แหะๆ ของรักก็ต้องหวงเป็นธรรมดาค่ะ
ถึงบอกว่าต้องเดินสายกลางดีที่สุด
แต่

.
.
.


โบว์ก็ทำมะด๊ายยยย
เลิกงานกี่โมงค้าบบ
โบว์เลิกห้าครึ่งอ่ะ อีกตั้งครึ่งชม.^^...

สวัสดีครับ ขอบคุณมากครับที่แวะไปทักทายครับ รู้คือรู้ เห็นคือเห็น แต่ยังไม่ถึงขั้นที่จะวางได้ทุกสิ่งเพราะยังมีภาระหน้าที่ที่ต้องเกี่ยวข้องกับอีกหลายกรณี แต่จงทำสิ่งที่ไม่ให้ผู้อื่นเดือดร้อนได้มากที่สุดก็น่าจะพอใจนะครับ แม้แต่นักบวชก็ยังทิ้งกิเลสได้ไม่หมด เพราะเราชอบนำเสนอ เช่นอาหารต้องดีที่สุด ลูกหลานแตะต้องไม่ได้เดี๋ยวไม่ได้บุญ ถามหน่อยระหว่างเด็กได้กินอาหาร กับเอาอาหารใส่บารตให้พระแล้วกลายเป็นของที่เหลือมากมาย อันไหนน่าจะดูดีนะครับ ไม่ใช่มาแอนตี้การทำบุญใส่บารตครับ ขอให้มีความสุขนะครับ

สวัสดีค่ะ..เห็นด้วยค่ะ จงทำในสิ่งที่ไม่ให้ผู้อื่นเดือดร้อน
ได้มากที่สุด ก็พอใจแล้วค่ะ..
ยึดเป็น ของเราเมื่อใด ทุกข์ก็เกิดขึ้นเมื่อนั้น ..

"ของของเรา" คงเป็นหนังสือค่ะ ใครหยิบเสื้อ หยิบกระเป๋าหรือรองเท้าไปใช้ จะเฉย ๆ แต่ถ้าเป็นหนังสือนี่ แค่หยิบยืมยังยากเลย เดี๋ยวนี้หวงน้อยลงเยอะแล้ว แต่หลายเล่มก็ยังเป็นเล่มที่ "ห้ามยืม" อยู่ดี

แต่คิดว่าที่หวง ๆ เนี่ย อาจไม่ใช่ยึดติดหรอกค่ะ แต่เป็นความพยายามทะนุถนอมเพราะรู้ค่า (และขี้เกียจหามาใหม่) เสียมากกว่า

ก็คงเหมือนบางคนที่หยิบจับอะไรนี่..รุนแรง กระแทกประตูโครม ๆ ปิดฝาดังฉับ เปิดหนังสือทีหน้ายับ พับขอบ เวลาเก็บก็โยนลงกระเป๋าเลย
>> พวกนี้ บางทีเห็นแล้วก็หงุดหงิด (ทั้งที่เขาไม่ได้ทำกับของของเรา) เคยโมโหเพื่อนที่ปาหนังสือลงพื้นด้วย

เอ หรือเราจะเป็นพวกยึดติดแม้แต่ "ของของคนอื่น"?

ป.ล. การ์ตูนที่ไปแนะนำที่บล็อกนี่นึกไม่ออกค่ะ สงสัยไม่เคยอ่านแน่เลย

เห็นด้วยค่ะ

อย่างdvd The Usual Suspectsก็ยอมซื้อของแท้สั่งตรงมาเลยนะเพราะเป็นหนังสุดเลิฟ แต่ก็ให้เพื่อนๆยืมไปดูบ้างถ้าเขา/เธอสนใจจะดูนะคะ



"ของของเรา" ตอนนี้ที่มีอยู่กับตัวก็คือความรู้และความคิดค่ะ

ส่วนคนของเราไม่มี

อ่านแล้วขนลุกครับ

สำนวนการเขียนและการเรียบเรียงดึครับ
ว่าง ๆ เขียนหนังสือธรรมะนะครับ
จะได้ช่วยคนอีกเยอะๆ


ปล. ชอบ IL Mare เหมือนกัน

ขอบคุณครับ .....อย่าหายไปนานนะ
เพราะ blog คุณก็เป็น blog "ของเรา" แล้วเหมือนกัน
รู้ใช่มั๊ยว่าจะเกิดอะไรถ้าขึ้นชื่อว่า ของเรา

แต่เราว่านะ!! ย่อหน้าบนๆอ่ะ เค้าเรียกว่า... เอาตัวเองมาเผาตะหากล่ะ!!


