<<
เมษายน 2553
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930 
 
19 เมษายน 2553
 
 
ละคร จับตายวายร้ายสายสมร ตอนที่ 15

ตอนที่ 15

แหวนเรียกให้ลิลลี่รับโทรศัพท์แทนเพราะกลัวว่าเสือจะโทรฯมาอีก ลิลลี่ถามด้วยความข้องใจก่อนจะลุกไปรับ และปรากฏว่าเป็นลูกค้าโทรฯมาสั่งดอกไม้ ไม่ใช่เสืออย่างที่แหวนกลัว แหวนถอนใจด้วยความโล่งอก ขณะที่ลิลลี่ลอบสังเกตพฤติกรรมพี่สาวตามที่ตกลงกับจ๊อดไว้
ด้านเสือซึ่งกำลังพยายามหาข้อมูลของวายร้ายสายสมรอยู่ก็มีอาการหงุดหงิด เพราะไม่เพียงงานไม่คืบหน้าแต่เขายังกลุ้มใจเรื่องแหวนอีกด้วย เสือตัดสินใจโทรฯ ไปหาแหวนอีกเพราะต้องการคุยให้รู้เรื่องแต่โทรฯ ไปที่ร้านสายก็ไม่ว่าง เสือกระแทกโทรศัพท์ลงอย่างหัวเสีย ขณะที่จ๊อดแอบดูพฤติกรรมของเสืออยู่เช่นกัน

เสือตัดสินใจจะออกไปหาแหวนที่ร้าน แต่ยังไม่ทันไปไหนแหม่มก็มาหาเขาเสียก่อน แหม่มตื๊อจะให้เสือออกไปด้วยกัน แต่ไม่ว่าจะดูหนัง ชอปปิง หรืออาสาขับรถให้เสือก็ปฏิเสธหมด ก่อนจะขอตัวออกไปทำธุระข้างนอกดื้อ ๆ ปล่อยให้แหม่มยืนอึ้ง จ๊อดมองตามแหม่มแล้วคาดว่างานนี้แหม่มคงจะร้องไห้จนน้ำท่วมกรุงเทพฯแน่ และก็เป็นอย่างที่จ๊อดคาด เพราะทันทีที่แหม่มกลับมาถึงร้านดอกไม้ก็ตรงเข้าไปร้องไห้กับแหวน

“มีอะไรแหม่ม”

“คุณเสือน่ะสิ”

“คุณเสือทำไมเหรอ”

“คุณเสือเค้าทำอะไรพี่ อย่าบอกนะว่าเค้าขืนใจพี่”

“ไม่ใช่ ถ้าเค้าขืนใจพี่ไม่ร้องหรอก”

“อ้าว งั้นร้องไห้ทำไม”

“คุณเสือเค้าเปลี่ยนไป เค้าไม่ใช่คุณเสือคนเดิม”

“ทำไมเหรอ”

“เค้าดูเย็นชาไม่สนใจแหม่ม ทำท่าเหมือนเบื่อรำคาญแหม่ม แหม่มอุตส่าห์ซื้อของไปฝากแต่เค้ากลับไม่สนใจแหม่มเลย หรือว่าเค้ามีคนอื่นพี่แหวน”

แหม่มร้องโฮกอดแหวนอีก แหวนอึ้ง ลิลลี่เหลือบมองท่าทีของแหวนขณะที่แหวนกำลังปลอบแหม่ม

“ใจเย็นน่ะ เค้าคงไม่มีอะไรหรอก บางทีเค้าอาจจะกำลังเครียดเรื่องงานอยู่ก็ได้ พี่ว่าให้เวลาเค้าซักนิด เดี๋ยวเค้าก็เหมือนเดิม”

“จริงเหรอพี่”

“จริงสิ”

“อาจจะใช่ เมื่อกี้ตอนที่ชั้นเข้าไปในร้าน เห็นเค้าทำหน้าเครียด ๆ อยู่เหมือนกัน เค้าคงเครียดเรื่องงานนะพี่ เฮ้อ ชั้นนี่แย่จริง ๆ ไม่น่าเอาแต่ใจตัวเองเลย”

