ระวังสะดุดยอดหญ้า

...

มีเรื่องสมัยพุทธกาลมาเล่าให้ฟังครับ

ครั้งหนึ่ง พระพุทธเจ้าพร้อมด้วยพระอานนท์เสด็จดำเนินไปในป่า
พระพุทธองค์เกิดกระหายน้ำจึงหยุดพักที่ข้างทาง ส่วนพระอานนท์ได้ไปตักน้ำยังลำธารใกล้เคียงมาถวาย
เมื่อพระพุทธองค์เตรียมจะเสวยน้ำก็พบว่า...น้ำในภาชนะมีตะกอนขุ่นขึ้นมาเฉยๆ !!!

พระอานนท์จึงต้องไปตักน้ำมาถวายพระพุทธเจ้าใหม่อีกครั้ง
และเมื่อพระองค์เสวยน้ำเสร็จ ได้ถามพระอานนท์ว่า...อานนท์ เธอรู้หรือไม่ว่าเหตุใดน้ำในภาชนะจึงขุ่น...
พระอานนท์ทูลว่าไม่ทราบ
พระพุทธองค์จึงทรงเล่าให้ฟังดังนี้

...
ในอดีตชาติอันยาวนาน
พระพุทธเจ้าทรงเสวยชาติเป็น "เด็กเลี้ยงโค"
วันหนึ่งขณะที่เด็กเลี้ยงโคจูงโคไปกินน้ำในลำธารบริเวณใกล้เคียง ก็พบว่าน้ำในลำธารบริเวณดังกล่าวขุ่นไปด้วยตะกอนดิน
ด้วยความปรารถนาดีต่อโค เด็กเลี้ยงโคจึงได้จูงโคที่เต็มไปด้วยความกระหายเดินต่อไปทางต้นน้ำอีกเป็นระยะทางหนึ่งเพื่อกินน้ำในบริเวณที่มีความใสสะอาดกว่า
ด้วยเหตุอันนั้นเอง ในเพลานี้ผลกรรมดังกล่าวจึงบังเกิดแก่พระพุทธองค์ดังเช่นเมื่อครู่...

ได้รับรู้-ได้ยิน-ได้ฟังแล้วก็แทบไม่น่าเชื่อว่า ความปรารถนาดีของเด็กเลี้ยงโคซึ่งคงไม่คาดคิดว่ามันจะเป็นการทำร้ายโคเพียงเล็กน้อยดังกล่าว จะสามารถส่งผลย้อนกลับมาสู่ผู้กระทำได้อย่างไม่น่าเชื่อ
แม้บุคคลนั้นจะเป็นถึง "พระพุทธเจ้า"



ผมเคยอ่านเจอสุภาษิตจีนที่ว่า
"เราไม่อาจสะดุดภูผาสูงชันได้ แต่เราสามารถสะดุดยอดหญ้าเล็กๆล้มลง"
ผมว่า (เอาเองว่า) สุภาษิตนี้สอดคล้องกับเรื่องเล่าข้างต้นได้เป็นอย่างดี

หากเปรียบภูผาสูงชันเป็นกรรม (การกระทำ) ในด้านชั่วร้ายอันหนักหนา เช่น ฆ่าคน วางเพลิง ทำร้ายผู้อื่นให้บาดเจ็บสาหัส หรืออื่นๆซึ่งเป็นเรื่องอันร้ายแรง
เชื่อว่าเราๆท่านๆผู้มี "หิริ" และ "โอตตัปปะ" ในจิตใจอยู่บ้าง ย่อมต้องหลีกเลี่ยงและระมัดระวังอย่างยิ่งที่จะไม่กระทำการดังกล่าวอย่างแน่นอน

แต่หากเปรียบกรรมเล็กน้อยเป็นดังยอดหญ้าเรี่ยพื้นดิน เชื่อว่าคงมีอยู่หลายครั้งคราวในชีวิตที่เรามองข้ามมันไป อาจจะด้วยเห็นว่าไม่สลักสำคัญหรือไม่อาจส่งผลใดๆต่อเรา

แต่ด้วยความที่เหตุและผลของกรรมเป็น "อจินไตย" ที่บุคคลทั่วไปไม่สามารถจะหยั่งรู้ถึงได้
ใครจะรู้ว่า ผลของ "แรงกิริยา" แห่งความเป็นยอดหญ้าเรี่ยพื้นดินอาจจะรวมกันเข้าและส่งผลเป็น "แรงปฏิกริยา" ที่หนักหนากว่าภูผาสูงอันสูงชันก็เป็นได้

และด้วยความที่ผลของกรรม (ผลของการกระทำ) จะย้อนกลับสู่ตัวผู้กระทำในทุกกรณี ไม่เว้นแม้แต่ "พระพุทธเจ้า"
จึงเป็นเรื่องที่พึงสังวรณ์เป็นอย่างยิ่งที่จะระมัดระวังและพิจารณาอย่างถ้วนถี่ทุกครั้งเมื่อคิดที่จะกระทำการ (กรรม) ใดๆก็ตาม




ขอทิ้งท้ายไว้ด้วยเรื่องที่อยากบอก นั่นคือ
"มนุษย์ทุกคนมีโอกาสที่จะบรรลุนิพพานได้ภายในชีวิตนี้ด้วยกันทั้งสิ้น"

มีหลายคนที่ได้รับรู้เรื่องราวของพระพุทธเจ้าในการบำเพ็ญบารมีหลายพันหลายหมื่นชาติ ก่อนจะได้เสวยชาติเป็นเจ้าชายสิทธัตถะและบรรลุนิพพานได้ในที่สุด
จนคิดไปเองว่า การจะบรรลุถึงความหลุดพ้นของคนเราต้องผ่านการสั่งสมบารมีเป็นระยะเวลาชั่วกัปกัลป์ดังเช่นพระพุทธองค์

แท้จริงแล้ว
ผู้ปฎิบัติตามธรรมะของพระพุทธองค์อย่างพากเพียรสามารถที่จะบรรลุธรรมได้ในชีวิตนี้ทั้งสิ้น
โดยพระพุทธองค์เคยตรัสว่า ผู้ที่มีปัญญาสูงสามารถบรรลุความหลุดพ้นได้ภายใน 7 วัน และแม้แต่ผู้ที่ด้อยปัญญาที่สุดหากมีความเพียรพยายามก็จักสามารถบรรลุถึงความหลุดพ้นได้ภายใน 7 ปี

มีข้อยกเว้นก็เพียงแต่ผู้กระทำ "อนันตริยกรรม" อันประกอบไปด้วย การฆ่าบิดา-มารดา, การฆ่าพระอรหันต์ และการก่อให้เกิดความแตกแยกในหมู่สงฆ์ ที่ไม่อาจจะบรรลุถึงความหลุดพ้นได้ในชีวิตที่ก่อกรรมดังกล่าว
ดังที่พระพุทธเจ้าได้เสด็จไปยับยั้งการกระทำอนันตริยกรรมต่อมารดาของ "องคุลีมาล" นั่นเอง

เนื่องเพราะว่าพวกเราทุกคนมี "พระพุทธเจ้า" เป็นผู้ชี้ทางอันประเสริฐให้อยู่แล้ว
ไม่ต้องทำการขวนขวายแสวงหาความหลุดพ้นด้วยตนเองอย่างเช่นองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

Create Date : 25 กรกฎาคม 2549		35 comments
Last Update : 25 กรกฎาคม 2549 15:19:27 น.
Counter : 692 Pageviews.
Share Tweet