Group Blog
 
All blogs
 
สองแม่ลูก


พรพิสุทธิ์พาเด็กสาวคลำทางมาจนถึงประตูแต่พอจะเปิดมันกลับเปิดไม่ออก

“เอ่าเอ้ย! ทำไมมันเปิดออก”มือเรียวพยายามใช้แรงดึงประตู

“ติดกลอน” เด็กสาวพูดสั้น ที่ผู้ใหญ่เข้าใจความหมายได้ทันทีมิน่าสงสัยอยู่ว่าตั้งนานสองนานไม่เห็นมีใครมาเข้าห้องน้ำเลยดุจดาวคลำเจอกลอนได้ไม่ยากเพราะก่อนหน้านี้ใส่มันเองกับมือ

จังหวะที่เปิดประตูออกไปเป็นจังหวะเดียวกับที่ไฟในห้องน้ำติดพอดีตอนนี้ก็สว่างไสวทั้งข้างนอกข้างใน สองสาวรีบผละออกจากกันเมื่อออกมาสู่ภายนอก

“ตกลงว่าพี่แจนโอนะ”สาวแสบถามไม่ค่อยเคลียร์ โอเรื่องอะไร เรื่องเมื่อกี้ หรือว่าเรื่องติวส่วนตัว

“แอดไลน์พี่ด้วยแล้วกันค่ะคืนนี้จะให้คำตอบเดี๋ยวพี่ขอตัวก่อน” ดุจดาวมองติวเตอร์สาวจนลับตา

“แกไปไหนมาวะรอตั้งนาน” แก๊งเพื่อนสาวแห่กันเข้ามาเมื่อเห็นเพื่อนที่กำลังตามหา

“ขับถ่ายของเสีย” คำเฉพาะที่รู้กันในกลุ่ม

“อ่อ” ก็ทำเป็นเข้าใจกันไปอย่างนั้น เพราะก่อนหน้านั้นก็พาไปกันไปหาทุกห้องน้ำในตึกนี้เคาะทุกห้องแต่ก็ไม่เจอแต่ก็ขี้เกียจจะซักไซ้และมันก็ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอะไรแค่กลับมาปลอดภัยก็พอแล้ว

ก่อนพากันเดินออกไปดุจดาวที่เดินรั้งท้ายหันมาส่งสายตาเว้าวอนทิ้งทวน กับคนอื่นคงได้ผลไม่ยากแต่พี่แจนกลับมองเมินมีท่าทีไม่ไยดีหรือยังแค้นฝังหุ่นเธอจากเรื่องที่เธอเรียกร้องความสนใจดุจดาวเดินตอตกตามเพื่อนออกไปในใจสิ้นหวังกับการจีบพี่แจนมาเป็นติวเตอร์ส่วนตัว

“สุดยอดมากเลยจ้ะแจนเด็กที่เข้าไปฟังลงทะเบียนกันเกือบทุกคนเลยแจนใช้มนต์บทไหนเป่าใส่เด็กนะพี่จะได้เอาไปใช้บ้าง” หยกมณีชมเปาะที่มันเป็นกำลังใจชั้นเยี่ยมเลยแหละสำหรับติวเตอร์มือใหม่แต่ที่ลึกลงไปกว่านั้นคือหยกมณีปลาบปลื้มมากกับยอดจองคอร์สที่มันดีเกินคาดเพราะมันช่วยมาเติมเต็มเงินที่ถูกซิวไปเมื่อเช้าแทนที่เงินมันจะงอกเงยมากขึ้นกลับเป็นได้แค่เงินทดแทน

“เที่ยงแล้วไปหาอะไรทานกันเถอะ”

“แจนก็หิวแล้วเหมือนกันค่ะเมื่อเช้าทานรองท้องมาหน่อยเดียวเอง”

“ไปค่ะ เดี๋ยวพี่พาไป” หยกมณีหยิบกระเป๋าถือติดมือเดินนำออกไป ไม่ลืมที่จะติดป้าย ‘พักเที่ยง’ ที่ห้อยท้ายด้วยเบอร์มือถือเผื่อใครมีธุระด่วนจะได้ไม่ขาดการติดต่อ แต่ถ้าไม่ด่วน มีด่า!

