ขออย่ายอมแพ้ ....อย่าอ่อนแอ ...แม้จะร้องไห้ จงลุกขึ้นสู้ไป จุดหมายไม่ไกลเกินจริง
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2552
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
5 สิงหาคม 2552
 
All Blogs
 
เขียนอะไรดี......

เออเราจะเขียนอะไรดี ...ยังไม่รู้เลย แต่รู้ว่านิ้วมันอยากพิมพ์

มันอึดอัดในใจอย่างไรบอกไม่ถูก ก็เขียนไปเรื่อยๆตามที่นิ้วมือมันจะพาไปแล้วกัน

ขอความกรุณาพวกจิตเสื่อมชอบป่วน อย่าได้มายุ่งด้วย ขอให้อยู่แบบทางใครทางมันดีกว่า

ไม่ชอบทะเลาะกับคน ปวดหัว


เขียนเรื่องการใช้ชีวิตที่ญี่ปุ่นดีกว่านะ

ป้ามาอยู่ญี่ปุ่นปีนี้เป็นปีที่ 14 มาอยู่จริงจังเมื่ออายุ 44 ปี แต่งงานมาแล้วก็มาอยู่เลย

ไม่ได้กระเสือกกระสนเพื่อจะมาอยู่ แต่มาด้วยพรหมลิขิต เพราะก่อนหน้านั้นก็ไปๆมาๆอยู่หลายครั้ง

ทั้งมาช่วยเพื่อนเลี้ยงลูก มาเที่ยวหาน้องสาว พาคนมาทำงาน เรียกว่าเป็นม้าโดยไม่ได้ตั้งใจ

เนื่องจากสมัยก่อนคนต่างจังหวัดเดินทางมาต่างประเทศไม่ค่อยสะดวก ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรบ้างในการเข้าประเทศ

เราก็มีหน้าที่พาเขามาส่งจนถึงสนามบินนาริตะ แล้วต่างแยกย้ายกันไปตามทาง

รุ่นที่พามาส่งเป็นชาวจังหวัดอุดรธานี จำได้ว่ามากันหกคน ใส่สูทกันมาอย่างโก้เลย

ที่สนามบินดอนเมืองเรียกไปถามว่าจะไปไหนกัน เราก็บอกว่าไปงานแต่งงานญาติ

เขาก็ให้ผ่านไปได้ไม่ต้องไปลงชื่อเป็นแรงงานอะไร

พอมาถึงสนามบินนาริตะ เราก็คอยดูว่าผ่านตรวจคนเข้าเมืองได้ครบไหม คนไหนติดขัดตอบคำถามเจ้าหน้าที่ไม่ได้

เราก็มีหน้าที่ไปให้รายละเอียดกับเขาว่า คนนี้เป็นญาติเรา ต้องการเดินทางมางานแต่งงานญาติ

แล้วทุกคนก็สามารถผ่านตรวจคนเข้าเมืองไปได้อย่างเรียบร้อย ป่านนี้หกคนเหล่านั้นจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่ทราบได้

เพราะเมื่อเข้ามาแล้ว ก็จะมีคนมารับพวกเขาไปอีกต่อ จะไปที่ไหนทำงานที่ไหนเราก็ไม่รู้

รับเงินค่าพาเข้ามาคนละหมื่นเยน จะบอกว่าน้อยมาก เพราะไม่ได้ทำเป็นอาชีพ เหมือนโดนหลอกให้ทำอีกทีหนึ่งจากเพื่อน

เขาเห็นเราไม่ค่อยประสีประสาเรื่องเงินเรื่องธุรกิจการทำคนเข้าประเทศ ก็มาพูดว่าให้ช่วยพาไปหน่อย

ไอ้เราก็ประเภทช่วยเพื่อน ไหนๆก็จะไปญี่ปุ่นอยู่แล้ว พาคนไปด้วยไม่เห็นเสียหายอะไร
ได้เงินติดกระเป๋าไปชอปปิ้งนิดหน่อย ดีกว่าอยู่เปล่าๆ

สมัยเมื่อยี่สิบปีก่อน คนไทยนิยมมาทำงานขายแรงงานที่ญี่ปุ่นกันมาก ส่วนมากคนทีมาจากอุดร ขอนแก่น อุบล

และก็ทางเหนือ มีลำปาง เชียงราย ใครจะร่ำรวยกลับไปบ้านบ้างก็ไม่รู้ บางคนก็กลับบ้านมือเปล่า

