วันนี้ มาในโหมด ดราม่า ละครหลังข่าว คนที่เป็นแฟนคลับป้า ส่วนมากจะเห็นว่าป้าจะดูอารมณ์ดี สดใส ไม่เครียด แต่อยากจะบอกว่า ลึกๆแล้ว มีอารมณ์ที่อ่อนไหวมาก คนเราพออายุมากขึ้น หลายๆอย่างก็เปลี่ยนไป ไม่ว่าความรู้สึก และอารมณ์ นอกจากร่างกายจะหย่อนยานไปทุกส่วน จิตใจก็พลอยอ่อนตามไปด้วย ดังดราม่าที่จะเล่าต่อไปนี้..... ปีนี้เป็นปีที่ป้าจะมีอายุ 61 ปี จัดว่าเป็นวัยเกษียณ แก่ชราไปตามวันเวลา แม้จะทำตัวให้แจ่มใสกระชุ่มกระชวยเพียงไร ก็ไม่อาจหนีความจริงไปได้ เมื่อวาน สองวันก่อน เล่นเฟซอยู่เป็นปรกติ ที่เริ่มติดหนึบ ต้องเปิดเข้าเฟซก่อนที่จะมาพันทิป อ่านเรื่องโน้นเรื่องนี้ของคนในเฟซไปทั่ว ซึ่งป้ามีเพื่อนอยู่เจ็ดร้อยกว่าคน และแล้ว ก็มาสะดุดเอาเข้ากับ หัวข้อหนึ่ง ที่ คุณ Pom Paht เข้าจ่อหัวว่า เฝ้าแม่ โอ๊ย....โดน ...เป็นอย่างมาก กดเข้าไปดู เห็นภาพคุณแม่ของคุณป้อม นอนป่วยผ่าตัดหัวเข่าอยู่บนเตียง ก็ส่งข้อความไปให้กำลังใจให้หายป่วยโดยเร็ว แล้วก็กดอ่านคนโน้นคนนี้ไปเรื่อยๆ จนวันต่อมา คุณป้อม ก็โพสรูปคุณแม่ที่นอนป่วยอยู่ แล้วก็บอกสเตตัส ว่า เฝ้าแม่ บอกจริงๆ ...คำนี้รบกวนจิตใจป้ามากๆ.... อยู่ๆ ก็นอนน้ำตาไหล ร้องไห้คนเดียว.... ใครจะรู้บ้างว่า คำๆนี้มันลึกซึ้งกินใจเหลือเกิน คุณป้อมที่เป็นผู้ชาย เขาไปเฝ้าคุณแม่ที่ป่วย นอนอยู่โรงพยาบาล อยากมีลูกชายอย่างนี้จัง .... นึกถึงตัวเองว่า ถ้าเราป่วยไข้อยู่ญี่ปุ่น จะเหงาหงอย เศร้าสร้อยเพียงไร อยากมีครอบครัวที่อบอุ่น ลูกหลานแวดล้อม มาคอยเฝ้า คอยห่วงใยแม่ คิดขึ้นมาครั้งไร ก็อดดราม่า ร้องไห้ไม่ได้ ตอนพิมพ์อยู่นี้ น้ำตาก็ไหลอีก การอยู่ต่างประเทศ หลายคนคิดว่าดี ได้อยู่ในประเทศเจริญ บ้านเมืองสวยงาม เทคโนโลยีล้ำเลิศ แต่ใครจะคิดบ้างว่า ท่ามกลางความสะดวกสบายหลายๆอย่าง สิิ่งเดียวที่หายากนั่นก็คือ ความรักความอบอุ่นจากครอบครัว ป้าอาจจมีลุงสาหร่าย คอยใกล้ชิดดูแล ให้ความรัก ความอบอุ่น แต่ในใจลึกๆ ป้าต้องการอยู่ใกล้ลูกหลาน อยากกลับไปเห็นรอยยิ้ม ของพวกเขา อาจจะเป็นเรื่องง่ายของหลายๆคน แต่มันเป็นเรื่องยากสำหรับป้า ป้าไม่อาจทอดทิ้งลุงสาหร่ายไปได้ เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเกือบยี่สิบปี เวลาเกือบยี่สิบปีนี้ มันผ่านไปอย่างรวดเร็ว แม้จะเจอะเจอเรื่องร้ายๆกันมา เราก็ยังอยู่ด้วยกันเสมอ การที่จะทิ้งคนที่เขารักเรา และเราก็รักเขา ไป โดยเอาอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ ไม่ใช่เรื่องที่จะทำได้ ลูกหลานนั้น เราก็รัก อยากไปดูแลใกล้ชิด อยากได้ยินคำว่า แม่ ว่า ยาย อยากร่วมรับประทานอาหารกับลูกหลาน อยากคุยกับญาติพี่น้อง ยามเจ็บยามไข้ อยากมีลูกหลานคอยดูแลอย่างใกล้ชิด เมื่อเห็นสเตตัส ขึ้นว่า ....เฝ้าแม่....ทำให้รบกวนจิตใจเป็นอย่างมาก นอนน้ำตาไหลพรากๆ จนลุงสงสัย ว่าเป็นบ้าอะไร นอนร้องไห้โดยไม่มีสาเหตุ ไม่อยากเล่าให้เขาฟัง เพราะดูไร้สาระ เขาคงไม่สบายใจถ้าเราบอกว่า อยากกลับไปอยู่เมืองไทยกับลูกหลาน คนเราพอมีอายุมากขึ้น ก็คิดจะอยู่กับคนที่เรารักมากๆ เช่นลูกหลาน สามีนี้ก็รัก มันเป็นเรื่องทรมานใจอย่างหนึ่ง เลยมาระบายไว้ในบล็อก จะได้หายเครียด อากาศก็หนาวจับใจ ...อารมณ์คนก็พลอยเอาไม่อยู่ พยายามสงบอกสงบใจ คิดว่า ถ้ามันถึงเวลาเราคงได้กลับไปอยู่กับลูกหลาน   Create Date : 16 มกราคม 2555 26 comments Last Update : 14 ธันวาคม 2555 10:57:22 น. Counter : 2928 Pageviews. Share Tweet