กลุ่มของดุจดาวยังเดินเตร็ดเตร่ดูข้าวของอยู่ไม่ไกลจากสถาบันติว จึงได้เห็นติวเตอร์คนสวยกับประชาสัมพันธ์สาวอึ๊มเดินเกาะแขนกันออกมา

“พี่แจนกับเจ๊อึ๊มเขาน่ารักดีเนอะ” หนึ่งในกลุ่มเด็กสาวพูดขึ้น

“ก็งั้นๆ” ดุจดาวพูดลอยๆ ที่เพื่อนๆเข้าใจว่าเพราะดุจดาวไม่ชอบพี่แจน

“พวกแกว่าจะเป็นไปได้มะที่พี่คนสวยสองคนจะกินกันเองอย่างในหนังเรื่อง L word เมื่อกี้ก็เห็นเกาะแขนเกี่ยวเอวกัน”ประเด็นนี้ดึงความสนใจดุจดาว

“แกมีแผ่นหรือแกโหลด” ดุจดาวสนใจ

“ของพี่สาวฉันทำไมแกอยากดูเหรอ”

“อือ อยากรู้”

“ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอามาให้”

“ขอบใจ”ความรักแบบทอมดี้เธอพอรู้จัก เพราะที่โรงเรียนมีให้เห็นเยอะเลยแต่แบบที่เพื่อนพูดถึงคือสาวสวยสองคนรักกัน อันนี้ไม่ค่อยเข้าใจ จะรักกันยังใครเป็นผู้ชาย ใครเป็นผู้หญิง งง…

หยกมณีพาพรพิสุทธิ์รมาที่ร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าดังในสยามสแคว์

“หิวมากเลยเหรอ” หยกมณีนึกขันติวเตอร์สาวที่ก้มหน้าก้มตาทานก๋วยเตี๋ยวไม่สนใจรอบข้างเลยแม้แต่คนที่นั่งตรงหน้าก็รู้สึกว่าถูกละเลย

“ก็มันทั้งหิวทั้งอร่อยค่ะ” พอถูกทักสปีดในการทานจึงลดลง

“สมัยเรียนร้านนี้ยังไม่มีเลย” ติวเตอร์สาวเม้ามอยในฐานะเจ้าถิ่นเก่า

“เพิ่งเปิดได้ไม่ถึงปีจ้ะตอนเปิดใหม่ๆเขาโปรโมทน่าดู วันแรกมีให้ทานฟรีด้วยนะพี่ยังมากับ…” เสียงในตอนท้ายของประชาสัมพันธ์สาวถูกดูดหายไป ที่คนฟังเข้าใจดี

“พี่หยกลืมอะไรไปบางอย่างนะคะ”พรพิสุทธิ์ชวนเปลี่ยนประเด็น หยกมณีเงยหน้ามองนัยน์ตาฉงน

“สัมภาษณ์ไงคะพี่ยังไม่ได้สัมภาษณ์แต่ก็ข้ามขั้นรับแจนเข้ามาเป็นเด็กในสังกัดซะแล้ว”

“นั่นซินะ”หยกมณีคลี่ยิ้มออกมา นึกขันถึงสถานการณ์ที่ทำให้ต้องทำทุกอย่างข้ามขั้นตอน

“พี่ได้อ่าน resumeและ transcript ข้อมูลส่วนตัว แจนเป็นใคร บ้านอยู่ไหนพี่รู้หมดแล้วจ้ะแต่ยังสงสัยอยู่เรื่องนึง”

“เรื่องอะไรคะถามแจนได้เลยค่ะ พร้อมตอบ” พรพิสุทธิ์กระตือรือร้น

“ใน transcript ที่บอกว่าโสด หมายถึงยังไม่มีใครหรือว่ามีแล้วแต่ยังไม่ได้คบหาเป็นเรื่องเป็นราวจ๊ะ”

เอิ่ม…มันใช่เรื่องไหมนั่น

ติวเตอร์สาวยิ้มเป้ยๆนึกในใจว่าหากตอบว่ายังไม่มีใคร พี่หยกก็จะยิ่งรุกไล่แกล้งเธอสนุกสนาน แต่ถ้าตอบไปว่ามีแล้วพี่หยกก็อาจจะเกรงอกเกรงใจบ้างแต่มันคือโกหก