บางคนก็กลับไปแต่กระดูก เพราะมาเสียชีวิตในขณะอยู่ที่ญี่ปุ่น


ตอนนี้เจอคนงานไทยที่มาทำงานเป็นยี่สิบปี ไม่เคยได้กลับบ้านเมืองไทยเลย เขาบอกกลับไปก็ไม่รู้จะไปทำอะไรกิน

เพราะไม่ได้อยู่เมืองไทยนาน ครอบครัวก็ห่างเหินไปหมด จำหน้าตาเมืองไทยไม่ค่อยได้

แล้วยิ่งไม่ได้ดูข่าว อ่านหนังสือพิมพ์ ชีวิตอยู่แต่โรงงานกับร้านเสน็ก เหมือนลืมเมืองไทยไปเลย

บางคนมีเงินเก็บเป็นสิบล้าน จากการทำงานที่ญี่ปุ่น แต่พอกลับไปถึงเมืองไทย

ถ้าไม่รู้จักใช้ ไม่รู้วิธีการลงทุน แล้วยิ่งคนรู้ว่ามีเงินกลับไปนับสิบล้าน ก็มาล้อมหน้าล้อมหลัง

ชวนเที่ยวชวนกิน งานการไม่สนใจจะทำ เพราะถือว่า มีเงินอยู่เยอะ ไม่นานเงินที่มีอยู่ก็หร่อยหรอลง

จะกลับขึ้นมาใหม่ก็ไม่มีเรี่ยวแรงทำงานเหมือนก่อน

เมื่อไม่มีเงิน เพื่อนฝูงที่คอยล้อมหน้าล้อมหลังก็ค่อยๆห่างไปทีละคนสองคน

ก็เหมือนที่เขาพูดกันไว้นั่นแหละ ยามมีเงินมีทอง มีพี่มีน้อง หมดเงินพี่น้องก็ไม่มอง

วันนี้นิ้วพามาแค่นี้ ไว้พรุ่งนี้มาเล่าต่อ

ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียน ชีวิตต้องเดินต่อไป แม้บางครั้งจะล้มลงไปบ้าง

เราต้องลุกขึ้นมาสร้างกำลังใจให้ตัวเอง แม้จะเป็นการฝืนความรู้สึก ถ้าไม่ลุกวันนี้ คนที่คอยสมน้ำหน้าจะได้ใจ

ลูกบอกให้แม่เลิกเล่น เพราะเขาทนไม่ได้ที่คนมาด่าว่าแม่เขาแบบนั้น แต่ลูกจ๋า แม่คงเลิกทันทีทันใดไม่ได้

แม่เข้าใจ ลูกรักและหวังดี แม่ใคร ใครก็รัก ทนเห็นแม่เจ็บปวด โดนเด็กๆรุ่นลูกรุ่นหลานมารุมสกรัมไม่ได้

แต่ลูกไม่ต้องเป็นห่วง แม่ทนได้ เพราะแม่รักในการเขียน รักที่จะบอกกล่าวเล่าเรื่องผ่านบอร์ด

สมัยแม่เด็กๆ มันไม่มีบอร์ดให้ได้เล่นแบบนี้ อินเตอร์เน็ตนับเป็นของเล่นที่แม่ถูกใจที่สุด

ความจริงแม่อยากเป็นนักประพันธ์ แต่ไม่มีพรสวรรค์ เขียนหนังสือไม่เก่ง ขออาศัยได้พิมพ์ข้อความอะไรเล่น

คนมาอ่านอาจจะถูกใจบ้างไม่ถูกใจบ้าง ก็ยังดีกว่านอนหายใจออกไปวันๆ

อายุแม่ก็มาถึงขนาดนี้แล้ว จะตายวันนี้พรุ่งนี้ก็ไม่อาจทราบได้ ก่อนตายขอได้ทำสิ่งที่อยากทำ

คงตายไปอย่างสงบสุข...............ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่านที่ส่งมาให้ ป้าจะกลับมาเป็นป้าคนเก่าโดยเร็ววัน


Create Date : 05 สิงหาคม 2552
Last Update : 5 สิงหาคม 2552 7:30:16 น. 30 comments
Counter : 1677 Pageviews.

 
ป้าขา คนรักเท่าผืนหนังคนชังเท่าผืนเสื่อ น้องคนหนึ่งละที่ชอบอ่านและดูรูปของป้ามากๆๆ ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ วันนี้วันพระค่ะเอาบุญมาฝาก ทำจิตใจให้ผ่องใสนะคะ


โดย: kim_tiger วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:8:19:17 น.  

