|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
วันแม่ ขอแม่เขียนถึงลูก.....เพราะลูกสาวเขียนไม่เก่ง
วันนี้วันที่ 12 สิงหาคม 2552 เป็นวันที่คนไทยเราถือว่าเป็นวันสำคัญวันหนึ่ง
เป็นวันพระราชสมภพสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ ของปวงชนชาวไทย
ซึ่งพระองค์เปรียบเสมือนแม่แห่งแผ่นดิน ทางราชการจึงประกาศให้วันที่ 12 สิงหาคม เป็นวันแม่แห่งชาติ
ในเมื่อวันนี้เป็นวันแม่แห่งชาติ ก็ขอโอกาสนี้เขียนถึงลูกๆ เพราะลูกๆไม่ค่อยถนัดการถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษร
แม่ถนัดกว่าก็ขอเขียนถึงลูกแทน เป็นการสวนกระแส ที่ส่วนมากลูกจะเขียนรำพันถึงความรักความผูกพันที่มีต่อแม่
เริ่มเลยแล้วกัน
ขอเขียนถึงลูกสาวคนโตก่อน
ต้าร์ แม่ภูมิใจที่ต้าร์มาเกิดเป็นลูกแม่ แม้ว่าต้าร์จะเกิดมาในขณะที่แม่ยังเด็กเกินไป ไม่พร้อมหลายๆอย่างๆ ตอนต้าร์เกิด แม่อายุเพียงสิบเก้าปี สมัยก่อนไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรมากที่มี่ลูกแต่ยังอายุไม่ถึงยี่สิบปี
แม่แต่งงานเร็ว เพราะเริ่มทำงานเร็ว เรียนจบมาก็ทำงานเลย ทำให้เป็นผู้ใหญ่เร็วไม่ต้องเรียนหนังสือ
เมื่อพบรักและแต่งงานก็มีลูกเป็นธรรมดา ปีที่ต้าร์เกิด แม่ยังต้องเช่าบ้านอยู่และทำงานด้วย ทำให้ต้องไปจ้างคนเลี้ยงเด็กให้ดูแล ด้วยความจำเป็นทางเศรษฐกิจสมัยก่อน แม่จึงไม่ค่อยได้เลี้ยงดูใกล้ชิดต้าร์มากนัก
การนำต้าร์ไปให้คนเลี้ยงเด็กที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านเช่านัก ทำให้ต้าร์ต้องได้รับอุบัติเหตุตกจากแปล
แขนหักแต่ยังเป็นทารกได้เจ็ดเดือน ตอนนำลูกไปส่งโรงพยาบาล แม่ร้องไห้ใจจะขาด
สงสารลูกมาก ทำไมลูกต้องได้รับบาดเจ็ดอย่างที่ไม่ควรจะเป็น แม่โกรธคนที่รับเลี้ยงมาก จึงยอมตัดใจ เมื่อคุณย่าของต้าร์รีบลงมาจากทางเหนือ มานำต้าร์ไปเลี้ยงดูที่จังหวัดลำปาง
วันที่แม่ต้องจากลูกมาวันนั้น แม่ร้องไห้เสียใจที่แม่ต้องจากลูกมา ไม่ใช่ไม่รักลูก แต่ด้วยความจำเป็น และเพื่อความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นของลูก อยู่กับย่ามีพี่เลี้ยง มีปู่มีย่า คอยดูแล เรียกว่าหายห่วง
กว่าแม่จะทำใจได้ ก็หลายเดือน หลังจากนั้น แม่ก็ไปเยี่ยมต้าร์ทุกโอกาสที่จะเป็นไปได้
แต่เราห่างเหินกัน ต้าร์จะไม่ค่อยเข้ามาหาแม่ เมื่อแม่ไปเยี่ยม แต่แม่จำแววตาของต้าร์ได้ว่า ดีใจ เวลาแม่ไปหา เรามีความผูกพันที่บางเบามาก เมื่อตอนต้าร์เป็นเด็กๆ เราแทบจะไม่เคยกอดกันเลย
เรียกว่ารักกันอยู่ห่างๆ แต่แม่ก็รักและคิดถึงต้าร์เสมอ คิดน้อยใจที่ต้าร์รักปู่ย่ามากกว่ารักแม่
แต่กาลเวลาก็ได้พิสูจน์ว่า การไปอยู่กับปู่ย่าแต่เด็กของต้าร์หล่อหลอมให้ต้าร์เป็นคนดี มีความรับผิดชอบ เป็นพี่คนโต ที่เป็นแบบอย่างที่ดีให้น้อง ต้าร์เติบโตมาเป็นคนที่มีคุณภาพ เรียนจบปริญญาตรีในสาขาที่ยากได้ภายในสามปี
โดยแม่ไม่ต้องเคี่ยวเข็ญ หรือต้องทุกข์ใจเพราะความประพฤติเหมือนวัยรุ่นทั่วไป
เรียนจบก็ทำงานที่ดีมีเกียรติ เป็นที่เคารพนับถือของคนที่ได้รู้จัก แค่นี้แม่ก็ภูมิใจในตัวต้าร์มากแล้ว