“ก็มีดูๆใจกันค่ะ” คำตอบเป็นกลางๆ

“งั้นพี่ก็มีหวังนะซิ” หยกมณีอ่อล้อหมาหยอกไก่ไปเรื่อยตามสไตล์สาวสวยที่นิยมการบริหารเสน่ห์

“แหม…พี่หยกก็ว่าไป”เจอสาวสวยอวบอึ๊มหยอดคำหวาน ติวเตอร์สาวชักไปต่อไม่เป็น แต่ถึงพี่หยกจะสวยและเป็นเพศตรงข้ามแต่เสป็กเธอไม่ใช่แบบนี้ เธอชอบผู้หญิงน่ารักสวยใสที่ไม่ดูเกิดนานกร้านโลกอย่างนี้

“พี่ล้อเล่นน่ะ อย่าถือพี่นะ” หยกมณีกลับลำไม่อยากให้ไก่ตื่นจะว่าไปแจนก็น่ารักดีแม้จะดูนุ่มนิ่มไปหน่อยไม่ทอมบอยเหมือนแอม แต่รวมๆก็พอไหวโพลไฟล์ดีทำเงินได้อันนี้ต่างหากที่สำคัญ

“จากผลงานในวันนี้ก็เป็นข้อมูลที่ดีให้กับพี่แล้วว่าพี่เลือกคนไม่ผิด” ได้ฟังแบบนี้ติวเตอร์สาวก็หัวใจพองโตปลาบปลื้มใจกับก้าวแรกของตน

“ขอบคุณพี่หยกอีกครั้งนะคะที่ให้โอกาสแจน”

“รีบทานเถอะจ๊ะเส้นจะอืดหมดแล้ว” หยกมณีหักลำปิดประเด็นเรื่องงานไม่อยากให้แจนคิดอะไรไปมากมายความจริงหากวันนี้เธอไม่ได้แจนมาช่วย ครอส์นี้ก็ต้องอวสานไปเพราะหาติวเตอร์มาไม่ทันเป็นเธอต่างหากที่ต้องขอบคุณแจนแต่ก็ยังไม่อยากพูดชื่นชมออกไปมากมายเพราะยังไม่รู้จักนิสัยใจคอกันดีพอเกิดพูดออกไปตอนนี้แล้วแจนเกิดเหลิงหลงตัวเองเรียกร้องนั่นนี่อย่างติวเตอร์รายอื่นๆที่เธอเคยเจอมาก็แย่กันพอดี

ตารางติวของพรพิสุทธิ์ในรอบนี้จะเป็นช่วงเช้าช่วงบ่ายจึงว่าง เมื่อแยกจากหยกมณี พรพิสุทธิ์จึงมีเวลามาเดินชิลที่เซ็นทรัลเวิร์ลแวะร้านหนังสือชื่อดังเลียบๆเคียงๆดูตำราใหม่ๆทั้งหนังสือรวบรวมข้อสอบเผื่อจะมีอะไร update ไปสอนน้องๆได้ คนรักการอ่านเพลินกับหนังสือจนลืมเวลากว่าจะกลับมาถึงปากซอยบ้านก็โพล้เพล้ใกล้ค่ำ

พรพิสุทธิ์ซ้อนวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างเข้าเช่นเคย

เอี๊ยด….

อยู่ๆรถมอเตอร์ไซค์ที่มาด้วยความเร็วต้องเบรกกะทันหันสองล้อส่ายจวนเจียนจะไถลลงไปวัดพื้นถนน หัวคนซ้อนท้ายชนเข้ากับหมวกกันน็อคดังกึก แถมร่างยังเกือบจะตกรถลงไปเดชะบุญที่สติสมประกอบจึงประคองตัวไว้ได้ เมื่อเห็นท่าไม่ดีวินมอเตอร์ไซค์จึงรีบนำรถเข้าข้างทาง

“เป็นอะไรเปล่าน้อง"

“พี่เถอะเป็นอะไรหรือเปล่า ถึงได้ขับรถหวาดเสียวขนาดนี้ หรือพี่เมายา" ผู้โดยสารสาวเอาเรื่องเพราะของกำลังขึ้น คิดว่าพี่วินฯประมาท