 
เข้ามาแล้วตกใจว่าใครมาทำให้ป้าเศร้าใจจิตตกขนาดนี้ หนูโมโหแทน ป้าอย่าเศร้านะคะ
เพราะคนเราถ้าดีเค้าไม่มาพุดให้หมดกำลังใจหรอก นี่แสดงว่าคนไม่ดี และถ้าเป็นคนไม่ดี เราอย่าไปยุ่งอย่าใส่ใจ


โดย: anchesa วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:8:52:13 น.  

 
ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปนะคะป้า หนูจะตามดูผลงานตลอดค่ะ ^^


โดย: pimmy IP: 118.172.106.15 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:9:38:35 น.  

 
ชอบอ่านเรื่องที่ป้าเขียนค่ะ และจะตามอ่านต่อไป


โดย: เจแปนเบอร์รี่ วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:10:08:50 น.  

 
อยากเขียน อยากทำอะไร ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะค่ะ ถ้ามันไปกระทบกระทั่ง ล้ำเส้นใครไปบ้าง ก็ขอโทษ ก็จบกันไป สิ่งที่พี่ต้อย เขียน มันมีประโยชย์ เป็นวิทยาทาน แก่คนที่ยังไม่เคยไปเป็นอย่างดี อย่าเลิกเขียนเลยค่ะ

ฝากบทความดีๆไว้อ่าน ยามไม่มีอารมณ์จะเขียนอะไร ก็อ่านไปพลางๆแก้เซ็งก็แล้วกัน ตัวเองเวลาทุกข์ ท้อแท้ ก็จะเอามาอ่านให้กำลังใจตัวเอง อยู่เสมอ

ของคุณเนารัตน์ พงษ์ไพบูลย์
....สุขที่แท้....
ความสุขของบางคน อยู่ที่ได้กิน ได้เที่ยว ไ้ด้อ่านหนังสือ ฟังเพลง บางคนแต่งตัวสวยก็มีความสุข ได้รับคำชมคำยกย่องก็มีความสุข
สุขของเด็กอยู่ที่การเล่น สุขของผู้ใหญ่มีหลากหลายรูปแบบ เรามักคิดว่าสิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นที่ตั้งของความสุข และไม่เคยคิดในด้านกลับว่า ความสุขที่แท้มันอยู่ในตัวเรานี่เอง(เอามาอย่างย่อๆ...)
...ไม่ยึดมั่น ถือมั่น สำคัญหมาย
ไม่เอาเป็น เอาตาย ในสรรพสิ่ง
ไม่หลงยึดมายา ว่าเป็นจริง
เป็นยอดยิ่งสุขสันต์นิรันดร...

ความสุขที่แท้มันอยู่ในใจเรานี่เองค่ะ





โดย: ปิกะ..ปิกะ.. IP: 123.222.62.70 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:10:42:34 น.  

 
ติดตามอยู่นะค่ะ เป็นกำล้งใจให้ค่ะ


โดย: pim aloha IP: 173.50.131.243 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:11:05:06 น.  

 
คุณป้าคะ รออ่านเสมอค่ะ
ทั้งเรื่องราวประสบการณ์ของคุณป้าเอง
ทั้งเรื่องราวที่เป็นข้อคิดที่คุณป้าพบเจอ และเอามายกเป็นตัวอย่าง
เป็นประโยชน์ทั้งนั้นค่ะ คุณป้า
แต่ละครั้งที่คุณป้าเขียน หรือเรื่องแนวไหนก็ตาม
เป็นเรื่องที่สามารถอ่านแล้วได้อะไรกลับไปเสมอ
ไม่ว่าจะข้อมูลดีๆ ความรู้ใหม่
การเดินทาง ท่องเที่ยว
การใช้ชีวิต แง่คิด มุมมองที่กว้างขึ้น
ทุกอย่างผ่านจากตัวหนังสือคุณฟ้าทั้งนั้น
อย่าคิดหรือนึกเรื่องที่ไม่สบายใจอะไรเลยค่ะ
คุณป้าจะทำอะไร ใครๆก็ยินดีอยากร่วมแชร์ความคิดด้วย
ฉะนั้นจะในบล็อกก็ดี หรือในห้องกระทู้ก็ดี
เชื่อเถอะค่ะ ไม่ว่าจะเขียนหรือเล่าเรื่องราวที่ไหนอย่างไร มีคนรอคุณป้าอยู่เยอะแยะนะคะ

ปล. อย่าลืมลงรูปคุณป้า กับคุณลุงอีกนะคะ และภาพท่องเที่ยว จะตามไปดูนะคะ


โดย: mame (@FirstblusH ) วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:11:30:19 น.  

