มีนาคม 2553
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
31 มีนาคม 2553
 
 
ละคร จับตายวายร้ายสายสมร ตอนที่ 7

ตอนที่ 7

แหม่มโทรฯบอกลิลลี่ว่าจะไปร้านเสริมสวยและให้บอกแหวนด้วย แหม่มรู้สึกว่ามีคนมองแต่พอมองหาก็ไม่เห็นใคร เพราะจันดาราหลบไปได้ก่อนและแอบสะกดรอยตามแหม่มไปจนถึงร้านเสริมสวย ขณะที่แหม่มกำลังสระผมอยู่ จันดาราก็แกล้งโทรฯมาหาช่างที่กำลังสระผม ให้แหม่มเพื่อล่อออกไป ก่อนจะทำเป็นบังเอิญมาเจอแหม่มที่สร้อยคอหลุดพอดี แหม่มชวนจันดาราไปแช่น้ำนมด้วยกันโดยไม่รู้เลยว่าเป็นแผนของจันดาราที่ต้องการเข้าใกล้สายสมรมากขึ้นเรื่อย ๆ

ขณะที่แช่ในอ่างน้ำนมด้วยกัน จันดารามองแหม่มอย่างพึงใจแบบชู้สาวจนแหม่มรู้สึกตัวหันมองจันดารา ด้วยความไว้ใจแหม่มจึงเล่าเรื่องเสือให้จันดาราฟังด้วยความปลื้มใจ แต่จันดารากลับบอกว่าไม่ชอบผู้ชาย

“ไม่ชอบผู้ชาย อย่าบอกนะว่าเธอชอบผู้หญิง”

“ถ้าเป็นอย่างนั้น เธอกลัวชั้นรึเปล่า”

“เรื่องอะไรจะกลัว เพราะชั้นไม่เชื่อหรอกว่าอย่างเธอจะเป็น เลสเบี้ยน”

แหม่มหัวเราะ ขณะที่จันดารายิ้มมองแหม่มแววตาฉายความพึงพอใจแบบชู้สาว

ที่ร้านดอกไม้แหวนจะออกไปคุยงานเรื่องดอกไม้และจะออกไปซื้อของเลยบอกให้ลิลลี่เฝ้าร้านแทน แหวนออกไปยังไม่ทันไรอินคา ก็โทรฯมาชวนลิลลี่ออกไปด้วยกัน ลิลลี่ปฏิเสธ บอกว่างานยุ่งและยังต้องเฝ้าร้านอีก อินคาขอเป็นตอนค่ำแทนแต่ลิลลี่ก็ไม่ยอมไปด้วยบอกว่าไม่อยากไป และไม่มีใครมาบังคับได้ก่อนจะปิดโทรศัพท์ไปด้วยความรำคาญ อินคาโทรฯกลับมาอีกครั้ง

“มีอะไรอีก”

“ถ้างั้นพรุ่งนี้ล่ะครับ”

“พรุ่งนี้ชั้นก็ไม่ว่าง ถ้าชั้นว่างชั้นจะโทรฯ หานายเอง”

ลิลลี่ปิดโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด อินคายังโทรฯ กลับมาอีกครั้ง คราวนี้ลิลลี่รับด้วยความโกรธ

“ถ้านายโทรฯหาชั้นอีกครั้ง ชั้นจะเลิกคบกับนายนะอินคา”
คราวนี้อินคาไม่กล้าโทรฯ กลับมาอีกเพราะกลัวลิลลี่จะทำอย่างที่บอก จึงได้แต่หงุดหงิดอยู่คนเดียว ระหว่างที่ลิลลี่กำลังรับออเดอร์ลูกค้า จ๊อดก็มาที่ร้านอ้างว่าจะมาขอโทษ

“ขอโทษเรื่องอะไร”

“ก็ที่เมื่อคืนผมแสดงมารยาทไม่ดีกับคุณน่ะครับ ฝากบอกแฟนคุณด้วยนะครับว่าผมขอโทษ”

“เค้าไม่ใช่แฟนชั้น”

“อ้าวหรือครับ ผมไม่ทราบ เห็นเค้าทำเจ้ากี้เจ้าการกับคุณจนออกนอกหน้า คุณต้องระวังนะครับ เค้าอาจจะทำให้คุณเสียหายได้”