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะคุณป้าต้อย อย่าคิดมาก คำว่าแม่ อยู่ในใจของลูกทุกคน หนูคิดว่าลูกๆที่ดีของคุณป้าไม่มีวันทิ้งคุณป้านะคะ   โดย: น้องแฝด IP: 119.42.99.80 16 มกราคม 2555 10:53:18 น.

ติดตามคุณป้ามาตั้งแต่ในพันทิป เฟซบุ๊ก จนมาถึงในบล็อก เป็นกำลังให้คุณป้านะคะ ถ้าเหงาก็กลับมาเยี่ยมเมืองไทยบ้างนะคะ สู้ๆ ค่ะ อยากเห็นคุณป้ามีแต่รอยยิ้มและมีความสุขมากๆ ค่ะ ^_^   โดย: เบ็ญ IP: 115.87.181.72 16 มกราคม 2555 11:16:33 น.

ขออนุญาต เม้นท์นะคะ พระอาจารย์ ว.วชิรเมธี บอกว่าให้อยู่กับปัจจุบัน แล้วจะไม่ทุกข์ แต่บางครั้งเราก็ทำใจไม่ได้ อดที่จะโหยหาสิ่งที่ขาดไม่ได้ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ.. ganbatte ne..   โดย: Yada IP: 124.120.219.38 16 มกราคม 2555 12:56:37 น.

ขอส่งกำลังใจให้ป้าต้อยนะคะ ช่วงชีวิตของมนุษย์ไม่ได้ยืนยาวนัก อยู่กับปัจจุบันให้มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: PAT IP: 49.229.154.15 16 มกราคม 2555 13:15:27 น.

เจก็เป็นนะคะ บางครั้งเหนื่อย เศร้า เหงา เบื่อ แต่ยังไง ก็ลุกขึ้นมา สู้ต่อไปคะ เป็นกำลังใจให้คุณป้าพนอจันคะ   โดย: เจมี่ เจ IP: 180.183.137.111 16 มกราคม 2555 14:14:55 น.

มาเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ   โดย: simplyusana 16 มกราคม 2555 14:52:10 น.

