โมโมจัง ผู้แต่ง: มัตสุทานิ มิโยโกะ ผู้แปล: ผุสดี นาวาวิจิต รูปประกอบ: อิเสะ เอโกะ สำนักพิมพ์ผีเสื้อ พิมพ์ครั้งแรก (ฉบับแก้ไข) 2542 เมื่อเด็กเล็กๆ ร้องบอกสิ่งที่ผู้ใหญ่ไม่เคยรู้ ผู้ใหญ่มักมองข้ามการกระทำหลายอย่างของเด็กเล็กๆ ด้วยความเชื่อว่า เด็กไม่มีความรู้สึกนึกคิดที่ละเอียดอ่อน ไม่มีความรู้สึกเศร้าเสียใจ แต่แท้จริงแล้ว เด็กที่เริ่มเติบโตจาก "ทารก" จนกระทั่งเป็น "เด็ก"นั้น มีความคิดอยู่ในสมองเล็กๆมากมาย เพียงแต่ผู้ใหญ่ถ้าพยายามใส่ใจ ก็คงจะสังเกตเห็นได้ * * * * * * * เห็นด้วยกับหมายเหตุจากผู้แปลว่าเรื่องนี้เป็นการปูพื้นฐานการ 'เข้าใจเด็ก' ที่ไม่น่าเบื่อ เทียบได้กับหนังสือจิตวิทยาก่อนวัยเรียนที่ดีเล่มหนึ่ง เนื้อเรื่องแบ่งออกเป็นตอน ๆ ค่อนไปทางแนวจินตนาการเหนือจริง เช่น มีหอมใหญ่ แครอทและหัวมันเดินมาเสนอตัวเป็นซุปให้ มีไอศครีมเดินมาเสนอตัวให้โมโมกิน มีแมวพูดได้ พอโมโมโกรธแม่ก็ขึ้นรถไฟไปพร้อมเด็กคนอื่น ๆ และอยู่บนเมฆที่กินได้ ฯลฯ อ่านแล้วใส ๆ น่ารักดี ชอบภาพประกอบในเล่มมาก เป็นลายเส้นแบบญี่ปุ่นที่สมัยก่อนฮิตอยู่พักนึง (ดูรูปหน้าปกประกอบ) เส้นเหมือนจะเคลื่อนไหวได้เลย โดยส่วนตัว นับถือที่ผู้แต่งเขียนเรื่องนี้ในพ.ศ. 2507 แต่เนื้อหากลับอ่านได้ในสมัยนี้โดยไม่ตกยุค คิดว่าไว้วันไหนจะเอาไปอ่านให้หลานฟังเล่นค่ะ   Create Date : 30 เมษายน 2549 6 comments Last Update : 30 เมษายน 2549 17:39:03 น. Counter : 1462 Pageviews. Share Tweet

โห เนื้อนี้อ่านตอนเด็กมาก ๆ เลยนะคะ จำได้ว่าปกเป็นสีขาว ๆ แล้วคำว่าโมโมจังเป็นสีชมพู คิดถึงจังเลยค่ะ แต่เสียดายที่ตอนนี้จำเรื่องนี้อะไรไม่ได้ นอกจากตอนที่แมวร้องไห้ ขอไปทบทวนความจำก่อนนะคะ ปล. อิอิ ไปดู sub-genre มาแล้วเป็นอย่างไรบ้างคะ :D :D   โดย: หมาเลี้ยงแกะ 30 เมษายน 2549 18:33:07 น.

เห็นหนังสือแล้วอดถามตัวเองไม่ได้ว่า...ความเป็นเด็กของเราไปอยู่ไหนแล้วนะ   โดย: สายลมอิสระ 30 เมษายน 2549 19:42:51 น.

เคยอ่านเมื่อนานมาแล้วเหมือนกันค่ะ เวลาเห็นหนังสือเล่มนี้จะนึกถึงหนังสืออีกเล่ม "โมโม่"   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 3 พฤษภาคม 2549 11:59:44 น.

. . . ผ่านไปเกือบอาทิตย์ ถึงนึกได้ว่า "โมโม่" ของมิฆาเอลนี่เอง เล่มนี้ซื้อตั้งแต่พิมพ์แรก ดองไว้ลึกจนไม่ได้อ่าน แล้วเลยไม่ได้อ่านมาจนทุกวันนี้ ขุดเจอเมื่อไหร่คงได้อ่าน   โดย: ยาคูลท์ 9 พฤษภาคม 2549 10:01:05 น.

น่าสนใจค่ะ ชอบอ่านหนังสือเด็กอยู่แล้วด้วย ตอนนี้มีการพิมพ์ใหม่แล้วหรือยังน้า แปลกเนอะ ที่คนเราไม่สามารถจดจำชีวิตในช่วงอายุ 0-3 ปี ได้เลย เหมือนกับไม่เคยผ่านช่วงเวลาเหล่านั้น แล้วก็ .... โมโม่ ที่ซื้อก็ยังไม่ได้อ่านเหมือนกับคุณยาคูลท์เลยค่ะ   โดย: Masaomi IP: 124.121.121.49 19 พฤษภาคม 2549 21:39:55 น.

กรี๊ดๆ เล่มนี้เค้ามีตั้งแต่พิมพ์ครั้งแรกล่ะตัวเอง พ่อใจดีให้ตะกร้าถือเลือกซื้อตามสบายเมื่อวันเด็ก จำได้ว่าซื้อพร้อมกับพราวแสงรุ้งของวาวแพร เด็กหญิงน็อตโตะกับสุนัขจิ้งจอก แล้วก็โต๊ะโตะจังด้วยค่ะ หูย บอกอายุสุดๆ เอิ้ก   โดย: พัท (Il Maze ) 26 ตุลาคม 2549 21:06:27 น.