืนเด็กสาว ที่เจ้าตัวเข้าใจได้ว่าอีกฝ่ายกำลังพาเข้าเรื่อง 18+ เค้าเป็นลูกศิษย์นะ ลูกศิษย์สาววัยใสเตือนสติ ลูกศิษย์แล้วไง ถ้าหน้ามืดขึ้นมาอะไรก็เกิดขึ้นได้ ติวเตอร์สาวขมขู่คุกคามเด็กแสบ แสร้งใช้สายตาโลมเลียพิจารณาทรวดทรงองค์เอว ทำเป็นเจ้าชู้ยักษ์ขู่เขาในใจตนเองกลับหวั่นไหวไม่น้อย ดุจดาวก็เช่นกัน เค้าไม่มีอะไรให้หรอกนะ นอกจากเงิน พูดจบเด็กสาวก็รีบชิ่งออกไปเพื่อปกปิดความหวั่นไหว บ้าจริง!! เธอไม่ได้เป็นแบบพี่แจนนะ
เธอไม่ได้ชอบผู้หญิง
| Create Date : 08 ธันวาคม 2558 |
| Last Update : 8 ธันวาคม 2558 19:39:38 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 302 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [
