น่าสงสารนะคะ แต่ไม่รู้จะบอกว่า อย่างไร ทำตัวเองทั้งนั้น เฮ้อ...



กำลังเครียด ๆ แต่ขอ แอบเจิม...

ชีวิตไม่ได้สวยงาม เหมือนในละครจริงๆ จะค่ะ ป้าพนอจัน

ดีใจจังได้อ่านบล็อคของป้า สำหรับเรื่องที่นำมาเล่าสู่กันฟัง ก็ดีนะค่ะ จะได้เป็นแง่คิดให้กับใครหลายๆคนที่ใช้ชีวิตอย่างประมาทค่ะ

ขอบคุณคะที่แวะมาทักทายกัน การที่ป้านำเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง
ไม่ใช่เป็นการประจานผู้หญิงด้วยกัน เป็นแต่เพียงอยากให้เป็นตัวอย่างแง่มุมหนึ่งในการใช้ชิวิตในต่างประเทศ
ตอนนี้มีหญิงไทยรุ่นใหม่ๆแต่งงานขึ้นมาอยู่ญี่ปุ่นเยอะ มีหลายสิ่งหลายอย่างต้องเรียนรู้ซึ่งไม่มีเขียนไว้ในบทเรียน ป้าจึงอยากนำมาเล่าสู่กันฟัง
เพราะป้าจะได้รับหลังไมค์มาฝากเนื้อฝากตัวว่าเพิ่งแต่งงานมาอยู่ญี่ปุ่นใหม่ๆ ไม่ค่อยรู้อะไร ด้วยภาษาก็ไม่แข็งแรง ไปไหนก็ไม่เป็น มืดแปดด้าน เห็นแต่ว่าป้าเป็นผู้ใหญ่ที่พอจะปรึกษาให้อุ่นใจได้บ้าง ก็รู้สึกยินดีว่า อย่างน้อยก็เขาเห็นเราเหมือนญาติ การอยู่ห่างไกลจากบ้านเกิดเมืองนอน ไม่รู้จักใครเลย จะอาศัยฝากชีวิตไว้กับสามีอย่างเดียวก็คงไม่ได้ ควรหามิตรเอาไว้ปรึกษาหารือกันบ้างตามสมควร

สวัสดีคุณ Ooy1_chan ป้าครั้งหนึ่งก็เคยผิดพลาด แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ก็ถือว่าเป็นบทเรียนบทหนึ่ง
คงไม่มีใครอยากก้าวพลาด เดินทางมาถึงประเทศญี่ปุ่นแล้ว ควรใช้ชีวิตที่เรียกว่าสายกลาง ไม่ตึงเกินไป ไม่หย่อนเกินไป เพื่อนดีๆหัดคบไว้ เพื่อนแทงข้างหลังก็ปล่อยมันไป มีมิตรดีกว่ามีศัตรู

คุณป้าอย่าหายไปนานนะคะ ติดตามอ่านตลอดเลย ชอบทุกเรื่องที่ป้าเขียน เพราะให้ข้อคิดให้ความรู้ในการดำเนินชีวิต บางครั้งเป็นเรื่องสนุก บางครั้งก็เศร้าสุด

สวัสดีค่ะ ป้า น่าสงสารพี่เขาจังค่ะ

อ่านแล้วนึกมองย้อนตัวเอง สามารถเตือนใจได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว มินนี่ก็พยายามฝึกฝนตนเองให้เป็นแม่บ้านที่ดีเพื่อให้สามีไม่รู้สึกเสียใจที่เลือกเราเป็นคู่ชีวิตเพราะเรื่องเงินๆทองๆถ้าบริหารไม่ดีก็พาครอบครัวล่มได้เลยนะคะ

ดีใจที่ได้มาอ่านจะได้สอนลูกหลานต่อไปยังคิดถึงพี่ต้อยเสมอค่ะแต่มีภาระอยู่
กำลังจะเขียนถึงพอดีเลยค่ะ

มันเศร้านะคะ! ดิฉันก็ไม่ได้โชคดีไปกว่าใครแต่ไม่หลงประมาดชีวิต ไม่ต้องส่งเงินกลับไทยเพราะทางเมืองไทยมีฐานะดี มีบ้านที่เมืองไทยไว้1หลัง(มรดกจากพ่อ)มีเงินก้อนสำหรับตอนมีปัญหา ไม่หลง ในอบายมุข คอยแต่ส่งเสริมลูกด้านการศึกษา แต่สิ่งที่ไม่ชอบคือแม่บ้านญี่ปุ่นชอบดูถูกเราว่า ญไทย... ดิฉันก็ฟังพระท่านสอนก็จิตใจดีขึ้น ทำไมคนชอบคิดว่าแต่งงานกับJapanese แล้วจะรวย ถ้าญี่ปุ่นคนนั้นไม่มีการศึกษานิสัยไม่ดี จะกล้าแต่งเพราะแค่คำว่าคนญี่ปุ่นรึ. มาทำงานขายตัวกันจนคนต่างชาติและคนไทยด้วยกันเองดูถูก มาญี่ปุ่นต้องมีจิตใจเข็มแข็งรักตัวเองและศักดิศรีตัวเราให้มากนะญไทย

น่าสงสารและน่าเห็นใจมากๆค่ะคุณป้า

น้องสาวแท้ๆของหนูเจนเอง อายุเพิ่ง 24 ตอนนี้ก็เป็นมะเร็งด้วยค่ะ รักษาตัวอยู่ที่อังกฤษนี่แหล่ะ

ไม่ทราบว่าตอนนี้อาการของท่านนั้นเป็นอย่างไรแล้วบ้างคะคุณป้าพนอจัน

น่าสงสารจังเลยค่ะ ภาวนะขอให้ทุกอย่างดีขึ้นนะค่ะ

อ่านแล้วก็อึ้งคะ ขอบคุณที่เอาเรื่องเป็นบทเรียนสอนใจแบบนี้มาเล่าให้ฟังนะคะ

ป้าต้อยให้ข้อคิดเสมอ

สะเทือนใจค่ะ ถึงจะอยู่เมืองไทยบ้านเรา แต่ถ้าทำตัวแบบนี้ ก็คงหมดเหมือนกันเน๊อะ ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ(เสมอ)ค่ะ

ป้าคะ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ที่ป้าหยิบยกเรื่องที่เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับคนรุ่นหลัง ..
จริงอย่างที่ป้าบอกค่ะ การอยู่ต่างแดน ต้องเลือกคบเพื่อน ต้องเลือกที่จะทำตัวให้คนอื่นรักโดยไม่ต้องใช้เงินซื้อ ..

ชีวิตในต่างแดน ไม่ได้แย่ซะทีเดียว แต่ก็ไม่ได้สุขสบายเหมือนที่คนอื่นเค้าคิด

ป้ายกเรื่องจริงแบบนี้มาเล่าสู่กันฟังอีกนะคะ
แอนชอบอ่านค่ะ

ขอบคุณทุกท่าน เรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย เพราะนิยายเอามาจากเรื่องจริง วนเวียนกันไปแบบนี้
ชีวิตของแต่ละคน แตกต่างกันตามแต่บุญกรรมของแต่ละคนที่สร้างสมมา

ป้าอายุเท่านี้ ผ่านชีวิตมาพอได้รู้ดีรู้ชั่ว รู้ว่าทำดีแล้วได้อะไร ทำชั่วแล้วได้อะไร
การไม่คบเพื่อนชั่ว ก็เป็นหนทางหนึ่งที่จะไม่นำเราไปสู่อบายมุขต่างๆ
ยามเราลำบาก หันหน้าไปหาใครเขาก็เมิน ไม่อยากต้อนรับ เขาอยากคบอยากเจอแต่คนที่ฐานะเสมอหรือใกล้เคียงกัน กลัวเราไปเบียดเบียน
หนทางสู่ความสุข ก็มีมากมายให้เราเลือกเดิน ถ้ารู้ว่าที่ทำไปมันไม่ดี เลิกเสียก็ไม่สาย
ขอบคุณทุกท่านที่เป็นกำลังใจให้เสมอ

บล็อคของคุณป้ามีประโยชน์มากเลยค่ะ ได้ยิ้ม ได้มีความสุขเวลาเห็นคุณป้าไปเที่ยว ได้แชร์ของอร่อยๆ ที่เที่ยวสวยๆแบบญี่ปุ่น ที่บางคนไม่ได้สัมผัส

แต่อีกมุมหนึ่ง กว่าจะมีความสุขและรอยยิ้มแบบวันนี้ได้ คุณป้าผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมาย เรื่องเล่าชีวิตของคุณป้าเป็นเหมือนครู ที่สอนหนูได้เลยค่ะ ชีวิตคนเราไม่ได้สุขตลอดเลยนะคะคุณป้า กว่าจะผ่านจุดๆหนึ่งที่ลำบากและทุกข์ใจ

ต้องขอบคุณคุณป้านะคะ ยิ่งอ่านและได้ติดตามเรื่องราว ไม่ว่าจะเรื่องไหนๆ ก็ยิ่งรักคุณป้าขึ้นทุกวัน ชอบรอยยิ้มของคุณป้ามากๆเลยค่ะ ขอให้คุณป้ามีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะคะ

ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง อยู่อย่างไรให้มีความสุข กำลังคิดว่าจะเขียนเรื่องนี้ รออ่านต่อไปคะ

มารออ่านค่ะป้า

สวัสดีค่ะคุณน้า

ขออนุญาตเรียกน้าเพราะดูหน้าตาคุณน้าน่าจะอ่อนกว่าแม่นกหลายปี อ่านเรื่องนี้แล้วเศร้าใจ แต่นกคิดว่าคนเราทำอย่างไรก็ได้อย่างนั้น การใช้ชีวิตแบบประมาท ไม่ว่าสามีจะเป็นคนชาติใหน หรือแม้ต่คนโสดเองก็ตามสุดท้ายก็ต้องลำบากกันทุกคนค่ะ

ชอบอ่านบลอกของป้าพนอจันเพราะให้ข้อคิดที่ดีเสมอเลยค่ะ
หวังว่าคนอื่น ๆ ที่ได้มาอื่นคงได้เกิดปัญญาเช่นกัน ในการดำเนินชีวิต

กราบขอบคุณที่ไปเม้นให้คะ อ้อ เอาไก่ผัดพริกหน่อไม้ดองมาฝากถึงที่เลย


บุญรักษานะคะ

แวะมาทักทายคุณป้าพนอจัน
เห็นกันอยู่บ่อยๆ กระทู้ทำอาหารของป้าหนูก็แจมบ้าง

เพิ่งกลับมารื้อบล็อกตัวเองเมื่อไม่นานมานี้เอง ขอแอดคุณป้าไว้ด้วยนะคะ
ตอนแรกหนูนึกว่าป้าเป็นคนเชียงรายเสียอีก ไม่รู้ไปอ่านตรงไหนมา พอมาอ่านเรื่องราวจริงๆ ถึงรู้ว่าเป็นสาวชาวกรุงนี่เอง

เรื่องที่เล่าให้บล็อกนี้ น่าเห็นใจพี่เขานะคะ แต่ผลก็มาจากเหตุการทำตัวของเขาเอง เรียกได้ว่าใช้ชีวิตแบบประมาทได้หรือเปล่า

อ่านแล้วเก็บเป็นข้อคิดสำหรับคนที่ใช้ชีวิตไม่รอบคอบ มีน้อยใช้น้อย มีเยอะก็ควรจะเก็บออมเราไม่รู้ว่าอนาคตเราจะเป็นยังไงนะคะ

คุณป้าคงทำได้แบบ อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆนะคะ


ใกล้สปริงที่ฮอลแลนด์เต็มทีแล้ว
เอาทิวลิปมาฝากค่ะ

น่าสงสารคุณปุ๊ยจังเหมือนกันค่ะป้า
เรื่องแบบนี้ถือเป็นเรื่องเตือนใจใครได้อีกหลายๆคนนะคะทั้งในเรื่องความไม่แน่นอน การวางแผนอนาคต แล้วก็เรื่องคู่ครอง ที่น่าสงสารที่สุดเห็นจะเป็นลูกๆสองคนของคุรปุ๊ยซิคะ พ่อก็เป็นอย่างนี้กลับไปไทยจะมีใครเลี้ยงดูมั้ย

สวัสดีค่ะ ไม่อยาดเรียกว่าป้าเลย เพราะดูยังสาวสวย เปรี้ยวได้ใจ แวะมาอ่านแล้ว รู้สึกเห็นใจค่ะ...
ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่มี พ่อบ้านเป็นชาวญี่ปุ่น อยู่กันมา 20ปีแล้วค่ะ ปัญหาเล็กน้อยมีบ้าง...แต่ ก็โอเคค่ะ...เพราะคิดว่าถ้าไม่มีเลยคง ราบเรียบไร้สีสันเกินไป..555
ที่แวะมาเจอบล๊อคนี้ เพราะ แอบมาจิ๊กเอาสูตรแหนมเนือง ของป้าไปใช้น่ะค่ะ...ต้องขอบพระคุณมาก พลิกแพลงได้ อร่อยถูกใจตัวเอง เพราะไม่มีคนช่วยกิน..555 นี่แหละ ชีวิตแม่บ้านในต่างแดน ในหุบเขา...ไม่รู้ว่าเขาไปกิน เที่ยวที่ไหนกันเหมือนที่ป้าว่ามานั่นแหละจ้า......เพิ่งเริ่มเขียนบล๊อค เหมือนกันค่ะ ยังไม่ค่อยดี ต้องมาศึกษาที่นี่บ่อยๆแล้วล่ะ..จะแวะมาดูบ่อยๆค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณอาพนอจัน(ขอเรียกคุณอานะคะ เพราะคิดว่าอายุน่าจะน้อยกว่าพ่อค่ะ)
อ่านเรื่องของคุณอาพนอจันทีไร ได้ประโยชน์และได้ข้อคิดมากค่ะ ทำให้รู้สึกว่าเราไม่ควรใช้ชีวิตอย่างประมาทร่วมถึงเรื่องการเลือกคู่ครองด้วยคะ
ขอบคุณมากค่ะจะรออ่านตอนต่อๆไปนะคะ

กำลังจะไปเที่ยวญี่ปุ่น อ่านมาเจอ blog ของคุณพนอจัน บางเรื่องอ่านแล้วสนุกจัง บางเรื่องอ่านแล้วก็ได้ข้อคิดดีดี ขอบคุณมากเลยค่ะ ที่เอาบางมุมมาแบ่งปัน

สวัสดีค่ะ คุณพนอจัน
ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ นะคะ

อ่านแล้วซึมไปเลย หายซ่าทันที ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีดีนะคะ

กราบสวัสดีคุณป้าพนอจันค่ะ..
หนูเป็นแฟนคลับของป้ามานานแล้ว..อยากไปเที่ยวญี่ปุ่นก็ได้ข้อมูลจาก บล็อคป้าเยอะเลยค่ะ..กิน เที่ยว ช็อป มีทุกอย่างเลย..หนูว่าหญิงไทยที่แต่งงานกับต่างชาติบางคนใช้ชีวิตไร้สาระจริงๆค่ะ ..เรื่องกิน เรื่องดื่ม เฮฮาปาร์ตี้ สำหรับหนูเป็นเรื่องปกติ แต่การพนันนี่น่ากลัว.บางคนเสียเป็นแสนๆแล้วสามีต้องมาคอยใช้หนี้ให้..สงสารผู้ชายพวกนี้จัง..เกิดมามีกรรมต้องตามใช้หนี้ไพ่ให้เมีย..

อ่านแล้วชวนคิด ขอบคุณป้าที่เตือนให้มีสติกับชีวิตค่ะ

สวัสดีค่ะ เพิ่งมาอยู่ญี่ปุ่นได้3เดือน ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะค่ะ มีทั้งดีและไม่ดีปะป่นกันไป ว่าเราจะเลือกทางแบบไหน ไม่มีใครกำหนดได้นอกจากตัวเราเอง สู้สู้ค่ะ