ปล. แล้วเคยกินปีกหงส์น้ำแดงป่ะ?? ไม่เคยกินล่ะสิท่า

ทำไมคุณมิดฟิลด์ไม่เสนอตัวไปช่วยให้อาหารหมาให้เพื่อนล่ะคะ คุณพ่อจะได้ไปเที่ยวด้วยได้

... จริงๆ การให้อาหารหมาเนี่ย มันก็ฝากกันได้นะคะ คุณพ่อของคุณเพื่อน อาจจะมีเหตุอื่นที่ทำให้เลือกจะอยู่ให้อาหารหมาก็เป็นได้ (เราชอบจินตนาการอ่ะนะ )

เนื่องจากตัวอย่างเป็นหมา ถึงแม้จะไม่ยึดถือเป็นของเรา ก็ยังต้องมีความเมตตาดูแลไม่ให้มันอดตายนะคะ ดังนั้นการไม่ไปเที่ยว อาจไม่ใช่การรับภาระ แต่เป็นการเสียสละก็ได้นะคะ

ป.ล. คนข้างบน กลับไปเซาท์เอนด์เลย

จริงค่ะ มีมากก็คิดมาก ยึดติดมาก ทำให้กังวลใจ กลัวหาย กลัวโดนขโมย กลัวพัง

การไม่มีห่วงให้ดูแล เป็นลาภอันประเสิร์ฐ

... ไม่รู้ว่าตายแล้ว "ของของเรา" จะกลายเป็น "ของของใคร"

คิดแล้วปวดหัว เข้าครัวหาของกินดีกว่า อิอิ

รถยนต์ เป็นอีกห่วง(ผูกคอ) แต่ตอนนี้ละห่วงไปละ...ม่ายช่าย ยังไม่ถวายวัด คือมองมันว่า ช่างมัน จะมีรอยขูดขีด ช่างมัน จะสกปรก ช่างมัน ขอให้ข้างในสะอาด ขับได้ดี เป็นพอ

เดี๋ยวนี้จอดที่ไหนๆ ก็ไม่ห่วง กลัวหาย กลัวโดนแดด กลัวขี้นก...ละห่วงไปแร้น

ทรัพย์ ความรัก ความผูกพัน เป็นทุกข์ทั้งสิ้นแหละค่ะ

แต่เราก็ห้ามตัวเองได้ยากกันซะด้วยสิ



แหะๆ เราเองมาถามแต่ก็ยังไม่รู้เลยค่ะว่าจะได้ไปหรือเปล่า (อ้าว...ซะงั้น)

สบายดีคะ.....ขอบคุณคะที่ยังแวะมาเยี่ยมและทักทายกันนะค่ะ....รักษาสุขภาพและมีความสุขในทุกๆวันของคุณคะ....เห็นด้วยกับคุณ.. Qooma ----->การไม่มีห่วงให้ดูแล เป็นลาภอันประเสิร์ฐ

...

--ขอบคุณที่รักกัน / ทำมะด้ายก็ต้องเป็นทุกข์นะคร้าบบบบ...
เลิกงานเวลาเดียวกันเลยครับผม

--ลุงกล้วย / น่าคิดเหมือนกันครับ อย่างทีว่าการทำบุญกับพระภิกษุได้บุญมากกว่าคนธรรมดา ถ้าเราไปมัวคิดอย่างนั้นก็มีแต่แห่กันไปหาภิกษุซะหมดสิ
แต่ผมว่ามันคงอยู่ที่ความเหมาะสมล่ะครับ อย่างทำทานก็ให้มีความบริสุทธิ์ในเบื้องต้น ท่ามกลาง และบั้นปลาย
เพราะถึงที่สุดแล้ว ทุกๆการกระทำของเราคงเป็นไปเพื่อละกิเลสให้ลดน้อยลงไปเรื่อยๆนั่นเองครับผม

