ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ค่ะ
เรื่องแบบนี้ยังมีอีกเยอะในเมืองไทยเรานี่แหละค่ะจึงกลายเป็นปัญหาสังคมไป

ติดตามป้าพนอจันมานานพอสมควร แต่ไม่เคยโพสท์คอมเม้นท์เลย

วันนี้อยากบอกป้าว่า ขอขอบคุณสำหรับเรื่องราวต่างๆ ที่ป้านำมาเขียน มาเล่า เพื่อเป็นอุทาหรณ์ให้กับคนที่ผ่านเข้ามาอ่านเจอ

สุดท้ายขอให้ป้าพนอจันและลุง มีสุขภาพแข็งแรง และมีความสุขมากๆนะคะ

จะคอยเป็นกำลังใจให้ป้้าและจะรออ่านเรื่องราวต่างๆ จากป้าตลอดไปนะคะ

ขอบคุณค่ะ คุณพี่พนอจันทร์สบายดีนะค่ะติดตามอ่านบล๊อคและกระทู้คุณพี่มาตลอดค่ะ ตุณพี่เอาเรื่องเป็นอุธาร์หอน (เขียนผิดขออภัยนะค่ะ)เอาไว้เตือนเพื่อนๆๆ อ่านแล้วก็ได้แต่อนาถในชีวิตแอนนานะค่ะ

อ่านแล้วก้อสลดใจตามเลยค่ะคุณป้า..
เพราะเงินตัวเดียวจิงๆด้วย ที่ทำให้คนเราทำได้ขนาดนี้..

อ่านแล้วเศร้าใจจังเลย

อ่านแล้วตกใจคะ ไม่คิดว่าจะีมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นจริงในสังคม เืรื่องนี้สอนอะไรๆไ้ด้เยอะมาก ขอบคุณที่เอามาอ่านให้ได้รู้และเตือนใจตัวเราเอง

สวัสดีคะคุณป้าพนอจันติดตามอ่านบล็อกของคุณป้ามาตั้งแต่ยังไม่เป็นสมาชิก เข้ามาอ่านทีไรเก็บไปสอนใจตัวเองทุกครั้ง จะทำดีเท่าที่จะทำได้คะขอบคุณคุณป้ามากคะ

อ่านแล้วชอบมากๆ เลยคะ
เตือนตัวเองได้ดีทีเดียว
เพราะแอ๋มก้อชอบแต่งตัวซื้อของแพงๆ
จะหยุดแล้วคะอ่านแล้วไม่อยากเปนแบบเรื่องนี้คะ
ขอบคุณมากๆคะ

พี่ต้อย..

เรื่องคนมีจิตวิปลาสชอบให้คนทำอะไรแปลกๆให้นี่ ได้ยินได้ฟังมาอย่างไรก็ยังไม่ช็อคเหมือนที่คนไทยคนนี้ไปเจอมา

ฟังแล้วก็สงสารเขานะพี่ ไม่รู้ว่าเวรกรรมอะไร ทำให้เขาต้องลำบากที่ต้องมี choice in life อย่างนี้

