|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
หลายชีวิตในญี่่ปุ่น....******
เริ่มเรื่องเล่าปีกระต่าย ด้วยเรื่อง หลายชีวิตในญี่ปุ่น
คิดว่าคนไทยหลายคน อยากมาอยู่ญี่ปุ่น ไม่ว่าจะมาทำงาน มาแต่งงาน หรือมาทำมาค้าขาย
ป้าแต่งงานมาอยู่ญี่ปุ่นปีนี้เข้าปีที่ 16 พบเห็น รู้จักคนมามากมายหลากหลายอาชีพ
ไม่ว่าจะเป็นนักศึกษา ที่มาเรียนต่อ แม่บ้านที่แต่งงานกับคนญี่ปุ่น แม่บ้านที่แต่งงานกับคนไทยด้วยกัน
พ่อค้าแม่ขาย ที่มาทำมาหากินเปิดกิจการในประเทศญี่ปุ่น บางคนถูกอัธยาศัยกัน ก็คบหากันยาวนาน
ส่วนคนไหนที่เคมีไม่เข้ากัน ก็ต่างคนต่างอยู่ ....
คนไทยในญี่ปุ่น กระจายกันอยู่ไปทั่ว ไม่ว่าจะเป็นโตเกียว ไซตามะ อิราระกิ จิบะ นากาโน ฮอกไกโด คูมา นิกะตะ
ไม่น่าเชื่อว่า บางคน มาอยู่ญี่ปุ่นเป็นสิบปี แต่ไม่เคยเข้ามาเที่ยวโตเกียวเลย อยู่แต่ในป่าในเขา
สาวๆบางคน พอคนญี่ปุ่นที่ไปพบกันที่เมืองไทย หรือมีบริษัทจัดหาคู่ แนะนำให้
คิดว่าแต่งงานมาอยู่ญี่ปุ่นจะได้พบกับความเจริญของบ้านเมือง ที่เคยได้ยินว่าสวยงาม ทันสมัย
แต่ต้องไปอยู่ในป่าเขา ทำไร่ทำนา ไม่มีโอกาสได้เห็นแสงสีของเมืองกรุงอย่างที่ฝัน
อดทนได้ก็อยู่กันไป อดทนไม่ได้ ก็หนีกลับเมืองไทย หรือพบช่องทางดี เจอคนไทยแนะนำงานในเมืองให้
ก็หนีจากสามีเข้ามาทำงานในเมือง สามีโกรธก็ไม่ต่อวีซ่าให้ กลายเป็นคนไม่มีวีซ่าไป
เรื่องแรกที่จะเล่า เป็นเรื่องราวของ ติ่ง สาวสวยวัยสี่สิบหก สาวลูกสอง ที่ต้องผจญชีวิตในญี่ปุ่น
ติ่งเป็นสาวอีสาน เข้ามาอยู่ญี่ปุ่นครั้งแรกเมื่อยี่สิบปีที่แล้วพร้อมกับพี่สาวอีกคนหนึ่ง
อาชีพแรกๆของเธอจนถึงปัจจุบัน ก็คือ สาวนั่งดริงค์ เรียกว่า ระยะเวลายี่สิบปี เธอไม่เคยเปลี่ยนอาชีพเลย
ติ่งมักจะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่ทันสมัย ทั้งสั้นทั้งรัด แม้อายุจะล่วงเลยไปมาก แต่เธอยังไม่ยอมแก่
เพราะอาชีพที่ต้องให้เป็นที่สะดุดตาของชายหนุ่มอยู่เสมอ
ติ่งมีลูกชายสองคน ที่เกิดจากสองพ่อ
ลูกคนแรกตอนนี้อายุ 17 ปี เกิดจากพ่อคนไทย แต่ได้กลับไปเมืองไทยแล้ว โดยไม่ได้ติดต่อกลับมาหาลูกอีกเลย
ลูกคนที่สอง ก็เป็นชาย อายุ 12 ปี ลูกคนนี้ เกิดกับคนญี่ปุ่น แต่เพราะสาเหตุอะไรก็ไม่ทราบ
พอเธอคลอดลูกคนนี้มาได้ไม่ถึงปี พ่อเด็กก็หนีหายไป ติ่งต้องเลี้ยงดูลูกชายคนเดียว ทั้งๆที่เธอไม่มีวีซ่า
เธอเคยตั้งความหวังไว้ว่า เมื่อเธอแต่งงานอยู่กินกับชายญี่ปุ่นพ่อของเด็กคนนี้ เขาจะทำวีซ่าให้เธอ
แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด เขามาหนีหายไป ซึ่งเธอก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเขาที่ไหน ไม่รู้จักบ้านพ่อแม่เขา
เธอจึงต้องทำงานนั่งดริงค์ หาเงินมาเลี้ยงดูลูกทั้งสอง จนมีคนแนะนำให้เธอทำเรื่องขอวีซ่าติดตามลูกคนเล็ก
ที่เกิดจากสามีคนญี่ปุ่น เธอก็อดทนทำเรื่องจนได้รับวีซ่า ได้กลับไปเที่ยวเมืองไทยเป็นครั้งแรกหลังจากมาเกือบสิบห้าปี
เธอจึงรักและตามใจลูกชายคนเล็กนี้มากๆ ไม่เคยดุด่าว่าลูกคนนี้เลย จนกลายเป็นเด็กที่เกเร ร้ายกาจ
สร้างปัญหามาให้ตลอดเวลา และที่ร้ายแรงคือ จะโดนตำรวจเรียกตัวไปตักเตือนบ่อยๆเรื่องการลักเล็กขโมยน้อยของตามห้าง
แต่ติ่งก็ไม่ได้ดุด่าว่ากล่าวอบรมลูกอย่างจริงจัง ด้วยความรักลูกเกรงใจลูกคนนี้มาก
จนเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นเมื่อวันส่งท้ายปีเก่าที่ผ่านมา
ป้าได้รับโทรศัพท์แต่เช้าวันที่ 31 ว่า ห้องติ่ง ซึ่งเช่าอพาทอยู่ถูกไฟไหม้หมด ไม่เหลืออะไรเลย
ขอช่วยกันเรี่ยไรเงิน มาช่วยเหลือติ่งกันหน่อย
ป้าก็ตกใจ ไม่คิดว่าจะมาเกิดเรื่องร้ายแรงกับติ่งขนาดนี้ เพราะเพิ่งไปงานวันเกิดของเธอมาเมื่อเดือนก่อน
ไม่คิดว่าจะมาประสบเหตุร้ายขึ้นแบบนี้ ก็สอบถามไปว่า เหตุเกิดขึ้นได้อย่างไร
เขาก็เล่าว่า เกิดจากลูกชายคนเล็ก จุดไฟเล่น ทำให้เกิดไฟลุกลามไหม้ห้องที่อยู่จนหมด หนีออกมาได้แต่ตัวไม่มีสิ่งของอะไรเหลือเลย
ป้าก็บอกช่วยสมทบเงินช่วยเหลือไปพอกำลังของเรา ที่มีน้อยก็ช่วยได้น้อย เห็นใจคนไทยด้วยกัน
ซึ่งพอวันที่สองมกรา ป้าก็ได้ไปดูห้องที่เกิดเหตุ ปรากฏว่าไหม้หมดทั้งห้อง แต่ยังโชคดีที่ไม่ลามไปติดห้องอื่นๆ
เรื่องคดีความก็ยังไม่รู้ว่าจะเป็นไปอย่างไร ยังไม่เจอตัวของติ่ง มีแต่เพื่อนๆได้จัดงานหาเงินช่วยเหลือติ่งและครอบครัว
เรื่องแบบนี้ก็ต้องช่วยๆกันไป เป็นการส่งท้ายปีที่ไม่สนุกเลยสำหรับเพื่อนคนแถวบ้าน
ชีวิตของติ่ง จะเป็นไปอย่างไร สี่สิบหกปีแล้ว ติ่งก็ยังต้องทำงานนั่งดริงค์ เลี้ยงลูกไป
ความสาวความสวย จะอยู่กับติ่งไปอีกสักกี่ปี เป็นห่วงติ่งและลูกๆ แต่ก็ต้องเฝ้ามองอยู่ห่างๆ
เพราะยังมีอีกหลายชีวิตในญี่ปุ่นที่ต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด
ส่วนเรื่องที่สอง เป็นเรื่องที่ทำความสลดใจให้ป้าเป็นอย่างมาก เรียกได้ว่า ซึมไปหนึ่งวัน
พอวันที่ 3 ของปีใหม่ ป้าก็ได้รับข่าวจากผู้ส่งข่าวคนเดียวกับคนที่แล้ว โทรมาหาแต่เช้าอีกเช่นเดิมว่า
พี่...พี่อย่าตกใจนะ มีข่าวไม่ดีมาบอก
เราก็ใจคอไม่ดี จะเป็นข่าวอะไรอีก เพราะครั้งก่อนก็เป็นข่าวไฟไหม้ห้องติ่ง มาคราวนี้จะเป็นข่าวใครอีก
เขาก็บอกว่า มาม้า (ตำแหน่งที่ใช้เรียกเจ้าของร้านเหล้าที่ญี่ปุ่น) ม่าม้าเดือนผูกคอตายเมื่อคืนนี้
ข่าวนี้ทำเอาเราตกใจไปได้อีกข่าวหนึ่ง เพราะเคยรู้จักพบเห็นม่าม้าคนนี้ เรียกว่าเป็นดนดังคนเด่นประจำถิ่น
เธอจะคิดสั้นผูกคอตายไปได้อย่างไร ในเมื่อใครๆก็บอกว่า ฐานะเธอดี มีเงินมีทองเยอะแยะ
น่าจะมีความสุข ทำไมมาคิดสั้นในวัยที่ยังไม่สมควรตาย ม่าม้าเดือนอายุสี่สิบเจ็ดปี
ผู้ส่งข่าวก็ขยายความต่อไปว่า ม่าม้าเดือน ผูกคอตายเมื่อคืนวันที่ 2 มกราคม ซึ่งเป็นวันเกิดของเธอเอง
เธอผูกคอตายที่ร้านเสน็กของเธอ มีคนไปพบศพตอนเช้าวันที่ 3
ส่วนสาเหตุที่ทำให้เธอคิดสั้นผูกคอตาย เพราะโดนแย่งสามีจากสาวไทยด้วยกัน
ซึ่งทำให้เธอแค้นและเสียใจมาก
และคงเป็นคราวที่เธอจะจบชีวิตด้วย เพราะไม่มีใครมาหาเธอเลยก่อนหน้านั้น ถ้ามีคนมาเห็นเธอทัน คงไม่เกิดเหตุน่าเศร้าสลดแบบนี้
ชิวิตคนเรา บทจะตายก็มาจากไปอย่างง่ายๆ ไม่ทันได้สั่งเสียเพื่อนฝูงญาติมิตร
การมาอยู่ญี่ปุ่น บางครั้งก็ต้องยอมรับว่า เกิดความว้าเหว่ รู้สึกเศร้า เหงา
เพราะบางครั้งนอกจากสามีแล้ว เราก็ไม่รู้ว่าใครเขารักและจริงใจกับเรามากน้อยอย่างไร
หันไปทางไหน ก็มีแต่คนอื่น จะสุขจะทุกข์ก็ต้องอยู่กับตัวเองให้ได้
ยิ่งอากาศหนาวก็เป็นสาเหตุุให้เกิดความหดหู่ เศร้าหมองได้ เมื่ออยู่คนเดียว
ถ้าสามีที่เรารักและมอบความไว้วางใจให้ ทรยศต่อเรา ไม่รักเราแล้ว โอกาสที่จะคิดสั้นก็คงเป็นไปได้ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ
ชีวิตไม่แน่นอน วันนี้สุข พรุ่งนี้ทุกข์ อย่าติดสุขจนเกินไป และอย่าทุกข์จนเกินไป
เดินสายกลาง ทำแต่ละวันให้ผ่านไปด้วยความรอบคอบ อะไรจะเกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ไม่อาจจะรู้ได้
Create Date : 07 มกราคม 2554 |
|
32 comments |
Last Update : 7 มกราคม 2554 9:26:46 น. |
Counter : 3282 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: auau_py 7 มกราคม 2554 8:45:56 น. |
|
|
|
| |
โดย: พนอจัน (พนอจัน ) 7 มกราคม 2554 9:09:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: พนอจัน (พนอจัน ) 7 มกราคม 2554 9:31:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: จุ๋ม (โอก้าจัง) IP: 121.119.213.193 7 มกราคม 2554 10:13:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: rin IP: 59.129.252.252 7 มกราคม 2554 11:28:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: มาม่าธัญญา IP: 94.212.237.68 7 มกราคม 2554 13:19:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: javee 7 มกราคม 2554 16:53:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: Nok (nokjeffus ) 8 มกราคม 2554 9:26:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: Beeze IP: 219.126.144.18 8 มกราคม 2554 17:12:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: Beeze IP: 219.126.144.18 8 มกราคม 2554 17:14:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: Beeze IP: 219.126.187.115 10 มกราคม 2554 18:43:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: por IP: 75.120.46.55 11 มกราคม 2554 0:16:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: por IP: 75.120.46.55 11 มกราคม 2554 0:25:13 น. |
|
|
|
| |
โดย: mangokoi IP: 83.226.224.44 11 มกราคม 2554 3:23:50 น. |
|
|
|
| |
โดย: แดนขอรับ IP: 223.206.210.141 12 มกราคม 2554 9:35:39 น. |
|
|
|
| |
โดย: Boo IP: 119.240.148.200 13 มกราคม 2554 18:52:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: พนอจัน (พนอจัน ) 15 มกราคม 2554 11:00:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไก่อเมริกา IP: 24.6.62.187 21 มกราคม 2554 13:40:20 น. |
|
|
|
| |
โดย: ฟ้า SIT IP: 172.30.4.25, 202.18.64.31 22 มกราคม 2554 12:33:08 น. |
|
|
|
| |
โดย: พนอจัน (พนอจัน ) 23 มกราคม 2554 10:19:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: พิม IP: 86.31.123.79 23 มกราคม 2554 17:22:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: ไม่มีเสียงตอบรับ IP: 114.142.181.198 2 มีนาคม 2556 8:17:52 น. |
|
|
|
| |
โดย: พนอจัน (พนอจัน ) 3 มีนาคม 2556 9:01:01 น. |
|
|
|
| |
โดย: คิดถึง IP: 180.29.203.101 2 พฤษภาคม 2556 17:35:58 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 291 คน [?]
|
ป้าพนอจัน เกิด วันที่ ๒ พฤกษภาคม ๒๔๙๔ เป็นคนกรุงเทพ เกิด ที่ เขตดุสิต ถนนสุโขทัย
ชอบทำอาหาร ชอบดอกไม้ ชอบท่องเที่ยว
ตอนนี้แต่งงาน มาอยู่ประเทศญี่ปุ่น ได้ 16 ปี
|
|
|
|
|
|
|
|