“คุณไม่ต้องมาออกความเห็นเรื่องของชั้น หมดธุระแล้วใช่มั้ย”

“ยังครับ ผมจะมาซื้อดอกไม้ด้วยครับ”

“งั้นก็เชิญ” ลิลลี่เมินหน้าขณะที่จ๊อดยิ้มทะเล้น

จ๊อดเลือกกุหลาบหลายสีจนสุดท้ายมาหยุดอยู่ที่กุหลาบสีขาวและแกล้งถามลิลลี่

“คุณคิดว่ากุหลาบสีขาวนี่เป็นยังไงครับ”

“ก็ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเอาไปให้ใคร”

“ผู้หญิงที่ผมชอบครับ”

“ก็โอเค เพราะกุหลาบขาวเหมาะกับ ผู้หญิงสวยน่ารัก ไร้เดียงสา”

“งั้นตกลงครับ ผมเอากุหลาบขาว”

“ไม่น่าเชื่อนะว่าที่ชั้นพูดจะตรงกับผู้หญิงของคุณ”

จ๊อดอมยิ้มไม่โต้ตอบแล้วถามว่าเท่าไหร่ ลิลลี่บอกราคาเสร็จก็ถามว่าจะให้ไปส่งที่ไหน

“ให้คุณครับ”

“คุณอย่ามาล้อเล่นกับชั้นอย่างนี้นะ ชั้นไม่ชอบ”

“ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ ก็คุณบอกไม่ใช่หรือครับว่าที่นี่รับจัดส่งดอกไม้ด้วย แล้วผมทำผิดกติกาตรงไหน ขอบคุณมากครับ”

จ๊อดยิ้มให้ด้วยท่าทางทะเล้นก่อนจะออกไป ลิลลี่ด่าตามหลังด้วยความเขิน

“อีตาบ้า...ฮึ แสนรู้จังนะว่าเราชอบกุหลาบขาว” ลิลลี่ยกกุหลาบขึ้นมาดม

แหม่มโทรฯไปหาเสืออีกเพื่อนัดออกไปกินข้าวด้วยกันอีกหน เสือพยายามปฏิเสธอีกแต่แหม่มเอาจ๊อดมาอ้างบอกว่า จ๊อดยืนยันว่าเสือว่างเย็นนี้ พร้อมกับอาสาจะไปรับ แต่เสือกลับบอกว่าเขาจะเป็นฝ่ายไปรับแหม่มเอง จันดาราซึ่งแอบฟังอยู่แกล้งถามแหม่มว่าโทรฯหาแฟนหรือ แหม่มยอมรับหน้าตาเฉยพร้อมกับบอกว่านัดดินเนอร์กัน จันดาราว่าเสียดายเพราะทีแรก ว่าจะชวนไปด้วยกัน

“เอาไว้วันหลังแล้วกันนะ วันนี้ชั้นนัดกับแฟนแล้ว”

แหม่มยิ้มให้แล้วเดินออกไป จันดารามองตามแสยะยิ้มด้วยแววตาเกลียดชังผู้ชาย

“หึ นังหน้าโง่ แกคิดหรือว่าผู้ชายมัน จะรักแกจริง”

เสือเอาหนังสือมาส่งที่ตลาดหนังสือ จตุจักร ระหว่างนั้นเขาก็เห็นแหวนที่มาเดิน หาซื้อหนังสือโดยบังเอิญ จึงเข้าไปช่วยหยิบหนังสือที่อยู่บนชั้นลงมาให้ แหวนขอบคุณโดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นเสือ พอเห็นว่าเป็นใครแหวนถึงกับอึ้ง

“สวัสดีครับ มาดูหนังสือหรือครับ ที่ร้านผมมีหนังสือการจัดดอกไม้สวย ๆ เยอะนะครับ มีอยู่เล่มนึงผมได้มาจากอังกฤษ เค้าสอนวิธีจัดดอกไม้ผสมระหว่างดอกไม้ฝรั่งกับเอเชียด้วยนะครับ”

“เอาไว้ชั้นอยากได้ชั้นจะบอกคุณเอง”