คิดถึงจังคุณป้าต้อย

ขอบคุณที่เอามาเล่่าให้ฟังค่ะ
คอยตามอ่านต่อ

แวะมาอ่าน..ด้วยคนค่ะ
ปล.ขอบคุณที่มีเรื่องเล่าที่ให้ข้อคิดนะคะ

Feel sorry for her ka..na song sarn makkk

lสวัสดีค่ะ คุณป้าพนอจัน ที่น่ารัก
ก็รู้จักหรือก็เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามมานาน...ก็เป็นคนนึงที่เคยอยู่ญื่ปุ่นมานาน แต่ไม่นาน กว่าป้า เพราะก็เลิกกับสามีญี่ปุ่นซะก่อน ตอนนี้ก็อยู่อเมริกาน่ะค่ะ แต่งและมาอยู่อเมริกาได้หลายเกือบๆ สามปีค่ะ ก็อ่านเรื่องขอโอบาซัง มาตลอดน่ะค่ะ
ก็ชอบเรื่องเขียนของคุณป้ามาตลอดน่ะค่ะ ก็บอกตรงๆน่ะค่ะ บางครั้งก็ตะหงิดๆใจบ้างน่ะค่ะ เพราะส่วนใหญ่ผู้หญิงไทยที่มาอยู่ที่ญี่ปุ่นก็ทำงานสะแน้ก หรือ เป็นสาวนั่งดื่ม ก็ส่วนมาก และก็ตัวเองด้วย ก็ไม่ปฏิเสธว่าเคยทำ เพราะชีวิต
เลือกได้ ก็ไม่ใช่ทุกคนจะทำงานสะแน้กได้ทุกคนนะคะ ถ้าหน้าตา แบบคุณป้า ก็คิดว่าเขาคงไม่รับ หรือก็แก่เกินไป?
ดันหน้าซังของคุณป้า ไม่เคยออกความเห็นเลยเหรอ ว่าแต่งตัว ลืมวัย เข้าใจว่า คนแก้ก็มีห้วใจ อยากถามว่า ชอบเอาเรื่องของคนอื่น หรือคนที่เขาเสียไปแล้ว มาเผา เอ้ย มาเล่า ให้คนอื่นฟัง ป้าไม่เห็นเคยเล่าเรื่องมีลูก มีเต้าของตัวเอง หรือเล่าเกี่ยวกับตัวเองมากๆให้คนอื่นเขาฟังน่ะ ว่าคนอื่น เอ้ย เล่าเรื่องคนอื่นมาซะเยอะ ถ้ามีลูก สาว ก็ให้ระวังนะ เพราะช่างว่า ช่างเล่าเรื่องของคนอื่นน่ะ ระวังเหอะ ส. แต่เรื่องคนอื่น มีเวลาให้สามีบ้างนะ สามีหน้าคุ้นๆ ไปคาราโอเกะไทยบ่อยๆ แถวอุเอโนะ แล้วถ้าป้า เกิดเป็นอะไรไป แล้วใครจะมาเป็นคนเล่าเรื่องของคนอื่นในญืี่ปุ่นหล่ะ? เศร้านะ อย่าลืมฝากผีฝากไข้ กับเพื่อนที่นิสัยคล้ายๆกัน ชอบเสือ ใส่เกือก เรื่องคนอื่น หรือคนเสียไปแล้ว
ก็เป็นคนนึงที่เคยทำงานกับมาม้าเดือน ถ้าใช่คนเดียวกันก็ขอให้ไปสู่สุขตินะคะ หม่าม้าเดือน
เก็บปากไว้กินหมาก หรือข้าวกับน้ำพริกเถอะโอบ้าซัง และคนที่เขาเสียไปแล้ว เขาก็คงไม่อยากให้ใครมาลื้ออดีตของเค้าหรอกนะป้า ช้อตโตะ ยกกุคะงัยชีเตะ ลองใข้สมองคิด แต่คงจะมีแต่มันสมองคนแก่ แก่เกินไปที่จะคิดว่า อะไรสมควร และไม่สมควรจะเล่า หรือเปิดเผยเรื่องคนอื่นเค้าหน่ะ
ขอเปลี่ยนชื่อป้าให้ใหม่นะ คุจิวะรุ่ย คุจิวารุ่ย โอบ้าจัง....๕๕๕๕๕๕๕ ก็สะใจนิดนึง ก็คงมีบ้าง ของขึ้นเพราะมาจี้ถูาจุด ก็เลยต้องมาขอเตือนคนแก่ อยู่เฉยๆ เก็บปากเก็บคำ เล่าแต่เรื่องดอกไม้ หรืออากาศที่ญี่ปุ่นก็พอนะ

สวัสดีและขอบคุณทุกท่านที่แวะมาทักทาย
และสวัสดีสำหรับคอมเม้นท์ของคุณ: Ex Ouchi คงอ่านไม่หมดในบล็อก ถีงได้มากล่าวหาว่าไม่ได้เล่าเรื่องตัวเอง ลองหาอ่านหัวเรื่องให้ดีๆ เพราะมีแบ่งย่อยออกไปชื่อหัวข้อว่า ป้าพนอจันขอเล่า ซึ่งได้เล่าเรื่องราวชีวิตตัวเองตั้งแต่เด็กจนปัจจุบัน ได้แยกเล่าออกเป็นสิบสองตอน

อยากจะมาหาเรื่องอะไรกับคนคราวป้าคราวน้า ใครอ่านที่คุณเขียนเขาก็คงเข้าใจว่าคุณคงไม่ค่อยสบาย ยินดีให้มาปลดปล่อยอารมณ์ในบล็อก อ่านแล้วสนุกดี
การที่ป้านำเรื่องของหลายชีวิตในญี่ปุ่นมาเล่าให้ฟัง เพราะยังมีสาวๆอีกหลายคนที่ได้ดีแล้วยังไม่รู้ว่าได้ดี ยังอยากได้อะไรที่เกินตัวอีกมาก ไม่รู้ว่าคนอื่นเขาลำบากยากกันแค่ไหน บางคนอยู่แต่ในบ้านในสังคมแคบๆ ไม่ได้ไปไหนรู้จักใคร ไม่มีเพื่อนคอยพูดคุยปรึกษา ไม่มีใครคอยให้กำลังใจ อย่างน้อยถ้าเขามาอ่านเรื่องราวของคนอื่น เขาก็จะได้รู้บ้างว่า ชีวิตเขาสบายแค่ไหน จะได้ปรับปรุงตัวให้อยู่ได้ไม่เครียด

อ้อ..เรื่องสามีป้าหน้าคุ้นๆในคาราโอเกะไทยอะไรนั่น ก็ต้องขอบอกว่าเป็นคนอื่นแน่ๆ เพราะลุงเขาไม่ดื่มเหล้าไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน เพราะเราจนค่ะ ไม่มีเงินไปเที่ยวฟุ่มเฟือย อยู่บ้านนอนดูทีวีเสียเป็นส่วนมาก จะว่าคนอื่นละก็คิดให้ดีก่อน พิมพ์เอาตามใจแบบนี้ไม่น่ารักนะ สงสัยคุณจะดูหนังพวกที่นางเอกขี้อิจฉาหรือนิสัยไม่ดีมามาก ก็เลยมาพ่นอะไรที่บอกถึงนิสัยที่ขาดการอบรม อยากจะเข้ามาด่าว่าอะไรอีกก็มาเถอะ สนุกดี ไม่ถือสาหรอก
เรื่องแต่งตัวก็แต่งตามวัย แต่งตามความเหมาะสมกาละเทสะ ที่บอกว่าอยู่ญี่ปุ่นมานาน ก็คงรู้ว่าสังคมญี่ปุ่นเรื่องแต่งตัวเขาไม่แคร์กัน ใครใคร่แต่งอะไรก็แต่งไป ไม่ได้ไปหนักหัวใคร