ป้าสู้ๆค่ะ อย่าปล่อยให้ความเหงาเข้ามาได้ค่ะป้า ออกไปเดินหรือหาหนังดูจะได้ไม่ต้องเศร้าค่ะ สู้ๆค่ะป้า   โดย: ไก่อเมริกา IP: 76.103.136.61 16 มกราคม 2555 15:31:28 น.

ขอเป็นกำลังใจให้คุณป้าด้วยอีกคนค่ะ สู้สู้นะค่ะ ความเหงามันทำให้บางครั้งใจเราก็รู้สึกทรมาน แต่สุดท้ายเราก็ต้องอยู่กับความจริง กับ ปัจจุบันให้ได้นะค่ะ ยิ้มสู้ค่ะ   โดย: Ooy1_chan 16 มกราคม 2555 16:39:37 น.

ขอบคุณทุกท่าน คิดว่าหลายท่านก็เคยผ่านอารมณ์คิดถึงบ้าน คิดถึงญาติพี่น้องที่เมืองไทย อยู่ต่างแดน บางครั้งก็ต้องใช้ความอดทน ไม่ใช่บ้านใช่เมืองเรา มองไปทางไหนก็ไม่ใช่ญาติพี่น้อง จะปรึกษาหารือใคร ก็ยาก ยิ่งอยู่แบบตัวใครตัวมันยิ่งว้าเหว่ ป้าอยู่กับลุงสองคน เข้าบ้านมาก็คุยกันสองคนผัวเมีย จะว่าดีก็ดี ไม่มีเรื่องมาก แต่บางครั้งก็อดเหงา และเพิ่งไปดูทีวี ที่เขาถ่ายเกี่ยวกับวันปีใหม่ ญาติพี่น้องมารวมตัวกันทานอาหารร่วมกัน และยิ่งใกล้ตรุษจีน ทีวีก็ถ่ายวิถีชีวิตคนจีน ที่จะทำอาหารดีๆมาร่วมกันทานกับญาติๆ ยิ่งสะท้อนใจ เราไม่มีญาติพี่น้องแบบนี้เลย ถ้าอยู่เมืองไทย ปีใหม่ก็จะมีการรวมตัวของญาติ กระเซ้าเย้าแหย่กัน ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ แต่เรามีกันแค่สองคนอยู่ ไม่มีลูกหลานมาคอยดูแลเลย เจ็บไข้ก็ได้อาศัยกันสองตายาย คิดแล้วเศร้าเหมือนกัน แต่จะพยายามทำใจ เมื่อชีวิตเราถูกกำหนดให้มาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งคะ   โดย: พนอจัน IP: 61.114.43.233 16 มกราคม 2555 17:08:31 น.

ป้าทำเอาเราร้องให้ตามเลย เข้าใจความรู้สึกนะค่ะ เราเคยเป็นตอนคนที่บ้านไม่สบายหนัก จะไปอยู่ใกล้ ๆ ดูแลใกล้ชิดก็ไม่สามารถทำได้ เพราะเราก็มีหน้าที่ความเป็นแม่ของลูกสามคน เป็นภรรยาของสามี หน้าที่ทางนี้ก็ต้องทำ ยิ่งตอนนี้พ่อบุญธรรมก็ไม่สบายอาการหนักก็ยิ่งร้องให้ทุกวันเลยค่ะป้า สู้ ๆ นะค่ะ เรามาให้กำลังใจคนไกลบ้านเช่นกันค่ะ อย่างไรเสียก็คิดว่ามีมิตรภาพดี ๆ มีกำลังใจ มีน้ำใสใจจริงของเพื่อน ๆ อยู่ตรงนี้นะค่ะ   โดย: Madame Kp 16 มกราคม 2555 19:04:05 น.

