นับถือคุณมิดฟิวล์และคนที่ไปร่วมปฏิบัติธรรมจริงๆค่ะ เราขอยอมรับแต่โดยดี ว่าเราคงไปฝึกสมาธิแบบนั้นไม่ได้แน่ๆ แค่วันแรกเราคงร้องไห้คิดถึงบ้านแน่ๆ


แต่ถ้าไปผจญภัย ไปฝึกค่ายทหาร เราว่าจะยังเหมาะกับเรามากกว่าซะอีกค่ะ

ตลอดช่วงเวลาของการนั่งสมาธิของผมจึงเต็มไปด้วยการกำหนดรู้แบบใจจะขาดประมาณว่า "ปวดหนอ", "เจ็บหนอ", "ทนไม่ไหวแล้วหนอ", "ไม่อยากนั่งแล้วหนอ", "ขาจะขาดแล้วหนอ" อะไรประมาณนี้ล่ะครับ !!!!!!!!!!!!!.,.,

ตื่นตี 4 ไม่สู่ล่ะค่ะ งานนี้

แวะมาเยี่ยมนะคะ สวัสดีวันหยุดค่ะ

อย่าไปใส่ใจกับความปวด จงให้ใจเราดูและรู้ความปวด แต่อย่าให้ใจเราปวดไปกับขา....
..
..
ยากสุดๆ

กลับมาแย้ววว
ตอนโบว์ไปก็ลักษณะคล้ายๆ แบบนี้ล่ะค่ะ
จริงๆ ก็คงเป็นแบบนี้กันเกือบหมด
แตกต่างกันที่จะบอกให้กำหนดคำอะไรเวลาทำสมาธิ

ตอนทำสมาธิไม่ต้องห่วงเลยค่ะ
สำหรับโบว์ ... ทำไม่ได้เลย^^'
คือรู้เลยว่าเราสมาธิสั้นมาก
แต่เวลาเดินจงกลมคิดว่าทำได้ดีค่ะ


หายปวดขายัง^^...

เข้ามาสาธุ!

=)

หายไวๆค่ะ

โอ้ คุณมิดฟิวสู้ตายครับ

เก่งจังค่ะ แก้มทำไม่ได้แน่นอนเลย เรื่องตื่นเช้าๆ เนี่ยเป็นไม้เบื่อไม้เมากับตัวเองประจำเลยค่ะ

สมัยผมไปปฏิบัติธรรม 5 วัน ช่วงรอผลเอนสะท้านจะออกมาวันแรกคือที่สุดแห่งความทรมานครับ 555 แต่พอถึงวันที่2 ทุกอย่างเริ่มเข้าที่ จากนั้นก็เป็นความอิ่มเอิบ

ออกมาหน้านี่อย่างใส มีแต่คนทักว่าไปเข้าคอร์สเสริมหล่อรึไงกัน 555

...

-- ตุ๊กตาไขลาน / คนอื่นคงน่านับถือครับ แต่ผมคงไม่หรอก ว่าแต่มันก็ไม่โหดหรือเข้มงวดอะไรนักหรอกครับ ค่ายทหารสิน่ากลัวกว่าเยอะ

-- MinnyJa / เหะ เหะ

--กระต่ายลงพุง / แหม...ทีตอนรับปริญญา สาวๆยังตื่นมาแต่งหน้าแต่งตากันแต่ตีสามเลยนี่ ใช่ป่าว?

--แร้ไฟ / ใช่ครับ ก็หวังว่าถ้าน้อมนำจิตใจไปเรื่อยๆ สักวันคงทำได้ล่ะนะ

--blueberry_cpie / เดินจงกรมได้ก็ดีแล้วครับ เพราะมันก็ต้องใช้สมาธิเหมือนกัน...ส่วนเรื่องขา ลืมตาขึ้นแล้วเหยียดขาสักทีก็หายแล้วจ้า

-- hunjang / จ้า

--ปุ้ม หญิง / หวัดดีครับ ไม่เจอกันนานเลย

--เซียวเปียกลี้ / มีกองเชียร์ด้วย ขอบคุณครับ

--its_gemmi / คงเพราะนอนดึกล่ะครับ ถ้านอนเร็วหน่อยผมว่าน่าจะตื่นเช้ากันได้ทุกคน

--นายเบียร์ / ฮั่นแน่...เคล็ดลับอยู่ตรงนี้เอง


--ขอบคุณที่แวะมาครับ--

แวะมาเยี่ยมและอ่านเรื่องการทำสมาธิค่ะ

จริงๆ ตอนนี้พยายามนั่งสมาธิเองวันละ5นาที
ก็ไม่รู้ว่าถูกหลักหรือเปล่านะ

แต่อารมณ์เย็นขึ้นบ้าง(ขอย้ำ..ขึ้นบ้าง)

ตอนที่ผมบวช ตอนแรก ๆ ก็มีปัญหาเรื่องการนั่งเหมือนกันครับ ไม่นานร่างกายปรับได้ก็จะหายไปเอง ...