ถ้าไม่มีอะไรทำ ก็เข้ามาในนี้บ่อยๆก็ได้ ไม่ว่าอะไรหรอก
อ่านหนังสือแตกหรือเปล่าที่หาว่าป้าไปเผาคนตาย เพียงเขียนเล่าว่า เพื่อนโทรมาบอกว่า คนรู้จักกันผูกคอตาย เพราะโดนคนไทยด้วยกันแย่งสามี ไปเผาคนตายตรงไหน มีแต่สงสารเขา คนเขาก็ไปร่วมงานศพกัน สงสัยจะแค้นอะไรหรือเปล่า ถึงใช้คำพูดแบบนั้น

ป้ารู้จักคนในญี่ปุ่นหลากหลายอาชีพ อย่างที่บอก และส่วนหนึ่งก็เป็นสาวๆที่ทำงานนวดบ้าง ทำงานแสน็กบ้าง เพราะไม่เคยรังเกียจพวกเขา ถือเป็นคนไทยด้วยกัน จะสนุกสนานพูดคุยและมักมีคนมาระบายเรื่องราวต่างๆให้ฟัง ถ้าบอกว่าเคยอยู่ญี่ปุ่นอย่างที่บอก ก็ต้องรู้ว่าบางทีมันหาเพื่อนที่จริงใจยาก บางคนก็อิจฉากัน เห็นใครได้ดีกว่าไม่ได้ การถ่ายทอดลงในบล็อกของป้าก็อยากให้ได้เห็นแง่มุมหนึ่งของชีวิตหญิงไทยซึ่งต่างก็ดิ้นรนอยากสร้างความมั่นคงให้ชีวิต เขียนว่าป้าพอใจแล้วก็กลับมาใหม่นะ รออยู่

ขอโทษนะคะ Ex Ouchi
เท่าที่เราอ่านเรื่องที่คุณแม่เราเล่ามา
แม่เราเค้าก็เขียนเอาไว้ แล้วว่า เล่าเพื่อเป็นอุทธาหรณ์ และให้เพื่อนในบลอคอ่านกัน จริงๆ คุณก็ให้ความเห็นดีดีก็ได้ไม่ต้องแสดงกิริยา มาว่าแม่เราเลยนี่คะ
แล้วนี่ยังปั้นน้ำเป็นตัว มาบอกว่า พ่อเลี้ยงเราชอบเที่ยวคาราโอเกะอีก..
เอาเรื่องที่ไม่จริง มาว่าคุณแม่เราแบบนี้ไม่ดีเลยนะคะ...

ยังไงวันหลังไปอ่านบลอคใครก็กรุณามีมารยาทนิสนึงนะคะ..
จะได้ไม่หน้าแตกแบบนี้หน่ะคะ

Ex Ouchi ทำใจให้ร่ม อ่านให้หมดทุกคำทุกตอน แล้วค่อย ออกความเห็นดีกว่านะคะ

เราเห็นว่า เรื่องราวที่นำมาแบ่งปัน เป็นข้อคิดเตือนใจได้อย่างดี ให้เราไม่เดินทางผิด

เข้าใจ ว่าชีวิตของบางคน มันไม่มีทางเลือกมากนัก แต่เราเลือกที่จะเป็นอย่างไรใช่ไหมคะ

มาให้กำลังใจคุณป้าต้อย ค่ะ
Ex Ouchi คะ หากตอนนี้คุณมีชีวิตที่ดีสุขสมหวังแล้ว ถือว่าคุรโชคดีแล้วค่ะ

แต่กับบางคนอาจจะยัง หรืออาจกำลังจะทำให้ชีวิตตัวเองตกต่ำ ยังไงซะอย่าเข้าใจเจตนาของป้าต้อยผิดเลยนะคะ

Ex Ouchi คะ ไม่หน้ามาเม้นท์ ให้คนอื่นเค้าเห็นถึง รอยยักในสมองคุณเลยนะคะว่ามีเท่าไหร่ มาเม้นท์ ประจานตัวเองทำไมแท้ๆ สมน้ำหน้าจิงๆ

ฮิ้ว......ถูกใจแฟนนนนนนน
เชียร์ป้านะคะ
ไม่อ่านไม่อยากรู้ ก็อย่า ส

ได้แต่อ่านแต่ไม่เคยเมนท์
แต่ก็รู้สึกว่าป้าเขียนไว้เพื่อเตือนสติ
และเป็นอุทาหรณ์

อ่านไม่ได้ศัพท์ ก็ไม่ควรจะจับไปหอนนะคะ

ขอบคุณค่ะป้า เป็นเรื่องที่ไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อนเลยค่ะ รู้แต่ว่าคนสมัยนี้เห็นเงินเป็นพระเจ้าและให้เกียรติเฉพาะคนมีตังค์หลายๆคนก็เลยพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้มีตังค์ และก็ยังมีคนอีกมากมายที่ไม่รู้จักให้เกียรติคนอื่นแต่ต้องการให้คนอื่นให้เกียรติตัวเอง...สังคมทุกวันนี้ย่ำแย่ สำหรับเราขอให้ทำอาชีพสุจริตไม่ผิดศีลธรรมไม่ว่าจะมีตังค์มากตังค์น้อยพวกเขาก็คือคนที่มีเกียรติเสมอ... รออ่านเรื่องต่อไปอยู่นะคะป้า