“สรุปว่าตอนนี้เข้าใจดีแล้วใช่มั้ย แหม ร้องไห้ซะตกใจหมด”

“อ้าว ก็ใครจะไปทันได้คิดเล่า”

ระหว่างนั้นเสือก็โทรฯเข้ามาที่ร้านดอกไม้ ลิลลี่ไปรับสายเสือก็ขอคุยกับแหวน ขณะที่แหวนส่งสัญญาณให้ลิลลี่บอกว่าไม่อยู่

“ผมรู้ว่าเค้าอยู่ บอกเค้าว่าผมมีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย”

ลิลลี่จำใจหันมาเรียกแหวน “พี่แหวน ของพี่ เค้าบอกมีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย”

แหวนใจหายวาบมือไม้สั่น แหม่มมอง แหวนที่จำใจเดินไปรับสาย เสือบอกแหวนว่าเขาและเธอมีเรื่องต้องคุยกัน แหวนทำอิดออดจะไม่ยอมออกไปคุยด้วย เสือขู่ว่าเขาจะเข้าไปที่ร้านแทน แหวนพยายามห้ามไม่ให้เสือเข้ามาที่ร้าน สุดท้ายแหวนก็จำต้องยอมออกไปพบกับเสือ แหม่มมองด้วยความสงสัยก่อนจะถามขึ้นว่ามีเรื่องอะไรหรือเปล่า แต่แหวนก็ว่าไม่มีอะไร

“ไม่มีหรอก พอดีเพื่อนพี่เค้ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับพี่”

“ใครหรือพี่”

“เอ่อ แกไม่รู้จักหรอก เดี๋ยวมานะ”

แหวนคว้ากระเป๋าออกไป ลิลลี่มองตามสงสัย แหม่มหันมาถาม

“แกว่าใครลี่”

“ไม่รู้”

“อ๋อ ชั้นรู้แล้วว่าเป็นใคร”

“พี่แหม่มรู้เหรอ”

“ใช่ ก็แฟนเค้าไงเล่า คนที่เราสงสัยว่าจะไปเจอกันที่ทะเลไง”

“ขออย่าให้เป็นคนที่ชั้นคิดก็แล้วกัน”

“แล้วแกคิดว่าใคร”

“พี่อย่ารู้เลย”

“เฮ้อ เรื่องความรักนี่นะ มันไม่เข้าใครออกใครเลยจริง ๆ”

แหวนออกไปพบเสือตามที่นัดหมาย พอไปถึงแหวนก็ต่อว่าเสือทันที

“คุณไม่เข้าใจหรือ ชั้นบอกคุณแล้วไงว่าเรื่องของเรามันจบลงแล้ว”

“แต่ผมรักคุณนะ แล้วคุณก็รักผม”

“ชั้นไม่ได้รักคุณ เลิกยุ่งกับชั้นซะที”

“ผมไม่เชื่อ ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย ผมบอกแล้วไงว่าผมจะเคลียร์กับแหม่มเอง”

“แต่ชั้นบอกแล้วไงว่ามันไม่มีประโยชน์ เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้หรอก”

“ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อเราไม่ได้ทำอะไรผิด”

“คุณไม่เข้าใจ แหม่มเป็นน้องสาวชั้นนะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเรามีกันอยู่แค่นี้ เค้ารักชั้น ไว้วางใจ เชื่อใจว่าชั้นจะไม่มีวันหักหลังเค้า แต่ชั้นกลับมายุ่งกับคุณ ทั้งๆที่รู้ว่าแหม่มรักคุณมากแค่ไหน อย่างนี้คุณยังบอกว่าไม่ผิดอีกเหรอ”

แหวนระบายอารมณ์อย่างอัดอั้นพร้อมกับร้องไห้โฮ เสือปลอบ

“คุณกำลังเข้าใจผิดนะแหวน ใช่ แหม่ม รักผม ผมรู้ แต่ผมบอกคุณแล้วนี่ว่าผมไม่เคยรักแหม่มเลย ต่อให้เราเลิกกันก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะรักแหม่ม คุณเข้าใจรึเปล่า”