 
ในโลกไซเบอร์ไม่มีมิตรแท้และศัตรูที่ถาวรค่ะคุณป้า

เป็นกำลังใจให้นะคะ


โดย: รักแท้มีอยู่จริง IP: 112.143.3.8 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:11:35:19 น.  

 
เป็นกำลังใจเช่นกันค่ะ รออ่านเรื่องดีดีจากคุณป้าค่ะ


โดย: k_tickka IP: 58.8.143.73 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:12:37:27 น.  

 
เป็นกำลังใจเช่นกันค่ะ


โดย: somphoenix วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:12:43:11 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณน้า

แอนชอบอ่านเรื่องราวที่คุณน้านำลงมาถ่ายทอดให้อ่านกันนะคะ ทำให้เราได้รู้เรื่องราวของคนที่มาอยู่ที่ญป.ในรูปแบบต่างๆ

ส่วนเรื่องคนป่วนก็อย่าไปสนใจเลยค่ะ โลกอินเตอร์เน็ตก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ เราเห็นเขาแค่ตัวหนังสือ อย่าไปใส่ใจเลยค่ะ เสียสุขภาพจิตป่าวๆ เป็นกำลังใจให้คุณน้าเสมอนะคะ


โดย: thattron วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:12:43:34 น.  

 
ชอบบทความของคุณป้ามากเลยคะ ได้แง่คิดหลายๆ อย่าง
เปนกําลังใจหั้ยคุณป้านะคะ สู้สู้ คะ


โดย: Spicy Thai (curry ) วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:13:14:00 น.  

 
คุณป้ามาเล่าเรื่องบ่อยๆนะคะ
หนูจะคอยติดตามอ่านค่ะ
ไม่ได้มาพูดเว่อร์แต่หนูชอบเวลาคุณป้าตอบกระทู้
จากประสบการณ์ของคุณป้า
เวลาที่เล่าเรื่องหนูรู้สึกว่ามันมาจากใจของคุณป้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ


โดย: หนูซุยกะ วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:13:27:14 น.  

 
อีกนิดนะคะ คุณป้าอย่าลืมสโลแกนของคุณป้านะคะ

"ความสุขอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม ถ้าเรารู้จักตัวเอง ...รักตัวเอง...รักครอบครัว..และรักคนที่รักเรา"


โดย: หนูซุยกะ วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:13:27:55 น.  

 
ผมยังตามมาน่ะป้า หุหุ


โดย: ดูก๊อง อันดามัน IP: 58.157.247.10 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:13:30:03 น.  

 
พี่ต้อย สู้ๆ มาส่งกำลังใจค่ะ
แถวอำเภอเมือง บ้านเหมียว ก็มีคนมาทำงานญี่ปุ่นเยอะ แต่ส่วนมากเป็นผู้ชายน่าตาดี ตอนนี้ก็ลุงๆแล้ว แต่ละคนรวยมากๆ เปิดอู่ซ่อมรถ สร้างตลาด ฯลฯ บางคนได้ยินว่าเหมียวมาก็อยากมา ญี่ปุ่นอีก เดี๋ยวนี้ไม่ไดเจอพวกลุงๆแล้วค่ะ แต่ก่อนชอบไปกินเหล้าด้วยกันบ่อย ลุงๆออกหน้าตา ออกตี๋จีน บางคนเหมือนญี่ปุ่นเลย แล้ว ก็มีลุงคนหนึ่งที่ภรรยา มาทำงานญ๊ปุ่น แล้วไม่กลับไทยอีกเลย ( ตอนนี้ไม่รู้กลับมายัง ) ปล่อยให้ ลุงเขาอยู่กับลูกสองคน และเที่ยวไปวันๆ

คิดว่าในสมัยก่อนคงทำงานได้เป็นร่ำเป็นสัน จริงๆ มั๊งค่ะ


โดย: CherryBlossom669 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:14:15:46 น.  