รออ่านมาหลายวันแล้วค่ะ คุณป้า
เรื่องวันนี้ ได้ข้อคิดมาก ๆเลยค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ จะติดตามอ่าน
เรื่องราวที่คุณป้านำมาเล่า และคำสอน
ต่าง ๆ ที่ คุณป้า สอนค่ะ

สวัสดีค่ะคุณป้า พนอจัน
ก็อาจจะอ่านเรื่องของคุณป้า ไม่หมดทุกเรื่องก็ยอมรับน่ะค่ะ ก็ไม่ใช่ไม่ชอบที่คุณป้าเขียนนะ แต่เรื่องอุธาหรณ์ของคนที่เขาเสียไปแล้ว และเค้าคงไม่อยากให้ใครมารู้เรื่องว่าเค้าเคยเป็นอะไร หรือทำอาชีพอะไรมาก่อนน่ะ ก็เป็นเรื่องของเค้า เพราะชีวิตคนทุกคน ต่างวิถีการดำเนินชีวิต
ก็อาจจะ คอมเมนต์แรงไปมากๆ ก็ขอโทษนะคะ ก็ประมาณว่า ตอนอ่านเรื่อง ก็อารมณ์ขึ้นไปนิ้สน่ะค่ะ ก็ขอบคุณสำหรับคำเตือนของป้าและสมาชิก รู้สิกมึนนิดนึง แต่ก็เออนะ เราอาจจะเป็นอย่างที่พวกคุณๆคอมเมนต์ แต่ก็คิดว่าไม่ใช่เพราะว่า เราไฮเปอร์กว่า...

ขอบคุณทุกท่านที่เป็นกำลังใจให้ป้า

และสำหรับ คุณ Ex Ouchi ที่เข้ามาดูผลงานที่พ่นเอาไว้

นับว่ายังดีที่รู้จักการขอโทษเมื่อรู้ตัวว่าทำไม่ถูก

จะวางลิงค์เรื่องที่เล่าไว้คราวก่อนเรื่อง คนไทยผูกคอตาย
อ่านหลายรอบ ยังไม่มีประโยชน์ไหนที่ไปว่าคนตายเลย นอกจากขยายความว่าเขาเป็ามาม้า คือเจ้าของร้านเหล้า เพราะอธิบายเพื่อคนที่ไม่ได้อยู่ญี่ปุ่นจะไม่เข้าใจคำว่าม่าม้า แปลว่าอะไร

https://www.bloggang.com/mainblog.php?id=toytokyo&month=07-01-2011&group=5&gblog=124

คุณคงอ่านแบบใจไม่อยู่กับตัว ถึงได้ตีความหมายไปว่าไปแฉหรือขุดเอาประวัติคนตายมาแฉ หรืออาจจะไปแสลงใจคุณจนทนไม่ได้ ขอด่าป้าเสียหน่อย คลายเครียด

แต่เมื่อแสดงนิสัยออกมาแล้ว ก็ไม่คิดว่าคนอื่นเขามาอ่านจะรู้สึกอย่างไร

บล็อกเปิดให้เม้นท์แสดงความคิดเห็นอย่างเปิดกว้าง

แต่ควรจะรู้จักการควรไม่ควรบ้าง

ถ้าคุณโดนคนหมั่นไส้ไม่พอใจคุณ เข้าไปเม้นท์แบบที่คุณทำ คุณจะรู้สึกอย่างไร แต่คุณก็คงไม่รู้สึกรู้สา เพราะอยู่ในที่มืด นึกจะด่าใครก็ทำได้ ไม่มีใครไปตามคุณถูกว่าอยู่ที่ไหนหน้าตาเป็นอย่างไร

คราวหน้าคราวหลัง จะไปเม้นท์บล็อกใครเขา ก็ควรระมัดระวังให้เกียรติเพื่อนสมาชิกท่านอื่นเขาบ้าง

ส่วนป้า จะอภัยให้ในครั้งนี้ ถ้าไม่อยากอ่านบล็อกป้า ครั้งต่อไป ก็ไม่ต้องเม้นท์อะไรให้เปลืองพื้นที่คนอื่น

เกลียดกันก็อย่ามายุ่งเกี่ยวกันจะดีกว่า ทางใครทางมันแล้วกัน ขี้เกียจทะเลาะกับคนไม่ปรกติ

แบบนี้ก็มีด้วยนะคนเรา

เขียนแบบเหวี่ยงยังงี้ เรียกว่า"ร้อนตัว"
ได้ไหมพี่ต้อย ฮะ ฮะ

ชอบก็อ่าน ไม่ชอบก็ผ่าน
ขอเขียนแบบ ไม่ถอดล็อกอินนะคะ อิ อิ

คุณป้าต้อยมีไรมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ
เรื่องราวมากมาย ถ้าไม่มีคนมาเล่าให้ฟังก็ไม่มีทางรู้

ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณป้า
ขอบคุณค่ะ ที่ยังมีน้ำใจไม่โกธร หรืออาจจะเคือง ก็ขอโทษมากๆค่ะ วันนั้นอารมณืหงุดหงิดกับสามี แล้วก็อ่านหลายเรื่อง เรื่องที่คุณป้าเขียนบางเรื่อง ก็อาจจะแทงใจดำตัวเอง ก็เลย หลุด ปกติก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ ถ้าไม่ชอบก็ไม่คุยหรือไม่เสวนาใดๆ อยู่ที่นี่ก็ทำแต่งาน ก็คิดว่าเข้าใจผิดไปเอง
ไม่เคยคิดว่า เกลียดคุณป้า แต่ดว่าเข้าใจผิดมากกว่า ก็ขอโทษนะคะ จริงๆ เป็นคนสุขภาพปกติดีค่ะ ไม่มีอะไรผิดปกติค่ะ ขอบคุณค่ะ จริงๆ ก็คืดว่า คงจะเลิกแล้วต่อกันนะคะ เพราะคุณป้าก็สวนกลับมาเยอะเหมือนกัน เพราะจะไม่คอมเมน่ท์อีกแล้วค่ะ จะเข้ามาแอบอ่าน และก็ชอบรายการอาหารของคุณป้ามากค่ะ วันนี้ก็ไปช้อปเครื่องปรุงที่เอเชี่ยนสโตร์ เพื่อจะทำตามสูตรคุณป้า ก็เป็นคนกรุงเทพฯ เหมือนกันค่ะ ชอบอาหารคล้ายๆกัน
โกเมนเน โอบาซัง

คุณ Ex Ouchi ป้าจะถือว่าเลิกแล้วต่อกัน ในเมื่อคุณก็รู้สึกตัวแล้วว่าแรงไป

ทีหน้าทีหลังไปบล็อกใครเขาละก็ ไม่ต้องถึงกับเยินยอ แค่เพียงอย่าทำให้เจ้าของบ้านเขารู้สึกจิตตก ก็นับว่าเป็นการดีแล้ว

โลกไซเบอร์ไม่ได้มีคนอ่านแค่คนสองคน มีคนเป็นหมื่นๆที่เขาอ่านกัน

ป้าก็ไม่ได้อยากได้รับแต่ช่อดอกไม้ โดนขยะปาใส่บ้างก็มีสีสันดีเหมือนกัน

ขอบใจที่เตือนสติเรื่องการแต่งตัว แต่ไม่ต้องห่วง อีกไม่นานไฟคงมอดลงไปบ้างตามวัย ระวังแต่ตัวคุณเองแล้วกัน เมื่อแก่เท่าป้า ที่ด่าป้าไว้ อย่าไปทำเอง

คนเราต้องแก่กันทั้งนั้น ไม่มีใครเลี่ยงได้ เมื่ออายุยืนมาเท่าป้าก็ทำให้ได้ครึ่งหนึ่งของป้าก็นับว่าดีแล้ว

ถ้าโกรธเคืองสามีเรื่องอะไร อย่ามาเที่ยวเหวี่ยงใส่คนอื่นเขาอย่างนี้ คนอื่นเขาก็จะเหวี่ยงกลับให้บ้าง อย่ามาว่ากันแล้วกัน

มาส่งเสียง กะรี๊ด ให้อีกรอบค่ะ
คุณป้า
CHEERS!

แทบจะกลั้นใจอ่าน ....
นี่แหละคนหนอคน ไม่รู้จักพอ

แถมมีบู้กลางบล้อกซะด้วย หุหุหุ

อ้าว...ไหนว่าอยู่อเมริกา
ฮู้ .....ขี้จุ๊ เบเบ้
แล้วขอโทษนี่ จะขี้จุ๊ ไหมค่ะคุณป้า

คุณป้าคะ
จริงๆ ก็คิดว่าตัดใจไม่อยากมีเรื่อง และก็คิดว่าเราผิดจริง และพยายามจะยุติ แต่ดูเหมือนคุณป้าก็ชอpโยนขยะกลับเหมือนกันนะคะ ก็เข้าใจนะค่ะว่าคนอยู่ ญี่ปุ่นจะค่อนข้างเก็บกดนิสนึง ยิ่งถ้าไม่มีงานทำ กินแต่บำนาญ ก็มีบ้างคงเครียด และ ก็เก็บกดพอสมควร...
เราเลิกแล้วต่อกันดีไหมคะ เพราะถ้าเขียนกันไปตอบกันไป ก็อมยิ้มกดคอมเมนท์ เพราะสะใจกับการตอบกลับของคุณป้า ถ้าพูดถูกใจส่งเงินใส่ซองให้ก็กล้าทำ เพราะก็คิดเหมือนคุณป้านะค่ะ ช่วยได้ก็ช่วยกัยไป
จริงๆ เริ่มโกธรตนเองแล้วว่า ไม่น่าเข้าไป ส ใส่ เกือก คอมเมนท์ ใครจะตาย หรือใครจะขุดคนตายมาเล่า ว่าคนสวยเคยเป็นอะไร และ เคยกินอึ จริงๆ เคยได้ยินเหมือนกัน ว่าผู้หญืงญี่ปุ่นทำอาชีพที่คนไม่ยอมรับ และติดยา และก็กินทั้งอึ และฉี่ด้วย ก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยค่ะ เพราะไม่ใช่เรื่องของเรา และแค่เราทำตัวของเราให้ดีและก็คิดว่าคงไม่ถึงขนาดนั้น
ก็เป็นคนแต่งตัวเป็น และก็คิดว่าถ้าอายุเยอะก็คงฟังบทสวดเจ้าแม่กวนอิม มีไหมคะจะส่งไปให้ค่ะ อยากได้อะไรจากอเมริกาไหมคะ จะส่งให้ค่ะ
ก็คิดว่าคงแต่งตัวสมวัย แต่ถ้ากระชากวัยก็ต้องดูว่ามากไปไหมค่ะ เวลาแต่งตัว แต่งตัวไม่เหมาะสม สามีก็จะบอกค่ะ เพราะเค้าทำงานราชการค่ะ
ขอโทษนะคะ ที่บอกว่าจะไม่คอมเมนท์แล้ว แต่พออ่านคำตอบ ก็คิดว่าไม่มีใครประเสริฐไปหมดทุกคนใช่ไหมคะ เลิกแล้วต่อกันค่ะ อยากแอบอ่านค่ะ แต่ไม่ชอบให้มาทวน คำ ก็คงเป็นเหมือนคุณป้านะคะ ก็คิดว่ามีสีสันดี ใช่ไหมคะ มีคนสรรเสริญมาเยอะ....แต่พอดิฉันแตกประเด็น หรือมั่วนิ่มนิดนึง เล่นเอาคุณป้าจิตตก ขอโทษค่ะ แล้วจะแกล้งเยินยอ บ่อยๆนะคะ (ล้อเล่นนะคะ)