หวัดดีค่ะป้าพนอจัน ความรู้สึกของคนไกลบ้านคงไม่ต่างกัน ทางบ้านคิดว่าเราสบายแล้ว ใช่ค่ะสบายกาย แต่ใจก็ยังคิดถึงบ้านเสมอ ตุ๊กก็เป็นคนนึงที่เหงา อยากให้ทางบ้านสนใจ อยากได้รับการ์ดตามเทศกาลต่างๆ หรือแม้แต่อีเมลล์ถามไถ่ เล่าสู่ชีวิตให้กันฟัง แต่ก็เป็นเราฝ่ายเดียวที่ส่งข่าวไปตลอด จนเดี๋ยวนี้ไม่ส่งแล้ว เวลาส่งการ์ดไปหาทางบ้าน ก็จะมี ปล.ว่า คิดถึงตุ๊กบ้างนะ ติดต่อตุ๊กมาบ้าง แล้วน้ำตาก็ซึม เคยเขียนอีเมลล์ระบายความในใจถึงพี่สาว และบอกว่าอยากได้โปสการ์ดสักใบจากเมืองไทย แต่ไม่มีมาเลย มาอยู่นี่จะ 4 ปีแล้ว น้อยใจมาก อยากได้กำลังใจ ความสนใจจากครอบครัว ปล.ช่วยป้าได้หรือเปล่าคะนี่ ระบายเรื่องตัวเองล้วนๆเลย..อิอิ   โดย: kamaron 17 มกราคม 2555 2:59:55 น.

เหมือนกันค่ะ อยู่ที่ญี่ปุ่นเหงาและหนาว แม้ว่าจะมีทั้งสามีและลูกที่น่ารัก แต่อดคิดถึง พ่อ แม่ พี่น้องที่เมืองไทยไม่ได้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ติดตามผลงานป้าตลอด แต่ไม่ได้คอมเม้นท์อะไร ได้แต่แอบดู รายการดี ๆ ที่เอาลงมาให้ดูอย่างละเอียด ชอบมากค่ะ สู้สู้ค่ะ แตง อูซูโนะมิยะค่ะ   โดย: แตง อุซูโนะมิยะ IP: 58.93.71.174 17 มกราคม 2555 7:38:26 น.

อยากกลับไปอยู่เมืองไทยเหมือนกันค่ะคุณน้า ยิ่งอยู่ต่างแดน พอไม่สบายแล้วคิดถึงแม่ทุกที อยากให้แม่ตัวเองดูแลเรา เพราะไม่สบายทีไรจิตใจอ่อนไหวตลอดเลย ปล.เป็นกำลังใจให้คุณน้าด้วยค่ะ อยากอยู่ใกล้ลูกหลานก็หาโอกาสแวะกลับไปชาร์ทแบตสักนิดนึงนะคะ เผื่อจะได้ช่วยคลายความเศร้าไปได้บ้าง   โดย: thattron 17 มกราคม 2555 13:48:21 น.

ขอเป็นกำลังใจให้คุณป้านะคะ บีส เองก็เหงาเหมือนกันค่ะ อยากกลับไทยค่ะ   โดย: beeze IP: 219.126.187.128 17 มกราคม 2555 19:14:41 น.

ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง เขาว่าอากาศก็มีส่วนทำให้คนเกิดอารมณ์เศร้า เหงา เวลาอากาศร้อนไม่ค่อยเป็นเท่าไหร่ เพราะออกไปโน่นมานี่สบายๆ แต่พออากาศหนาว ไม่อยากออกจากบ้านไปไหน นอนห่มผ้าดูทีวี หรือเล่นเน็ต เห็นอะไรก็อ่อนไหวไปเรื่อย นี่ยังดีที่ได้สามีดี เอาใจใส่ ขนาดเราเหวี่ยงไปด้วยอารมณ์บอกไม่ถูก มันหงุดหงิดเหมือนคนเลือดจะไปลมจะมา ทั้งๆที่ไม่มีประจำเดือนมาเกือบสามสิบปี หรือคนอายุวัยนี้อารมณ์จะแปรปรวน เดี๋ยวดีเดี๋ยวเศร้า คุณ kamaron ป้าเข้าใจความรู้สึกของคุณ พวกเขาก็คงเป็นห่วงคุณแต่อาจจะยุ่งวุ่นวายในชีวิตประจำวัน ไม่เข้าใจคนไกลบ้าน ว่าการได้รับการ์ดจากใครที่รัก มีความหมายมากเพียงใด คุณ thattron ป้าก็คิดเลยไปถึงเรื่องการเจ็บป่วยแล้วต้องนอนรพ อยากให้มีลูกหลานมาเยี่ยม คนป่วยใจก็อ่อนแรง ถ้าได้กำลังใจจากคนอันเป็นที่รักคงหายวันหายคืน คุณมาดามเคพี น่าเห็นใจสาวๆที่ต้องจากบ้านมามีครอบครัวต่างแดน หลายคนมีความคิดถึงบ้าน อยากกลับไปดูแลพ่อแม่ที่แก่เฒ่า อย่างป้าอยากกลับไปดูลูกหลาน พ่อแม่ก็ไม่อยู่ให้ห่วงแล้ว เหลือแต่ลูกกับหลานนี่แหละ ขอบคุณ คุณบีส ที่มาเป็นกำลังใจให้คะ   โดย: พนอจัน (พนอจัน ) 17 มกราคม 2555 21:03:35 น.