 
สวัสดี ทุกๆคน ป้าขอขอบคุณทุกคนเลยนะ

ความจริงเรามาพบกันในบล็อกนี่ก็ดีไปอย่าง

ได้พูดคุยกันด้วยคำพูดสบายๆง่ายๆเพราะนี่คือบ้านของเรา

ซึ่งต่อไปยินดีต้อนรับหลานๆทุกคน

ป้านี้ไม่มีอะไรกับใคร เป็นคนที่รักคนอื่นเป็น
อยากแบ่งปันความรักให้ลูกหลานๆทุกๆคน

ยกเว้นคนที่เขาไม่ต้องการความรักจากใคร

ก่อนที่เราจะให้ความรักกับใคร เราต้องรู้จักรักตัวเองให้เป็นก่อน

การรักตัวเองก็คือ รู้จักทำตัวเองให้เป็นคนน่าคบหา

แต่งกายด้วยเสื้อผ้าสะอาด ไม่จำเป็นต้องแพง

ถ้าเรารู้จักดัดแปลงหยิบจับมาใส่ให้เข้ากัน

แต่งออกมาก็จะเกิดความสวยงามชวนมอง

นอกจากจะกายงามแล้ว ก็ต้องใจงามด้วย

การทำใจให้งามนั้นไม่ใช่เรื่องยาก ทุกคนทำได้

เริ่มจากไม่คิดร้ายต่อใคร มีเมตตาต่อเพื่อนๆ

เห็นเพื่อนหรือคนรู้จักได้ดีมีความสุขก็พลอยยินดีไปกับเขา

เห็นเพื่อนเกิดความทุกข์ก็คอยปลอบโยนให้เพื่อนหายเศร้าโศรก

อย่างที่พวกหลานๆน้องๆได้ทำกับป้ายามที่ป้าเศร้าเสียใจ

นั่นคือความดีขั้นแรกอย่างง่ายๆที่เราสามารถทำได้

ไม่ใช่ป้ามายกตัวเองว่า มาปลอบป้าแล้วเป็นคนดีคนใจงาม

ไม่ใช่เช่นนั้น ป้าหมายความว่า เมื่อเราเห็นเพื่อนมนุษย์

เกิดความทุกข์ แม้เราทำได้เพียงคำพูดดีๆเล็กๆน้อยๆให้กำลังใจเขา

คำพูดดีๆนั้นเปรียบประหนึ่งน้ำทิพย์โชลมใจ

จากอาการเสียใจ ผิดหวัง เขาก็จะรู้สึกได้ว่า ยังมีเพื่อน

ไม่ใช่อยู่คนเดียวอย่างเดียวดาย

ป้านี้นับว่าเกิดมาโชคดี อย่างน้อยก็มีหลานๆอีกมากมายที่เข้าใจป้า

เข้าใจความรักและหวังดีที่ป้ามอบให้หลานๆเสมอมา

แม้จะเป็นส่วนน้อยนิดที่ไม่เข้าใจ เพราะใจบอด

ปิดใจที่จะรับความรักความหวังดี มิตรภาพจากเพื่อนมนุษย์

ก็คงปล่อยให้อ้างว้างว้าเหว่ไปตามลำพัง

เขาถึงให้ทำบุญกฐิน เพราะบุญกฐินจะทำให้เป็นคนมีเพื่อนมาก
ทำบุญร่วมกับคนหลายๆคน ต่อไปจะได้มีญาติมิตรมาคบหา

ไปที่ไหนใครๆก็อยากต้อนรับ เรียกว่าไม่มีอดตาย

ยิ่งเป็นสังคมชาวต่างจังหวัดที่มีแต่ความจริงใจให้กับกัน

ป้าชอบไปเที่ยวต่างจังหวัด ที่ประเทศไทย ไปมาเกือบทั่วประเทศ

รอยยิ้มที่จริงใจของชาวบ้านต่างจังหวัด หามองยากในเมืองหลวง

ต่อไปป้าจะเปิดกลุ่มบล็อกใหม่ เป็นกลุ่มเกี่ยวกับรับปรึกษาปัญหาชีวิต

เพราะป้าชอบช่วยแก้ปัญหาชีวิต ปัจจุบันมีหลานๆเอ็มมาคุยเกี่ยวกับปัญหาต่างๆมาก

เลยคิดว่า ในเมื่อเวลานี้ เป็นเวลาที่ป้าพอมีเวลาช่วยหลานๆคิด

ใครมีปัญหาอะไร เรามาคุยกันปรึกษากันอย่างญาติพี่น้อง

ขอให้คิดว่าป้าคือป้าหรือน้า ของหลานๆ

การช่วยหลานๆคิดปัญหาที่ตัวเองแก้ไม่ตก คิดไม่ได้

อย่างน้อยได้ระบายบอกเล่าให้ป้าฟัง หลานๆคงได้สบายใจขึ้น

หวังว่าคงได้คุยกับหลานๆอีกในกลุ่มบล็อกที่จะเปิดต่อไป

ขอบคุณทุกคน


โดย: พนอจัน (พนอจัน ) วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:17:39:03 น.  

 
มาติดตามอ่านและเป็นกำลังใจให้คุณป้าก่อนจะไปอาบน้ำ เข้านอนค่ะ ^^


โดย: แป้นซัง IP: 121.90.123.244 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:18:21:18 น.  