แหวนอึ้งน้ำตาไหลริน “แต่ถึงยังไงชั้นก็ทำร้ายความรู้สึกของเค้าไม่ได้หรอก”

“แล้วผมล่ะ คุณเห็นผมเป็นอะไร คุณไม่นึกถึงความรู้สึกของผมเลยเหรอ คุณพูดถึงแต่น้องคุณ กลัวน้องเสียใจ กลัวน้องเจ็บปวด แต่คุณไม่เห็นพูดถึงผมบ้างเลย ว่าผมจะเสียใจหรือเจ็บปวดแค่ไหน”

แหวนอึ้งไปกับความรู้สึกของเสือ

“แหวน คุณฟังผมนะ เรื่องของเรา เป็นเรื่องระหว่างคุณกับผม เรารักกันนั่นหมายถึงเราสองคน ไม่เกี่ยวกับคนอื่น ส่วนเรื่องของแหม่มเป็นเรื่องที่เราจะต้องทำให้เค้าเข้าใจ แน่นอนว่าแหม่มจะต้องเสียใจและเจ็บปวดที่ไม่สมหวังในความรัก แต่ถ้าเค้ารักคุณเหมือนอย่างที่คุณรักเค้า ผมเชื่อว่าเค้าจะต้องเข้าใจ”

“แต่ว่า...”

“หรือคุณไม่มั่นใจว่าเค้าจะรักคุณ”

แหวนลังเลไม่มั่นใจ

“เรื่องของความรักมันเป็นเรื่องที่ใครก็บังคับกันไม่ได้หรอกนะ ถ้าคุณไม่สบายใจ ผมพร้อมที่จะไปคุยกับแหม่มให้เข้าใจเดี๋ยวนี้”

เสือขยับจะไป แหวนคว้าแขน

“เอ่อ อย่าเพิ่งเลยค่ะ ถ้าคุณพูดไปตอนนี้แหม่มคงแย่ ให้เวลาเค้าซักนิดเถอะนะคะ”

“ก็ได้ แต่คุณเข้าใจที่ผมพูดนะ”

“ค่ะ”

เสือดึงแหวนเข้ามากอด แต่แล้วเสือต้องชะงัก

“คุณใช้น้ำหอมกลิ่นนี้เหรอ”

“ค่ะ มีอะไรหรือคะ”

“อ๋อ เปล่า”

เสือรู้สึกเอะใจกับกลิ่นน้ำหอม แต่ไม่คิดว่าแหวนจะเป็นสายสมร หลังจากนั้นเสือก็ขับรถมาส่งแหวน อินคากับจันดาราเห็นภาพนั้นเข้าพอดี อินคาชมจันดาราว่าคาดการณ์ไว้ได้แม่นยำจริง ๆ จันดาราแกล้งโทรฯไปหาแหม่มที่ร้านดอกไม้ แหม่มรีบมารับสายเพราะคิดว่าเสือจะโทรฯมาขอโทษตัวเอง

“เมื่อกี้ชั้นขับรถมาติดไฟแดง เจอแฟนเธอด้วยนะแหม่ม”

“นั่นเธอหรือจันดารา”

“ใช่ ชั้นเอง ชั้นเจอพ่อเสือผู้หญิงของเธอไปกับผู้หญิงอื่น”

“นี่ พูดจาอะไรให้มันระวังปากหน่อยนะ”

“โอ๊ะโอ๊ะโอ๊ะ อย่าเพิ่งโกรธสิจ๊ะ ชั้นยังไม่ได้บอกเลยว่าเค้าไปกับใคร”

“แต่ชั้นไม่อยากรู้”

“แต่ชั้นอยากบอกนะ พี่สาวเธอไง แหม นั่งคู่ยิ้มระรื่นคุยกันหนุงหนิง น่าอิจฉาชะมัด”

แหม่มกระแทกวางหูโทรศัพท์ด้วยความโมโห “อีบ้า”

“มีอะไรพี่”

“นังจันดาราน่ะสิ วัน ๆ มันคงไม่มีอะไรทำ เที่ยวยุแยงให้พี่น้องเค้าแตกกัน”

