ผู้แต่ง: อาริตา
สำนักพิมพ์: ลีลา
พิมพ์ครั้งแรก 2550
ราคา 290 บาท

ซากุระไม่บานบนลานร้อน
ชัยพฤษ์อ่อนแอในสายลมหนาว
แต่เมื่อซากุระหล่นร่วง ดวงใจแหลกสลาย
พลัดพรากจากแผ่นดินเกิดมายังแผ่นดินใหม่
ได้ค้นพบว่า ตะวันดวงที่แตกดับไปนั้น
ส่องแสงอบอุ่นอีกหนบนหัวใจดวงเดิม
ซากุระจึงผลิบานบนลานร้อน บนความนุ่มอ่อนของลานชัยพฤษ์

เซกิ หนุ่มนายแบบสายเลือดไทย-ญี่ปุ่น สูญเสีย ไอโกะ คนรัก ก่อนที่ทั้งสองจะเข้าสู่พิธีวิวาห์ ชีวิตของชายหนุ่มดับมืดลงราวกับดวงตะวันในหัวใจของเขาได้ดับลงแล้ว สิ่งเดียวที่เขาจะทำได้คือหนีจากอดีตเพื่อลืมภาพการสูญเสียคนรักไปให้หมดสิ้น และแผ่นดินไทยคือดินแดนที่เซกิเลือกเพื่อจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ ด้วยความหวังที่ว่าบางทีเขาอาจจะลืมความเจ็บปวดของการสูญเสียนั้นไปได้บ้าง

ที่แผ่นดินใหม่...เพียงวันแรกของการเริ่มต้น เขาพบกับ ตะวันฉาย หญิงสาวที่ละม้ายคล้ายไอโกะราวกับเป็นฝาแฝดต่างแผ่นดินกัน ตะวันที่เคยดับไปแล้วในหัวใจของชายหนุ่มพลันสว่างไสวทันใด เหมือนดั่งตะวันดวงใหม่ในหัวใจดวงเดิมของเขา
...แต่คงไม่ง่ายนักกับตะวันดวงใหม่ ตะวันฉายจะยอมรับได้หรือกับการเป็นเงาของไอโกะ คนรักเก่าของเขา และบทเรียนในอดีตของพ่อแม่ของเขาอีกเล่า

แม่บอกกับเขาว่า "ซากุระไม่บานบนลานร้อน ชัยพฤกษ์อ่อนแอในสายลมหนาว" ความรักอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะรั้งพ่อและแม่ของเขาให้อยู่ด้วยกันได้ เซกิ-ตะวันฉาย จะเป็นดั่งบทเรียนในอดีตหรือไม่ เรื่องราวความรักของซากุระหนุ่ม และชัยพฤกษ์

* * * * * * * *

เล่มนี้ให้เพื่อนยืมไป แต่อยากเขียนบล็อกไว้ก่อนลืม (ความทรงจำจขบ. มีอายุสั้นมาก) รายละเอียดอาจตกหล่นไปบ้างเด้อ

พล็อตเล่มนี้ไม่ใช่แค่เรื่องรักระหว่างหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นกับสาวไทยที่หน้าเหมือนแฟนเก่าของเขา แต่ยังมีเรื่องของการแก่งแย่ง+รักหลายเส้า ระหว่างตัวละครต่างสายเลือดที่เป็นคนครอบครัวเดียวกันด้วย

** เรื่องย่อ (SPOIL ) **

พายัพ..พ่อของพระเอก (เซกิ)..แยกกันอยู่กับมาซาโกะ เพราะต่างก็อยากจะอยู่ในประเทศเกิดตัวเอง เซกิเลือกอยู่กับแม่และหมางเมินพ่อที่เมืองไทย จนเกิดเรื่องคนรักตาย จึงตัดสินใจไปเมืองไทยตามคำชวนของพ่อ

พายัพมีลูกเลี้ยง 3 คน คือ เมฆา (ลูกชายของมังกร..คนสนิทของพายัพ) มาหยา (ดาราดัง แต่อดีตคือลูกโสเภณีที่แม่ออกบวชชี) และตะวันฉาย (ลูกสาวคุณอรูณี ซึ่งชอบพายัพมาตั้งแต่สาวยันแก่) ทั้งมาหยาและตะวันฉายมีใจให้เมฆาที่โตมาด้วยกัน สองสาวเลยไม่ถูกกัน เมฆาได้ครอบครองมาหยาที่รักเขาจนยอมมอบให้ทุกอย่างแล้วแต่ก็ยังหมายตาตะวันฉายด้วย

ดังนั้น เมื่อพายัพประกาศความจำนงจะคลุมถุงชนตะวันฉายแต่งงานกับเซกิ เมฆา..ผู้ทะเยอทะยานอยากครอบครองอาณาจักรธุรกิจทั้งหมดของพายัพและไม่พอใจที่พ่อแท้ ๆ ของตนทำตัวเหมือนทาสของพายัพ..จึงพยายามกำจัดเซกิ แต่การลงมือแต่ละครั้งของเมฆากลับให้ผลตรงข้าม กลายเป็นการผลักดันให้เซกิยอมมาเมืองไทย และคนที่เคยรู้สึกดี ๆ กับเขาก็เริ่มตัดขาดเขาไปทีละคน