 
ใครจะแก่ ใครจะห่างเหินอะไรก็เถอะ
"ลืมแล้วใยเจ้าเอย...ก่อนเราเคยรักกัน...กระทู้ผัวเป็นมะเร็งร้องไห้ฟูมฟายมาพิมพ์บอร์ดขอกำลังใจ...ก็คนที่ถูกว่าว่าห่างเหินกัน คนที่ถูกว่าว่า รุมคนแก่นี่ไม่ใช่เหรอพากันไปให้กำลังใจ"
เฮ้อ...เอาแต่ตัวเองเป็นหลักก็ไม่ไหวนะ
ใครจะแก่ ใครจะห่างเหินอะไรก็เถอะ
"ลืมแล้วใยเจ้าเอย...ก่อนเราเคยรักกัน...กระทู้ผัวเป็นมะเร็งร้องไห้ฟูมฟายมาพิมพ์บอร์ดขอกำลังใจ...ก็คนที่ถูกว่าว่าห่างเหินกัน คนที่ถูกว่าว่า รุมคนแก่นี่ไม่ใช่เหรอพากันไปให้กำลังใจ"
เฮ้อ...เอาแต่ตัวเองเป็นหลักก็ไม่ไหวนะ
ใครจะแก่ ใครจะห่างเหินอะไรก็เถอะ
"ลืมแล้วใยเจ้าเอย...ก่อนเราเคยรักกัน...กระทู้ผัวเป็นมะเร็งร้องไห้ฟูมฟายมาพิมพ์บอร์ดขอกำลังใจ...ก็คนที่ถูกว่าว่าห่างเหินกัน คนที่ถูกว่าว่า รุมคนแก่นี่ไม่ใช่เหรอพากันไปให้กำลังใจ"
เฮ้อ...เอาแต่ตัวเองเป็นหลักก็ไม่ไหวนะ
ใครจะแก่ ใครจะห่างเหินอะไรก็เถอะ
"ลืมแล้วใยเจ้าเอย...ก่อนเราเคยรักกัน...กระทู้ผัวเป็นมะเร็งร้องไห้ฟูมฟายมาพิมพ์บอร์ดขอกำลังใจ...ก็คนที่ถูกว่าว่าห่างเหินกัน คนที่ถูกว่าว่า รุมคนแก่นี่ไม่ใช่เหรอพากันไปให้กำลังใจ"
เฮ้อ...เอาแต่ตัวเองเป็นหลักก็ไม่ไหวนะ
ใครจะแก่ ใครจะห่างเหินอะไรก็เถอะ
"ลืมแล้วใยเจ้าเอย...ก่อนเราเคยรักกัน...กระทู้ผัวเป็นมะเร็งร้องไห้ฟูมฟายมาพิมพ์บอร์ดขอกำลังใจ...ก็คนที่ถูกว่าว่าห่างเหินกัน คนที่ถูกว่าว่า รุมคนแก่นี่ไม่ใช่เหรอพากันไปให้กำลังใจ"
เฮ้อ...เอาแต่ตัวเองเป็นหลักก็ไม่ไหวนะ
ใครจะแก่ ใครจะห่างเหินอะไรก็เถอะ
"ลืมแล้วใยเจ้าเอย...ก่อนเราเคยรักกัน...กระทู้ผัวเป็นมะเร็งร้องไห้ฟูมฟายมาพิมพ์บอร์ดขอกำลังใจ...ก็คนที่ถูกว่าว่าห่างเหินกัน คนที่ถูกว่าว่า รุมคนแก่นี่ไม่ใช่เหรอพากันไปให้กำลังใจ"
เฮ้อ...เอาแต่ตัวเองเป็นหลักก็ไม่ไหวนะ
ใครจะแก่ ใครจะห่างเหินอะไรก็เถอะ
"ลืมแล้วใยเจ้าเอย...ก่อนเราเคยรักกัน...กระทู้ผัวเป็นมะเร็งร้องไห้ฟูมฟายมาพิมพ์บอร์ดขอกำลังใจ...ก็คนที่ถูกว่าว่าห่างเหินกัน คนที่ถูกว่าว่า รุมคนแก่นี่ไม่ใช่เหรอพากันไปให้กำลังใจ"
เฮ้อ...เอาแต่ตัวเองเป็นหลักก็ไม่ไหวนะ
ใครจะแก่ ใครจะห่างเหินอะไรก็เถอะ
"ลืมแล้วใยเจ้าเอย...ก่อนเราเคยรักกัน...กระทู้ผัวเป็นมะเร็งร้องไห้ฟูมฟายมาพิมพ์บอร์ดขอกำลังใจ...ก็คนที่ถูกว่าว่าห่างเหินกัน คนที่ถูกว่าว่า รุมคนแก่นี่ไม่ใช่เหรอพากันไปให้กำลังใจ"
เฮ้อ...เอาแต่ตัวเองเป็นหลักก็ไม่ไหวนะ
ใครจะแก่ ใครจะห่างเหินอะไรก็เถอะ
"ลืมแล้วใยเจ้าเอย...ก่อนเราเคยรักกัน...กระทู้ผัวเป็นมะเร็งร้องไห้ฟูมฟายมาพิมพ์บอร์ดขอกำลังใจ...ก็คนที่ถูกว่าว่าห่างเหินกัน คนที่ถูกว่าว่า รุมคนแก่นี่ไม่ใช่เหรอพากันไปให้กำลังใจ"
เฮ้อ...เอาแต่ตัวเองเป็นหลักก็ไม่ไหวนะ
ใครจะแก่ ใครจะห่างเหินอะไรก็เถอะ
"ลืมแล้วใยเจ้าเอย...ก่อนเราเคยรักกัน...กระทู้ผัวเป็นมะเร็งร้องไห้ฟูมฟายมาพิมพ์บอร์ดขอกำลังใจ...ก็คนที่ถูกว่าว่าห่างเหินกัน คนที่ถูกว่าว่า รุมคนแก่นี่ไม่ใช่เหรอพากันไปให้กำลังใจ"
เฮ้อ...เอาแต่ตัวเองเป็นหลักก็ไม่ไหวนะ