“ทำไม”

“มันบอกว่าเห็นพี่แหวนนั่งรถไปกับคุณเสือ น่าตบปากมันมั้ยล่ะ”

ลิลลี่ได้ยินแล้วก็ตกใจมากเพราะเป็นสิ่งที่ลิลลี่และจ๊อดเองกำลังสงสัยอยู่เช่นกัน ด้านจันดารากับอินคาสะใจมากที่แหม่มเริ่มโมโหเพราะหมายถึงแผนการที่วางไว้ใกล้จะสำเร็จ

“ถ้าเป็นแบบนี้ก็แสดงว่า เวลาของเราใกล้มาถึงแล้วสิพี่”

“ใช่ เวลาแห่งการแก้แค้นใกล้มาถึงแล้ว แกเตรียมตัวให้พร้อมก็แล้วกัน”
คืนนั้นลิลลี่กับจ๊อดนัดกินข้าวกันก่อนจะปรึกษากันเรื่องระหว่างเสือกับแหวน เพราะมีแววว่าจะเป็นอย่างที่ทั้งคู่คิด

“มันจะเป็นไปได้หรือลิลลี่”

“ชั้นก็ภาวนาขออย่าให้มันเป็นไปได้ แต่ถ้ามันเป็นความจริงขึ้นมาล่ะจ๊อด....โอ๊ย ชั้นไม่อยากคิดเลย ทุกอย่างต้องเละตุ้มเป๊ะแน่ ๆ”

“คงไม่หรอกน่า ผมว่าถ้าเป็นเรื่องจริง พี่สาวคุณเค้าก็น่าจะตกลงกันได้นะ”

“ไม่มีทางหรอก ถ้าเป็นคนอื่นพี่แหม่มอาจจะหักห้ามใจได้ แต่นี่เป็นพี่สาวตัวเองนะจ๊อด ถ้าเป็นชั้น ชั้นก็ต้องฆ่าให้ตายกันไปข้างนึง”

“จริงเหรอ”

“จริงสิ ถ้าเป็นคุณ คุณไม่แค้นใจหรือไง แฟนเรากับพี่เราดันลักลอบเป็นชู้กันอย่างนี้”

“ผมว่าคุณอย่าเพิ่งสรุปอะไรเลย เพราะคุณกับผมยังไม่เคยเห็นคุณแหวนกับพี่เสือไปไหนมาไหนด้วยกันเลยนะ นอกจากคำบอกเล่าของจันดารา”

“อืมม์ ก็จริงของคุณ ถ้างั้นคุณช่วยอะไรชั้นหน่อยได้มั้ย”

“ช่วยอะไร”

“คุณช่วยสะกดรอยตามคุณเสือให้หน่อย จับตาดูทุกฝีก้าวเลยว่าเค้าจะไปไหนไปยังไง คุยอะไรกับใคร ที่ไหน”

“ไม่ได้หรอก ขืนพี่เสือรู้ขึ้นมาเค้าก็เล่นงานผมแย่น่ะสิ”

“คุณไม่รักชั้นเหรอ”

“รักสิ แต่นี่มันคนละเรื่องกันนะ ลิลลี่”

“ถ้าคุณรักชั้น คุณต้องทำ เข้าใจรึเปล่า”

“ลิลลี่”

“เข้าใจรึเปล่า”

“เอา ๆ ก็ได้”

“ดีมาก ชั้นจะรักคุณคนเดียว มา หอมแก้มที”

ลิลลี่จุ๊บแก้มจ๊อด จ๊อดอดยิ้มขำไม่ได้

จ๊อดเริ่มปฏิบัติการติดตามเสืออย่างที่ ลิลลี่สั่ง แต่ดูเหมือนเสือจะรู้ตัวว่าจ๊อดกำลังพยายามค้นหาอะไรจากเขาอยู่ จ๊อดกลบเกลื่อนว่าเห็นเสืออารมณ์ดีผิดปกติ เสือว่าจากนี้ไปเขาจะอารมณ์ดีทุกวัน จ๊อดพยายามกระแซะเสือว่าเป็นเพราะใครแต่เสือก็ไม่ยอมบอกก่อนจะเอาเรื่องงานมากลบเกลื่อน