--whitelady / ขออนุโมทนาในความคิดอันชอบด้วยครับ

--ยาคูลท์ / ความพยายามทะนุถนอมเพราะเห็นค่านี่มันก็เป็น "ความยึดติด" เหมือนกันนะครับ แต่ความลึกตื้นอาจจะต่างกัน
อย่างการทะนุถนอมหนังสือธรรมะเพื่อไว้ให้คนรุ่นต่อไปได้ศึกษา ก็อาจจะเป็นความยึดติดเหมือนกันว่าอยากให้ของสิ่งนี้อยู่ไปนานๆ ทั้งที่จริงมันก็หนีไม่พ้น "เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป" แต่เราก็ไม่อยากให้มันเป็นอย่างนั้น
อย่างไรก็ตาม กรณีนี้ก็เป็นการกระทำและการยึดติดที่เรียกได้ว่า "เห็นแก่ตัว" น้อยมากๆแล้ว คือคิดเพื่อคนอื่นมากกว่าตัวเอง
มันคงต้องดูที่เจตนามั้งครับ...ผมว่า

-- keyzer / แล้วเมื่อไรจะมี "คนของเรา" เอ่ย อิอิ
น่าอิจฉาจัง มี "ของของเรา" น้อยนิดเดียวเอง

--Noname - โนนามิ / เหะ เหะ ที่เขียนๆอยู่นี่ก็อาศัยครูพักลักจำ (และบางคราวก็ลอกมาดื้อๆ ) มาทั้งนั้นล่ะครับ
ยินดีที่พี่เห็นประโยชน์นะครับ

--ตุ๊กตาไขลาน / เผาแมนฯยูฯอ่ะจิ
โดนคุณ rebel ไล่กลับไปเซาธ์เอนด์เลย ฮิฮิ

--rebel / ครับ มันอาจเป็นความเสียสละของพ่อเค้าก็จริง แต่มันยังคงเป็น "ภาระ" อยู่ดีใช่มั้ยครับ? เพราะทำให้ขาดโอกาสที่จะได้ไปเที่ยวกันพร้อมหน้าทั้งครอบครัว
ตัวอย่างนี้ยกมาแบบให้เห็นใกล้ตัวน่ะครับ
จะยกแบบที่ท่านพุทธทาสฯยกมา ประมาณว่า สามี-ภรรยา หรือกระทั่ง พ่อ-แม่-ลูก ต่างก็เป็นภาระกันทั้งนั้น ก็กลัวว่าจะ "แรง" เกินไป
ทั้งที่หากพิจารณาให้ถ้วนถี่แล้วมันเป็นอย่างน้นจริงๆ

--กิ่งไม้ไทย / จะมีให้น้อยที่สุด ไอ้ใจเราก็ดัน "กลัวน้อยหน้าเขา", "กลัวไม่พอกิน", "เผื่อเหลือเผื่อขาด" และอีกหลากความกลัว
เลยต้องทุกข์ต่อปายยยย...

-- Qooma / เห็นด้วยครับ แต่คนเราก็ยังขวนขวายหาห่วงกันให้ขวักไขว่

--แพนด้ามหาภัย / ดีครับดี...ว่าแต่ของกินนั่นเป็นของใครเอ่ย? อิอิ

--yyswim / ดีเลยครับพี่ ห่วงน้อยก็ทุกข์น้อยเนอะ?