“ท่าทางคุณจะรำคาญผม”

“ใช่”

“คุณนี่ดูท่าทางจะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นนะครับ ถามจริง ๆ เถอะ คุณยังไม่หายโกรธเรื่องที่ผมชนคุณที่สนามยิงปืนอีกหรือ”

“ชั้นว่าคุณสำคัญตัวเองผิดไปนะ ชั้นไม่เคยเอาเรื่องของคุณมาใส่สมองแม้แต่นิดเดียว แล้วถ้าจะให้ดี ชั้นว่าคุณเลิกตอแยชั้นได้แล้ว”

“ไม่เอาน่าคุณแหวน อย่างน้อยเราก็รู้จักกันแล้วนะครับ แล้วผมเองก็รู้จักกับน้องสาว คุณด้วย”

“นี่ การที่คุณกับน้องสาวชั้นสนิทสนมกัน ไม่ได้หมายความว่าชั้นต้องสนิทกับคุณด้วย ชั้นพูดแค่นี้คุณน่าจะเข้าใจนะ แล้วก็เลิกเดิน ตามชั้นซะที”

แหวนเดินผละไป เสือส่ายหน้ามองตามอย่างขำ ๆ แต่แล้วแหวนก็ต้องให้เสือช่วยอีก เมื่อรถถูกล็อกล้อเพราะจอดผิดที่ แหวนจะจ้างยามไปเสียค่าปรับให้ยามก็ไม่สนใจ ขณะที่แหวนกำลังยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่นั้นเสือก็มาเจอเข้าพอดี

“อ้าว ยังไม่กลับอีกหรือครับ ที่แท้ก็ โดนล็อกล้อนี่เอง จะให้ผมช่วยอะไรมั้ยครับ”

“ไม่ต้อง”

“แต่ดูท่าทางจะอีกนานนะครับกว่าตำรวจจะมาไขล้อให้คุณ”

“แล้วคุณจะช่วยอะไรชั้นได้ หรือว่าคุณมีกุญแจ”

“ใช่ครับ ผมมีกุญแจ”

แหวนมองหน้าเสืออย่างไม่เชื่อ เสือยิ้มให้ก่อนจะเอาเข็มกลัดติดเสื้อมาไข

“คุณแน่ใจหรือว่าเข็มกลัดนี่มันจะไขแทนกุญแจได้จริง”

“เดี๋ยวคุณก็รู้ คุณมายืนตรงนี้”

“ทำไมชั้นต้องมายืนตรงนี้”

“เอ้า ก็ยืนบังผมน่ะสิ เดี๋ยวเผื่อตำรวจผ่านมาแล้วเห็นผม เค้าก็จับผมสิ คุณคอยดูตำรวจไว้นะ”

แหวนรับคำเสร็จก็ยืนดูต้นทางไว้ตามที่เสือบอก ขณะที่เสือพยายามไขกุญแจที่ล็อกออก ครู่เดียวเสือก็ไขสำเร็จและบอกให้แหวนหันกลับมาได้แล้ว โดยแกล้งยืนอยู่ด้านหลัง แหวนอย่างจงใจ เมื่อแหวนหันกลับมาทั้งสองจึงอยู่ประชิดกันจนแหวนสะดุ้งรีบถอยออก เสือขอติดรถแหวนไปด้วย โดยเอาตำรวจมาอ้าง แหวนจึงต้องยอมเพราะไม่อยากมีเรื่องอีก แหวนขับรถออกมาจนถึงปากทางและจอดให้เสือลงตามที่เสือบอกไว้แต่แรก

“เอาล่ะ คุณลงได้แล้ว”

“อ้าว คุณไม่ไปส่งผมให้ถึงที่หรือครับ”

“ก็ไหนคุณบอกว่าจะลงปากทาง นี่มัน ก็เลยปากทางมาแล้ว”

“ก็ได้ครับ...แหม แต่คุณเนี่ยใจดำจัง”

“นี่คุณ”

“จุ๊ จุ๊ จุ๊ ผมล้อเล่นน่ะครับ หวังว่าเจอกันครั้งต่อไปคุณคงจะคุยกับผมดี ๆ บ้างนะครับ”