“ชั้นมัวแต่กลุ้มซะหลายวันเลยทำให้คิดเรื่องสายสมรไม่ออกแต่เมื่อเช้าตอนอาบน้ำชั้นคิดอะไรได้อย่างนึง”

“อะไรครับ”

“เรามัวแต่หาที่ปลายเหตุว่าพวกวายร้ายสายสมรมันอยู่ไหน เป็นใคร ทำอะไร หาทั้ง ๆ ที่เราไม่มีข้อมูลหลักฐานอะไรเลย”

“เราเลยไม่เจอตัวพวกมันซะที”

“ใช่ ชั้นว่าเราต้องมองย้อนไปที่ต้นเหตุก่อนว่าไอ้เหยื่อกระสุนของพวกสายสมรเนี่ยมันเป็นใคร เมื่อเรารู้เราค่อยเริ่มต้นเลาะตามหาพวกสายสมรจากจุด ไปจ๊อด”

“ไปไหนครับ”

“ก็ไปหาประวัติไอ้เหยื่อกระสุนพวกนี้ไงเล่า”

“แหม พอความรักลื่น สมองก็ดูทะลุปรุโปร่งไปหมดเลยนะ”

หลังจากเสือกับจ๊อดช่วยกันหาข้อมูลเกี่ยวกับคนที่ถูกสายสมรฆ่าเสือก็พอจะได้ข้อสรุปอะไรบางอย่าง

“จากข้อมูลทั้งหมดนี่สรุปได้อย่างนึงว่า เหยื่อที่ถูกสายสมรฆ่าไม่ว่าจะเป็น นักการเมือง นักธุรกิจ หรือเจ้าพ่อมาเฟีย ทุกคนมีประวัติที่ไม่สะอาด ถ้าไม่คอร์รัปชั่นก็ฟอกเงิน”

“ใช่ครับ แล้วที่ผมเช็กเจอเนี่ย ปรากฏ ว่าทุกคนมีบัญชีเงินฝากที่ไม่เปิดเผย เป็นหลายสิบล้าน บางคนมีเป็นร้อยล้านเลย แต่จะว่าไป ผมว่าไอ้พวกนี้ให้มันตาย ๆ ซะบ้างก็ดี อยู่ไปก็โกงกินประเทศ กินภาษีประชาชน หนักแผ่นดินเปล่า ๆ”

“แกสังเกตอะไรอย่างนึงมั้ยจ๊อด”

“อะไรครับ”

“ชั้นว่าลักษณะการทำงานของสายสมร มันคล้ายกับการทำงานของพวกเรา”

“จริงด้วยครับ ภารกิจของพวกมันคล้ายกับเรา หรือว่ามีหน่วยงานอื่นของรัฐบาลที่จ้างพวกมันอีกที”

“ก็อาจจะเป็นไปได้ เพราะไม่อย่างงั้น เราน่าจะหาข่าวอะไรเกี่ยวกับพวกวายร้ายสายสมร ได้บ้าง”

จ๊อดกับเสือไปคุยกับบุษบงที่ศูนย์บัญชาการ แต่บุษบงก็บอกว่าไม่มี พอเสือถามมากเข้าบุษบงก็อ้างว่าให้ไปถามจากผู้บังคับบัญชาแทน ทำให้เสือยิ่งสงสัยมากขึ้นไปอีก บุษบงไปรายงานให้หัวหน้าทราบถึงสิ่งที่เสือกำลังตามสืบก่อนจะบอกว่าตัวเองไม่รู้เรื่อง หัวหน้าว่าดีแล้วเพราะเขาจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง ก่อนจะโทรฯไปนัดหมายใครบางคนพร้อมกับรูปของนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ 3 นาย หัวหน้านัดหมายกับพ่อของพวกสายสมรนั่นเองเพื่อสั่งงานชิ้นต่อไป