เริ่มดีขึ้นรึยังครับท่าน

อ๊ะ...กลับมาแล้วเหรอคะ... โห..อ่านแล้วได้อารมณ์ปวดเมื่อยร่วมด้วยมากๆเลยล่ะค่ะ เอาน่า...อิ่มบุญเนอะ...

หุหุ...ลืม Happy Birthday ค่ะ...
มาช้าไปหน่อย...ไม่ว่ากันเนอะ
ขอให้มีความสุขมากๆนะค้า

เรามันชอบอะไรที่มันลุยๆ โหดๆอ่ะค่ะ แหะๆ

แต่สมัยที่เรียนมัธยม เรานั่งสมาธิบ่อยนะคะ ในวิชาภาษาไทยกับวิชาพระพุทธศาสนาค่ะ เลยทำให้นั่งบ่อยแล้วก็จะเกิดความเคยชิน แต่พอหยุดไป จะมาเริ่มนั่งใหม่อีกครั้ง มันก็ไม่ไหวซะแล้ว สงสัยกิเลสมันจะหนาขึ้นอ่ะค่ะ

การนั่งสมาธิเราก็มีปัญหาเช่นกันค่ะ ชาจนกระดิกกระเดี้ยไม่ได้ไปหลายนาทีเลย ทรมานสุดๆ แต่เขาว่าถ้าชินแล้วก็จะไม่รู้สึกอะไรอ่ะ แต่เราทำยังไงก็ยังไม่ชิน แหะๆ
-------------------------------------------
ไฟในลมของคุณ Midfielder เราอ่านแล้วก็ขอ(แอบ)ขำหน่อยเหอะนะ คือพระเอกน่ะชื่อวายุค่ะ ไฟในที่นี้คงเปรียบถึงอารมณ์ร้อนของพระเอกละมังคะ

อ่านแล้วอยากกลับไปบวชปฏิบัติธรรมอีกซักรอบ


แต่การกำหนด "ปวดหนอ" นี่มันได้ผลนะ "หนาวหนอ" ก็ด้วย เราเคยใช้มาแล้ว ตามความเจ็บมันไป มันก็ไม่ทรมานเท่าที่เราไม่รู้เท่าทันมันน่ะค่ะ


ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องแสดงความเห็นเพิ่มเติมก็ได้ แค่แวะไปหากันก็ดีใจยิ่งแล้ว

ขอชื่นชมในกำลังใจอันยิ่งใหญ่ค่ะ

ลืมบอก!! เราว่าเราเคยดูนะ เรื่อง"ค่าแห่งชีวิต"อ่ะ แต่เราจำเนื้อเรื่องไม่ได้แล้วล่ะ แต่เรื่องที่จะติดตามากกว่าเป็นเรื่อง "ค่าของคน" ไมต้องตั้งชื่อคล้ายๆกันด้วยเนี่ย??

อนุโมทนาบุญค่ะ

มาเยี่ยมค่า จขบ หายไปไหนน้อ..ไม่มาอัพบลอคเลย

หนูกระต่ายพากิ๊กมาด้วยค่ะ อาสาเฝ้าบลอคให้เน้อ

...

-- keyzer // ขออนุโมทนาด้วยครับ ทำมากน้อยคงไม่สำคัญนักหากจิตใจเราสงบได้จริง...เช่นเดียวกับอารมณ์ที่เย็นกว่าเดิม

--StrayBird // อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นหน่อยครับ ร่างกายผมคงอยู่ในช่วงเปลี่ยนผ่านน่ะ

--เซียวเปียกลี้ // หลังๆพยายามนั่งสมาธิให้ได้ทุกวัน...ก็ยังปวดๆอยู่หน่อยอ่ะครับ

--หวันยิหวา // ขอบคุณมากครับ

--ตุ๊กตาไขลาน // เจอ "ขาโหด" เข้าให้แล้ว

--Kitsunegari // ระหว่างทรมานกับขาก็นั่งพิจารณาไปด้วยครับ ว่าสังขารไม่เที่ยง

--สาวไกด์ใจซื่อ // ใช่ครับ การกำหนดรู้ช่วยได้จริงๆ

-- ทูน่าค่ะ // ขอบคุณครับ

-- rebel // ยินดีครับผม

--กระต่ายลงพุง // อ้าว...บอกชอบหนุ่มหัวเกรียนไงครับ


--ขอบคุณที่แวะมาครับ--

เคยบวชเป็นเนกขัมมนารีค่ะ (บวชชีไม่ปลงผม)