คุณ โอมาย
จริงๆ ไม่ต้องการทะเลาะกับใครในบล็อคของคนอื่นน่ะค่ะ ดู ไอ พี เป็นไหมคะ ถ้าดูเป็นก็คงรู้ และ ก็ไม่ได้ขี้จุ้ ขี้จิ้ อะไรทั้งนั้นค่ะ แค่นี้ ไม่เคยคิดจะโกหกค่ะ อยู่ เวอร์จิเนีย สหรัฐอเมริกาค่ะ คุณ...อะไรดี เฮ้ิิอ

สวัสดีค่ะ กุ้งไม่ได้มาเยือมป้าเสียนานเลยเพราะตัวเองกำลังมีไฟเรื่องเย็บผ้าอยู่ค่ะ บางครั้งการที่เราได้ทำอะไรที่ตัวเองชอบก็สามารถทำให้ลืมสิ่งที่ไม่ดีที่เครียดๆ ไปได้กุ้งก็มีความสูขกับงานที่ทำค่ะ...แล้วจะแวะมาหาอีกค่ะ

มาให้กำลังใจค่ะ อย่าไปคิดให้ขุ่นใจเลยนะคะ ดีเสียอีกที่พี่ต้อยเอามาเล่าให้เป็นวิทยาทาน ให้ได้รู้อีกด้านนึงของชีวิตคน

กราบสวัสดีวันตรุษจีนพี่ต้อยและคุณลุงด้วยค่ะ

จากแฟนคลับประเทศจีน

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาทักทายกันค่ะ คิดถึงคนอยู่ไกลทุกท่านไม่ว่าจะเป็นที่ไทยหรือที่อื่นๆ

สำหรับคุณ Ex Ouchi ฉันก็เบื่อที่จะต่อล้อต่อเถียงอะไรกับคุณอีก ดูแล้วจะเป็นการไปสร้างความสนุกสนานให้คุณเกินไป ขว้างขยะข้ามประเทศกันไปมา ไม่เกิดประโยชน์แก่ใคร

ฉันก็ไม่ได้เครียดอะไร อยู่กันตามประสาตายายเงียบๆ เล่นเน็ตตอนกินข้าว นอนดูทีวีรายการดีๆ ชีวิตไม่ได้เก็บกดอะไร และฉันก็มีสิทธิ์ตอบโต้ด้วย เพราะคุณเล่นมาพ่นใส่ในบล็อกของฉัน คุณลองไปพ่นใส่บล็อกของคนอื่นดูสิว่า เขาจะยอมคุณไหม ดีมาก็ดีตอบ ร้ายมาก็ร้ายกลับไป
ปากก็ว่าขอโทษ แต่ก็จิกกัดมาหลายคำ การที่จิตตก ก็ด้วยว่า สงสารคนที่คงไม่ค่อยมีเพื่อน การที่ได้เล่าเรื่องราวต่างๆไม่ใช่เพิ่งจะเล่า เล่ามานานแล้ว ก็เหมือนการอ่านเรื่องราวในแมกกาซีน ถ้าคิดว่าตัวเองดีงามขนาดนั้น ก็ละไว้ไม่ต้องเข้ามาอ่านอีก ขอให้จบกันไป โปรดอย่าเข้ามากวนน้ำให้ขุ่นอีกจะขอบใจ

คนอ่านตั้งหลายคน ไม่มีใครเขามีปัญหาคุณป้าขา คราวหน้าจะเขียนอะไร ก็อย่าไปจี้ปมด้อยเขานะคะ อิ อิ

ขอบคุณค่ะ ป้าต้อย
ขอบคุณ ที่นำเรื่องราว มาเล่า มาบอกนะค่ะ จะได้ใช้ชีวิตอยู่ในความไม่ประมาทค่ะ ได้อ่านเรื่องที่ป้าเขียน แล้วเสียดาย
อนาคตป้า แอนนาจัง ทำไม ถึงเห็นเงินเป็นพระเจ้า เงินเป็นของดีถ้าเรารู้จักใช้
ถ้าป้าแอนนา รู้จักประมาณตัว แกคงมีครอบครัวที่อบอุ่น มีหลายคนที่เห็นที่รู้จัก ทำงานแบบนั้นมา แต่ตอนนี้ชีวิตเขา เจริญรุ่งเรืองมากๆค่ะ มีครอบครัวที่น่ารัก (เขียนยาวไปขอโทษค่ะ) ป้าค่ะอย่าไปจำเลยค่ะ เดี๋ยวมือสกปรกค่ะ สู้ๆค่ะป้า