“พี่เปล่ากินเปล่าสูบ เปล่าทุกอย่างเลยนะน้องก็เมื่อกี้พี่เห็น..” พี่วินฯอึกอักลำบากใจที่จะพูดเพราะกลัวพูดออกไปอีกฝ่ายจะไม่เชื่อน้ำคำ

“พี่เห็นอะไร” พรพิสุทธิ์รบเร้าเอาความทั้งน้ำเสียงและท่าทางเหวี่ยงจนพี่วินฯกลัวใจ

“พี่เห็นผู้หญิงอุ้มเด็กเดินตัดหน้ารถถึงได้เบรกตัวโก่งนี่ไง"

“พี่ตาฝาดรึเปล่า หนูไม่เห็นใครเลยนะ"สาวสวยเหลียวหลังแลหน้าในระยะร้อยเมตรก็เห็นกันชัดๆว่ามีเธอกับพี่วินฯเพียง 2 คน หรือว่า…สมองพลันคิดไปถึงสิ่งไม่มีชีวิตที่ติดตามหลอกหลอนตน

“อ๋อ ที่แท้ก็เป็นแม่ลูกอ่อนต้องการอะไรกันแน่ ออกมาพูดกันให้รู้เรื่องอย่ามาลอบกัดแบบนี้" หญิงสาวหัวเสียจนสติหลุด โวยวายกับบางสิ่งที่มองไม่เห็นดังลั่น

“แน่จริงก็ออกมาซิ ออกมาเลยมาคุยกันให้รู้เรื่อง” มอเตอร์ไซค์รับจ้างตกใจกับท่าทางของผู้โดยสารสาวเมื่อมองไปโดยรอบก็พบเพียงความมืดครึ้มวังเวง อย่าว่าแต่จะกลัวผีเลยน้องสาวคนนี้ก็น่ากลัวท่าทางอย่างกับคนเสียสติ

“พ่ะ พี่ไปก่อนนะน้อง ค่ารถพี่ไม่คิด" มอเตอร์ไซค์เลี้ยวกลับและบึ่งออกไปอย่างเร็วดั่งหนีตาย

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจะรู้สึกตัวอีกทีพี่วินฯก็ไปไกลแล้ว

“อ่าว เฮ้ยทิ้งกันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอว้า…” ได้เพียงรำพันกับตัวเองหันมองรอบกายมีแต่ความเงียบงันและแสงไฟที่มองเห็นไกลๆ

สองเท้าออกก้าวเดินรับสภาพความเป็นคนโชคร้ายแต่โดยดี ในสมองวนเวียนถึงสิ่งที่พาซวย อย่างน้อยฉันก็รู้แล้วว่าแกเป็นผีผู้หญิงซ้ำยังมีลูกติดด้วย โห…สองรุมหนึ่ง! หน้าไม่อาย

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นช่วยดับอารมณ์เหนื่อย ซวย เซ็งได้นิดหน่อยเพราะจะไม่เดียวดายอีกแล้วอย่างน้อยก็มีคนคุยด้วย

พรพิสุทธิ์รีบกดปุ่มรับทันทีเมื่อเห็นว่าปลายสายคือแม่พัชรีหรือแม่ตายาใจของเธอ

“สวัสดีจ้ะแม่จ๋า”ปากก็พูดไปสองเท้าก็รีบจ้ำให้ถึงบ้านไวๆ

“เป็นไงบ้างลูก"ผู้เป็นแม่ทั้งห่วงใยและคิดถึงลูกสาวเพียงคนเดียว

“สบายดีจ้ะแม่ แม่จ๋าแจนได้งานแล้วนะเป็นติวเตอร์สอนเด็กๆ"

“ลูกแม่เก่งสุดยอด แม่ดีใจที่แจนได้เป็นครูบาอาจารย์และแจนต้องตั้งใจนะลูกเด็กที่มาเรียนเขาจะได้มีความรู้กลับไป”

“จ้ะแม่”

“แล้วลูกแม่สอนที่ไหน"

“สยามค่ะแม่"

“สบายเลยซิเป็นถิ่นเก่าแจนนี่แต่ก็อย่าประมาทนะลูกดูแลตัวเองให้ดีภัยเดี๋ยวนี้มันมีรอบตัวนะโดยเฉพาะภัยจากคน"