-- สาวไกด์ใจซื่อ / ถึงต้องฝึกสติไงครับ

-- MinnyJa / ขอบคุณครับ ขอให้มีความสุขเช่นกันครับผม


--ขอบคุณที่แวะมาครับ

ของของข้าใครอย่าแตะ
แตะได้ ถ้าไม่กัวหัวแตก

=)

อ่า..ถ้าเทียบกับสำนักพิมพ์ผีเสื้อแล้วของพัณณิดาจะต่างไปค่ะ

ของพัณณิดาจะเน้นเป็น "แฟนตาซี" เป็นส่วนใหญ่ค่ะ

แล้วก็โดยมากตัวละครหลักจะมี "การเรียนรู้" ขึ้นเรื่อยๆ ตามการดำเนินเรื่อง



ก็ถือว่าเป็นนักเขียนไทยที่น่าสนใจนะคะ

ง่า หมาไม่ใช่ "ของ" ของเรานะคะ (เออ หมาอาจจะใช่เนอะ มันติดจ่าฝูง เราเป็นคนชอบแมว เลยนึกแต่มุมของแมว) มันมีชีวิตจิตใจ และเป็นสิ่งที่เราต้อง "รับผิดชอบ" ตอบแทนเขา จะเอามาเทียบกับสิ่งของมันยังไงๆ อยู่นะคะ สิ่งของเราปล่อยวางได้ แต่ถ้าปล่อยวางหมาก็ทำกับทำร้ายชีวิตหนึ่งนะคะ

นี่ค่ะ รายละเอียดร้าน outlet ของเอเชียบุคส์ที่ไปถามที่บล็อกแพนด้าฯ

//www.asiabook.com/store/outlet/

แวะมาส่งความสุข ในวันหยุด ค่ะ..
พรุ่งนี้วันหยุด มีความสุข นะค่ะ..

พยายามจะไม่มี แต่ทำไม่ได้ซ๊าที กิเลสน่ะค่ะ

Il mare อ่ะ จบไม่ค่อยจาเข้าใจอ่ะค่ะ หาหนังสืออ่านก็ย๊ากยาก เป็นทุกข็เพราะ Il mare อยู่พักนึง เป็นต้นค่ะ

สบายดีนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ หนาวแระ

เป็นภาระเพราะผูกกันอยู่ค่ะ

นึกถึงตอนพระราหุลประสูติก็ได้ค่ะ
พุทธองค์สมัยเป็นเจ้าชายสิทธัตถะยังกล่าวว่าห่วงเกิดขึ้นแก่เราแล้ว

ถ้าคิดทั่วๆ ไป การตั้งชื่อลูกว่า "ห่วง" นี่ใจร้ายมากเลยนะคะ แต่ก็คือความจริง เป็นภาระ เป็นความผูกพันจนกว่าจะตายจากกันไป หรือถึงกายเนื้อจะจากกันไปแล้ว ใจก็ยังคงคอยห่วงหา นึกถึงไม่จบสิ้น

ห่วงที่เต็มใจเอามาผูกตัวเองไว้ นี่แก้ยากนะคะ

เอ่อ กระต่ายเอง ตั้งแต่เลี้ยงเจ้าแปะก๊วย(กระต่าย) ก็ไม่ค่อยได้ไปไหนเท่าไหร่เลยค่ะ

เพราะมันไม่มีใครดูให้อ่ะ นอกจากกระเตงไปด้วย ซึ่งก็ไม่สะดวกเอาเลย

อรุณสวัสดิ์เช้าวันเสาร์ครับ

อ่านแล้วอึ้ง แว๊บแรกคิดถึงเรื่องพระราหุลเหมือนคุณ rebel เลยค่ะ

ใช่เลยว่า รักมาก ห่วงมาก ผูกพัน ก็จะเป็นหวงมาก เป็นภาระมาก ๆ ชิวเป็นแบบที่พูดมาเลยค่ะ
ถ้าเป็นพวกสิ่งของก็มักเป็นแนวหนังสือ เมื่อก่อนเป็นโรคหวงหนังสือมาก ยิ่งเล่มโปรดนี่ลืมไปได้เลย ใครจะคิดยืม ห้าม!
หลัง ๆ ดวงตาเห็นธรรม :P ใช้วิธีซื้อหนังสือเล่มโปรดเพิ่มอีกเล่ม ไว้แจกจ่ายให้คนอื่นอ่าน