“ค่ะ”

“มันต้องอย่างนั้นสิครับ”

แหวนกระชากรถออก เสือไม่ทันตั้งตัวโดดโหยง แหวนเปิดกระจกมาเยาะเย้ยก่อนจะออกรถไป เสือนึกได้ว่าลืมหนังสือไว้ในรถแหวนแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว

ที่ศูนย์บัญชาการ เทพให้เสือและจ๊อดดูภาพของพลกับพรที่กล้องจับได้ และเป็นเพียงสองคนที่พอจะหาเบาะแสได้ ส่วนสาย สมรนั้นรู้แต่เพียงโครงร่างคร่าว ๆ เท่านั้น

“เครื่องสแกนสามารถดึงโครงหน้ามันได้เท่านี้ จากนั้นเราก็เช็กไปที่แฟ้มประวัติอาชญากรรม คนด้านซ้ายชื่อพลพล เนินกระโทก ส่วนคนด้านขวาชื่อพรศักดิ์ บุญภักดี สองคนนี้มีประวัติเคยเป็นเด็กเต้นโชว์ตามบาร์ คนซ้ายเคยโดนจับข้อหายาเสพติดและรูดทรัพย์ ส่วนคนขวาฆ่าฝรั่งเกย์คู่ขาตาย แต่ทั้งคู่ไม่มีประวัติเป็นมือปืนหรือเคยโดนจับเกี่ยวกับอาวุธปืน”

“อ้าว นี่มันไม่ใช่มือปืนอาชีพหรอกเหรอ”

“นั่นสิ ไม่น่าเป็นไปได้ เพราะจากที่เราปะทะกับพวกมันเนี่ย มันน่าจะเป็นมือปืนที่อยู่ในระดับเซียนเลยนะครับ หัวหน้า”

“ผมคิดว่ามันอาจจะเป็นมือปืนอยู่ในซุ้มใหม่ของใครซักคนที่มีอิทธิพลและยังไม่เคยมีประวัติเก็บไว้”

“แล้วเราจะตามหาไอ้สองคนนี่ได้ไงครับ”

“นั่นล่ะคือหน้าที่ของพวกคุณ”

หลังจากนั้นเสือกับจ๊อดก็ออกไปตามหาพลกับพร ขณะที่พลกับพรกำลังไปพบเฮียติ่งที่บาร์ เพราะอยากให้ทั้งคู่มาดูแลบ่อนให้ ระหว่างที่พลกับพรกำลังคุยอยู่กับเฮียติ่งนั้น เสือก็ทำทีมาถามหาพลกับพรโดยแกล้งบอกว่ามีงานจะให้ทำ เด็กที่บาร์บอกว่าไม่เจอทั้งคู่เลยและขอเบอร์เสือไว้เพื่อติดต่อกลับ

เมื่อเด็กบาร์มาบอกเรื่องเสือ พลกับพรแอบดูหน้าเสือจากด้านใน แต่เพราะไม่เคย เห็นหน้าจึงไม่ไว้ใจ เฮียติ่งจึงให้ทั้งคู่ออกไปทางหลังร้าน ทั้งคู่จึงไปเจอกับจ๊อดที่มาดักอยู่พอดี พลกับพรต่อสู้กับจ๊อดจนจ๊อดเกือบเสียที ดีที่เสือมาช่วยไว้ได้ทันและช่วยกันไล่ตามจับทั้งคู่ แต่เสือกับจ๊อดก็ตามพลกับพรไปไม่ทัน
เวลาเดียวกันนั้นที่ร้านดอกไม้ แหม่มรอเสืออยู่ด้วยความกระวนกระวาย เพราะไม่เพียงเลยเวลานัดมานานแล้ว แต่เสือก็ยังปิดโทรศัพท์และไม่ติดต่อกลับด้วย

“สงสัยจะถูกผู้ชายหลอกให้รอเก้อแล้วล่ะมั้ง พี่แหม่ม นี่มันสองทุ่มครึ่งแล้วนะ”

“แหม่ม พี่ว่าแกมากินข้าวเถอะ เค้า ไม่มารับแล้วล่ะ”

“ไม่ ชั้นไม่หิว เดี๋ยวเค้าคงมา”