“ผมขอถามอะไรอย่างสิ ผมทำงานให้คุณมาหลายชิ้นแล้ว ผมยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนว่าจ้างผม แล้วคุณชื่ออะไร”

“คุณไม่ต้องรู้หรอกว่าผมชื่ออะไร ส่วน ใครว่าจ้างคุณ ผมเองก็ไม่รู้ เอาเป็นว่าคุณทำงานให้สำเร็จ เราจ่ายเงินคุณครบเป็นอันว่าจบกัน เข้าใจรึเปล่า”

ด้านเสือหลังจากไม่สามารถหาข้อมูลอะไรได้มากกว่านี้ เขาจึงขับรถออกมาจากศูนย์บัญชาการ ก่อนจะบอกจ๊อดให้ลงแยกถัดไป จ๊อดซักไซ้ว่าเสือจะไปทางไหน ก่อนจะแกล้งบอกว่าคิดว่าเสือจะไปร้านดอกไม้จะได้ติดรถไปด้วย เสือจึงบอกว่าจะไปส่งจ๊อด จ๊อดถามเสือด้วยความตื่นเต้นว่าเขาจะไปที่ร้านดอกไม้หรือ แต่เสือก็ว่าเปล่าแต่จะไปส่งจ๊อดเท่านั้น

จ๊อดพยายามแหย่เสือเรื่องแหวน แต่เสือก็ไม่มีท่าทีผิดปกติอะไร เช่นเดียวกับแหวนที่ทำเหมือนไม่ใส่ใจเสือดังเดิมจนลิลลี่ไม่สงสัยอะไร เมื่อจ๊อดเข้ามาในร้านก็พยายามพูดชักนำจนลิลลี่ต้องคอยปรามและรีบชวนกันออกไปดูหนัง แหวนเองก็ไม่ได้เอะใจสงสัยอะไรทั้งคู่

หลังจากลิลลี่ออกไปครู่เดียวแหวนก็ออกไปข้างนอกเช่นกันโดยเปลี่ยนเวรกับแหม่มที่กลับเข้ามาพอดี ลิลลี่กับจ๊อดคิดว่าทั้งคู่คงจะนัดเจอกันจริงอย่างที่คาด แต่พอสะกดรอยตามแหวนไปจนถึงร้านอาหารกลับเห็นแหวนนั่งคุยอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งแทน ทั้งคู่เลยหมดความสงสัยและรีบไปดูหนังตามโปรแกรมที่วางไว้

ครู่เดียวเสือก็มาถึงร้าน ระหว่างนั้นมือถือของเสือก็ดังขึ้น คนที่โทรฯมาคือแหม่มนั่นเอง เสืออ้างกับแหม่มว่าเขาติดธุระอยู่ แหม่มจึงกลัวว่าเสือจะโกรธอีกจึงรีบวางสายไปด้วยความเกรงใจ ขณะที่แหวนรู้สึกไม่ดีที่ต้องโกหกน้อง

เสือปลอบแหวนไม่ให้คิดมากก่อนจะชวนไปดูหนังด้วยกัน แต่แหวนห้ามไว้เพราะรู้ว่าจ๊อดกับลิลลี่ก็ไปดูหนังเหมือนกันกลัวว่าจะต้องเจอกันเข้า เสือว่ามีโรงหนังเยอะแยะในกรุงเทพฯ จึงไม่คิดว่าจะได้เจอกัน แต่แหวนก็ยังกังวล

“เจอก็เจอสิ ไม่เห็นเป็นไรเลย”

“แต่ชั้นยังไม่พร้อมที่จะให้ใครรู้เรื่องของเรา”

“ผมไม่อยากให้คุณกลัวนะแหวน เพราะ จะช้าหรือเร็วทุกคนก็ต้องรู้ความจริง”

แหวนถอนใจมองหน้าเสืออย่างหวั่น แล้วสิ่งที่แหวนกังวลก็เป็นจริง หลังจากดูหนังจบ จ๊อดกับลิลลี่ก็เห็นเสือกับแหวนเดินคุยกันอย่างสนิทสนม จ๊อดชวนลิลลี่เข้าไปทักแต่ลิลลี่บอกว่าอยากร้องไห้มากกว่าก่อนจะโผเข้าหาจ๊อด