“จ้ะ แม่ไม่ต้องห่วงแจนนะนอกจากแจนจะดูแลตัวเองให้ดีแล้วแจนยังมีความรักของพ่อกับแม่คุ้มครองแจนอยู่ด้วย” หญิงสาวพูดแต่คำที่หวานหูให้แม่ตาสบายใจ เลือกไม่เล่าเรื่องแปลกๆทั้งที่บ้านลุงแผนบ้านตนเอง และยังมีเรื่องผีแม่ลูกอ่อนอีก ไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจ

“แม่ขอให้พระคุ้มครองลูกแม่ให้แคล้วคลาดปลอดภัยจากทุกสิ่งนะ”ผู้เป็นแม่พึ่งพิงสิ่งศักดิ์สิทธิ์

“สาธุจ้ะแม่ แล้วเมื่อไหร่พ่อกับแม่จะขึ้นมากรุงเทพฯสักทีแจนคิดถึง และแจนก็ชักจะไม่ไหวกับเมนูไข่แล้วด้วย"

“แม่ก็ต้องรอพ่อ ตั้งแต่เปลี่ยนรัฐบาลพ่อต้องลงพื้นที่ตลอดไม่เว้นแม้เป็นวันหยุดแม่ก็ไม่อยากจะสาธยายมากเดี๋ยวจะโดนลากไปปรับทัศนคติ มาตรา 44 ไม่ก็ 157 ฐานละเว้นการปฏิบัติหน้าที่ดูท่าจะอีกนานกว่าพ่อกับแม่จะได้ขึ้นไปหาแจนที่กรุงเทพฯ " แม่ตาส่อเสียดจากความรู้สึกขัดเคืองใจที่หน้าที่ทางราชการแย่งเอาเวลาของสามีไปจากเธอและลูกจนแทบสิ้น

ดนัยสามีเธอเป็นข้าราชการระดับเกือบสูงที่พูดเช่นนั้นก็เพราะดนัยเป็นคนไม่มีสี ไม่มีค่าย ไม่มีฉ้อฉล แน่นอนย่อมไม่มีวันเติบโตและได้อยู่อย่างสุขสบายแม้ performance ของเขาจะอยู่ในระดับดีเลิศแต่ชีวิตรับราชการก็เพียงอยู่รอเกษียณไปวันๆ เวลาปรับย้ายเลื่อนตำแหน่งดนัยจึงมักจะโดนเด้ง ดีด ให้ไปอยู่ในพื้นที่ห่างไกล เกรดต่ำ อย่างเช่นตอนนี้

ดนัยพร่ำพูดให้ลูกสาวฟังอยู่บ่อยครั้งว่าพ่อคือ'ข้าราษฎร' ตระหนักดีว่าเงินเดือนทุกบาททุกสตางค์มาจากภาษีของประชาชนไม่เว้นแม้กระทั่งชุดเครื่องแบบอันทรงเกียรติพ่อจึงมุ่งมั่นทำงานรับใช้ราษฎรโดยไม่เคยย่อท้อต่อความยากลำบาก ดนัยเป็นความภาคภูมิใจสูงสุดของลูกและเมีย

“พ่อเกษียณเมื่อไหร่เราคงได้อยู่กันพร้อมหน้านะจ๊ะ”ทุกชีวิตล้วนอยู่อย่างมีความหวัง พรพิสุทธิ์แหงนหน้ามองฟ้ารู้สึกถึงละอองน้ำที่กำลังจะพัฒนาเป็นหยาดฝนทำให้คนกลัวเปียกเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น เพราะไม่อยากเปียกที่อาจจะนำพาความเจ็บป่วยมาด้วย ถึงจิตจะแข็งแต่กระหม่อมไม่แข็งเลย

“แม่ก็บ่นตามประสาคนแก่ แม่จะโทรมาเตือนว่าพรุ่งนี้บอยจะไปกรุงเทพฯแล้วนะจะไปถึงราวๆสามทุ่ม แจนออกมารับน้องด้วยล่ะ"