พอดีชีวิตช่วงนั้นมันหนักหนาสาหัส จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด

ก็เลยไปพี่งพาธรรมะอยู่ ๗ วัน ก็เหมือนๆ จะดีขึ้นนิดหนึ่งแหละค่ะ

หวัดดีค่า พิจารณาสังขารไม่เที่ยงเหมือนนึกภาพตัวเองตั้งแต่มีเนื้อหนังจนกระทั่งเน่าเปื่อยผุพังรึป่าวคะ เคยอ่านในเว็บหนึ่งเขาบอกให้ลองนั่งเพ่งพระพุทธรูปจนกระทั่งเห็นว่าพระพุทธรูปใส ฝึกบ่อยๆจนกระทั่งติดตาแล้วเวลาทำสมาธิก็กำหนดจิตให้เห็นพระพุทธรูปองค์นั้นเรื่อยๆ เขาว่าก็ช่วยให้จิตไม่วอกแวกได้เหมือนกันนะ

เราก็เคยไปปฏิบัติธรรมแบบนี้เหมือนกันแต่ไปกับรรนะ เค้าให้นั่งพับเพียบ/ขัดสมาธิเท่านั้นอ่ะ วันที่ 2 ก็เดี้ยงแว้ว แต่สงสัยเค้าเห็นว่าเรายังเป็นเด็กก็เลยเปลี่ยนท่าได้แต่วันที่ 3 อ่ะ ไม่ว่าจะเปลี่ยนท่าไหนมันก็เจ็บทั้งนั้นอ่ะ

นับถือเลยค่ะ โห เป็นเราไม่ไหวหรอกค่ะ ตอนไปเข้าค่ายธรรมมะกับที่รร. เรายังร้องไห้ออกมาตอนกินข้าวมื้อแรกเลยค่ะ (มื้อเย็น) แบบว่า กล้ำกลืนฝืนทนสุดๆ แล้วก่อนนอนก็ร้องไห้ด้วย เพื่อนต้องคอยปลอบใหญ่เลย - -"

ส่วนเรื่องข้อกำหนดตอนทานข้าวนี่ คงทำให้เราใช้เวลากินข้าวประมาณ 3 ชั่วโมงเลยอ่ะค่ะ เพราะธรรมดาก็ช้าอยู่แล้ว - -"

+++

มาเยี่ยมอีกแล้วค่ะ

อนุโมทนาสาธุค่ะ

บางครั้ง.,.ที่รู้สึกว่าชีวิตช่างวุ่นวาย.,.สับสน.,.ท้อแท้.,.,.การได้ปฏิบัติธรรมะ.,.,ก็ช่วยทำให้มีพลังขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกันนะคะ.,.Happy Birth Day ย้อนหลังด้วยนะคะ.,..,.เิกิดเดือนเดียวกันด้วย

สาธุฯ ชีวิตต้องพักชาร์ตแบตโดยพระธรรมบ้าง แบบนี้เป็นสิ่งประเสริฐครับผม

แวะมาฝากครับผม

Dog's Dream - การ์ตูนภาพ 4 ช่องจบ

...

--สาวไกด์ใจซื่อ /// ขออนุโมทนาย้อนหลังด้วยนะครับ ฟังแล้วรู้สึกดีจัง...ธรรมะแก้ปัญหาทุกอย่างได้จริงๆ

-- Kitsunegari /// ไม่ได้ปฏิบัติในแนวนั้นครับ แค่รู้ตัวว่าร่างกายดำรงคงอยู่ในสภาพเดิมๆไม่ได้ตามหลักไตรลักษณ์น่ะครับ

--Cecile_FCB /// เหมือนกันเลยครับ...2 - 3 วันแรกเมื่อยก็เปลี่ยนท่าได้ แต่วันถัดๆไปมันเมื่อยทุกอิริยาบถเลย

--disordered /// คิดถึงบ้านอ๊ะป่าว?

--กระต่ายลงพุง /// ขอบคุณจ้า

--กิ่งไม้ไทย /// ยินดีครับ

--MinnyJa /// ขอบคุณมากครับผม

-- ดำรงเฮฮา /// ขอบคุณครับ


--ขอบคุณที่แวะมาครับ--