ป้าต้อย ไม่ใช่ไก่อเมริกานะค่ะ
ไก่ อยู่ caนะค่ะ ไอพีก็ไม่เหมือนกันนะค่ะ
อย่าเข้าใจผิด ไก่นะค่ะ

ชอบอ่านเรื่องเล่าของคุณน้าค่ะ มีคติเตือนใจอยู่เสมอ

แวะมาส่งกำลังใจให้คุณป้า พนอจัน
(แฟนคลับนะจ๊ะ)

เป็นกำลังใจให้คุณป้าค่ะ
ชอบคุณป้าพนอจัน มากๆๆๆค่ะ
ติดตามอ่านเรื่องของคุณป้ามาตลอด

เข้าใจเจตนาของคุณป้า แค่อยากจะเป็นอุทธาหรณ์ เตือนใจ.. ขอบคุณที่แบ่งปันความหวังดี มาให้นะคะ .. บางที่ที่หนู ท้อใจ ก้อชอบมาอ่านเรื่องของคุณป้า อย่างน้อย ก้อยังมีคนที่ท้อใจหรือทุกข์ใจมากกว่าเรา ขอบคุณจริงๆ จากใจค่ะ

หนูจะติดตามอ่านตลอดไปนะคะ
....

แต่สำหรับ Ex Ouchi IP เป็นอะไรมากมั้ยค่ะ .. . กรุณาอย่าแสดงนิสัย ต่ำ ๆให้คนอื่นเค้าสมเพศเลยค่ะ ถ้าไม่อยากอ่านเพระาจี้ใจเรื่องเป็นเด็กนั่งดริ้ง แล้วคุณมา เสื.. อะไรค่ะ ไม่ต้องเข้ามาอ่านสิคะ

จี้ใจดำมากหรอค่ะ ?? ถึงมาไล่ด่า คนอื่นเค้า จิตใจอกุศล จิงๆ

พวกเราอย่าไปถือ อะไรกับคน "บ้า"เลยนะคะ .. .น่าสงสาร เค้าหน่ะค่ะ

เชียร์ ....คุณป้าค่ะ

เพิ่งได้เข้ามา หายไปนาน ตกใจเห็นคอมเม้น มาไห้กำลังใจคุณป้าคะ อยากบอกว่า อย่างน้อยทุกเรื่องที่คุณป้าเอามาไห้อ่าน ก็ทำไห้หูนแหละคนหนึ่ง ได้ข้อคิด เมื่อก่อนยังไม่รู้จัก บล๊อคของคูณป้า จะคิดว่าทำมั้ยชีวิตเราต้องมาเจอแบบนี้ ต้องมาอู่ยแบบนี้ พอได้อ่านเรื่องราวชีวิตคนอื่นที่ป้า เอามาเขียน ชีวิตเราไม่ได้แย่ไปกว่าคนอื่นเลย เราโชคดีกว่าหลายคนดว้ยช้ำ เราไม่ต้องลำบากไม่ต้องดิ้นรนอะไรแฟนเป็นคนดี ปัญหาของเรามันเล็กน้อยกว่าคนอื่นเยอะ ได้อ่านแล้วทำไห้เปลื่ยนความคิดใหม่ ขอไห้คุณป้าเขียนแบบนี้ต่อไปนะคะ จะคอยติดตามตลอดไป เป็นกำลังใจไห้ค่ะ

ขอบคุณ ทุกท่านที่เข้าใจเจตนาของป้า การนำเรื่องราวชีวิตหญิงไทยในญี่ปุ่นมาเล่า ไม่ได้ต้องการนำเรื่องของคนอื่นมาแฉ หรือประจาน แต่เป็นการเล่าเพื่อนให้เป็นบทเรียน บ้างก็ได้ประโยชน์จากการเล่าของป้า เป็นเพราะชีวิตใกล้เคียงกัน หาทางออกของชีวิตไม่ได้ ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร มีหลายคนก้าวพลาด เพราะรู้เท่าไม่ถึงกาล ไม่ยั้งคิดว่าทำลงไปแล้วผลที่ตามมาจะเป็นเช่นไร

การเป็นแม่เป็นเมีย มีหลายเรื่องราวให้ต้องตัดสินใจ
คนบางคนไม่รู้ว่า ชีวิตที่ตัวเองกำลังดำเนินอยู่ดีกว่าคนอื่น ที่เขาลำบากอีกมาก และหลายคนไม่เคยเห็นใจลูกผู้หญิงด้วยกัน ขอตัวเองสบายเป็นพอ

ป้าขอพักชั่วคราวสำหรับเรื่องเล่าของคนอื่น เพราะยังหลอนๆอยู่ เสียความรู้สึกไป ให้อารมณ์ดีกว่านี้คงกลับมาเล่าเรื่องอีก ขอบคุณค่ะ

