|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
คิดว่าทำดีแล้ว
วันนี้อัพเสียสองบล็อกเลย มีเรื่องที่อยากจะถ่ายทอดออกมาเป็นตัวอักษร
เพราะเพิ่งกลับมาจากจังหวัดชิบะ ซึ่งอยู่ไกลไปจากบ้าน การเดินทางชั่วโมงกว่าๆโดยรถไฟ
ก็เหมือนกรุงเทพฯ-อยุธยา
เนื่องจากได้รับหลังไมค์จากเพื่อนสมาชิกท่านหนึ่งจากเมืองไทย บอกเล่าว่ามีญาติประสบอุบัติเหตุ
กระดูกสันหลังแตกร้าว นอนขยับเขยื่อนไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลจังหวัดชิบะ
ให้เบอร์ห้อง ให้ชื่อโรงพยาบาล อ่านจากข้อความ คิดว่าทางบ้านที่เมืองไทยคงเป็นห่วงกังวลเป็นอย่างมาก
เราเข้าใจความรู้สึกของญาติพี่น้องที่เมืองไทยดีว่า ถ้าคนที่เรารักห่วงใยประสบอุบัติเหตุอยู่ต่างประเทศ
ความห่วงกังวลจะมีมากน้อยแค่ไหน อยากรู้ข่าว อยากเห็นก็ไม่สามารถเดินทางมาได้
เราเข้าใจความรู้สึกของญาติพี่น้องทางเมืองไทยดี จึงปรึกษากับสามี และเริ่มอารัมภบทให้เขาฟังตั้งแต่ตอนเขาไม่สบาย
บอกว่า ตอนไม่สบายเมื่อมีคนมาเยี่ยม มาให้กำลังใจ รู้สึกดีขึ้นใช่ไหม
ตอนนี้มีพี่ชายของเพื่อนในเวปไซด์ กำลังนอนขยับเขยื้อนไม่ได้อยู่ที่โรงพยาบาลที่จังหวัดชิบะ
แล้วญาติทางเมืองไทย อยากให้ช่วยไปเยี่ยม ฉันอยากไปทำให้เขา เพราะฉันเข้าใจความรู้สึกของญาติเขา
นิสัยคนไทย เมื่อได้รับการขอร้องเรื่องแบบนี้ ถ้าปฏิเสธก็ใจดำเกินไป ฉันอยากทำหน้าที่เพื่อนมนุษย์ที่ดี
ถีงแม้จะไม่เคยรู้จักหน้าค่าตากันมาก่อน แต่ในฐานะคนไทยในต่างแดนด้วยกัน เมื่อมาประสบเคราะห์หามยามร้าย
ญาติทางเมืองไทย อยากให้ช่วยไปดูให้หน่อย เราควรจะทำให้ ถึงแม้จะลำบากในเรื่องค่าเดินทางที่ค่อนข้างหลายเงิน
ฉันอุตส่าห์ไม่ออกไปชอปปิ้งที่ไหน อยากทานอะไรก็ไม่กล้าซื้อ กลัวเงินหมด แต่ฉันยอมจ่ายค่าเดินทางในกรณีนี้
สามีก็เข้าใจ เราจึงเดินทางออกไปแต่บ่าย ไปถึงโรงพยาบาลสี่โมงเย็น และไปถึงห้องผู้ป่วย
เมื่อเปิดม่านเข้าไป คนป่วยนอนลืมตา เขาก็แปลกใจว่าเราเป็นใคร ไม่เคยรู้จัก ทำไมมาเยี่ยมถูก
ก็เลยบอกไปว่าญาติเขาติดต่อมาทางหลังไมค์ ขอให้มาช่วยเยี่ยมดูให้หน่อย
เมื่อได้เห็นสายตาที่ดีใจของผู้ป่วย ความเหนื่อยจากการเดินทาง ก็ค่อยคลายลง
เราถามไถ่อาการ และขั้นตอนการรักษา ก็ได้ทราบว่า ไม่สามารถขยับร่างกายได้ เพราะกระดูกสันหลังแตกร้าว
เนื่องจากได้รับอุบัติเหตุขณะนั่งทำงาน หน้ารถดั้มพ์หักลงมาทับหลัง ยังโชคดีที่ติดคัทซี หรืออะไรนี่ เลยไม่หล่นมาทับจนแบน
แต่กระดูกสันหลังก็แตกร้าว ต้องได้รับการผ่าตัด ค่าใช้จ่ายที่โรงพยาบาลนี้ก็เรียกสูงถึงสองล้านบาทไทย
เพราะเป็นโรงพยาบาลเอกชน หมอมีชื่อเสียงเกี่ยวกับกระดูกโดยเฉพาะ
ผู้ป่วยอยากกลับไปผ่าที่เมืองไทยมากกว่า เพราะภรรยาและญาติพี่น้องจะได้ดูแลได้
ถ้าต้องนอนป่วยอยู่ญี่ปุ่นนี่คงแย่
ทางผู้ป่วยได้ติดต่อโรงพยาบาลที่ไทย ให้เดินทางมารับไปเมืองไทย เพราะจำเป็นต้องมีผู้รู้เรื่องการเคลื่อนย้ายผู้ป่วยดูแลไปตลอดทาง