ปอลอ บุนเดสฯคืนวันศุกร์ เบรเมนแพ้ดอร์ทมุนด์ด้วย แอบดีใจ

อยู่ข้างพญามาร

"ผู้ไม่มีอุปธิ (กิเลส) ย่อมไม่สุขใจ"

ไม่มีกิเลสก็ไม่เกิดรักโลภโกรธหลง ไม่รู้จักความทุกข์จะรู้จักความสุขได้อย่างไร

พระพุทธเจ้าท่านตรัสรู้และปรินิพพานได้ แต่มนุษญ์อย่างเรานั้นยากนักที่จะผ่านพ้นวังวนของกิเลส

แต่ขอให้กิเลสนั้นอยู่ในขอบในเขตตามอัตตภาพก็แล้วกัน

Arsenal 3 - 0 Liverpool

-- เจอพิษเจ๊แหวงมั่งแล้วไง

=)

...

-- hunjang // คนนี้น่าจะทุกข์หนักกว่าใครนะเนี่ย

--สาวไกด์ใจซื่อ // ครับ น่าสนใจมากครับ

-- ลูกสาวโมโจโจโจ้ // ไม่ได้เอา "สิ่งมีชีวิต" กับ "สิ่งของ" มาเปรียบเทียบกันนะครับ เพียงแต่ยกให้เห็นว่าต่างก็เป็น "ภาระ" เหมือนกัน ไม่ว่าจะด้วยความเต็มใจหรือไม่เต็มใจ
ซึ่งทางที่ดีที่สุดก็คือ การปฏิบัติต่อสิ่งต่างๆทั้งมีชีวิตและไม่มีชีวิไปตามหน้าที่ที่ควรจะเป็น เช่น มีหมาก็เลี้ยงหมาไปตามเรื่อง แต่ไม่ได้คาดหวังกับมันเกินเหตุ รวมถึงเรียนรู้ที่จะไม่ทุกข์หากเกิดเหตุไม่คาดคิดและไม่สมใจ
จะว่าไปแล้ว...การที่อยากไปเที่ยวมันก็เป็นความทุกข์อย่างหนึ่งนะครับ ถ้าไม่ได้ไป
ขอบคุณสำหรับ link นะครับ

--whitelady // มิน่าทำไมวันหยุดเราสุขใจจัง

-- varissaporn327 // ช่วงนี้อากาศมันกั๊กๆไงไม่รู้นะครับ จะหนาวก็ไม่หนาวมาก จะร้อนก็ไม่ร้อนมาก สลับกัน

-- rebel // ใช่ครับ เมื่อเช้าออกจากบ้านมาก็รู้สึกหนักๆอยู่

--กระต่ายลงพุง // นี่ไงครับ "ภาระ"

--ลุงกล้วย // อรุณสวัสดิ์เช้าวันจันทร์ครับ

--ชิวเทียน // เห็นธรรมแบบนี้ ยิ่งเห็นยิ่งเปลืองนะครับ

--nutuang // น่ากิ๊น น่ากิน

--ป้านิด // ไม่น่าเชื่อมีคนเลือกฝ่ายพญามารด้วย !!!
จะว่าไป "ความสุข" ก็จัดเป็น "ทุกข์" เหมือนกันนะครับ
แต่เป็น "ทุกข์" ในระดับน้อยๆ เพราะนำมาซึ่งความฟูฟ่องของใจ ตรงข้ามกับ "ทุกข์" ที่ทำให้ใจเหี่ยวแห้ง
เพราะที่สุดของที่สุดแล้ว การไม่มีกิเลสก็คือการที่ใจ "นิ่ง" ไม่ "ฟู" ไม่ "แฟบ" นั่นเองครับ

-- hunjang //



--ขอบคุณที่แวะมาครับผม --

หง่ะ รู้ได้ไงหว่า ว่าเวลาเราเดินทางแล้วเหมือนคาราวาน อิอิ
หง่ะกว่าเดิม ... อย่าพูดว่า nutuang น่ากินจิ่งับ แม่ผมไม่น่ากินหรอกง๊าบ (ถึงแม่จะเหมือนหมูก้อเหอะค๊าบ) กินเค๊กกะไอติมดีกว่าเยอะ เอิ๊กๆ