ไม่ได้มาเข้ามาเม้นเสียนาน ไม่คิดว่าจะมีคนแบบนี้อยู่ด้วย คุณป้าเขาก็เขียนบล็อคมามาก ล้วนแล้วแต่ประโยชน์ไม่มากก็น้อย แต่ก็ไม่มีใครมาเขี้วงอะไรใส่ในบล็อคให้พวกเราชาวแฟนคลับต้องขัดใจ ถ้าจะให้ดีลองอ่านในหัวข้อ"รับปรึกษาปัญหาชีวิตดูน่ะค่ะ" ดิฉันว่าคุณEx Ouchi คงจะต้องมีปัญหาชีวิตแน่ๆ ถ้าชีวิตคุณดีก็ดีไป ถ้าวันหนึ่งมีปัญหาก็ไม่ใช่ว่าแก้ไม่ได้แล้วจะมาเหวี่ยงใส่คนอื่นเขา ไม่ชอบไม่พอใจก็อ่านเฉยๆ ถ้าดีถ้าชอบก็ให้กำลังเขาบ้าง อยู่มาก็หลายประเทศ นิสัยคนไทยน่ะค่ะ อย่าลืม คุณมาเม้นแบบนี้ในบล็อคป้าต้อย คนอื่นเขารู้หมดว่าเคยเป็นอะไร ไอ้ที่ดีๆอ่ะก็เก็บไว้ไอ้ที่ไม่ดีก็โยนไปที่อื่น อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ มัน...ทุเรศ คิดใหม่ ทำใหม่ ยังไม่สาย อย่าลืม นิสัยคนไทยน่ะ คนไม่ถุยน้ำลายใส่หน้าใครค่ะ
... ป้าต้อยทุกเรื่องล้วนเป็นสิ่งที่เตือนใจพวกเราชาวบล็อคเสอม อย่าสนใจเพียงเม้นเน่าๆ เม้นเดียวเลยค่ะ

ขอบคุณมากฯค่ะที่นำมาสู่กันฟัง

คุณป้านำเอามาบอกเล่าให้ฟัง ก็เป็นเหมือนคติสอนใจเราด้วย ว่าเราควรจะเดินทางไปทางใหนดี ดีจ๊ะ บางอย่างที่เราไม่รู้จักเราก็ได้รับรู้และเข้าใจ ปอเดินทางไปกับพ่อบ้านปอ ผ่านมาหลายต่อหลายประเทศมากฯก็จริง แต่ไม่รุ้เรื่องอะไรมากมาย เพราะไม่ค่อยมีเพื่อน
ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณทุกท่านค่ะ ขอบคุณที่เข้าใจป้า

ติดตามบล็อกป้ามานานค่ะ
เข้ามาอ่านก็ได้สาระความรู้ค่ะ
บางอย่างก็เอาไว้เตือนใจตัวเอง
และเห็นด้วยอย่างแรงที่ว่าคนที่
อยุ่เมืองนอกนั้นเหงา คนที่รักและจริงใจ
มองไปทางไหนก็มีแต่สามีเป็นที่พึ่ง
แต่สามีก็คือคนอื่นคนที่พึ่งได้แท้จริงก็
คือตัวเรา จะสุขจะทุกข์ก็ตัวเราในสังคม
ที่น่าหดหู่แบบนี้ คนไทยบางคนก็อิจฉาริษยากัน บางคนก็จ้องแต่หาผลประโยชน์จากเราหามิตรแท้ยาก
พอดีเก๋เองก็อยุ่เยอรมัน
เรื่องที่คุณป้าเล่ามาตัวเองก็ได้เจอกับ
คนที่ทำอาชีพนอนกับแขกจริงจริง
ซึ่งพอเรารู้ทีหลังก็แทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเค้าทำอาชีพนั้นจริงจริง ฉากหน้า
ก็เป็นอย่างคุณป้าว่าค่ะแต่งตัวไฮโซดูน่าเชื่อถือ เนี๊ยบทุกรายละเอียด แต่เบื้องลึกเบื้องหลังแล้วได้ยินได้ฟังมาก็แทบไม่อยากจะเชื่อเลย อันนี้เราก็ไม่เคยไปดูถูกเค้า เพียงแต่ว่าบางทีคนเราก็ตัดสินกันที่ภายนอกไม่ได้

เป็นแฟนคลับคุณป้า จาก คสคส นะคะ
ติดตามคุณป้ามานาน ชอบที่คุณป้าแต่งตัวเก่ง เปรี้ยวมาก ทำให้หนูรู้สึกว่า จริงของคุณป้า ชีวิตเป็นของเรา ทำไมเราต้องแคร์สายตาคนรอบข้าง ตราบใดที่สิ่งที่เราทำ ไม่ได้หนักหัวใคร ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน อยากทำอะไรก็ทำไป ถ้ามันเป็นความสุขของเราซะอย่าง..อย่าได้แคร์ค่ะ

โสน้าน่า ex ouchi นางคงเป็นโรคจิต
แสล๋น มาก ทำคนอื่นเค้าเสียอารมณ์
หมด ทีหลังอย่าได้เลี้อยผิดที่ผิดเวลาเข้ามาอีกนะยะ ว่างนักก็เอาเงินไปทำบุญเยอะๆ ชาติหน้าหล่อนจะได้มีจิตใจ
และปากที่ดีกว่านี้

เศร้าใจ

สงสัยอีนั่นโรคจิต ผัวไม่เอาคะ เลยเหวี่ยง สันดานนักเลงคีบอร์ด เก่งแต่ในนี้5555 ชอบเรื่องของป้าค่ะ

ขอบคุณข้อความดีๆค่ะ ตอนนี้หนูอยู่ญี่ปุ่นกับสามีและลูกๆ แต่หนูไม่เคยคิดเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้ในสังคมใกล้ตัวด้วย ขนลุกค่ะ หนูเคยเครียดหนักกับการปรับตัวให้เข้ากับสังคมญี่ปุ่น จนต้องเข้าโรงพยาบาล แต่ไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้เลยค่ะ อ่านแล้วสะท้อนใจจัง

คิดว่าบทความสนุกแล้วนะ พอมาเจอคอมเม้นยิ่งมันส์กว่าอีกฮ่าๆๆ