ตัวละครเล่มนี้ มีคนดีจริง ๆ อยู่คนเดียวคือพระเอก (สุภาพบุรุษตลอดเรื่อง ไม่มีฉากเสียกิริยาเลย) นางเอกเสียอีกที่แอบดีแตกหลายช่วง (อยากแย่งผู้ชายของคนอื่น ปากคอเธอเวลาโดนยั่วยุก็ร้ายใช่เล่น) ส่วนตัวร้ายก็ร๊ายร้ายสมบท
ตัวร้ายชาย ร้ายไม่เห็นหัวใครดี แต่..ในอีกแง่นึง ก็เป็นความร้ายแบบโง่ดันทุรังน่ะ เพราะเฮียเดินหมากไม่ดูสถานการณ์รอบตัวเลย ใครเตือนก็ไม่รับฟัง แถมยังเลี้ยงเจอแต่ลูกน้องไม่ค่อยเก่ง ทำงานพลาดตลอด ... เรียกว่าเป็นตัวร้ายที่ไม่โปรเท่าไหร่ (เลว แต่เลวได้ไม่ร้ายพอ)

จขบ. ชอบตัวมาหยานะ เธอเป็นดาราที่ร้ายทั้งในและนอกจอ อดีตทำให้เธอดิ้นรนอยากเป็นคนเด่นดังและสำคัญกว่าใคร ปมด้อยนี้ (บวกนิสัยด้วย) มีส่วนช่วยส่งให้เธอเป็นสุดยอดนางร้าย..ที่ตบจริงเวลาประกบคู่นางเอกแอ๊บแบ๊ว (สะใจมาก เวลาหยาพูดถึงพวกนางเอก) และถ้าวิจารณ์จากพฤติกรรม เธอจัดเป็นผู้หญิงดีเลยนะ แถมยังรู้ใจตัวเอง กล้าไขว่คว้า ถึงบุคคลิกเธอจะแรงไม่แคร์ใครแค่ไหน เธอก็ไม่เคยปล่อยตัวมั่วซั่ว ข่าวคาวเป็นแค่ข่าวโปรโมท เธอยอมมอบตัวให้เมฆาคนเดียว คนอื่นอย่าหวัง

การเดินเรื่องเล่มนี้ (ถ้าเทียบกับนิยายที่ระยะหลังอ่านบ่อย) ช่วงต้นและช่วงกลางยืดไปหน่อย มีบางช่วงเหมือนตัวละครย้ำคิดย้ำทำ--หรืออาจบอกได้ว่าไม่ทำอะไรเสียที เช่น ฉากที่พายัพกับมังกรสงสัยเมฆา แล้วก็เจ็บปวดใจที่ลูกชาย/ลูกเลี้ยงทำแบบนี้
หรือไม่ก็พูดวกไปวนมา--ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องรัก เช่น นางเอกเปลี่ยนโหมดอารมณ์เกี่ยวกับพระเอกเร็วมาก ตอนแรกประกาศกร้าว...ไม่แต่งแน่นอน ชีวิตฉันพ่อบุญธรรมสั่งไม่ได้ อย่ามาคลุมถุงชนกัน -> เกลียดคนญี่ปุ่น (เซกิ) เขาอาจเป็นผู้ต้องสงสัยและนักลวนลาม -> โอเค เป็นเพื่อนก็ได้ -> ฉันจะแต่งกับคุณ แต่ขอลาเมฆาก่อน
... คือ ในชีวิตจริง คงมีคนที่พูดหรือเปลี่ยนใจไปมาเหมือนไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่แบบนี้แหละ แต่ตอนอ่านจะอดคิดไม่ได้ว่า "เอามันสักอย่างสิ (โว้ย) เด็ดขาดหน่อย"
(เพราะงี้มั้ง เลยชอบตัวละครมาหยาที่สุดในเรื่อง เธอจริงใจกับตัวเองดี)

โดยรวมแล้ว ถือว่าตัวละครค่อนข้างมีมิติ แม้ว่าจะไม่เห็นด้วยกับตรรกะของตัวละครบางช่วง เหตุการณ์ในเรื่องหวือหวาพอจะนำพล็อตไปทำเป็นละครได้ บทสรุปก็โอเค (จบแบบองคุลีมาล)


นินทาตัวละคร (1):
นายพายัพนี่สงสัยทำบุญไม่ขึ้น ลูกเลี้ยงแต่ละคน...

นินทาตัวละคร (2):
เป็นเรื่องแรกที่อ่านเรื่องของเจ้านายกับคนสนิท แล้วจิ้นว่าสองคนนี้ y กัน
...น่าสงสัยออก พายัพแยกกับเมียไม่มีใคร มังกรก็แอบรักดรุณี น่าจะเป็นสิบปีทั้งคู่ แล้วสองคนนี้ก็ใกล้ชิดกันตลอด เมฆาชวนพ่อให้แยกตัวออกมาพ่อก็ไม่ยอม พ่ออยากอยู่กับนาย (วายชัดๆ)


หมายเหตุ:
- เล่มนี้มีพิมพ์ผิด/ตกหล่นหลายจุดเหมือนกันนะ น่าจะเกิน 5 จุด
- บทสนทนา มีเรียกชื่อตัวละครผิดอย่างน้อย 2 แห่ง--มักจะเป็นชื่อหยา/ฉาย
เป็นฉากตอนถ่ายโฆษณาแล้วหยาโทรบอกว่าจะไปหาเซกิ กับอีกฉากก่อนหน้านั้นที่หยาคุยกับพายัพ (หรือไม่ก็มังกรนี่แหละ)
- ฉากพายัพคุยกับมังกร (ไม่แน่ใจว่าแถว ๆ หน้า 200 รึเปล่า จำได้ว่าเป็นหน้าซ้ายก่อนจบบทในหน้าขวา)
เขียนบรรยายว่า มังกรมองหน้า 'พี่ชาย' >> ความจริงต้องเจ้านายนะ

Create Date : 27 สิงหาคม 2550
Last Update : 28 สิงหาคม 2550 0:20:53 น.		7 comments
Counter : 1487 Pageviews.
Share Tweet