ยิ่งวัยที่เพิ่มมากขึ้น แม่ยิ่งมีความนับถือในตัวต้าร์ ที่สามารถบริหารจัดการเรื่องต่างๆได้เป็นอย่างดี
ต้าร์ดูแลปู่ย่า ด้วยความรักเอาใจใส่ และก็ไม่ลืมที่จะเป็นห่วงแม่ เราคุยกันถูกคอมากขึ้น
สุดท้ายนี้ สิ่งที่แม่อยากจะบอกต้าร์ก็คือ แม่ภูมิใจในตัวต้าร์

ลูกคนเล็กที่เปรียบเหมือนดวงตาดวงใจของแม่
หลายๆคนที่ได้รู้จัก มักแซวว่า แม่ลำเอียงมาก ดูรักลูกคนเล็กมากมาย ก็คงไม่ผิดอย่างที่เขาว่าๆกัน
เพราะหลังจากรอคอยการมึลูกอีกคนถึงเก้าปี ก็ได้สมใจมีลูกเบสมาให้ได้ชื่นใจ ชดเชยกับที่ไม่มีโอกาสได้เลี้ยงดูลูกคนโต
จึงทุ่มเทความรักทั้งหมดให้กับลูกคนนี้มาก เริ่มตั้งแต่รู้ว่าตั้งครรภ์ ดีใจมากๆที่จะมีลูกอีกคน
เก้าเดือนที่ลูกอยู่ในท้อง แม่เฝ้าบำรุงร่างกายด้วยอาหารอย่างดี เหมือนอย่างที่ใครๆหลายคนเคยบอกว่า
ถ้าตอนท้องแม่ชอบแต่งตัว ลูกจะออกมาเป็นผู้หญิง แล้วก็จริงอย่างที่เขาว่า ลูกแม่เป็นผู้หญิง
เกิดที่โรงพยาบาลรามาธิบดี แต่ลูกไม่เกิดโดยธรรมชาติ เนื่องจากรกเกาะต่ำ คุณหมอจึงต้องผ่าลูกออกมา
ลูกสาวแม่แรกเกิด สวยมาก ผมเป็นสีน้ำตาลทองๆ ผิวขาวอมชมพู สวยสมใจแม่ ตอนลูกเกิด เรามีพร้อมหมดแล้ว ไม่ว่าบ้าน หรือรถที่ลูกได้นั่งออกจากโรงพยาบาล ไม่ลำบากเหมือนตอนมีพี่เขา
ต้องขอขอบคุณ สามีเก่าที่เป็นคนขยันทำงานจนสร้างฐานะได้ในเวลาไม่นาน
แม่เฝ้าทนุถนอนเลี้ยงดูลูกมาเป็นอย่างดี มีพี่เลี้ยงคอยดูแลลูกอย่างใกล้ชิด ไม่ให้เกิดประวัติศาตร์ซ้ำรอยได้อีก
ลูกรักของแม่เติบโตมาด้วยอารมณ์แจ่มใส มีพรสวรรค์ในการร้องเพลงและการแสดง
เมื่อลูกอายุได้แปดปี ลูกได้ไปอยู่ในวงการบันเทิง ลูกเป็นหนึ่งในผึ้งน้อย ที่มีผลงานออกทางทีวีทุกอาทิตย์
แม่ภูมิใจในตัวลูกมาก การเรียนของลูกก็ดี ไม่มีปัญหาใดๆ
มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ลูกมีงานโฆษณาทางทีวีและสิ่งพิมพ์ ซึ่งทำเงินก้อนโตให้กับลูก
ลูกมีโอกาสได้พบปะนักแสดงที่มีชื่อเสียงที่สุดของประเทศ นั่นคือพี่เบิร์ดของประชาชน
ลูกได้มีโอกาสร่วมแสดงกับนางงามจักรวาล คุณภรณ์ทิพย์ นาคหิรัญกนก เมื่อตอนที่ได้รับตำแหน่งนางงามจักรวาลมาใหม่ๆ
แต่ลูกกลับไม่เหลิงลมไปกับสิ่งแวดล้อมต่างๆ ลูกบอกว่า ลูกอยากเรียนหนังสือมากกว่าที่จะเดินไปบนเส้นทางบันเทิง
แม่จึงตามใจลูก ลูกเลือกเรื่องการเรียนเป็นหลัก จนเรียนจบปริญญาตรีถึงสองมหาวิทยาลัย
นั่นคือสิ่งที่แม่ภาคภูมิใจในตัวลูกเป็นที่สุด ลูกแม่ไม่หลงไปในแสงสี มีสติที่จะใฝ่เรียนให้สำเร็จมากกว่าที่จะไปเป็นดารา

เมื่อลูกแต่งงานมีครอบครัว ลูกก็ทำความชื่นใจให้แม่ด้วยการมีหลานชายที่น่ารักให้กับแม่
หลานกู๊ดดี้ผู้ที่เป็นศูนย์รวมความรักของครอบครัวเรา ถึงแม้ว่าวิถีชีวิตแม่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างไร
ต้องจากลูกและพี่น้องมาอยู่ต่างประเทศ ห่างไกลคนที่รักและผูกพันแต่ในใจแม่ไม่เคยห่างจากครอบครัวเลย
แม่คิดถึงลูกๆทุกลมหายใจเข้าออก แต่เมื่อหน้าที่ที่ต้องทำ คือการดูแลสามีที่กำลังเจ็บป่วย
แม่ก็ขอทำหน้าที่ภรรยาที่ดีไปก่อน ถึงแม้ว่ากายของเราจะห่างจากกัน แต่ความรักความผูกพันที่มีให้ลูกและหลาน
