ความคิดถึงหยุดได้ไง

ตอนเย็นเมื่อวานผมแวะเข้ามาในบล็อก อ่านคอมเม้นท์

ข้างล่างดีใจครับที่เรื่องของผม ทำให้ใครหลายๆคน

ดีขึ้นและเข้าใจความรักมากขึ้น เราทุกคนเรียนรู้จักคำนี้

แต่ไม่เคยเห็นหน้าตามันวันมันมีหน้าตายังไง

แต่ผมเองรู้ครับว่าหน้าเป็นยังไงเจ้าความรักที่ว่าเนี้ยะ 555+

ก็หน้าตาเหมือนแฟนผมไงครับ ง่ายมาก

ช่วงนี้ชีวิต มึนๆงงๆ ทำงานแบบเมาๆไปในแต่ละวัน

จะว่าไปก็เหมือนอยู่ได้เพราะยา อาหารลดน้อยลง

เต็มทนก็อย่างว่าละครับ อยากหายอยากมีเวลาอยู่ดูแลคุณหนิงนานก็ต้องใส่ใจตัวเองมากๆ

เพื่อนผมคนหนึ่งเป็นมะเร็งและกำลังท้อแท้ในชีวิต

ผมเองก็ไม่รู้จะปลอบใจยังไง เล่นไม่สู้และหมดกำลัง

สะขนาดนั้น ทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อย บัวมันอยู่ใต้น้ำ

ยิ่งไปดึงมันขึ้นมาก็มีแต่ขาดเปล่าๆ แต่ถ้าเค้า

อยากอยู่ให้พ้นน้ำ เค้าก็ต้องถีบตัวเองขึ้นมา

กำลังใจมีให้แต่ความพยายามต้องสร้างเอง

น้องพอใจยังเกเรได้อีกวันนี้ ก็นะผมขับยังไงน้องพอใจก็ไม่เกเร

พอแม่เค้าขับเท่านั้นละ เจ้า CRV ตัวแสบ

ก็เอาเรื่องเลย จนแม่เค้าบอกว่า “ไอ้รถทรยศ” 555+

ตอนผมไปส่งคุณหนิงทำงานตอนเช้า ผมขำหน้าตา

และน้ำเสียงคุณหนิง เพราะคุณหนิงเป็นคนที่แสดงออกสายตา

และสีหน้า โกรธ โมโห ไม่พอใจ ออกทางสายตา

และสีหน้าเลยครับ สาวตาโตของผมคนนี้เก็บอารมณ์ไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่

แต่บทจะมีความลับหรือไม่บอก

เรื่องที่คิดอยู่ เธอเนียนมากกครับ เพราะเมื่อไรที่เธอพูดน้อยๆ

แล้วตอบแค่ “ครับ” หรือท้ายประโยคลงท้าย

“ครับ” ทุกคำละก้อระวังตัวไว้เลย ว่ากำลังมีใต้ฝุ่นก่อตัวขึ้นแล้ว

ว่าแต่พายุจะพัดมาหรือว่าก่อตัวแล้วหายไป

ก็อยู่ที่คำพูดของผมแล้วละตอนนั้น ตอบดีเป็นสีแก่ตัว

ตอบมั่วตัวคงมีสี 555+ แฟนผมไม่โหดขนาดนั้นหรอกครับ

คุณหนิงเป็นคนมีเหตุผลนะมากๆด้วย ในสายตาคนอื่นอาจจะมองว่าคุณหนิงใจร้อน มุทะลุ ผมไม่ได้หรอกด่านะครับ

แต่ชื่อเสียงคุณหนิงเลื่องลือเรื่องนี้จริงๆ เรื่องดื้อเนี้ยะ ไม่ใช่ดื้อเงียบด้วย ดื้อให้เห็นเลยว่า ข้าไม่ยอม 555+

คนที่ฉันรัก ฉันว่าได้คนเดียวคนอื่นอย่ามาว่าฉันไม่ยอม แต่ความน่ารักของคุณหนิงแบบนี้แหละที่ผมเองก็อดยิ้ม

ไปกับสีหน้าเวลาคุณหนิงพูดไม่ได้ เพราะคุณหนิงจะเป็นที่ใส่ใจทุกคนพูดของคนที่คุยด้วยแต่คำพูดตัวเองมักจะ”ลืม”

แล้วก็บอกว่า “ช่างมันเถอะคุณหนิงลืมไปละ” หรือไม่ก็ “ก็คุณหนิงจะพูดแล้วนายช่างพูดแทรกคุณหนิงคุณเลยลืม”

นั่นบางทีไม่ได้พูดแทรกอะไรก็คุณหนิงถามผมก็ตอบ แต่ตอบยังไม่จบอะ คนเรานะหาทางเอาตัวรอดได้ตลอด

เที่ยงเมื่อวานผมผิดหวังกับสลัดข้าวโพดจริงๆ ดันเหม็นเปี้ยวสะงั้น แย่จริงๆ ผมไว้ใจริมปิงมากในเรื่องของ

คุณภาพอาหาร แต่ทำไมเนี้ยะ “คุณหลอกดาว”จริงๆ รู้งี้ซื้อมาต้มเองดีกว่าไม่เสียความรู้สึกด้วย

ผมบอกว่าจะแก้ตัวใหม่แต่คุณบอกว่าไม่เอาแล้วดีกว่าเนอะ ท่าทางจะเข็ดของจริงๆ

เย็นเมื่อวานเราไม่ได้เจอกัน ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมก็ได้เจอคุณหนิงแล้ว สักพักคงมาถึง

มื้อเช้าวันนี้คุณหนิงทานข้าวต้ม ยำไข่เค็มใส่กุ้งแห้ง แล้วก็ไซโป้ผัดไข่ แถมด้วยไข่เจียวกุ้งอีกอย่าง ทานเยอะมากๆ เห็นบอกว่า นายช่างทำกับข้าว ข้าวต้มอร่อยม๊าก (ดีใจนะเนี้ยะ)

P.s มีคนคิดถึงนะครับ สนุกกับงานนะครับ คิดถึงผมบ้างก็ดีนะครับ อย่าลืมดื่มน้ำด้วยละครับ

Create Date : 16 มิถุนายน 2553		6 comments
Last Update : 16 มิถุนายน 2553 14:42:11 น.
Counter : 809 Pageviews.
Share Tweet