“ชั้นไม่คิดเลยว่าพี่แหวนจะเป็นคนแบบนี้ พี่แหวนทำอย่างนี้ได้ไง พี่แหวนโกหกพี่แหม่ม โกหกชั้น โกหกทุกคนว่าไม่มีอะไร แต่แล้ว...ชั้นสงสารพี่แหม่มจริง ๆ ถ้าพี่แหม่มรู้เรื่องนี้ พี่แหม่มจะเสียใจแค่ไหน พี่แหม่มรักพี่แหวนมาก เค้าคงไม่คิดว่าพี่แหวนจะหักหลังเค้าได้ จ๊อด คุณคิดว่าชั้นควรจะทำยังไงดี”

“ผมว่าคุณหยุดร้องไห้ก่อนเถอะ”

“ไม่ ชั้นหยุดไม่ได้ ชั้นไม่รู้ว่าชั้นควรจะ เข้าข้างใคร...แต่ไม่...ชั้นรู้แล้ว ชั้นต้องเข้าข้างพี่แหม่ม พี่แหม่มไม่ผิด พี่แหวนแหละผิด อยู่ ๆ มาแย่งแฟนคนอื่นเค้าได้ยังไง”

“พูดอย่างนี้ก็ไม่ถูกนะ เรายังไม่รู้ว่าใครแย่งใคร พี่เสือเค้าอาจจะชอบคุณแหวนเค้า ก่อนแล้วก็ได้”

“เอ้า ก็แล้วทำไมไม่บอกพี่แหม่มล่ะ มาหลอกให้เค้าซื้อขนมให้กินทุกวัน ไปกินข้าวกับเค้า ให้ความหวังเค้า”

“หลอกอะไรเล่า ก็คุณแหม่มเค้าซื้อมาให้กินเอง ผมเป็นพยานได้ แล้วพี่เสือเค้าก็ไม่ได้ให้ความหวังอะไรกับคุณแหม่ม ที่ไปไหนมาไหนด้วยผมว่าเป็นเพราะเค้าไม่กล้าปฏิเสธต่างหาก”

“คุณเป็นผู้ชายคุณก็เข้าข้างกันน่ะสิ ถึงคุณเสือไม่บอก พี่แหวนก็ต้องบอกเพราะพวกเราเป็นพี่น้องกัน อย่างนี้มันเห็นผู้ชายดีกว่าน้องนี่”

“ไปกันใหญ่แล้วลิลลี่ คุณแหวนเค้าอาจจะยังไม่กล้าบอกก็ได้”

“อ๋อ นี่แสดงว่าคุณเข้าข้างพี่แหวนงั้นหรือ คุณอยู่คนล่ะฝ่ายกับชั้นใช่มั้ย”

“ไม่ใช่ ผมจะไปเข้าข้างใครทำไม ผมเพียงแต่เตือนสติคุณ เพราะถึงยังไงทั้งคุณแหวนกับคุณแหม่มเค้าก็เป็นพี่สาวคุณทั้งคู่ ทำไมคุณไม่ฟังเหตุผลจากคุณแหวนเค้าก่อนล่ะ”

ลิลลี่ฟังเหตุผลจ๊อด เริ่มสงบสติลงก่อนจะถามจ๊อดว่ามีอะไรกับแหวนและแหม่มด้วยหรือเปล่า

“ปัทโธ่ ลิลลี่”

“ตอบมาสิว่าไม่มีใช่มั้ย”

“ผมรักคุณคนเดียวและสัญญาว่าจะไม่รักใครที่ไหนอีก”

“จริงนะ”

“จริงสิ”

“ชั้นก็รักคุณที่สุดนะ”

พูดจบลิลลี่ก็โผเข้ากอดจ๊อด

จบตอนที่ 15
เครดิต เดลินิวส์


Create Date : 19 เมษายน 2553
Last Update : 21 เมษายน 2553 14:21:11 น. 0 comments
Counter : 287 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

Heavenworth
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ
[Add Heavenworth's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com