“แจนคุยกับบอยแล้วจ้ะแม่"บอยเป็นลูกชายของป้าพรพี่สาวแท้ๆของแม่ ตามศักดิ์บอยคือพี่แต่ตามปีเป็นน้องครอบครัวของป้าพรค่อนข้างขัดสนเงินทองเป็นผลมาจากผลผลิตทางการเกษตรได้รับความเสียหายจากภัยธรรมชาติทำให้ต้องไปกู้หนี้ยืมสินเพื่อกู้วิกฤติ แต่ก็เข้าเนื้อมากขึ้นทุกวันๆมืดมนไร้แก่นสารขึ้นเรื่อยๆ แต่ในโชคร้ายก็ยังมีเรื่องดีแฝงอยู่คือการมีลูกชายคนโตอย่างบอยที่เป็นเด็กใฝ่ดีกตัญญูต่อบิดามารดาและเห็นความสำคัญของการศึกษาส่วนลูกสาวก็เป็นเด็กดีไม่ออกนอกลู่นอกทางซ้ำทุกข์ทางใจให้พ่อแม่

บอยมุมานะที่จะพาตัวเองเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯตอนแรกก็คิดง่ายๆตามประสาคนจนทางว่าจะเข้ามาอยู่วัดที่กรุงเทพฯอาศัยกินข้าวก้นบาตรหลวงตาช่วยเหลือกิจการงานวัดเพื่อตอบแทน เรื่องนี้รู้ถึงหูแม่ตาเข้าจึงจัดแจงเป็นธุระให้ด้วยใจเมตตาและหวังใจให้ไปอยู่เป็นเพื่อนลูกสาว

บอยตั้งใจจะเรียนไปพร้อมกับทำงานไปด้วยเพื่อช่วยแบ่งเบาภาระของที่บ้าน จึงมุ่งหน้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยรามคำแหง ฝากตัวเป็นลูกพ่อขุนฯ

ผู้เป็นแม่คิดว่าแจนคงจะหายเหงาเมื่อมีน้องชายมาอยู่เป็นเพื่อนแต่สำหรับพรพิสุทธิ์มันมากกว่านั้น หล่อนกำลังบันเทิงเริงใจที่จะมีพวกมาช่วยรับมือกับผีแม่ลูกอ่อนที่คอยหลอกหลอนราวีเธอ

“แม่วางสายก่อนนะบุญรักษานะลูก"

“จ้ะแม่แจนรักพ่อกับแม่มากที่สุดในโลกเลย" สายถูกตัดไป

แปะ แปะ… .ให้มันได้อย่างนี้ พรพิสุทธิ์แหงนมองฟ้ารู้สึกได้ถึงเม็ดฝนที่ที่เริ่มโปรยปราย จากเดินเร็วจึงต้องพัฒนาไปเป็นวิ่งเพื่อให้ร่างกายเปียกปอนให้น้อยที่สุด

วิ่งไปก็นึกเข่นเขี้ยวผีสองแม่ลูกที่ถ้าไม่เป็นต้นเหตุให้พี่วินฯทิ้งเธอป่านนี้เธอคงถึงบ้านนอนแช่น้ำอุ่นสบายใจเฉิบไปแล้ว แต่นี่ยังต้องมาวิ่งหนีฝนอยู่เนี่ยกว่าจะวิ่งมาถึงบ้านได้ก็เล่นเอาหอบ

เมื่อเข้ามาในบ้านสมองของพรพิสุทธิ์ยังวนเวียนคิดถึงผีสองแม่ลูกว่ามาเกี่ยวข้องกับตนได้ยังไงต้องการให้เธอห่างจากใคร และที่แท้ต้องการอะไรจากเธอกันแน่ แต่เมื่อคิดแล้วก็ไม่ได้อะไรเพิ่มเติมเหมือนเดิมจึงทำได้แค่ปล่อย และวางไว้ก่อน แต่ก็เตือนตัวเองว่าต้องระวังตัวเองให้มากขึ้นเพราะรู้สึกว่าเรื่องบังเอิญร้ายๆที่ก็ไม่น่าพ้นผีแม่ลูกมันจะหนักข้อขึ้นทุกวัน