“แต่นี่มันผิดเวลาไปสองชั่วโมงแล้วนะพี่ โทรศัพท์มีก็ไม่โทรฯมาบอก แถมยังปิดเครื่องของตัวเองอีก ชั้นว่าคุณเสือเค้าอาจจะไม่อยากมาแต่ไม่กล้าบอกพี่รึเปล่า”

“นี่ แกหุบปากซะที ไอ้ลี่ ชั้นยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่นะ”

แหม่มวีนใส่จนลิลลี่หน้าจ๋อย ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแหม่มยิ้มถลาไปรับแต่ปรากฏว่าเป็นจันดาราที่โทรฯมาเพื่อนัดแหม่มให้ไปเดินซื้อเสื้อผ้าด้วยกัน พอแหวนรู้ว่าเป็นจันดาราก็เตือนแหม่มให้ระวังตัว

“พี่เคยบอกแกแล้วไงว่าอย่าไปสนิทสนมกับไอ้พี่น้องสองคนนี่ ไอ้ลี่ก็อีกคนนะ อยู่ห่าง ๆ ไอ้อินคาไว้หน่อย”

“โอ๊ย พี่แหวน จะให้คบกันอยู่สามคน รึไง ทุกวันนี้ชั้นกับไอ้ลี่ก็ไม่มีเพื่อนที่ไหนเลยนะ ตัวเองโลกแคบคนเดียวก็พอแล้ว อย่ามากะ เกณฑ์ให้คนอื่นเค้าต้องเหมือนพี่ไปด้วยเลยน่ะ”

แหม่มบ่นอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน แหวนอึ้งรู้สึกเสียใจปนน้อยใจ ลิลลี่ มองหน้าแหวน เห็นแล้วก็เข้ามาปลอบ

“พี่แหม่มเค้าคงหงุดหงิดเรื่องแฟนน่ะพี่แหวน”

“พี่อาจจะโลกแคบอย่างที่แหม่มมันว่าก็ได้ จากนี้ไปพวกแกอยากจะคบใครคุยกับใคร ก็เรื่องของพวกแกแล้วกัน”

แหวนคว้ากระเป๋าลุกออกไป ลิลลี่มองตามอย่างไม่สบายใจ แหวนปิดร้านไปก็พึมพำกับตัวเองว่าอาจจะจุกจิกกับน้องทั้งสองมากไปจริง ๆ ขณะที่จันดาราแอบซุ่มดูทั้งสามอยู่ ลิลลี่ต่อว่าแหม่มที่พูดจาไม่ดีกับแหวน

“พี่แหม่ม พี่ไม่น่าพูดอย่างนี้เลยนะ พี่แหวนเค้าเสียใจรู้รึเปล่า”

“อ้าว ก็หรือไม่จริงล่ะ วัน ๆ ชั้นแทบ จะไม่ได้เจอหน้าคุยกับใครอยู่แล้ว ไม่รู้จะห้ามไปทำไม”

“แต่ชั้นว่าพี่แหวนเค้าหวังดีกับเรานะ”

“รู้ ว่าหวังดี แต่แหม บางเรื่องเค้าก็ห้ามเราเกินไปนะไอ้ลี่ ไอ้นู่นก็ไม่ได้ไอ้นี่ก็ไม่ได้ จะพูดจะคุยอะไรกับใครก็ต้องระวังแจ”

“ก็รู้อยู่แล้วว่าพี่แหวนเค้าเป็นคนคิดมาก คิดเยอะ พี่จะพูดอะไรก็ให้มันระวังหน่อยสิ”

“เออ ๆ ขอโทษ ๆ คนกำลังหงุดหงิด”

พูดจบแหม่มยกโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรฯ หาเสืออีก ลิลลี่มองแล้วส่ายหน้าเดินออกไป แหม่มบ่นกับตัวเอง

“คุณเสือนะคุณเสือ จะมาหรือไม่มาก็น่าจะโทรฯบอกเรามั่ง”

จบตอนที่ 7
เครดิต เดลินิวส์


Create Date : 31 มีนาคม 2553
Last Update : 5 เมษายน 2553 10:51:30 น. 0 comments
Counter : 390 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com