สนิทแนบแน่นอยู่ในกลางใจแม่ตลอดเวลา ยามใดที่แม่หลับตาลง แม่ก็เห็นแต่หน้าลูกและหลานลอยไปมาในอากาศ
แม่ชอบไปนั่งที่สวนใกล้ๆบ้าน ที่มีท้องฟ้ากว้างๆ ส่งใจไปหาลูก อยากจะบอกว่าแม่คิดถึงลูกเหลือเกิน
ไม่รู้อีกนานแค่ไหน แม่และลูกหลานจะได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง แม่จะพยายามรักษาสุขภาพร่างกายให้แข็งแรง
เพื่อพาร่างกายและจิตใจ กลับไปอยู่ร่วมกับลูกหลานอีกครั้งหนึ่ง แม่จะรอให้ถึงวันนั้น
รักและคิดถึงลูกเสมอทุกลมหายใจ
แม่
Create Date : 12 สิงหาคม 2552 |
Last Update : 12 สิงหาคม 2552 21:53:16 น. |
|
20 comments
|
Counter : 2748 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: rugby34 วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:9:15:29 น. |
|
|
|
โดย: PrettyNatty วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:10:53:42 น. |
|
|
|
โดย: แป้นซัง IP: 124.6.219.235 วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:10:55:36 น. |
|
|
|
โดย: ราตรี IP: 118.86.17.238 วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:11:48:10 น. |
|
|
|
โดย: erbhern วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:12:37:37 น. |
|
|
|
โดย: whitelady วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:13:07:06 น. |
|
|
|
โดย: Koneko-chan (GutChy ) วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:16:13:59 น. |
|
|
|
โดย: ปุ้ย ณ.โตเกียว IP: 218.221.129.61 วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:18:04:57 น. |
|
|
|
โดย: k_tickka IP: 58.8.228.47 วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:18:13:00 น. |
|
|
|
โดย: มูมู IP: 124.102.244.251 วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:18:27:48 น. |
|
|
|
โดย: BESTTY IP: 110.164.2.30 วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:20:07:24 น. |
|
|
|
โดย: CrackyDong วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:20:20:27 น. |
|
|
|
โดย: หยก (Jade Rose ) วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:20:34:11 น. |
|
|
|
โดย: พนอจัน (พนอจัน ) วันที่: 12 สิงหาคม 2552 เวลา:21:32:38 น. |
|
|
|
โดย: somphoenix วันที่: 13 สิงหาคม 2552 เวลา:11:51:44 น. |
|
|
|
โดย: มีมี่เจแปน IP: 218.231.163.254 วันที่: 15 สิงหาคม 2552 เวลา:14:34:12 น. |
|
|
|
โดย: เล็กเนื้อน้ำตก IP: 114.48.212.229 วันที่: 15 สิงหาคม 2552 เวลา:21:18:54 น. |
|
|
|
โดย: ไข้หวัดหมู IP: 114.152.0.133 วันที่: 18 สิงหาคม 2552 เวลา:21:06:13 น. |
|
|
|
โดย: LittleCancer IP: 202.12.97.100 วันที่: 24 สิงหาคม 2552 เวลา:14:15:35 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 291 คน [?]

|
ป้าพนอจัน เกิด วันที่ ๒ พฤกษภาคม ๒๔๙๔ เป็นคนกรุงเทพ เกิด ที่ เขตดุสิต ถนนสุโขทัย
ชอบทำอาหาร ชอบดอกไม้ ชอบท่องเที่ยว
ตอนนี้แต่งงาน มาอยู่ประเทศญี่ปุ่น ได้ 16 ปี
|
|
|
|
|
|
|
|