พรพิสุทธิ์รีบจัดการกับสภาพเปียกปอนอาบน้ำเสร็จเธอต้องทานยา แก้ไข้ดักไว้ก่อน เกิดป่วยขึ้นมาแล้วไม่มีปัญญาพาสังขารไปสอนตั้งแต่ชั่วโมงแรกของคอร์สมันจะดูงามเอา

ร่างเพรียวทิ้งตัวลงบนที่นอนเมื่อภารกิจเสร็จสิ้นมือเรียวคลำหามือถือที่โยนไว้เกะกะบนที่นอนนี่แหละ เธอต้องไลน์คอนเฟิร์มเรื่องเวลานัดกับญาติผู้น้องอีกรอบกันเหนียว

ตื่นเต้นเหมือนกันที่จะได้เจอบอยเพราะไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้วป่านนี้คงจะโตเป็นหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยว จากรูปในไลน์ดูสูงชะลูดเชียวพ่อคุณสังเกตจากรูปที่ยืนถ่ายกับสาวๆ หน้าตาก็หล่อเหลาไม่ผิดจากที่คิดไว้หนุ่มเหนือก็แบบนี้ ผิวขาว เกลี้ยงเกลา แถมยังสูงชะลูดอีกเชื่อได้เต็มร้อยว่าสาวเมืองกรุงฯต้องหลงเสน่ห์ผู้บ่าวหน้ามนคนนี้แน่นอนยิ่งถ้าจับแต่งตัวตามสมัยนิยมด้วยนะ มาริโอก็มาริโอเถอะ ก็เรื่องของมาริโอเขาบอยไม่เกี่ยวอะไรด้วยแง่ว…

จากนั้นติวเตอร์มือใหม่จึงนั่งทำการเขียนแผนการสอนในวันพรุ่งนี้เธอต้องเตรียมตัวอย่างหนัก จะมาทำเล่นๆไม่จริงจังไม่ได้ เด็กสมัยนี้ฉลาด รู้มากก็เยอะแล้วยังมีพวกชอบลองของอีก แก๊งเด็กดาวที่ว่าแสบแต่ถึงเวลาติวจริงๆอาจจะมีเด็กที่แสบกว่าก็ได้อยู่ๆพรพิสุทธิ์ก็หยุดคิดก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่รู้สึกถึงความไม่เป็นส่วนตัวก็เธอรู้สึกว่ามีคนจ้องมองอยู่

“ฉันจะทำงาน อย่ามารบกวน” พรพิสุทธิ์ออกปากไล่สิ่งที่มองไม่เห็น ใช่ว่าสิ่งนั้นจะรู้สึกรู้สากลับทำเสียงโครมครามไปทั่วห้อง

“ถ้ายังดื้อด้านแม่จะแช่งไม่ให้ผุดไม่ให้เกิด” สิ้นเสียงข่มขู่เสียงโครมครามก็สิ้นตามไปด้วย

กลัวไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดแต่ไม่กลัวบาปที่เกิดจากการมาระรานกัน เจริญจริง…

ในห้องนอนส่วนตัวของดุจดาว ที่สมเป็นห้องนอนโดยแท้เพราะมีเพียงที่นอนและโต๊ะเขียนหนังสือกับพื้นที่โล่งเตียนเป็นวงกว้างทุกสิ่งที่มีผลต่อการทำลายสมาธิจะถูกสั่งให้ยกออกไปจนหมด

เด็กสาวกำลังมีสมาธิอยู่กับการอ่านหนังสือดุจดาวมีผลการเรียนดีเยี่ยมเกือบทุกวิชา แต่ก็พ่ายแพ้กับวิชาภาษาอังกฤษที่ดูจะด้อยจนเจ้าตัวเป็นกังวลสาวน้อยจึงหวังที่จะอุดรูรั่วของตนด้วยการจ้างติวเตอร์มาติวส่วน แต่ติวเตอร์ที่เข้าตาเธอที่สุดก็ดูท่าจะเล่นตัวดูซิดึกป่านนี้แล้วยังไม่กระตือรือร้นที่จะติดต่อมาเรื่องนี้กำลังทำให้เด็กสาวเสียสมาธิจะไม่มีกะจิตกะใจจะอ่านในที่สุด มือเรียวคว้าโทรศัพท์มาถือไว้ลังเลว่าจะกดโทรออกหาพี่ติวเตอร์ดีไหมเผื่อพี่เขาลืม แต่ทำไมจะลืมได้เรื่องของเธอมันเป็นเรื่องสำคัญนะเด็กสาวสำคัญตัวเองหรือเพราะเราเป็นเด็กไม่น่ารักพี่เขาเลยไม่อยากยุ่งด้วย