โดย: Bull Dog IP: unknown, 202.246.252.97 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:19:39:36 น.  

 
เขียนน่าอ่านดีออกค่ะ คุณป้าอยากทำอะไรก็ทำไปเถอะค่ะ ความสุขของเรา เดี๋ยวจะแวะมาใหม่นะคะ


โดย: Petite Elisa วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:19:42:57 น.  

 
รอภาคสองต่อค่ะ ดีใจที่เห็นป้าเข้มแข็งขึ้นนะคะ


โดย: wheel of forture IP: 68.127.148.158 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:20:52:30 น.  

 
กลับมาชวนป้าไปดูกระทู้แนะนำห้องก้นครัวค่ะ เบื้องหลังโต๊ะจีน เจ้าของกระทู้ทำรีวิวน่าสนใจดี เคยแต่ไปหม่ำอย่างเดียว ไม่เคยเห็นว่าเค้าทำกันยังไง


โดย: wheel of forture IP: 68.127.148.158 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:22:19:55 น.  

 
เป็นกำลังใจให้คุณป้าเขียนต่อไป หนูชอบอ่านเรื่องที่คุณป้าเขียนค่ะ อีกอย่างแม่หนูduบคุณป้าพนอจันรุ่นราวคราวเดียวกัน หนูเข้าใจในความรู้สึกหลายๆอย่าง อย่าท้อนะคะ ถึงผีจะเยอะ ก็อย่าหวั่นค่ะ


โดย: มูมู IP: 124.102.244.251 วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:16:15:02 น.  

 
วันนี้่ไม่อยู่ทั้งวัน ออกไปเที่ยวตั้งแต่เช้า

น้องๆหลานๆเขานัดไปทานข้าวเม้าท์กันประสาผู้หญิงๆ

สนุกมากเลย เพราะได้หลานๆน้องๆที่เขารักและจริงใจต่อเราจริงๆ

หลานๆเป็นห่วงป้ามาก แต่เมื่อเห็นหน้าป้าทุกคนก็สบายใจ

ป้าสบายมาก เรื่องขี้ปะติ๋วแค่นั้น เจอเรื่องเลวร้ายกว่านี้ตั้งเยอะยังผ่านมาได้

แต่เรื่องกลับไปห้องนั้นคงไม่กลับแน่นอน คนเราต้องรักษาคำพูด

ยังมีที่อื่นที่เขายินดีต้อนรับป้า แต่คงได้แต่อ่านๆไปก่อน

มาอยู่ที่บ้านเราสบายใจที่สุด

ส่วนที่มีคนที่อยากมารับส่วนบุญ เพราะไม่มีที่จะลงนี่สิน่าสงสาร

มาพิมพ์บ้าๆบอๆให้เปลืองพื้นที่เขา แต่ป้าไม่ลบหรอก

เพราะไหนๆเขาก็อยากพิมพ์ เพราะหาคำอื่นที่มนุษย์ธรรมดาเขาคิดกันไม่เป็น
ก็เลยใช้คำวนเวียนเหมือนคนสติไม่เต็ม

น่าสงสาร ปล่อยไปดีกว่า ตอนนี้เขาก็ดังสมใจ

ใครๆก็จำได้ว่า คนที่มาแอบอ้างชื่อนี้ มีนิสัยเป็นอย่างไร

ไม่ถือสาหรอก ปล่อยไป จงเป็นสุขเป็นสุขเถิดอย่าเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย


โดย: พนอจัน (พนอจัน ) วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:16:39:28 น.  