ทักทายเจ้าของบล๊อคค่ะ อย่าช้ำใจกับพี่หงส์นานนักละ อย่างน้อยพี่เสือก็ชนะแบบหืดขึ้นคอได้แล้วนัดหนึ่ง เรื่องยึดติดนี่ เราว่าเราเป็นเอามากๆเลยแหละ ข้าวของแต่ละชิ้นกว่าจะซื้อหามา คิดแล้วคิดอีกทุกอัน ยิ่งทำให้รักมากหวงมาก กิเลสก็หนามากเป็นธรรมดา ถ้าเป็นคน ไม่ว่าจะสำคัญมากหรือน้อยก็ห่วงมาก(บางคนก็หวง) เป็นกังวลวิตกทุกข์ร้อนใจบ่อยๆ อยากปล่อยวางบ้างเหมือนกัน แต่ยังทำไม่ได้สักทีน่ะค่ะ สงสัยจะเป็นเพราะเราเป็นนางมารมั้งคะ เหอๆ

งานนี้เทคะแนนสงสารให้พ่อเพื่อน จขบ. เต็มๆ คนเดียวเลยค่ะ อิอิ

ช้ำใจ

555+ หนังสือกับดีวีดีของเรานี่ห้ามใครแตะเลยค่ะ กลัวเขาไม่รักษาแย่งเราอ่ะ เดี๋ยวต้องมานั่งบ่นทีหลัง
-------------------------------------------
เมื่อคืนง่วงมาก ดูดาบมังกรหยกจบก็นอนเลยอ่ะค่ะ หงส์เป็นไงบ้างอ่ะ (อยากให้แพ้นะเนี่ย)

แวะมาราตรีสวัสดิ์ค่ะ

ฝันดีนะคะ

สวัสดีวันอังคารค่า
วันนี้คุณกินโดนัทอะยางงง หุหุ



เพลงของเบอเกอรี่ก็เปิดหลายเพลงนะ
ไว้จะหามาเปิดอีกค่า^^...

นี่!! ตอนหงส์โดนปืนยิงจนปีหักเนี่ย เราก็อุตส่าห์ใจดี ไม่มาเย้ยแล้วนะ แต่ดูไปเม้นท์ที่ blog เราแต่ละอัน ทำให้อดใจไม่ไหวจริงๆ


ปล. เพิ่งเห็นว่าโดนแขสอยอ่ะ แขไม่น่ามีเพื่อนร่วมเชียร์หงส์แบบตามิดฟิวล์เล้ยยย เพราะเล่นสร้างความหมั่นไส้ให้ชาวบ้านไปทั่วเลยนะ!!

เคยเห้นคนซื้อของเล่นมา เก็บ ไม่กล้าเลาน กลัวพังหรือเก่า
..
...
เสียดายครับ อุตส่าห์ชื่อ....."ของเล่น"

...

--nutuang /// ผมก็หมายถึง "เค้ก" กะ "ไอติม" นะ

--takiendeutsch /// นางมารลี้โม่กโช้วรึป่าวครับ?
ปล่อยวางไม่ได้ก็จริง แต่รู้ตัวอยู่ว่ารู้สึกอย่างไรก็โอเคในระดับหนึ่งแล้วนะ

--เบบูญ่า /// 5555...

--rebel /// เฮ้อออ...

--Kitsunegari /// ไม่รู้ผลจริงๆหรือแกล้งแขวะเนี่ย?

--กระต่ายลงพุง /// สวัสดีตอนเช้าครับ

--ขอบคุณที่รักกัน /// โดนัทไม่ตกถึงท้องมาหลายวันแล้วครับ เดี๋ยวต้องแสวงหาซะหน่อย

--ตุ๊กตาไขลาน /// หยวนๆน๊า...

--แร้ไฟ /// "ของเล่น" ถ้าไม่เล่นมัน ก็คงต้องกลายเป็น "ของเก็บ" เนอะ?



--ขอบคุณที่แวะมาครับ --

u'll never walk alone...