และต้องนอนไปโดยไม่ให้ได้รับความกระทบกระเทือน เรียกว่างานใหญ่
ต้องให้โรงพยาบาลที่ญี่ปุ่น ออกหนังสือยืนยันการป่วยส่งไปทางสถานทูตญี่ปุ่นประจำประเทศไทย
ให้ออกวีซ่าให้ผู้จะมานำตัวผู้ป่วยเดินทางกลับไทย เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ต้องพูดถึง งานนี้ค่าใช้จ่ายหลายแสนบาท
เพราะไหนจะค่าเครื่องบิน ค่าดูแลรักษาขณะอยู่ที่ญี่ปุ่นหนึ่งสัปดาห์ และต่อเนื่องถึงการรักษาที่เมืองไทย
ตอนกลับออกจากโรงพยาบาล ฉันนั่งคิดมาตลอดทางว่า คนเรานี่นะ เพียงเสี้ยวนาทีเดียว
หมายถึงชีวิตความเป็นความตาย เสียเงินทองมากมาย
ตอนนี้เราร่างกายปรกติอยู่ ทำอะไรต้องระมัดระวัง เกิดอะไรขึ้น หลายคนคงเสียใจและเดือดร้อนกันมาก
ฉันไปเยี่ยมเขาโดยไม่เคยรู้จักกันมาก่อน นั่นอาจจะเป็นเพราะเราเคยทำบุญร่วมกันมา เราถึงต้องได้ไปเยี่ยมเขายามทุกข์ยาก แม้เป็นเพียงกำลังใจเล็กๆจากคนไทยด้วยกัน
แต่ฉันเชื่อว่า เขาคงไม่ลืมน้ำใจจากเพื่อนคนไทยด้วยกัน
ฉันต้องอดชอปปิ้ง อดทานอาหารอร่อยๆที่อยากทาน เพื่อเป็นค่ารถเดินทางไปเยี่ยมคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
แต่สิ่งที่ได้คือความอิ่มใจ และคิดว่า ฉันทำดีที่สุดแล้ว ในฐานะคนไทยในต่างแดนด้วยกัน
สามีฉันเขาบอกว่า เขาไม่เข้าใจว่าทำไมฉันต้องไปเยี่ยมคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
ฉันก็ตอบเขาได้แต่เพียงว่า คนไทยน้ำใจเป็นอย่างนี้แหละ ซึ่งน้ำใจอย่างนี้ คนญี่ปุ่นไม่ค่อยมี
เพราะเขาจะไม่ไปเยี่ยมคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่ฉันก็ได้ทำไปแล้ว และไม่เสียใจเลยที่ได้ทำ
เพราะฉันคิดว่า ฉันทำดีที่สุดแล้ว.....
Create Date : 24 สิงหาคม 2552 |
|
7 comments |
Last Update : 25 สิงหาคม 2552 6:49:26 น. |
Counter : 1599 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: ปณยา IP: 58.9.10.151 24 สิงหาคม 2552 21:19:45 น. |
|
|
|
| |
โดย: wheel of forture IP: 68.127.174.29 25 สิงหาคม 2552 5:25:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: หัวใจสีส้ม IP: 150.82.112.158 25 สิงหาคม 2552 10:14:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: พนอจัน (พนอจัน ) 25 สิงหาคม 2552 18:06:12 น. |
|
|
|
| |
โดย: boo IP: 124.120.144.164 25 สิงหาคม 2552 20:00:22 น. |
|
|
|
| |
โดย: boo IP: 124.120.144.164 25 สิงหาคม 2552 23:32:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: Beeze IP: 219.126.144.18 8 มกราคม 2554 17:36:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 291 คน [?]
|
ป้าพนอจัน เกิด วันที่ ๒ พฤกษภาคม ๒๔๙๔ เป็นคนกรุงเทพ เกิด ที่ เขตดุสิต ถนนสุโขทัย
ชอบทำอาหาร ชอบดอกไม้ ชอบท่องเที่ยว
ตอนนี้แต่งงาน มาอยู่ประเทศญี่ปุ่น ได้ 16 ปี
|
|
|
|
|
|
|
|
ซึ้งใจจังคะ ยังไงก๋ขอให้คนป่วยนั้นหายไวไว