“ตุบ” อยู่ๆกล่องใส่ดินสอก็ร่วงหล่นลงมาจากโต๊ะของภายในกล่องกระจายเต็มพื้น แต่กลับไม่ได้รับความสนใจจากเจ้าของห้องแม้แต่น้อยดั่งกับเป็นความคุ้นชิน

ดุจดาวตัดใจวางโทรศัพท์ หยุดคิดเรื่องติวเตอร์และรวบรวมสมาธิอีกครั้งตั้งมั่นอ่านหนังสือต่อไป...

ความตื่นเต้นทำให้พรพิสุทธิ์มิอาจข่มตาให้หลับได้เต็มตื่นจึงลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่เช้า เมื่อออกจากห้องน้ำก็ตรงมาที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งมองผ่านข้อความประหลาดทำเป็นไม่สนใจแม้ในใจจะยังค้างคา

หญิงสาวปัดหน้าวาดปากพอดูมีสีสันเพราะองค์ประกอบบนใบหน้าเข้าที่เข้าทางดูดีมากอยู่แล้ว เมื่อแต่งหน้าเสร็จเสื้อ blouseสีขาวล้วนแขนยาวกับกระโปรงทรงเอเหนือเข่าถูกหยิบมาใส่ชื่นชมกับความงามของตนเองและสำรวจความเรียบร้อยจนพอใจแล้วจึงหยิบข้าวของเดินออกจากห้องไป

ก่อนออกจากบ้านพรพิสุทธิ์มองดูรถ eco-carที่แม่ซื้อไว้ให้เป็นของขวัญเนื่องในโอกาสที่เรียนจบ ที่เธอไม่ค่อยได้เอาออกมาใช้เท่าไหร่เพราะเบื่อการจราจรที่แสนจะติดขัดกับที่จอดรถที่แสนจะขาดแคลน อย่างวันนี้ก็ตัดใจที่จะไม่เอาออกมาใช้ยิ่งเป็นช่วงเวลาแบบนี้ไม่เหมาะเป็นอย่างยิ่ง 




Create Date : 05 ตุลาคม 2558
Last Update : 19 ตุลาคม 2558 19:11:35 น. 1 comments
Counter : 321 Pageviews.

 
ดีจ้า มาทักทายนะจ้ะ sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ


โดย: สมาชิกหมายเลข 4061181 วันที่: 25 สิงหาคม 2560 เวลา:16:57:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

writer_k toon
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 8 คน [?]




เป็นคนธรรมดาๆคนหนึ่งค่ะ ที่อยากเป็นคนดี
และเป็นคนเก่งขึ้นทุกๆวัน

ชอบดื่มกาแฟเป็นชีวิตจิตใจ โปรดสุดก็ Starbucks หากอยู่ในฤดูงบน้อย อะไรที่เป็นกาแฟดำ ได้หมด

ชอบอ่านหนังสือ แนวHowto และนิยายของคุณทมยันตี จนวันหนึ่งเกิดอยากจะเขียนหนังสือให้คนอื่นอ่านบ้าง โดยมีคุณทมยันตีเป็นต้นแบบ เป็นแรงบันดาลใจ

เริ่มต้นขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ไม่รู้ลงท้ายจะเป็นอย่างไร แต่หวังไว้ว่ามันจะดีกว่าที่หวัง

จะคุยได้นานกับคนที่มีฝัน มีเป้าหมายในชิวิต รักครอบครัว และคิดบวก

แอบหวังว่าคนที่เข้ามาที่Blogนี้จะออกไปอย่างมีความสุขนะคะ

Loveๆทุกคนค่ะ

ปล.ขอสงวนลิขสิทธิ์ข้อความและรูปภาพทั้งหมดใน blog นี้ตามกฎหมาย ห้ามนำไปใช้หรือเผยแพร่ก่อนได้รับอนุญาตนะคะ

New Comments
Friends' blogs
[Add writer_k toon's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.