เป็นกำลังใจให้ป้านะคะ   โดย: เรยา ก๋ากั่น IP: 103.1.164.193, 141.0.9.57 17 มกราคม 2555 22:42:36 น.

เป็นกำลังใจให้นะค่ะเข้ามาอ่านและดูรูปตลอดแต่ยังไม่เคยเข้ามาทักทายเลยขอส่งกำลังใจจากไทยให้ป้านะค่ะ เดือนเมษาจะไปญี่ปุ่นเราอาจได้เจอกัน ความเหงาจงคลาย สุขสบายมาเยือน   โดย: แอร์กี่ IP: 223.204.193.155 17 มกราคม 2555 23:01:00 น.

อ่านที่คุณป้าเขียน แล้วน้ำตาไหลค่ะ คือของแจ๋มแม่อยู่ซิดนีย์ค่ะ ลูกอยู่ไทย แม่มีลูก 4 คน ทุกคนได้ไปอยู่กับแม่หมด แต่แจ๋มต้องอยู่กับสามีและลูกที่เมืองไทย มาครั้งเมื่อมีปัญหาก้ออยากให้แม่เป็นที่ปรึกษา ปลอบใจแต่เนื่องจากอยู่ไกล และช่วงเวลานั้นประมาณปี 47 ไม่ได้มีอะไร ๆ ที่ช่วยให้คุยกันได้ง่าย ๆ เหมือนตอนนี้ ที่สำคัญแม่เป็นโรคมะเร็งตับระยะสุดท้ายเมื่อเดือนเมษา 48 และกลับมาหาแจ๋มที่เมืองไทย ได้ 7 วันก็ เสียค่ะ ไปเสียหลังจากไหว้พระแก้วที่ด้านข้างศาลหลักเมือง เป็นกำลังใจให้คุณป้านะคะ ไม่มีใครได้หมดทุกอย่างใช่ไหมคะ มีสามีน่ารัก ก้ออาจจะต้องห่างจากลูกหลาน แต่ถ้ามีลูกหลานน่ารัก แล้วอยู่คนเดียว ในบางเวลาเราก็อาจเหงาคิดถึงสามีเหมือนกัน ติดตามคุณป้าตลอดนะคะ ยิ้มสู้ค่ะ   โดย: แม่น้องโอปอล IP: 124.121.62.181 20 มกราคม 2555 23:03:51 น.

ขอบคุณ คุณเรยา ก๋ากั่น ขอบคุณ คุณ แอร์กี่ ไม่ทราบจะใช่คุณแอร์กี่คนดังหรือไม่ ถ้าใช้ดีใจจัง ถ้ามาญี่ปุ่นเมื่อไหร่ หลังไมค์มาได้เลย จะได้พบกัน หลังจากเป็นแฟนคลับมาสมัยคุณดังๆ ขอบคุณ คุณ แม่น้องโอปอล เสียใจด้วยที่คุณแม่คุณจากไปด้วยโรคมะเร็ง ท่านคงได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี ผู้หญิงเรานี้ ก็ต้องบอกว่า ใครเลยจะเข้าใจเราดีไปกว่าคนเป็นแม่ ที่พร้อมจะให้คำปรึกษากับลูกๆ ไม่ว่าลูกจะสุขจะทุกข์แม่พร้อมอ้าแขนรับลูกเสมอ ป้าขาดแม่ไปแต่เด็กๆ อยากมีแม่เหมือนกัน แต่ตอนนี้ก็เป็นแม่ของลูกสาวสองคน ได้แต่เฝ้าดูเขาอยู่ว่าหนทางชีวิตจะไปทางไหน ถ้าเขาต้องการคำปรึกษาก็พร้อมเสมอ ดีว่าเลี้ยงเขามาแบบให้ช่วยตัวเอง เขาก็ดำเนินชีวิตไปได้ดีพอประมาณ   โดย: พนอจัน (พนอจัน ) 25 มกราคม 2555 9:10:01 น.