 
ดีใจจังที่เห็นคุณป้าสบายใจและกลับมาสดชื่นอีกครั้ง ขอเป็นกำลังใจให้คุณป้าเขียนเรื่องราวดีๆให้หลานๆและเพื่อนๆอ่านต่อไปนะคะ เรื่องราวที่คุณป้านำมาเขียนมาเล่าล้วนแล้วแต่แฝงด้วยสาระดีๆที่มีประโยชน์สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวันได้จริงๆ ข้อความเรียบง่ายแต่สัมผัสได้ว่ามาจากจิตใจดีๆและความจริงใจของคุณป้า ขอบคุณคุณป้านะคะที่แชร์เรื่องดีๆสนุกสนานและข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่างๆให้ผู้อ่าน ขอเป็นกำลังใจให้คุณป้าและคุณลุงมีความสุข สุขภาพแข็งแรง และสดชื่น สดใส ตลอดไปค่ะ ไม่เคยมีโอกาสได้พบปะแต่ก้อรู้สึกรักและเคารพคุณป้าเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งค่ะ :)


โดย: เจี๊ยบ(เชียงราย) IP: 202.176.95.69 วันที่: 6 สิงหาคม 2552 เวลา:19:31:16 น.  

 
อีกหนึ่งกำลังใจคะ

รู้ว่าป้าสบายใจแล้วก็ค่อยยังชั่วคะ

ไว้คงได้เจอกันอีกนะคะ



โดย: keichan IP: 124.86.69.250 วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:14:30:23 น.  

 
ใช่ค่ะคุณป้า เราอยู่แบบสบายๆดีกว่า ใครจะหาเรื่องใครจะทำอะไรก็แล้วแต่บุญแต่กรรม พวกที่ชอบรังควาญคนอื่นน่ะ เมินๆพวกเค้าไปดีกว่าเนอะ อย่าไปมอง อย่าไปแลให้เสียสายตา คนดีดีมีอีกเยอะ ส่วนคนไม่ดีก็กองอยู่ตรงนั้นแหละ มันไม่มีค่าที่จะก้มไปแตะไปหยิบขึ้นมาหนอก คนเราทำอะไรก็รู้อยู่แก่ใจ

ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว คำนี้ยังคงศักดิ์ศิทธิ์ สักวันจะปรากฏขึ้นเอง

มาเชียร์ป้าต้อยสุดใจขาดดิ้น คิกๆ กลับมาเฮฮา น่ารักแบบเก่าได้แล้ว ดีใจจังค่ะ สู้ๆนะคะ หลานๆมาเชียร์เพียบเลย

เก็บแต่เรื่องดีดีไว้ แล้วโยนสิ่งแย่ๆไปไกลๆจิตใจดีกว่าค่ะ

คลับคนรักป้าต้อย!!!


โดย: หยก IP: 125.25.93.199 วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:15:29:04 น.  

 
ขอบคุณจ้า เดี๋ยวไปเจอกันที่เรื่องใหม่ดีกว่า


โดย: พนอจัน (พนอจัน ) วันที่: 7 สิงหาคม 2552 เวลา:21:17:16 น.  

 
นู๋ก็เป็นแฟนบล๊อกป้าเหมือนกันค่ะ^^


โดย: boo IP: 124.120.153.38 วันที่: 28 สิงหาคม 2552 เวลา:23:02:24 น.  

 
คุณป้าอย่าเลิกเขียนเลยนะคะ สู้ต่อไปอย่าได้แคร์ ค่ะ


โดย: Beeze IP: 219.126.144.18 วันที่: 8 มกราคม 2554 เวลา:18:30:07 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

พนอจัน
Location :
กรุงเทพฯ Japan

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 291 คน [?]




ป้าพนอจัน เกิด วันที่ ๒ พฤกษภาคม ๒๔๙๔

เป็นคนกรุงเทพ เกิด ที่ เขตดุสิต ถนนสุโขทัย

ชอบทำอาหาร ชอบดอกไม้ ชอบท่องเที่ยว

ตอนนี้แต่งงาน มาอยู่ประเทศญี่ปุ่น ได้ 16 ปี
New Comments
Friends' blogs
[Add พนอจัน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.