น้ำก็เป็นบ่อยๆค่ะป้ายิ่งตอนนี้ที่ญี่ปุ่นอา กาศหนาวก็คิดถึงเมืองไทยทุกทีบางครั้งก็อยากจะเอาลูกกลับไปเลี้ยงที่ไทย โดยให้สามีทำงานอยู่ญี่ปุ่นคนเดียวแต่ก็ ทำแบบนั้นไม่ได้อย่างที่ป้าเราเคยร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน ยังไงน้ำก็เป็นกำลังใจให้ป้าค่ะสู้ๆไปพร้อมกันน่ะค่ะ น้ำ ทานากะ   โดย: น้ำ ทานากะ IP: 114.171.127.209 25 มกราคม 2555 19:30:29 น.

มาส่งกำลังใจให้คุณป้าอีกคน เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่ค่ะ อยากอยู่แวดล้อมลูกหลาน แต่ก็ต้องตัดใจ มีความสุขกับสิ่งใกล้ตัวนะคะ   โดย: กรุ๊ปบีราศีสิงห์ 26 มกราคม 2555 21:06:09 น.

เป็นกำลังใจให้ป้าพนอจันทร์น่ะค่ะ กำลังจะเป็นคนไกลบ้านอีกคนค่ะ ยังงัยก็สู้สู้ค่ะป้า บางครั้งเราก็ต้องมีบ้างค่ะอารมณ์แบบนี้ แต่อย่าให้อยู่กับเรานานน่ะค่ะ   โดย: Jaechan 29 มกราคม 2555 10:55:04 น.

สวัสดีค่ะ นี่ก็เลยปีใหม่ เลยตรุษจีน และกำลังจะถึงวันแห่งความรัก เราคนไทย อินกันทุกเทศกาลเพื่อความสดชื่นของชีวิตอันแสนสั้น ปีนี้ฟ้าใสก็ 60 กว่า ๆ แล้ว ชอบนึกถึงแต่ความหลัง นึกแล้วก็เศร้า ทั้งที่ครอบครัวก็สุขสบายดี สามีเกษียณ ลูกทั้งสองมีงานทำที่ดี แต่ทำไมเราบางเวลาถึงมีบทเศร้า ก็คิดว่าเข้าใจความรู้สึกของคุณพนอจันนะคะ แต่คุณพนอจันทราบหรือเปล่า คุณมีแฟนคลับตั้งมากมายที่คอยให้กำลังใจ คอยติดตามผลงาน คอยคุย ให้คลายเหงาตั้งมากมาย ยิ้มรับกับเหตุการณ์นะคะ   โดย: ฟ้าใส IP: 110.168.212.72 6 กุมภาพันธ์ 2555 20:37:48 น.

เข้าใจความรู้สึกยินดีที่ไ้ด้มีโอกาสรู้จักพี่นะคะ   โดย: chanya wongrod IP: 110.49.233.117 10 กุมภาพันธ์ 2555 8:02:22 น.

ขอส่งอีกแรงใจ ให้พี่มีความสุขและเข้มแข็งบนทางที่พี่เลือกเดินครับ   โดย: กะปอม IP: 49.240.218.253 19 กุมภาพันธ์ 2555 22:09:05 น.

คุณป้าดูไม่แก่เลย เป็นกำลังใจให้ค่ะ เคยอยากมีชีวิตอยู่ต่างประเทศ อยากอยู่ญี่ปุ่นแต่คุณป้าบอกว่ามันเหงา แต่ว่าการที่อยู่ที่มีญาติพี่น้องรู้จักกัน บางครั้งก็มีความรู้สึกว่าอยู่ตัวคนเดียวในโลกได้เหมือนกันนะคะ   โดย: ส้ม IP: 171.7.206.175 20 กุมภาพันธ์ 2555 12:58:31 น.